Συνέντευξη με Linn Elisabet.

*Click here for English

Πίσω από το όνομα Linn Elisabet, βρίσκεται ένα πρόσωπο το οποίο αφουγκράζεται τις πανανθρώπινες, διαχρονικές ανάγκες της αναγνώρισης, της αποδοχής και της αλληλεγγύης υπερκάμπτοντας και δρώντας ενεργά, πρώτα σε προσωπικό επίπεδο, ενάντια στις επικρατούσες κοινωνικές νόρμες. Πέραν αυτού, πρόκειται για μια ιδιαίτερη μουσική προσωπικότητα της ηλεκτρονικής σκηνής, που συνδυάζει τις γνώσεις από το παρελθόν με την τωρινή, ελεύθερη και δημιουργική πραγματικότητα που βιώνει βάζοντας προτεραιότητα στην σημασία και την εξιστόρηση -την «μυθιστοροποίηση», όπως προτιμάει- κάθε κομματιού. Ενθαρρύνει, διαμορφώνει, καταπιάνεται με επιμορφωτικές δραστηριότητες και έτσι, είχαμε μια απολαυστική συνομιλία μαθαίνοντας για όλα αυτά που συνθέτουν αυτήν την προσωπικότητα μέσα κι έξω από το studio.

Βλέπουμε από το βιογραφικό σου ότι στο παρελθόν ήσουν μέλος χορωδιών και ορχήστρας και λόγω αυτού, κατά κάποιον τρόπο, επισκιαζόσουν στην συλλογικότητα. Τι σε ώθησε να ξεχωρίσεις και πόσο αυτό αποτέλεσε πρόκληση;

Ήταν λιγότερο θέμα του να ξεχωρίσω και περισσότερο να βρω τη φωνή μέσα μου, που δεν εξαρτιόταν από το να κρύβομαι. Στην πραγματικότητα, για να μπορέσω να την ανακτήσω έπρεπε να σταματήσω να κρύβομαι – και η λαχτάρα να προσωποποιήσω αυτή την έκφραση ήταν δυνατότερη από το άγχος επί σκηνής και την διστακτικότητα να καλέσω κι άλλους στον δημιουργικό κι ευάλωτο χώρο μου.

Τι έμαθες από την ενασχόλησή σου με αυτό, που να είναι ακόμη και σήμερα ενεργό; Σε σχέση με την μουσική ή με κάποιες από τις απόψεις σου.

Παρ’ όλο που δεν γράφω παρτιτούρες πλέον, η εμπειρία του να «αγκαλιάζω» περίπλοκες αρμονίες και ρυθμούς παραμένει ακόμα και μου είναι αρκετά εύκολο να συνθέσω ενστικτωδώς μέσα από έναν χώρο που βρίσκομαι συνειδητά, αλλά και με ελευθερία αποφάσεων. Σήμερα, με βοηθάει να αυτοσχεδιάζω και να «χρωματίζω τον μουσικό μου καμβά» με άνεση – το αντίθετο ακριβώς, δηλαδή, από τα μαθήματα που ήταν πιο αυστηρά και συνυφασμένα με τους κανόνες της τέλειας ερμηνείας.

Ήταν κάπως συναρπαστικό, για να ‘μαι ειλικρινής, που διάβασα για τις επιπλέον δραστηριότητές σου που περιλαμβάνουν καθοδήγηση, mixing και mastering για μουσικούς παραγωγούς. Πώς έφτασες στην απόφαση να τα ξεκινήσεις και τι έχεις κατορθώσει; Σε προσωπικό επίπεδο, επίσης.

Πριν να ξεκινήσω το DJing και να κυκλοφορώ την μουσική μου, εργαζόμουν παρασκηνιακά στην μουσική βιομηχανία (κυρίως δισκογραφική δουλειά, διαχείριση και επικοινωνία). Τότε το έκανα διότι δεν πίστευα πως είχα φωνή μέσα μου και το λιγότερο που θα μπορούσα να κάνω ήταν να υποστηρίξω τους άλλους σε αυτό. Όταν ξεδίπλωσα την προσωπική μου έκφραση συνέχισα αυτές τις δραστηριότητες, κάποιες φορές για να έχω κάποιο εισόδημα, κάποιες άλλες για να εμπνευστώ και να μάθω από την συνεργασία με άλλους δημιουργούς. Το να είσαι ανεξάρτητος, DIY, solo καλλιτέχνης πολλές φορές σε κάνει να νιώθεις μοναξιά. Κάθε από κοινού πορεία στην οποία μπορώ να συνεισφέρω στο να πάει κάποιος ένα βήμα παραπέρα στην προσωπική του εξέλιξη, κατ’ ευθείαν έχει αντίκτυπο και σε ‘μένα.

