Κινηματογραφικές συναντήσεις με τη δεκαετία του ’70 | Μέρος Β

Κείμενο: Μάγδα Σατραζάνη

Συνεχίζουμε την αναδρομή στις σημαντικότερες ταινίες, που εμφανίστηκαν κατά τη δεκαετία του ’70, όπως σας υποσχεθήκαμε στο μέρος Α, και σας παραθέτουμε παρακάτω 10 ακόμη ταινίες που αξίζει να θυμηθείτε ή να ανακαλύψετε! Η αρχειοθέτηση καταγράφεται με χρονολογική σειρά. Δηλώνουμε αθώοι για την υποκειμενικότητα της λίστας!

11. Serpico ( 1973)

Το «Σέρπικο» είναι ένα φιλμ-νουάρ, με στοιχεία δράματος και εγκλήματος, σε σκηνοθεσία Sidney Lumet, που διαδραματίζεται στην πόλη της Νέας Υόρκης, στην Αμερική. Πρόκειται για την ιστορία του αξιωματικού αστυνομίας Φρανκ Σέρπικο, ο οποίος εργάστηκε και σαν κατάσκοπος στις μυστικές υπηρεσίες. Το διάστημα, που ο Σέρπικο υπηρετούσε στο τμήμα δίωξης ναρκωτικών, διαπίστωσε πως κάποιοι συνάδελφοί του είχαν στήσει ένα κύκλωμα συνεργασίας με εμπόρους ναρκωτικών, γεγονός που τον έκανε να δώσει μια συνέντευξη στους New York Times, παραθέτοντας στοιχεία και λεπτομέρειες σχετικά με τις διεφθαρμένες αυτές ομάδες. Μετά από αυτό, συγκρούστηκε με πολλούς συναδέλφους του, ώσπου τελικά την 3^η Φεβρουαρίου του 1971, σε μια επιχείρηση σύλληψης εμπόρων ναρκωτικών, τραυματίστηκε πολύ σοβαρά από σφαίρα στο κεφάλι, ενώ κανένας από τους συνάδελφούς του δεν τον βοήθησε ή ζήτησε βοήθεια. Ο Σέρπικο μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, όπου τον φρόντισαν, και κατάφερε να επιβιώσει, έχοντας χάσει μόνο την ακοή του από το αριστερό αφτί. Το 1973, η ιστορία του έγινε ταινία, στην οποία ο χαρακτήρας του ενσαρκώνεται από τον Αλ Πατσίνο, ενώ η μουσική είναι του Μίκη Θεοδωράκη. Η ταινία τιμήθηκε με το βραβείο Όσκαρ.

12. Ο Θίασος (1974-1975)

«Η ταινία ακολουθεί τις περιπέτειες ενός περιοδεύοντος θιάσου στην Ελλάδα, από το 1939, μέχρι το 1952, ο οποίος προσπαθεί να παρουσιάσει τη θεατρική παράσταση βουκολικού δράματος «Γκόλφω», η βοσκοπούλα. Η πολιτική ιστορία της Ελλάδας και η ιδιωτική των μελών του θιάσου (που είναι ταυτόχρονα και μέλη της ίδιας οικογένειας) πλέκονται αξεδιάλυτα. Από τη μια, παρακολουθούμε τις τελευταίες μέρες της δικτατορίας του Μεταξά, την έναρξη του πολέμου, την ιταλική εισβολή, τη γερμανική κατοχή, την Απελευθέρωση, την άφιξη των συμμάχων (Άγγλων αρχικά και Αμερικανών στη συνέχεια), την καταπίεση των «αριστερών» αγωνιστών και τον αιματηρό εμφύλιο πόλεμο, μέχρι τις εκλογές του 1952, όπου κυριαρχούν οι δυνάμεις της Δεξιάς. Από την άλλη, οι περιπέτειες της οικογένειας του Oρέστη, της αδελφής του, του πατέρα του, της μητέρας του και του εραστή της, παραπέμπουν στον κεντρικό πυρήνα του μύθου των Ατρειδών. O πατέρας εκτελείται από τους Γερμανούς, μετά την προδοτική καταγγελία του εραστή της μητέρας, κι ο Oρέστης, αντάρτης της Αριστεράς, με τη συνεργασία της αδελφής, θα σκοτώσει επί σκηνής τη μητέρα του και τον εραστή της, για να έρθει και η δική του εκτέλεση, κατά τη διάρκεια των εκκαθαρίσεων που ακολούθησαν τη γενική καταστολή του αντάρτικου, κατά τον Εμφύλιο. Το κεντρικό πρόσωπο της ταινίας είναι η μεγάλη αδελφή (εκείνη που, κατά το σχήμα του μύθου, θα ήταν η Ηλέκτρα), η μόνη της οικογένειας που, μετά τα δεκατρία χρόνια Ιστορίας, τα οποία πραγματεύεται η ταινία, μένει ως το τέλος και φροντίζει τον μικρό Oρέστη, το γιο της μικρής αδελφής, που έχει παντρευτεί έναν Αμερικανό αξιωματικό. Η ταινία αρχίζει το 1952 και τελειώνει το 1939, μ’ ένα «πανομοιότυπο πλάνο», όπως επισημαίνεται στο επίσημο site του σκηνοθέτη Θόδωρου Αγγελόπουλου. Η ταινία απέσπασε πολλές διακρίσεις και βραβεία, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό.

