Ένας χρόνος χωρίς την Τζένη Βάνου…
Επιμέλεια: Λάζαρος Αλληλόμης
Η Τζένη Βάνου, τα τελευταία χρόνια της ζωής της, είχε αποσυρθεί από το τραγούδι και ζούσε στη Νέα Σμύρνη. Διατηρούσε ένα μίνι μάρκετ, ήταν μια πρωτοβουλία που πήρε η ίδια η τραγουδίστρια το 2010, για να βοηθήσει οικονομικά τα παιδιά της. Οι άνθρωποι που τη συναντούσαν καθημερινά, δεν έβλεπαν μια πρώην σταρ, αλλά μια καθημερινή γυναίκα. Κι όμως, η Τζένη Βάνου, υπήρξε μια από τις μεγαλύτερες λαϊκές τραγουδίστριες.
Το πραγματικό όνομα ήταν Ευγενία Βραχνού, έχει τραγουδήσει πολλές επιτυχίες, όπως «η Σκλάβα», «Μην μου πεις τίποτα», «Σε βλέπω στο ποτήρι μου», «Αν σ’ αρνηθώ αγάπη μου». Ξεκίνησε ως τραγουδίστρια στον ραδιοφωνικό σταθμό της ΕΡΤ, μετά από μια επιτυχημένη ακρόαση στον συνθέτη Μίμη Πλέσσα, ο οποίος από την πρώτη στιγμή εκτίμησε το ταλέντο της.
Το 1964, συμμετείχε στο Φεστιβάλ Ελαφράς Μουσικής Θεσσαλονίκης και πήρε το πρώτο βραβείο για το τραγούδι «Τώρα», επίσης του Μίμη Πλέσσα. Τότε, ένα από τα μέλη της επιτροπής ήταν και ο Δημήτρης Χορν, που ψήφισε «Τζένη Βάνου». Όταν του επισημάνθηκε ότι έπρεπε να ψηφίσει τραγούδι και όχι καλλιτέχνη, εκείνος απάντησε: «Μα δεν έχετε καταλάβει ακόμα ότι τα επόμενα πενήντα χρόνια θα μας βασανίζει με τη φωνή της;»
Η εκτίμησή της στο πρόσωπο του Μίμη Πλέσσα ήταν τέτοια, που εξαιτίας της συνεργασίας τους, αρνήθηκε να ερμηνεύσει τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι. Όταν της τηλεφώνησε ο διευθυντής της δισκογραφικής της εταιρίας, Τάκης Λαμπρόπουλος και της ανακοίνωσε ότι ο Χατζιδάκις είχε ζητήσει να συνεργαστούν, εκείνη, γνωρίζοντας τη συνεχή αντιπαράθεση Χατζιδάκι – Πλέσσα, απάντησε «Ρε Τάκη, ο Μίμης μ’ έβγαλε. Πώς θα του το κάνω αυτό;».
Αργότερα, η Βάνου είχε αναφέρει πως έμεινε με την πίκρα ότι δεν τραγούδησε ποτέ Χατζιδάκι, αλλά πως αν είχε δεχτεί τη συνεργασία, δε θα μπορούσε να κοιμηθεί τα βράδια. Μπορεί να μη συνεργάστηκε με τον Μάνο, αλλά κατά τη διάρκεια της μακρόχρονης πορείας της, έχει τραγουδήσει εκτός από Μίμη Πλέσσα, τραγούδια και άλλων μεγάλων συνθετών, όπως του Μίκη Θεοδωράκη, του Γιώργου Μουζάκη, του Αττίκ του Τάκη Μουσαφίρη. Από το 1961 έως το 1969, εμφανιζόταν στη «Νεράιδα», που ήταν ένα από τα μεγαλύτερα καλοκαιρινά νυχτερινά κέντρα της εποχής.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής της βρισκόταν μακριά από τη δισκογραφία. Τον Αύγουστο του 2013 έκανε επέμβαση στον λαιμό για να της αφαιρεθεί ένας όγκος. Στις αρχές του 2014 αντιμετώπισε πάλι σοβαρά προβλήματα υγείας, εξαιτίας μεταστάσεων του καρκίνου. Στις 5 Φεβρουαρίου 2014 άφησε την τελευταία της πνοή στο νοσοκομείο Μεταξά, στον Πειραιά, όπου νοσηλευόταν.
Ευτυχώς, οι φωνές δεν πεθαίνουν…