Το background σου σε οδήγησε σε διαλέξεις σχετικά με την δημιουργική ενθάρρυνση. Θα ήθελες να μας πεις παραπάνω γι’ αυτό, τι κάνεις ακριβώς και πώς είναι μέχρι στιγμής αυτή η εμπειρία;

Δίδασκα κοντά στον έναν χρόνο όταν μου πρότειναν να συμμετέχω ως επικεφαλής σε ένα πρόγραμμα για μάθημα μουσικής παραγωγής συνδυαστικά με κρίσιμης σημασίας νόρμες, ενθαρρύνοντας και κάνοντας μάθημα αποκλειστικά σε γυναίκες και τρανσέξουαλ παραγωγούς. Οι μέθοδοι και οι παιδαγωγικές πρακτικές σε αυτόν τον ασφαλή οργανισμό ήταν μοναδικές σε σχέση με ο,τι είχα δει ως τότε και, έχοντας την ευκαιρία να το ενστερνιστώ, όχι μόνο με έκανε να νιώθω πραγματική χαρά, αλλά ήταν και κάτι σαν κάλεσμα. Ακόμα κι όταν έφυγα από την Στοκχόλμη και άρχισα τα μαθήματα σε περιβάλλοντα που συνήθως δεν κάνουν λόγο για αυτές τις μεθόδους, έφερνα μαζί μου όσα έμαθα από ‘κει σε κάθε ομάδα. Χωρίς υπερβολή, κάθε φορά που το κάνω οι άνθρωποι αυτοί δεν εξελίσσονται ραγδαία μόνο στο δημιουργικό κομμάτι, αλλά και ως οντότητες: Τολμούν να «σπάσουν» τις νόρμες εξερευνώντας την φυλετική ταυτότητα, την σεξουαλικότητα και την κληρονομιά – μερικά, δηλαδή, από τα θεμέλια του ποιοι είμαστε και τι μπορούμε να φέρουμε σε αυτόν τον κόσμο.

Η βαθύτερη επιθυμία μου σχετικά με την μουσική εκπαίδευση είναι να κάνει ο καθένας αυτή την τέλεια αρχή: Να αποκτήσει αυτό το ασφαλές περιβάλλον που θα μπορεί να δημιουργεί και να εξερευνά ελεύθερα. Και, παρ’ όλο που ένθερμα υποστηρίζω γυναίκες, τρανσέξουαλ και άλλες queer οντότητες, εύχομαι το ίδιο ακόμα και σε ανθρώπους με προνομιακές ζωές και υπόβαθρο. Βλέπω την τέχνη, την μουσική και την κουλτούρα ως τον πιο δυνατό χώρο για να φέρει την αλλαγή, αλλά και να δημιουργήσει τα άτομα που θα την φέρουν. Και χρειαζόμαστε όσους περισσότερους γίνεται στην ομάδα για να φτιάξουμε έναν κόσμο που όλοι θα διακριθούν, θα ακουστούν και θα αναγνωριστούν. Αυτές οι μέθοδοι δεν είναι κάτι που επινόησα εγώ και, λόγω αυτού, είναι κάτι που μπορεί ο καθένας να μάθει. Γι’ αυτό ευελπιστώ να γράψω ένα σχετικό βιβλίο, συλλέγοντας στοιχεία και αναφέροντας μια εναλλακτική παιδαγωγική και δημιουργία ασφαλών περιβαλλόντων, ώστε όλο και πιο πολλοί να έχουν πρόσβαση σε μια εκπαίδευση που αψηφά τις νόρμες.

Όλα αυτά μπόρεσες να τα κάνεις μέσα στην πανδημία; Και, βασικά, πώς διατήρησες τη δημιουργικότητά σου απ’ όταν ξεκίνησε;

Ναι, συνέχισα να διδάσκω και να εκπαιδεύω (κυρίως διαδικτυακά) τον περασμένο χρόνο. Θεωρώ πως είναι πιο σημαντικό από ποτέ να συνδεθούμε αυτόν τον καιρό μιας και πολλοί από εμάς, μαζί με ‘μένα, έχουν θωρακιστεί κι απομονωθεί από τον κόσμο τριγύρω. Μερικές φορές αυτό είναι ακριβώς ο,τι χρειάζεται η δημιουργικότητά μου και κάπου κάπου κραυγάζει για αλληλεπίδραση. Στο μεταξύ, από τον Δεκέμβριο «παλεύω» με το μπλοκάρισμα του συγγραφέα, αλλά προσπαθώ απλά να το αποδεχτώ και να αφήσω το μυαλό και την ψυχή να κάνουν αυτό που πρέπει τη δεδομένη στιγμή. Οι συνεργασίες και το να απασχολούμαι με άλλους και την μουσική τους είναι ένας πολύ καλός τρόπος να το διαχειριστώ, καθώς περιμένω την εμφάνιση ενός νέου δημιουργικού κύματος.