13. Dersu Uzala (1975)

Η ταινία «Dersu Uzala» ή αλλιώς «Ο κυνηγός» είναι μια σοβετική-ιαπωνική συμπαραγωγή, σε σκηνοθεσία Ακίρα Κουροσάβα, η οποία γυρίστηκε σχεδόν εξολοκλήρου σε εξωτερικούς χώρους στη ρωσική έρημο και βασίστηκε στα απομνημονεύματα του ρώσου εξερευνητή, Βλαντιμίρ Αρσένιεφ, για την εξερεύνηση της περιοχής της Άπω Ανατολής, στις αρχές του 20^ου αιώνα, στην οποία συνέβαλε ο Νανάι (ιθαγενής) κυνηγός, Dersu Uzala.  Η ταινία αφηγείται την ιστορία ενός ιθαγενούς που ζει στα δάση, με μια καθημερινότητα, που είναι πλήρως ενσωματωμένη στο περιβάλλον του, υποστηρίζοντας έναν τρόπο ζωής, που αναπόφευκτα θα καταστραφεί από την πρόοδο του πολιτισμού. Στην ταινία θίγονται επίσης και οι έννοιες του σεβασμού και της βαθιάς φιλίας μεταξύ των δύο ανδρών, του ντόπιου κυνηγού και του εξερευνητή, δύο ανθρώπων με εντελώς διαφορετικά υπόβαθρα, καθώς και η δυσκολία τους να αντιμετωπίσουν την απώλεια.

14. Annie-Hall (1977)

Η ταινία «Annie-Hall» ή αλλιώς «Νευρικός Εραστής», είναι μια αισθηματική κωμωδία, σε σκηνοθεσία Γούντι Άλλεν. Πρόκειται ουσιαστικά για την ιστορία της σχέσης ενός κωμικού ηθοποιού, του Άλβι, τον οποίο ενσαρκώνει ο ίδιος ο Άλλεν, με την Άννι (Νταιάν Κίτον), μια ταλαντούχα φωτογράφο και τραγουδίστρια. Το ενδιαφέρον στην ταινία αυτή είναι οι χαρακτήρες των δύο πρωταγωνιστών και η μεταξύ τους αλληλεπίδραση. Ο Άλβι είναι ένας απαισιόδοξος, νευρωτικός άνθρωπος, με μεγάλο φόβο για το Θάνατο και κυνική συμπεριφορά προς τον περίγυρό του. Η Άννι Χολ, από την άλλη, είναι μια εγκάρδια, μα αδέξια και ανασφαλής γυναίκα, με πολύ ταλέντο στη φωτογραφία. Έπειτα από την τυχαία τους γνωριμία, ερωτεύονται παράφορα. Ωστόσο, όταν η Άννι αποφασίζει να μετακομίσει με τον Άλβι, τα πράγματα μεταξύ τους αρχίσουν να μην πηγαίνουν τόσο καλά. Ο Άλβι ενοχλούνταν από το γεγονός ότι η Άννι δεν ήταν τόσο καλλιεργημένη πνευματικά κι έτσι την παρότρυνε να ξεκινήσει μαθήματα, για να διευρύνει τη σκέψη της. Τότε είναι που η Άννι ερωτεύεται τον καθηγητή της και τελικά χωρίζουν με τον Άλβι, ο οποίος δεν μπορούσε με τίποτα να συμβιβαστεί με αυτήν την ιδέα. Η σχέση τους θα περάσει από πολλές φάσεις επανασυνδέσεων και χωρισμών, μέχρι τον τελικό χωρισμό τους, κάτι που δίδαξε στον Άλβι την αξία της αρχικής τους σχέσης.

