Eddie Dark: Θέλω κάθε δίσκος να είναι μια πρόκληση, να αλλάζει σε ύφος από τον προηγούμενo!
O Eddie Dark είναι το βαμπιρικό alter ego του μουσικού-καλλιτέχνη Νικόλα Πετσίτη. Συνδυάζοντας τη σαγηνευτική γοητεία της EBM με την μελαγχολική επιθετικότητα της ελληνικής underground synthpunk σκηνής, ο Eddie Dark εξερευνά τις πιο περίεργες πλευρές της ηλεκτρονικής μουσικής με τη βοήθεια υπερ-ενεργητικών απρόβλεπτων live.
Την Παρασκευή 9 Μαΐου οι Eddie Dark, Blakaut, Libys και Mazoha συναντιούνται για πρώτη φορά σέ ένα κοινό live στο WE στη Θεσσαλονίκη.
Με αφορμή αυτό το live, συναντήσαμε τον Eddie Dark και κάναμε μια κουβέντα συζητώντας για την καλλιτεχνική του περσόνα, για την ειλικρίνεια, τα κόμικς, τον πρόσφατο δίσκο του “DISKO-TERRORISTA,” τις συνεργασίες και πολλά ακόμη!
Γεια σου, Eddie! Και καλώς ήρθες στο Beater.gr! Πού σε πετυχαίνουμε αυτή τη στιγμή;
Γειά σας! Με πετυχαίνετε στην πιο βαρετή περίοδο της ζωής μου.
Δεν θα σε ρωτήσω πώς προέκυψε το όνομα γιατί γνωρίζω ήδη πως είναι μια «κοροϊδία» σε ψευδώνυμα άλλων καλλιτεχνών, όπως “Sid Vicious” και “Iggy Pop”. Ωστόσο, θα ήθελα να πάμε λίγο βαθύτερα στην σκιαγράφηση αυτής της περσόνας που έχεις κατασκευάσει. Τι σημαίνει για σένα ο Eddie Dark; Ποιο είναι το σημείο τομής με τον Νίκο;
Για εμένα ο Eddie είναι η ειλικρίνεια. Ένας χαρακτήρας που ζει τόσο μέσα στο κεφάλι του που δεν καταλαβαίνει ότι υπάρχει και άλλος κόσμος γύρω του, με αποτέλεσμα να μην κρύβει τίποτα και να εκτίθεται συνεχόμενα με διαφορετικούς τρόπους Χωρίς φόβο. Ως Νικόλα, είμαι ένας άνθρωπος πολύ φοβικός και αγχώδεις. Οπότε δεν υπάρχουν πολλά κοινά μεταξύ μας.
Έχω διαβάσει πως ασχολούσουν με τα κόμικς πριν ασχοληθείς με την μουσική. Πώς προέκυψε αυτή η μετάβαση;
Είχα αρχίσει να παρατηρώ πως τα κόμικς που έγραφα γινόντουσαν λίγο παραπάνω απαισιόδοξα από αυτό που θα θεωρούσα υγιές. Έπρεπε να βρω έναν πιο ευχάριστο τρόπο να εκφραστώ.
Υπήρξε κάποια επιχειρηματική σκέψη για το εάν υπάρχει χώρος για έναν καλλιτέχνη τέτοιου τύπου στην underground ελληνική μουσική σκηνή; Ή φρόντισες να σε «χωρέσουν» όπως και να ‘χει;
Ξεκίνησα το πρότζεκτ στα 19 μου. απλά ήθελα να γράφω τραγούδια όπως τα αγαπημένα μου συγκροτήματα, δηλαδή χωρίς περιδέραιο και γεμάτος αράχνες ρε φίλε, να βάζω make up και να χτυπιέμαι. Υπήρχε μια τεράστια αφέλεια από μεριάς μου ότι όλοι θα το θεωρήσουν ωραίο. Στην πραγματικότητα όμως, στην αρχή έφαγα αρκετή κοροϊδία και πατρονάρισμα. Θυμάμαι να περιγράφω σε έναν μουσικό που είχα σε εκτίμηση τι θέλω να κάνω και να μου λέει “ποιος θα θέλει να πάει σε τέτοιο λάιβ, αυτό που περιγράφεις ακούγεται κριντζ”. Ότι έχω κάνει από τότε είναι από σπόντα.