Δημιούργησες το 2020 και το δικό σου label, με ένα όνομα που κάνει περισσότερο για δήλωση παρά για έναν απλό τίτλο. Ποια ήταν η αρχική ιδέα και πώς αυτή συνδυάζεται με την μουσική; Υπάρχει καμιά επιπλέον σημασία στο αφηρημένο artwork και στη χρωματική παλέτα;

Ύστερα από πολλές μισογυνιστικές και τρανσφοβικές εμπειρίες στην σκηνή, λαχτάρησα απλώς να αποκτήσω μια πλατφόρμα όπου θα κυκλοφορώ ο,τι θέλω, όποτε το θέλω, με συνεργασίες που θέλω. Ένας χώρος όπου εγώ και άτομα με την ίδια νοοτροπία θα υπάρχουν και θα εκφραζόμαστε με τους δικούς μας όρους. Τα γραφικά γίνονται από τον Oskar Huberhoff κι εμένα και στοχεύουν στην αποτύπωση της λεπτής γραμμής μεταξύ της φαντασίας και της πραγματικότητας, του αιθέριου και του υλικού, του εύθραυστου και του άθραυστου. Τα χέρια, όπως φαίνονται στο ACT001-004, χρησιμοποιούνται για να συμβολίσουν την ελευθερία που έχουμε για να διαμορφώσουμε τη δική μας πραγματικότητα. Επίσης, έχω μια ιδιαίτερη σύνδεση με αυτά, εξ’ αιτίας του τρόπου που τα αντιλαμβάνομαι ως ένα αρκετά προσωπικό και κοντινό κομμάτι του σώματος μιας και μπορούν να δείξουν, παράλληλα, φροντίδα αλλά και να δράσουν με σφοδρότητα. Η αποστολή (του label) συνδυάζεται με την μουσική μέσω απεικόνισης αυτών των εμπειριών που υπερνικούν τις νόρμες και το πώς αυτές μπορούν να μοιραστούν, να αφομοιωθούν και να εξωτερικευθούν συλλογικά.

Υπάρχει μια αρκετά ισχυρή τοποθέτηση σχετικά με τις καταστροφικές πολιτικές ενάντια στην αυθεντικότητα της underground dance σκηνής, τις οποίες έχεις στόχο να αντιμετωπίσεις. Θα ήθελες να μοιραστείς κάποιες σκέψεις σχετικά με αυτό, τι μας οδήγησε σε αυτό το μονοπάτι και πώς καταφέρνεις να το αφήνεις πίσω σου;

Πιστεύω πως οτιδήποτε αλληλεπιδρά με κάποιον τρόπο με την κοινωνία και το τρέχον, κυρίαρχο σύστημα (σαν τον καπιταλισμό) θα αμφισβητηθεί από τις ίδιες τις καταστροφικές του πολιτικές. Γι’ αυτό κιόλας η αντι- και η υπό-κουλτούρα πρέπει να είναι σε επιφυλακή, αλλιώς θα φαγωθεί από το ίδιο το σύστημα στο οποίο προσπαθεί να αντισταθεί. Ακόμα και ο underground και εναλλακτικός dance χώρος είναι πλέον μέρος αυτού και ακριβώς εξ’ αιτίας αυτού θα σπιλωθεί από προκατάληψη, απληστία και διακρίσεις. Το να είμαστε μέρος αυτού του κόσμου δεν συνάδει με το να τον αφήσουμε σε αυτή την κατάσταση, αλλά μπορούμε ενεργά να δουλέψουμε μέσα και έξω από την σκηνή για να ξηλώσουμε και να επαναδιαμορφώσουμε την πραγματικότητα στην οποία ζούμε.

Τι θα πρέπει να έχουμε κατά νου για να εντοπίσουμε και να αποφύγουμε αυτές τις πρακτικές, ως καλλιτέχνες αλλά και ως κοινό; Το αναφέρω και σχετικά με το ότι κάθε δημιουργία είναι μια συμβολή στο ευρύτερο σύνολο κι αυτό διαδοχικά οδηγεί σε μια συγκεκριμένη κατεύθυνση ή τάση, αν προτιμάς.

