Το βιβλίο που μας υπενθύμισε ότι δεν έχουν όλες οι Χριστουγεννιατικές ιστορίες αίσιο τέλος.

Ο Εντουάρ Λουί, που το ελληνικό αναγνωστικό κοινό τον αναγνώρισε από το πρώτο του βιβλίο Να Τελειώνουμε με τον Εντύ Μπελγκέλ, στο νέο του βιβλίο μοιράζεται τη δική του Χριστουγεννιάτικη ιστορία. Ο τίτλος του «φορτωμένος», Ιστορία της Βίας, προετοιμάζει τον αναγνώστη για όσα πρόκειται να ακολουθήσουν.

Ο Λουί μας υπενθυμίζει αυτό που λαχταρούμε όλοι τα Χριστούγεννα: συντροφιά. Τόσο απλά. Δεν έχει σημασία με ποιον θα γιορτάσεις μαζί πριν γυρίσεις σπίτι σου. Πιωμένος, φαγωμένος γυρίζει σπίτι του από το Χριστουγεννιάτικο ρεβεγιόν στους έρημους, κρύους δρόμους του Παρισιού και η μοναξιά του μετατρέπεται σε παρότρυνση να δεχτεί την παρέα ενός ξένου.

Η αφηγηματική δομή δεν είναι σταθερή, καθώς κάποιο τρίτο πρόσωπο διηγείται τα γεγονότα κι ακόμα κι όταν ο ίδιος παίρνει το λόγο να μιλήσει για τον εαυτό του, το κάνει σε γ’ πρόσωπο. Αυτή η αφηγηματική τεχνική που θυμίζει τους κλασικούς του είδους και οι χρονικές εναλλαγές για την αφήγηση ενός γεγονότος κάνει το βιβλίο πολύ ξεχωριστό.

Ο πιο σημαντικός θεματικός άξονας του βιβλίου αφορά τη διείσδυση στην κουλτούρα του βιασμού. Ο ίδιος, που βιώνει το βιασμό και βρίσκεται σε μετατραυματικό σοκ που μπορεί να θέλει ή να μην θέλει να μιλήσει λεπτομερώς, έρχεται πρωταρχικά με το δίλημμα της επόμενης μέρας. Θα κινηθώ νομικά ή όχι; Θα αναζητήσω ιατρική βοήθεια; Πρέπει να το πω στους φίλους μου και στην οικογένεια μου;

Όλες αυτές οι διεργασίες εγείρουν την αυτοαμφισβήτηση και ένα ισχυρό αίσθημα ντροπής. Κι όταν αποφασίζει να κινηθεί νομικά, να διεκδικήσει τη δικαιοσύνη, έρχεται αντιμέτωπος με μια γραφειοκρατική διαδικασία που δεν διακρίνεται από καμία ευαισθησία ή την κατάλληλη εκπαίδευση. Κι αυτή η διαδικασία που είναι δυσκίνητη και αποτελείται από πολλά πρόσωπα γίνεται μια απελπιστική διαδικασία για ένα αβέβαιο αποτέλεσμα.

Μετά, αρχίζει η ενοχή. Στην αναζήτηση της αιτίας του συμβάντος, γιατί έγινε ό,τι έγινε, αλλά στην πορεία αρχίσει η αυτοκαταδίκη. Η συνεχής αυτοαμφισβήτηση γίνεται ενοχή και ντροπή, επειδή δεν μπόρεσε να πράξει καλύτερα ή εξυπνότερα. Ο Λουί μεταδίδει τόσο αυθεντικά αυτά τα συναισθήματα και ενώ συνεχώς τονίζει την ανάγκη του να μη μιλήσει για όσα έγιναν, δεν σταματά να μιλά, είναι ένα βιβλίο που κραυγάζει.

Η Ιστορία της Βίας είναι ένα βαθιά ψυχογραφικό βιβλίο που ρουφάει τον αναγνώστη στις σελίδες του. Αν δεν θέλεις να διαβάσεις μια ακόμα Χριστουγεννιάτικη ιστορία που κατακλύζεται από κλισέ και happy endings, αυτό το βιβλίο θα σε ανταμείψει. Ένα βιβλίο που φτιάχνει μόνο του το happy ending.

Ιστορία της βίας
Louis Édouard
Εκδόσεις Αντίποδες
Ιούνιος 2019
Αρ. Σελιδών 220

Φωτογραφίε Εξωφύλλου: John Foley/Opale/Leemage