Τι μουσική άκουγες σαν παιδί καθώς μεγάλωνες; Τι μουσική ακούς τώρα;
Πολύ μικρός άκουγα Beatles, Klaus nomi, Depeche mode και David Bowie λόγο της μάνας μου. Ανακάλυψα τους chameleons κάπου στα 15 και κόλλησα με την μελαγχολία του κλασσικού post-punk. Έπειτα ακολούθησαν οι tuxedomoon, οι Deux, οι trisomie 21 κτλπ. Όταν γεννήθηκε ο Eddie, άκουγα αποκλειστικά και μόνο ελληνικά πρότζεκτ όπως metro-decay, clown, γεμάτος αράχνες, χωρίς περιδέραιο, horror vacui, regressverbot, Λένα Πλάτωνος, ηλεκτρώγλη, τετρομινο και libido blume. Τα τελευταία χρόνια όμως δεν ακούω τίποτα από όλα αυτά, ακούω κυρίως Techno, electro, industrial και EBM. Πρότζεκτ όπως ο horrorist και οι scorn είναι βασικές επιρροές πλέον.
“Freakwave Cassete vol.1”, “ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ” και “DISKO-TERRORISTA”. Τρεις διαφορετικές δουλειές, τρία διαφορετικά projects”, τόσο μουσικά, όσο και στιχουργικά. Τι το ξεχωριστό δίνει το καθένα για σένα σαν καλλιτέχνη και ως art persona;
O μεγαλύτερος μου φόβος είναι να μην γίνω αυτοαναφορικός και να μην καταντήσω παρωδία του εαυτού μου. Θέλω κάθε δίσκος να είναι μια πρόκληση, να αλλάζει σε ύφος από τον προηγούμενο, προτιμώ να βγάλω δηλαδή μόνο 4 δίσκους διαφορετικούς μεταξύ τους με κίνδυνο να απογοητεύσω κάποιους ακροατές πάρα 10 δίσκους πανομοιότυπους μεταξύ τους που θα αρέσουν σε όλους. Ναι, είμαι μεγάλη ψωνάρα, σταυρώστε με, ζητάω συγγνώμη. Στο FREAKWAVE cassette ήθελα να βγάλω κάτι που θα μπορούσε να θεωρηθεί outsider music τύπου Daniel Johnston. Στα ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ήθελα να κάνω homage στο ελληνικό σύμπαν του post-punk και του ευρύτερου synth κινήματος. Στο DISKO-TERRORISTA θεωρώ άρχισα να χτίζω την δικιά μου μουσική ταυτότητα. Πιστεύω κάποιος για να με καταλάβει, πρέπει να ακούσει και τους τρεις δίσκους με την σωστή σειρά.
Πάμε λίγο βαθύτερα στο πιο πρόσφατο “DISKO-TERRORISTA” που κυκλοφόρησε τον περασμένο Νοέμβριο. Προσωπικά νιώθω πως η οργή και η ζωή είναι οι κύριες θεματικές του. Εσύ πώς το αισθάνεσαι αυτό και τι θα ήθελες να «φωνάξεις» μέσω αυτού του project;
Ήθελα απλά να πω ότι ήρθε η ώρα για ενεργοποίηση.
Επίσης πρόσφατα κυκλοφόρησε και το βίντεο για το τραγούδι σου “NECROPOP”, ένα εξαιρετικό οπτικοακουστικό που με έκανε να κάνω ένα flashback και να σκεφτώ πως όλα σου τα βίντεο είναι άκρως καλοφτιαγμένα και προσεγμένα. Πόση βάση δίνεις σε αυτά εσύ προσωπικά; Είναι δικές σου ιδέες που πραγματώνονται με συνεργασία της ομάδας σου; Εμπιστεύεσαι την ομάδα σου εξ’ολοκλήρου; Πήγαινε μας λίγο στη διαδικασία παραγωγής ενός βίντεο Eddie Dark.