Αποκτώντας και παγιώνοντας τη γνώση έρχεται και η πιθανότητα να πάρεις συνειδητές αποφάσεις και να ενεργήσεις συνολικά. Μείνε περίεργος. Άκου ιστορίες που είναι διαφορετικές από τις δικές σου. Βρες αυτό το μέρος μέσα σου από το οποίο θα επιθυμείς να κατανοείς τη ζωή των περιθωριοποιημένων και των εκτεθειμένων. Τόλμησε να πιστέψεις πως η ζωή σου θα ‘ναι περισσότερο ολοκληρωμένη όταν μπορέσεις να αντιληφθείς, να δεις και να σεβαστείς περισσότερους ανθρώπους σε αυτόν τον κόσμο. Μπορεί μέσω αυτού να μάθεις και κάτι για τον εαυτό σου που ήταν κρυμμένο εξ’ αιτίας της ισχύουσας κοινωνικής φόρμας. Κι όσο θα βλέπεις και θα καταλαβαίνεις, δράσε με εκτεταμένη αλληλεγγύη. Εν τέλει δεν είναι κάτι που έχει να κάνει με πολιτική ή μουσική. Έχει, όμως, να κάνει με ζωές και οι ζωές είναι ο,τι πιο πολύτιμο μπορούμε να λάβουμε υπ’ όψιν.

Θεωρείς πως η δημοσιότητα της ηλεκτρονικής μουσικής διαμορφώνεται από τους ίδιους τους καλλιτέχνες ή υπάρχει μια κοινωνική ανάγκη που κάνει το κοινό να στρέφεται σε αυτήν;

Αα, κάτι σαν το αυγό και την κότα… πιστεύω είναι και τα δύο με το ένα να τρέφεται από το άλλο. Πριν γίνω καλλιτέχνης και ασχοληθώ με τον κοινωνικό ακτιβισμό, ήμουν ένας από αυτούς τους ανθρώπους που στράφηκε σε αυτή την σκηνή για να γίνει κομμάτι ενός ασφαλέστερου χώρου. Πάντοτε ξεκινάει από κάπου για τον καθένα μας και όλοι μας συμβάλλουμε με τρόπο που ταιριάζει στην μοναδικότητά μας.

Πρόσφατα κυκλοφόρησε μια συλλογή, το The Storms We Became, που προσφέρει ένα μέρος των κερδών στην οργάνωση IGLYO. Πώς επιλέχθηκαν αυτοί οι καλλιτέχνες και είναι ο τίτλος κάπως συνδεδεμένος με τη δράση αυτή;

Διάλεξα να συνεργαστώ με αυτούς τους καλλιτέχνες, μιας και κουβαλάνε τις δικές τους ιστορίες ενάντια στις κοινωνικές νόρμες, μέσα από προσωπικές εμπειρίες ή/και δυνατές συμμαχίες. Το δημιουργικό τους στίγμα είναι -προκαθορισμένα- αναπαράσταση μιας φωνής κατά της νόρμας κι έτσι, κουβαλούν τη δικιά τους σχετική ιστορία. Το The Storms We Became σηματοδοτεί τα τέρατα μέσα μας που καλλιεργούνται από όσους προσπαθούν να μας κάνουν να σωπάσουμε ή να αλλάξουμε – η δύναμη της φύσης που είναι η ατομική και συλλογική απελευθέρωση.

Ως μέρος του Acts of Rebellion δημιούργησες ένα διαδραστικό παιχνίδι κειμένου που μπορεί να χρησιμοποιηθεί – όπως αντιλαμβάνομαι – σαν μια αναφορά για ‘σένα και για το πνεύμα του label, επονομαζόμενο ως MIT-Y (λάτρεψα το λογοπαίγνιο!), που φαίνεται ότι μπορεί να μας οδηγήσει σε ένα ανανεωμένο «συμβόλαιο». Τι σε έκανε να το δημιουργήσεις και πώς έστησες το περιεχόμενό του;

Το ACT004 με το παιχνίδι MIT-Y ήταν μια σύμπραξη μεταξύ εμού και των Rå, Oskar Huberhoff, Lillusion και Henrik Söderström. Η ιδέα πραγματοποιήθηκε όταν μας βρήκε το πρώτο lockdown, σαν αντικατάσταση του αρχικού video που οραματίστηκα για το ομώνυμο κομμάτι του album.

