Ο Martin Andrew μας δίνει το «Πρωτόλειο» του.
Ο τίτλος του «Πρωτόλειο» προμηνύει πως πρόκειται για μια αφήγηση του πρώτου έργου κάποιου που ίσως και να μην έχει φτάσει σε μια ολοκλήρωση σαν συγγραφέας ακόμα. Στην πραγματικότητα, η αφήγηση εναλλάσσεται ανάμεσα σε πολλά πρόσωπα, τα οποία διαισθάνεσαι πως βρίσκονται σε μια διαρκή κατάσταση αναμονής, προσδοκιών για κάτι καλύτερο που πρόκειται να έρθει. Το ίδιο το βιβλίο περιμένει να γίνει κάτι άλλο, βρίσκεται σε αυτό το μεταβατικό στάδιο που έπεται η ολοκλήρωση, η λύτρωση και η εκπλήρωση.
Μέσα από την ιστορία, περιγράφεται ο τρόπος ζωής μιας παρέας μεσοαστικής τάξης λίγο πριν τη χαραυγή των 30 χρόνων τους. Μοιάζουν εγκλωβισμένοι στις ζωές τους και προσδοκούν πως με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο πως θα έρθει κάτι που θα τους αλλάξει τη ζωή και θα αυτοεκπληρωθεί το όνειρο που έχουν, ακόμα κι αν δεν έχουν καμία ιδέα τι όνειρο θα έπρεπε να έχουν. Αφορά τη δική μας γενιά, μια γενιά που έχει πρόσβαση σε ό,τι θελήσει και που μπορεί να γίνει ό,τι θελήσει κι όμως, απομένει με μια αίσθηση ότι τίποτα δεν γίνεται.
Η αφήγηση που στην αρχή ξεκινάει σχεδόν αδιάφορα με συχνές αναφορές στη λογοτεχνία, ανάμεσα σε αλκοόλ και ναρκωτικά, υποχρεώσεις και πρωινές δουλειές, στην πορεία μετατρέπεται σε μια ιστορία σύγχρονης ζωής όπως την γνωρίζουμε τώρα, που οι ήρωες θα μπορούσαν να είναι κάποιοι που γνωρίζουμε και που αναγνωρίζουμε σε αυτούς και τις καλές ή τις κακές στιγμές τους. Ένα σύγχρονο βιβλίο με λογοτεχνική αξία που απλώς απολαμβάνεις να διαβάζεις, χωρίς να θέλει να εντυπωσιάσει με βαρύγδουπες εκφράσεις και περίτεχνα αφηγηματικά παιχνίδια.
Αυτό που καταφέρνει ο Martin είναι να εντρυφήσει στις σύγχρονες ανθρώπινες σχέσεις με γραφή που παραμένει ψυχαγωγική και δεν χάνει ποτέ τη ροή της, με άλλον τρόπο να μετατρέψει την κλασικίζουσα λογοτεχνία στη σύγχρονη μορφή της. Σε αντιδιαστολή με τη βαρεμάρα των πρωταγωνιστών, τα μέτρια συναισθήματα και την αβεβαιότητα που τους συγκλονίζει, το βιβλίο δε χάνει στιγμή το ενδιαφέρον του, δε γίνεται βαρετό, δεν έχει κενά.
Θα μπορούσε να θεωρηθεί ένας σύγχρονος Καμύ που βρίσκεται σε μια συνεχή αναζήτηση του εαυτού του, που αναζητά απεγνωσμένα πώς να εκπληρώσει μια αυτοδημιούργητη προφητεία για να καταλήξει πως το όραμα που έχει για τη ζωή του μπορεί εν τέλει να μην είναι και τίποτα σπουδαίο. Το ερώτημα που έθεσε για εμένα ο Andrew Martin είναι πως οι ρυθμοί της σύγχρονης ζωής είναι γρήγοροι, σε ξεπερνάνε και εσύ χάνεσαι μέσα σε αυτές, απλώς τις ακολουθείς σε safe-mode. Τι γίνεται αν κλείσεις το safe-mode;
Πρωτόλειο
Μετάφραση: Βίβιαν Στεργίου
Επιμέλεια: Θάνος Σαμαρτζής
Πίνακας εξωφύλλου:
Balthus, Thérèse rêvant (1938)
308 σελ.
Σειρά: τα πεζά / 4
ISBN: 978-618-84459-2-5
Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΔΩΜΑ
