«Εγώ έχω κι άλλα πράγματα που αγαπώ», το ποίημα της Παρασκευής.

Εγώ έχω κι άλλα πράγματα που αγαπώ
πέρα από σένα,
τον ουρανό με λίγα σύννεφα,
τον άνεμο στη Βόρεια θάλασσα,
τις σελίδες που κόβουνε τα δάχτυλα
και κοκκινίζει λίγο το χαρτί στην άκρη του,
την ώρα που ξυπνάει ο ήλιος
και μαζί του σηκώνονται
πουλιά, λουλούδια, οι ακάλυπτοι,
τις γάτες που τεντώνονται
και τα σκυλιά όταν κοιμούνται
και τρέχουνε στον ύπνο τους
και κάποιες φορές γρυλίζουν
ή βγάζουνε κραυγούλες τρυφερές
και λαχταράω να τα ζουλήξω,
το χιόνι όταν πέφτει νύχτα
μπροστά σε λάμπες σε άλλες χώρες,
να σταματάω τ’ αυτοκίνητο
μες στο σκοτάδι κάπου στην Πάρνηθα
και να φοβάμαι
και να θυμάμαι ότι κάποτε, εκεί,
κάποιος μου είπε μια ιστορία
και τσίριξα από τρόμο με μια υποψία ηδονής
και όλα αυτά,
που πάντα μου δίνουνε χαρά,
πετάγονται απ’ τα κουτάκια τους
και τρέχουν στο αίμα μου ξέφρενα
όποτε χωρίς λόγο μ’ ακουμπάς.