Εκείνη την περίοδο, εγώ και ο Rå ξεκινήσαμε να μιλάμε καθημερινά στο τηλέφωνο, κυρίως για τα θέματα που παρουσιάζονται στο παιχνίδι. Κι έτσι, αρχίσαμε να δουλεύουμε πάνω στο concept και το σενάριο μαζί. Το MIT-Y ως χαρακτήρας έρχεται από τον καλλιτεχνικό κόσμο του Rå: Μια τεχνητή νοημοσύνη που προγραμμάτιζαν για άλλη αφήγηση. Τελικά, αυτός ήταν ο παιχνιδιάρικος τρόπος μας για να «μυθιστοριοποιήσουμε» θέματα που πολλές φορές μπορούν να σε εξουθενώσουν και να σε δυσκολέψουν όταν κάτσεις να τα συζητήσεις και να τα αντιμετωπίσεις – μια θεραπευτική ένδειξη των κόσμων μας που συναντήθηκαν από την μία και από την άλλη, ένα παιχνίδι που προέκυψε.

Πώς θα το πρότεινες αυτό σε κάποιον που δεν είναι εξοικειωμένος με εσένα ή το label σου; Για παράδειγμα, τα σημεία-κλειδιά ή τι μπορεί να μάθει από το “Beyond”.

Το “Beyond” είναι απλώς μια μεταφορική ερμηνεία για όλα όσα μπορούμε να γίνουμε, πέρα από τις προσδοκίες και τους συμβιβασμούς που η ανατροφή και το περιβάλλον γύρω μας μας φόρτωσαν. Επιπλέον, αποτελεί μια μεταφορά για το πώς είμαστε όλοι μαζί συνδεδεμένοι σε αυτό το ταξίδι και ότι η επούλωση και η ανάπτυξη θα πρέπει να συμβεί, ταυτόχρονα, σε προσωπικό και συλλογικό επίπεδο. Η γενιά μας μπούχτισε με τις ατομικιστικές αξίες και φαίνεται πως υπάρχουν αρκετοί από ‘μας που λαχταρούν την επανένωση και το συλλογικό σθένος.

Τι σε ωθεί να γράψεις ένα κομμάτι; Ποιες νόρμες και συμβάσεις στοχεύεις στο να υπερβείς μέσα από τον ήχο σου;

Συνειδητά δεν πρόκειται τόσο για τον ήχο αυτόν καθ’ αυτόν, αλλά περισσότερο για τις ιστορίες. Το κομμάτι του ήχου προκύπτει αυτόματα καθώς συσχετιζόμαστε και προσελκυόμαστε από διαφορετικούς τύπους αρμονιών, ρυθμών και μουσικών υφών. Τα δικά μου είναι πολύ συνδεδεμένα με την «μυθιστοριοποίηση», το αιθέριο και την αντίθεση μεταξύ της ομορφιάς και της καταστροφής. Πιστεύω πως πηγάζει από την ανάγκη του να φαντάζομαι συνέχεια το πώς θα μπορούσα να είμαι εγώ και ο κόσμος γύρω μου – ο τρόπος μου για να φτιάχνω την πραγματικότητά μου.

Ποια είναι η δική σου επανάσταση και πώς αυτό το είδος και η κουλτούρα του σε ώθησε σε αυτή την κατεύθυνση;

Το να είμαι και να υποστηρίζω και τους άλλους να είναι. Είναι τόσο απλό, αλήθεια. Δε χρειάζεται απαραίτητα κάποιος να είναι μπροστά με ένα μεγάφωνο (εκτός αν θέλει κι έχει την ενέργεια να το κάνει). Οι ιστορίες και οι υπάρξεις μας είναι από μόνες τους επαναστατικές. Ο εναλλακτικός dance χώρος και η κουλτούρα του με βοήθησαν να βρω τη φωνή και την έκφρασή μου και αποδείχτηκε πως ήταν ο χώρος που κάτι τέτοιο ήταν επιθυμητό. Πιστεύω πως αυτός είναι και ο πιο κοινός λόγος που οι άνθρωποι στρέφονται στην «υποκουλτούρα», αν και πολλές φορές το εκφράζουμε με ελαφρώς διαφορετικούς τρόπους.

Πώς αντιλαμβάνεσαι τον κόσμο ως Linn Elisabet και αντίστροφα; Μέσα κι έξω από το studio.

