Pose: Η πρώτη σειρά του Netflix με διεμφυλικους ηθοποιούς.
Δεν είμαι από τους ανθρώπους που καταναλώνουν όλα τα επεισόδια σε μία μόλις ημέρα καθώς μου αρέσει να αδημονώ για το πώς θα εξελιχθεί μια ιστορία και οι χαρακτήρες αυτής. Έτσι, έπεσα τυχαία πάνω στο Pose και το είδα μέσα σε διάστημα ενός μηνός. Απόλαυσα πραγματικά το κάθε επεισόδιο χωρίς να βαρεθώ στιγμή και εκτίμησα πολύ τους χαρακτήρες της σειράς.
Η σειρά αποτελείται από 2 σεζόν και μέσα στο 2021 αναμένεται να κυκλοφορήσει η 3η. Η ιστορία εξελίσσεται στη Νέα Υόρκη στα τέλη της δεκαετίας του ’80 με αρχές του ’90 και αφηγείται την κουλτούρα των χορών της γκέι και transgender κοινότητας, καθώς και τη μαινόμενη κρίση του AIDS και του καπιταλισμού.
Η νόσος του HIV εμφανίστηκε στην Αμερική στις αρχές του ’80 και γρήγορα εξελίχθηκε σε πανδημία. Μέχρι να υπάρξουν περισσότερες πληροφορίες αλλά και διαθέσιμα φάρμακα για τη νόσο αυτή, επικρατούσε έντονη ανησυχία στον κόσμο και ειδικότερα στην κοινότητα των ομοφυλόφιλων και διεμφυλικών ατόμων.
Η ελλιπής πληροφόρηση, η φτώχεια και έπειτα η αδυναμία εξασφάλισης ακριβών φαρμάκων για τον ιό υπήρξαν ίσως οι σημαντικότεροι παράγοντες για τη γρήγορη εξάπλωση του στη κοινότητα αυτή. Στη σειρά, αρκετοί από τους πρωταγωνιστές μολύνονται με τον ιό και έρχονται αντιμέτωποι με τον φόβο του ρατσισμού, και του κοινωνικού αποκλεισμού, ιδιαίτερα από τη λευκή αστική τάξη.
Η πρωταγωνίστρια της σειράς, η χορεύτρια Μπλάνκα, αποφασίζει να ανοίξει τον δικό της οίκο στο Μπρόνξ της Νέας Υόρκης έπειτα από μια διάγνωση για την υγεία της. Στον οίκο αυτό θα πάρει κοντά της τον άστεγο χορευτή Ντέιμον και την ιερόδουλη Έιντζελ.
Οι οίκοι λειτουργούσαν σαν σπίτια όπου συγκατοικούσαν άτομα της κοινότητας των ομοφυλόφιλων και διεμφυλικών ατόμων. Τα άτομα αυτά πέρα από τη διαφορετικότητα στη σεξουαλικότητα τους, βρίσκονταν κατά βάση σε δυσμενή οικονομική θέση και αντιμετώπιζαν σκληρό ρατσισμό. Ο κάθε οίκος διοργάνωνε ένα δικό του βραδινό σόου όπου παρουσίαζε κάθε εβδομάδα στις συγκεντρώσεις χορών που έκανε η κοινότητα και βαθμολογούνταν για το ντύσιμο, τις πόζες και τις χορευτικές ικανότητες των μελών του.
Οι συγκεκριμένοι χοροί λειτουργούσαν σαν μια συγκέντρωση ανθρώπων που δεν είναι επιθυμητοί κάπου αλλού. Υπάρχουν κατηγορίες, οι άνθρωποι ντύνονται ανάλογα και κερδίζουν βραβεία για τους οίκους τους οπότε και γίνονται γνωστοί. Σύμφωνα με τα όσα περιγράφει η πρωταγωνίστρια Μπλάνκα στον Ντέιμον: «Στην κοινότητα μας η δόξα του ονόματος είναι το παν, καθώς έτσι ζούμε το δικό μας αμερικανικό όνειρο, μιας και δεν έχουμε πρόσβαση σε αυτό».
Τα λόγια της, αν και προορισμένα για σενάριο μυθοπλασίας τηλεοπτικής σειράς, είναι πέρα για πέρα αληθινά και βρίσκουν αντίκρισμα ακόμα και στη σημερινή εποχή. Ενώ οι αγώνες υπέρ των δικαιωμάτων των ΛΟΑΤΚΙ είναι συνεχείς και παγκόσμιοι, βρισκόμαστε ακόμη σε απογοητευτικό σημείο. Η πλειοψηφία του κόσμου δυστυχώς δεν σέβεται τα άτομα αυτά και τείνει να τα αποξενώνει από την κοινωνία, στερώντας τους το δικαίωμα να ζήσουν ελεύθερα με βάση τα δικά τους θέλω.
Όπως πολύ χαρακτηριστικά αναφέρει και η συμπρωταγωνίστρια της σειράς Indya Moore που υποδύεται την Έιντζελ, «το να είσαι μαύρος και τρανσέξουαλ στην Αμερική σε κάνει στόχο για κριτική και ρατσισμό».
Σε μια εποχή όπου τα δικαιώματα των διεμφυλικών ατόμων τίθενται σε αμφισβήτηση και οι ζωές των Αφροαμερικανών βρίσκονται διαρκώς σε κίνδυνο και αντιμετωπίζονται ρατσιστικά, οι επιλογές που έχουν τα άτομα αυτά ως προς τον τρόπο ζωής είναι περιορισμένες. Γι’ αυτό το λόγο βλέπουμε τους χαρακτήρες της σειράς να διαλέγουν επικίνδυνες δουλειές για να επιβιώσουν και να θέτουν συνεχώς τη ζωή τους σε κίνδυνο.
Το Pose μεταφέρει τον θεατή κατευθείαν στην καρδιά της Νέας Υόρκης, σε μια κομβική εποχή λίγο πριν η Madonna κάνει επιτυχία με το Vogue και ο HIV κυριαρχήσει στη ζωή της κοινότητας των διεμφυλικών ανθρώπων.
Οι χαρακτήρες της σειράς είναι δυναμικοί και ενεργοί, χρησιμοποιούν τη φωνή τους προς υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους και ζητούν να αντιμετωπίζονται ως ίσοι από τη λευκή τάξη. Το Pose έχει ένα λαμπρό καστ που αποτελείται σχεδόν εξ ολοκλήρου από τρανσέξουαλ ηθοποιούς -μια ανήκουστη πρακτική για το Χόλυγουντ- αλλά και δυνατές ιστορίες σχετικά με το πόσο καθοριστικές ήταν οι κοινότητες των μαύρων και των queer στην καθιέρωση της σημερινής ΛΟΑΤΚΙ κουλτούρας.
Η Indya Moore επισημαίνει τη σημασία της ποικιλόμορφης εκπροσώπησης στο Χόλυγουντ και πως χωρίς αυτό, ο κυρίαρχος πολιτισμός δεν μπορεί πραγματικά να αλλάξει και να προσαρμοστεί στα σύγχρονα δεδομένα που υπάρχουν γύρω του.
Το Pose είναι μια επαναστατική σειρά επειδή μας δίνει μια εικόνα για τις εμπειρίες ανθρώπων που ίσως δεν έχουμε συναντήσει ποτέ ξανά και μας τους φέρνει ακριβώς στις οθόνες των σαλονιών μας, δίνοντας μας μια γεύση για το πώς είναι οι ζωές τους.
Μέσα από σειρές σαν και αυτή, μας δίνεται η δυνατότητα να συναισθανθούμε τους ανθρώπους της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας και να έρθουμε πιο κοντά τους, με στόχο να τους κατανοήσουμε καλύτερα και να βιώσουμε μέσα από αυτούς μια εμπειρία που δεν είχαμε ποτέ την ευκαιρία να ζήσουμε.
Άλλωστε η μαγεία της κινηματογράφησης έγκειται στο να φέρνει τον θεατή τρομακτικά κοντά στον χαρακτήρα και να του δημιουργεί συναισθήματα, να τον συν κινεί. Πότε ήταν η τελευταία φορά που συγκινηθήκατε με μια σειρά;