Το οπτικό κομμάτι του πρότζεκτ είναι πολύ σημαντικό για εμένα. Συνήθως έχω μια ξεκάθαρη ιδέα του τι θέλω, και βρίσκω κάποιον φίλο μου που θα μπορούσε να την πραγματοποιήσει. Ιδανικά δουλεύω μόνο με φίλους μου, δεν μου αρέσει να συνεργάζομαι με άτομα που δεν ξέρω καλά. Εξαίρεση σε αυτόν τον κανόνα ήταν το βίντεο του NECRO-POP όπου ο σκηνοθέτης, ο Adam coska Keller, με προσέγγισε και απλά κάναμε κλικ κατευθείαν.
Δεν εμπιστεύομαι κανένα εύκολα, είμαι βλάκας σε αυτό το κομμάτι και προσπαθώ να το αλλάξω. Υπήρχε μεγάλη ένταση μέσα μου που δεν σκηνοθέτησα εγώ το NECRO-POP, αλλά τελικά χαίρομαι τόσο πολύ που δεν το έκανα.
Ποια είναι η σχέση σου με τις συνεργασίες; Πώς τις αισθάνεσαι; Σου είναι εύκολο να συνεργαστείς και να παράξεις ή παίξεις μουσική με άλλους καλλιτέχνες;
Δεν έχει βρεθεί άνθρωπος μέχρι στιγμής που να μπορεί να με ανεχτεί για πάνω από 30 λεπτά. Ο τρόπος που γράφω μουσική είναι πολύ ανορθόδοξος, δεν δεσμεύομαι σε καμία ιδέα. Μπορεί να περάσω μια ολόκληρη μέρα να γράφω ένα κομμάτι που μου φαίνεται απίστευτο, και ξαφνικά απλά να το σβήνω χωρίς λόγο. (Το NECRO-POP παραλίγο να σβηστεί από τον υπολογιστή μου, αλλά χρειαζόμουν και άλλο ένα κομμάτι για τον δίσκο οπότε ξέφυγε). Μακάρι να μπορούσα να συνεργαστώ με κάποιον άλλον μουσικό, θα το ήθελα πάρα πολύ.
Την Παρασκευή 9 Μαΐου θα συμμετάσχεις σε ένα κοινό live με τους Mazoha, Blakaut και Libys στο WE στη Θεσσαλονική. Εάν και υποστηρίζω γενικότερα το αναπάντεχο, νομίζω ότι υπάρχουν κάποιοι readers μας που θα ήθελαν να ξέρουν τι να περιμένουν, ειδικά εάν δεν έχουν βρεθεί ξανά σε live σου. Μπορείς να τους «προετοιμάσεις» με 2-3 λόγια;
Οποίοι έρθουν στο λάιβ, θα φύγουν με μια πνευματική διαύγεια που αυτός ο κόσμος δεν έχει ξαναδεί. Θα είναι κάτι σαν να φτάνεις στην Νιρβάνα, απλά θα είσαι στο we στην Θεσσαλονίκη. Αλλά βέβαια μπορεί να μην γίνει και τίποτα από όλα αυτά, δεν ξέρω, δεν λέω το μέλλον δωρεάν.
Ποια είναι τα επόμενα καλλιτεχνικά σου σχέδια μετά από το live αυτό; Έχεις κάτι στα σκαριά για το καλοκαίρι;
Μπορεί να βγάλω ένα νέο single; Σίγουρα πάντως θα παίξω στην Τεχνόπολη με τον MAZOHA 29 Ιουνίου. Μετά από αυτό, θα πάω στο Θιβέτ να βρω τον εαυτό για να μπορέσω να τελειώσω τον επόμενο δίσκο.
___________________
Πολυχώρος WE
Παρασκευή 9 Μαΐου 2025
Εισιτήρια:
Ticketmaster
Τιμές εισιτηρίων:
Προπώληση: 10€
Είσοδος: 12€