Το τι αντιπροσωπεύω ως Linn Elisabet για τον κόσμο δεν είναι κάτι που μπορώ εγώ να το αποφασίσω. Για ‘μένα, ωστόσο, θα έλεγα πως είναι η σωτηρία μου, η μη λογοκριμένη μου κραυγή και το πρότυπό μου. Είναι όλα όσα θα ήθελα πάντοτε να είμαι κι έτσι προπορεύεται, διαμηνύοντάς μου τους τρόπους που θα μπορούσα να αναπτυχθώ και να εξελιχθώ στην προσωπική μου ζωή. Μπορώ να δοκιμάσω νέες σκέψεις, συναισθήματα και να βρεθώ σε αυτά, γιατί στον δημιουργικό κόσμο όλα είναι πιθανά, συναρπαστικά και διασκεδαστικά, πράγμα δηλαδή που διώχνει ένα μεγάλο βάρος από πτυχές της ζωής που, ειδάλλως, θα ήταν τρομακτικό να αντιμετωπίσεις ή να προσεγγίσεις.

Πού βρίσκουν παρηγοριά τα συναισθήματα και οι σκέψεις σου και τι ονειρεύεσαι για το μέλλον;

Τόσο δίπλα σε πολύ καλούς φίλους και στην οικογένεια, όσο και στη δημιουργία. Σε πολλά σημεία και στην ανθρωπότητα, βλέποντας το πόσο έχει προχωρήσει σε θέματα ενσυναίσθησης και κατανόησης του άλλου. Ο φεμινισμός της γενιάς Z και η σχέση του με την φυλετική ταυτότητα και σεξουαλικότητα είναι κάτι επίσης που με ενθουσιάζει – πραγματικά ανυπομονώ και ονειρεύομαι έναν κόσμο όπου πράγματα όπως η εμφάνισή μας δεν θα ακολουθείται από συγκεκριμένες προσδοκίες για το ποιοι είμαστε ή πώς θα μπορούσαμε να είμαστε.

Θα ήθελες να προσθέσεις μια θετική και μια αρνητική σκέψη ύστερα από αυτούς τους μήνες της πανδημίας; Ή κάποια πράγματα που απέκτησες ή άφησες πίσω.

Σίγουρα απέκτησα νέες και με νόημα επαφές στον στενότερο φιλικό μου κύκλο. Γι’ αυτό θα είμαι για πάντα ευγνώμων. Όσον αφορά τώρα για κάτι που άφησα πίσω, θα έλεγα πρώτα τον έλεγχο και δευτερευόντως μια κάποια δυσαρέσκεια. Εξασκήθηκα στην αποδοχή και στη συγχώρεση πολύ εντατικά στο lockdown και κέρδισα πολύ ενέργεια κι αγάπη από αυτό.

Ένα μήνυμα που θα ήθελες να μοιραστείς;

Να είστε γενναίοι και να θυμάστε πως αξίζετε να ζείτε με θάρρος.

______________________

Για επιπλέον πληροφορίες και συνδέσμους μπορείτε να επισκεφθείτε το επίσημο Linn Elisabet site και να ζήσετε την εμπειρία του “Beyond” παρέα με το MIT-Y εδώ.
Φωτογραφία εξωφύλλου: Filip Ljuboje

English

Interview with Linn Elisabet.

Behind the name Linn Elisabet, there is a person who pays heed to the universal, timeless needs of recognition, acceptance and solidarity by overcoming and acting extensively, firstly on a personal level, against prevailing social norms. In addition to that, a remarkable musical personality of the electronic scene, who combines the knowledge gained from the past with the currently free and creative reality that is experiencing, giving priority to the meaning and the narration – the “fictioning”, as it is called – for each musical piece. Encouraging, reshaping, being engaged in lecturing activities and thus, we had a very enjoyable conversation learning a lot about how this personality is composed, in and out of the studio.

We see from your bio that in your past you were a part of choirs and orchestras and therefore, in a manner of speaking, “shadowed in the collectiveness”. What pushed you to stand out and how challenging was this step?

It was less about standing out and more about me finding a voice within, which wasn’t dependent on myself hiding. In fact, in order for me to claim that voice I had to stop hiding – and my longing for embodying this expression was stronger than my stage fright and fear of inviting others into my creative and vulnerable space.

What did you learn by your involvement there, that is still active nowadays? Music-wise or even in some of your views.

Even though I don’t compose sheet music anymore, the experience of embracing complex harmonies and rhythms still stick, and it is fairly easy for me to intuitively compose from a space where I am conscious yet liberated in my decisions. Today it makes me able to improvise and paint my musical canvas very freely – a complete opposite to my schooling which was more strict and bound to rules of perfectionist performance.

It was pretty exciting, to be honest, to read about your other activities that include coaching, mixing and mastering for music producers. What made you decide to start all these and what have you achieved? On a personal level as well.

