Τρεις μικρού μήκους ταινίες που πρέπει να (ξανά)δεις με την πρώτη ευκαιρία.

Όπως υποσχεθήκαμε λίγο καιρό πριν με αφορμή τη θέασή τους στο φετινό Little Islands Festival, ακολουθεί η παρουσίαση τριών ελληνικών ταινιών μικρού μήκους που ξεχωρίσαμε για την πρωτοτυπία, την ευαισθησία και την καλλιτεχνική τους αρτιότητα και πιστεύουμε ότι αξίζουν το λιγότερο (!) μία θέαση.

«Στο αεροδρόμιο»

Σενάριο/Σκηνοθεσία: Μιχάλης Μαθιουδάκης

Σ’ ένα μικρό νησί του Αιγαίου, ο Προκόπης εργάζεται ως ο μοναδικός υπάλληλος του τοπικού αεροδρομίου. Με ευλαβική συνέπεια τηρεί καθημερινά τα καθήκοντα του πόστου του, ερχόμενος ενίοτε αντιμέτωπος με κάποιους αναπάντεχους επισκέπτες. Ακόμη κι αυτοί, ωστόσο, φαίνεται να αποτελούν κομμάτι μιας ατέρμονης ρουτίνας που ο ίδιος είναι πρόθυμος να συνεχίσει να ακολουθεί σχολαστικά.

Το παράδοξο στην ιστορία του Προκόπη είναι ότι, παρότι εργάζεται σε αεροδρόμιο, ο ίδιος δεν έχει ταξιδέψει ποτέ με αεροπλάνο. Ήρθε άραγε επιτέλους η στιγμή να γίνει και ο ίδιος επιβάτης σε μία από τις πτήσεις που αναγγέλλει προς αποχώρηση;

Εκτός από εξαιρετικό χιούμορ και πολύ ωραίες ερμηνείες, η ταινία διαθέτει ένα καλογραμμένο σενάριο, που καλεί τον θεατή να προβληματιστεί σχετικά με τη δύναμη της συνήθειας και την ασφαλή συνθήκη που αυτή δημιουργεί στην καθημερινότητά μας. Υπέροχα αστείο, έξυπνο και περιεκτικό το «Στο αεροδρόμιο», παράλληλα με την απόλαυση της θέασης ενός καλογυρισμένου μικρού μήκους φιλμ, μας δίνει τη δυνατότητα να αναλογιστούμε όλα εκείνα τα στοιχεία που ορίζουν το comfort zone μας αλλά και το άλμα που απαιτείται για την υπέρβασή του.

Ακολούθησε τον Μιχάλη Μαθιουδάκη στο Instagram.

______________________

«Μη με λησμόνει»

Σενάριο/Σκηνοθεσία: Σελήνη Παπαγεωργίου

Μετά από μια μάλλον χλιαρή υποδοχή του πάρτι-έκπληξη, που οι φίλοι της τής έχουν ετοιμάσει για τα γενέθλιά της, η Κάκια αποφασίζει να κάνει έναν περίπατο στη φύση. Μαζί της βρίσκεται μια φίλη που, όπως φαίνεται, είχε να δει καιρό. Οι δυο τους περπατούν συζητώντας για την εποχή που περνούσαν κάθε μέρα μαζί, για όσα έχουν αλλάξει από τότε αλλά και για ό,τι το πέρασμα του χρόνου έχει αφήσει αμετάβλητο. Η ταινία κλείνει με την πρωταγωνίστρια να αφήνεται σε έναν λυτρωτικό χορό, που φαίνεται να προσφέρει την κάθαρση στην ίδια αλλά και στους θεατές.

Τρυφερό, έξυπνο και γεμάτο ευαισθησία, το «Μη με λησμόνει», είναι μια ταινία για όσα αφήνουμε πίσω μας αλλά και για όλα εκείνα που καλούμαστε να πάρουμε μαζί μας στον δρόμο προς την ενηλικίωση.  Όπως μαρτυρά ο τίτλος της, αποτελεί μια γλυκιά υπενθύμιση των προκλήσεων, των διαπραγματεύσεων και των προβληματισμών που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε ενώ συμφιλιωνόμαστε με τον μικρότερο εαυτό μας, λίγο πριν συνειδητοποιήσουμε ότι φέρουμε πάντα ένα κομμάτι του μαζί μας.

Ακολούθησε τη Σελήνη Παπαγεωργίου στο Instagram.

______________________

«Τα Γενέθλια»

Σενάριο/Σκηνοθεσία: Δημήτρης Κατσιμίρης

Ο Μάριος, ένας νεαρός με εγκεφαλική παράλυση, περιμένει μαζί με τη μητέρα του τον θείο του, για να γιορτάσουν όλοι μαζί τα γενέθλιά του. Όταν, ωστόσο, ο τελευταίος εμφανίζεται στο σπίτι τους μαζί με τη φίλη του, το απόγευμα παίρνει δυσάρεστη για όλους τροπή.

Εμπνευσμένα από πραγματικά πρόσωπα, τα «Γενέθλια» εστιάζουν σε μια ευαίσθητη κοινωνικά ομάδα που συχνά τείνουμε να αφήνουμε στο περιθώριο από φόβο, άγνοια, ελλιπή ενημέρωση. Κεντρικός πυλώνας της αφήγησης της ταινίας η σχέση μητέρας-γιου, που παραμένει ακλόνητη κατά τη σύγκρουση των δύο κόσμων που βλέπουμε να εκτυλίσσεται στα 12 λεπτά διάρκειάς της.

Μέσα από τη σκιαγράφηση μιας σειράς αντιθέσεων – εύκολο χρήμα, συμφέρον και επιφάνεια από τη μια, αγώνας για επιβίωση, αξιοπρέπεια και ψυχικό σθένος από την άλλη – η ταινία επιτυγχάνει μια διεισδυτική ματιά στην ανθρώπινη κατάσταση, που αν μη τι άλλο μας επιστρέφει στη φράση του Σάμουελ Μπέκετ που ανοίγει την ταινία: «Μήπως κοιμόμουν, όταν οι άλλοι υπέφεραν;».

Ακολούθησε τον Δημήτρη Κατσιμίρη στο Instagram.