Before I started DJing and releasing music myself, I was working behind the scenes in the music industry (mainly label work, management and communication). Back then I did it because as I didn’t believe I had a voice myself, and the least I could do was to support others in theirs. Once my own expression unfolded I kept on doing some of these supportive acts, sometimes to earn a living, sometimes to learn and get inspired by working with other creators. Being an independent, DIY solo artist can be lonely at times. Each shared journey where I can help someone a step further in their growth, directly gives back to my own.

Your background led to your lecturing about creative empowerment. Would you like to tell us more about this, what you are doing exactly and how has this experience been so far?

I had been teaching for about a year when I was offered a program lead position in a norm critical music production course, explicitly aiming to teach and empower female and transgender producers. The safer spacing methods and pedagogy in this organization were unique to anything I had ever experienced, and being able to embrace and give that back to others felt not only joyful but more like a calling. Even as I moved away from Stockholm and started teaching in environments that do not generally ask for these methods, I am bringing what I learned during that time into every new group that I am teaching. No exaggeration, each course I taught with these methods people did not only evolve immensely in their creations, but also as people: daring to explore norm-breaking gender identity, sexuality, and heritage – some very core aspects of who we are and what we can bring into this world.

My deepest desire for musical education is for anyone to get that perfect start, that safe space to start creating and exploring freely. And although I am particularly passionate about supporting female, transgender and other queer folks, I wish this deeply for people with more privileged lives and backgrounds as well. I see art, music, and culture as the most powerful space to create change, but also create change-makers in this world. And we need as many people as possible on the team to shape a world where everyone feels seen, heard, and validated. These methods aren’t something I came up with myself, and as such, they can be taught by anyone. This is why I hope to write a book, collecting and referring to alternative pedagogy and safer spacing, so that more people can access norm-breaking education.

Were you still able to do these during the pandemic? And, basically, how did you maintain your overall creativity since this started?

Yes, I have been teaching and coaching (mainly online) during the past year. I think it is more important than ever to stay connected as many of us, myself included, have sheltered and become isolated from the world around us. Sometimes that’s exactly what my creativity needs, and sometimes it just screams for connection. Now I’ve struggled with writer’s block since December, but I simply try to accept it and let the mind and soul do what it needs to do at this point of time. Collaborations and working with other people’s music is a great way for me to handle that while waiting for a new creative surge to arise.

You have also created your own label in 2020, with a name more of a statement than a title. What is the original idea and how is this combined with music? Is there some extra significance to the abstract artwork and the color palette?

After multiple experiences of misogynist and transphobic behavior in the scene, I simply longed for a platform where I could release whatever I wanted, whenever I wanted, working with whomever I wanted. A space for myself and like-minded people to exist and express ourselves on our own terms. The graphics are made by Oskar Huberhoff and myself and aim to symbolize the thin line between fantasy and reality, the ethereal and the physical, the fragile and the unbreakable. The hands, as seen in ACT001-004, are meant to symbolize the freedom we have to shape our own realities. I also have a strong connection to hands, because of how I perceive them as a very personal and intimate part of the body, as they can both show care and take fierce action. The mission is combined with the music through the portrayal of norm-breaking experiences, and how they can be shared, internalized, and externalized collectively.

There’s a rather powerful sentence about the destructive policies against the originality of the underground dancing scene, that you aim to tackle. Would you like to share some thoughts on that, what led us down this path and how you manage to leave it behind?

I believe that anything that somehow interacts with society and its current dominating systems (like capitalism) will be challenged by its destructive policies. This is why counter- and sub-culture needs to constantly stay alert, or else it will be eaten by the very same system that it tries to resist. Even underground and alternative dance is very much part of this system today, and will thus be stained by prejudice, greed, and structural discrimination. Being part of this world is nothing we can leave behind in that sense, but we can actively work within and outside our scene to dismantle and reshape the reality we are currently living in.

What should we keep in mind to identify and avoid these policies, both artists and fans? That being said, as each creation is a contribution to the whole and sequentially leading to a certain direction or a trend if you’d like.

By gaining and solidifying knowledge comes the possibility of making conscious decisions and act inclusively. Stay curious. Listen to stories that are different from your own. Find that place within where you desire to understand the lives of the marginalized and exposed. Dare to believe that your life will become more full from being able to understand, see and respect more people in this world. You might even learn something about yourself which was hidden by societal normativity. And as you see and understand more and more – act in fierce solidarity. In the end, this isn’t about politics, nor about music. In the very end, it is about lives, and lives are the most precious things we have to consider.

Do you think that the popularity of electronic music is shaped by the artists themselves or there is a societal need that makes people turn to it?

Ah, the hen and the egg… I believe it is both, feeding into each other. Before I became an artist and a cultural activist, I was one of those people who turned to the scene to be part of a safer space. It always starts somewhere for everyone, and we all contribute in ways that might feel authentic for us.

Recently there has been a compilation released, The Storms We Became, that provides a part of its profits to IGLYO. How were those artists selected and is the title related somehow to the cause itself?

I chose artists and collaborators who carry stories breaking current societal norms, through their own experience and/or fierce allyship. Their creative output is by default a portrayal of a norm breakers voice, and thus a carrier of a norm-breaking story. ‘The Storms We Became’ signifies the monsters within being fed by the ones trying to silence or change us – the force of nature that individual and collective liberation is.

As part of Acts of Rebellion, you have created an interactive, text game that can be used -as I can imagine- as a reference to you and your label’s spirit, called MIT-Y (loved the wordplay!), which seems that it can lead us to our own renewed “contract”. What made you create it and how did you set up its content?

The ACT004 feat. MIT-Y game was a collaboration between myself, Rå, Oskar Huberhoff, Lillusion and Henrik Söderström. The idea took form when the first lockdown hit, as a replacement for the initial music video that I had envisioned for the title track of the album.

At that time, I and Rå had just started talking on the phone on a daily basis, mainly about the topics treated in the game. And so we started working on the concept and a manuscript together. MIT-Y as a character comes from Rå’s artistic universe; an AI that they were programming for another narrative at the time. All in all, this was our playful way of “fictioning” subjects which at times can be draining and difficult to talk about and work with – a therapeutic manifestation of our worlds meeting each other, and on the other side, the game came out.

How would you propose this to someone who isn’t aware of you nor your label? For example its key parts or what can be learned from the “Beyond”.

‘Beyond’ is simply a metaphor for everything we can be, beyond the expectations and conventions that our upbringing and environment has brought upon us. It is also a metaphor for how we are all connected on this journey together, and that healing and growth must happen simultaneously on an individual and a collective level. Our generation grew up being fed with individualistic values, and it seems many of us are hungry to rejoin and gather strength in the collective once again.

What drives you to make a track? What norms and conventions are you aiming to overstep through your sound?

Consciously it is not so much about the sound itself, but rather about the stories. The sound aspect of it all just gives itself as we are all associating and drawn to different types of textures, harmonies, and rhythms. Mine are very connected to fiction, the ethereal, and the contrast between beauty and destruction. I believe it comes from the need of imagining and re-imagining who I myself, and the world around me, could be – my way of creating my reality.

What is your “act of rebellion” and how has this genre and its culture enabled you towards that direction?

Being, and supporting others being. It is as simple as that, really. One doesn’t have to be on the frontlines with a megaphone (unless one wants and has the energy to). Our stories and existences are acts of rebellion in themselves. Alternative dance and it’s culture helped me finding my voice and expression, and proved there was a place in the world where it was desired. I think this is the most common reason why people turn to subculture, although we might express it in slightly different ways.

Who is Linn Elisabet to the world and the world to Linn Elisabet? In and out of the studio.

Who Linn Elisabet is to the world isn’t up to me to decide. To me, however, Linn Elisabet is my savior, my uncensored scream, and my paragon. They can be everything I have ever wanted, and so they are walking ahead of me showing me the ways that I can grow and evolve in my personal life. I can try out new ways of thinking, feeling, and being through them, because in the creative realm everything is possible, inquisitive, and fun, which takes a lot of gravity away from subjects and areas of life which otherwise might have been too daunting to face or approach.

Where do your feelings and thoughts find comfort and what are you dreaming of for the future?

They find comfort among close friends and family, as much as they do in creation. In many ways, they find comfort in humanity as well, as I can see how much it has grown in its empathy and understanding of others. Gen Z feminism and their relation to gender identity and sexuality is extra exciting – I am really looking forward to and dreaming of a world where things like our appearances aren’t followed by expectations of who we are or should be like.

Would you like to add one positive and one negative thought after these months of a pandemic? Or, some things you gained or let go.

I sure gained new and more meaningful connections in my closest circle of friends. For this, I am forever thankful. As for something I’ve been letting go of, I’d say firstly control, secondly certain resentment. I have practiced acceptance and forgiveness very intensely during lockdown and won a great deal of energy and love from it.

A message you would like to share?

Be brave, and remember that you deserve to live empowered.

______________________

Additional information can be found on Linn’s official website and you can experience the “Beyond” with MIT-Y in the following link.