15. Padre Padrone (1977)

Η ταινία «Πατέρας Αφέντης» είναι μια ιταλική παραγωγή, σε σκηνοθεσία Πάολο και Βιτόριο Ταβιάνι. Πρόκειται για την ιστορία ενός αγοριού-βοσκού, που ζει στη Σαρδηνία, με τον αυταρχικό πατέρα του, από τον οποίο προσπαθεί να ξεφύγει. Σε ηλικία έξι ετών, ο πατέρας του του ανακοινώνει ότι θα εγκαταλείψει το σχολείο οριστικά, για να τον βοηθάει με τα πρόβατα και τις λοιπές δουλειές. Για τα επόμενα δεκατέσσερα χρόνια, το αγόρι γίνεται υπηρέτης του πατέρα του και δέκτης μια σαδιστικής και αυταρχικής συμπεριφοράς. Πάνω στα βουνά της Σαρδηνίας συσκέπτεται με τον εαυτό του και αποφασίζει πως θέλει να μορφωθεί. Η μεγάλη διάσωση θα έρθει, όταν ο μεγάλος πια Γκαβίνο φύγει από το σπίτι του, για να υπηρετήσει τον ιταλικό στρατό. Κατά τη διάρκεια της θητείας του, θα μάθει για την ιταλική γλώσσα, την κλασσική μουσική και άλλα γοητευτικά, γι’ αυτόν, γεγονότα που θα τον γεμίσουν δύναμη και θέληση να γυρίσει πίσω στον πατέρα του και να του ανακοινώσει πως θα φύγει από το σπίτι για να σπουδάσει. Έπειτα από μια μεγάλη και έντονη διαμάχη μεταξύ τους, ο Γκαβίνο φεύγει και καταφέρνει να γίνει ένας σπουδαίος γλωσσολόγος, που ειδικεύεται στην προέλευση της Σαρδηνιακής γλώσσας

16. Close Encounters of the third Kind (1977)

Η ταινία «Στενές επαφές τρίτου τύπου» είναι μια ταινία επιστημονικής φαντασίας, βασισμένη στο βιβλίο του Αμερικανού καθηγητή Αστρονομίας, Γιόσεφ Άλλεν Χάινεκ και σκηνοθετημένη από τον Στίβεν Σπίλμπεργκ. Παρατηρούμε την ιστορία ενός εργάτη, του Ρόυ Νίαρι, ο οποίος έχει σταλεί για να επισκευάσει κάποιες ηλεκτρολογικές εγκαταστάσεις και γίνεται μάρτυρας U.F.O στην περιοχή. Ήταν τόσο μεγάλη και ισχυρή η λάμψη τους, που ο Ρόυ απέκτησε εγκαύματα στο σώμα του, τα οποία σκεφτόταν να τα χρησιμοποιήσει ως αποδεικτικά στοιχεία. Η αντίδραση της οικογένειας του αρχικά ήταν ανήσυχη και σκεπτική, ώσπου τελικά έγινε φοβική. Το συναίσθημα αυτό ενδυνάμωσε, όταν ο Ρόυ ήταν αποφασισμένος να αφήσει τη δουλειά του οριστικά και να ασχοληθεί με την αλήθεια γύρω από τα U.F.O. Τελικά, εξαιτίας της μαρτυρίας του Ρόυ, αλλά και άλλων, πείστηκε πολύς κόσμος για την ύπαρξη των αδιευκρίνιστων αυτών ιπτάμενων αντικειμένων, ώσπου το ζήτημα έλαβε εθνικές διαστάσεις. Σημαντική η ερμηνεία του Φρανσουά Τρυφώ, ο οποίος ενσαρκώνει έναν Γάλλο επιστήμονα.

17. Eraserhead (1977)

To «Eraserhead» είναι μια αμερικανική ταινία φαντασίας και τρόμου, με σουρεαλιστικά στοιχεία, σε σκηνοθεσία Ντέιβιντ Λιντς. Η ταινία αφηγείται την ιστορία του Χένρι Σπένσερ, ο οποίος βλέπει συχνά όνειρα-παραισθήσεις και δεν είναι σίγουρος για την πραγματικότητα. Ο Σπένσε,ρ κατά τη διάρκεια ενός δείπνου στο σπίτι της συντρόφου του, προσεγγίζεται ερωτικά από τη μητέρα της, η οποία του ανακοινώνει πως η κόρη της γέννησε ένα παιδί, πλήρως δύσμορφο, και για το λόγο αυτό είναι αναγκαίο να παντρευτούν. Ο Σπένσερ δεν αρνείται κι έτσι μετακομίζουν με τη σύντροφό του και το παιδί, σε ένα ασφυκτικά μικρό δωμάτιο, από το οποίο η μητέρα του παιδιού φεύγει πολύ γρήγορα, γιατί δεν αντέχει να το βλέπει. Ο Σπενσερ μένει και φροντίζει το μωρό, το οποίο τελικά πεθαίνει. Ωστόσο, τα οράματά του δεν σταματούν. Ο Σπένσερ συνάπτει σχέση με την όμορφη γειτόνισσά του, η οποία τον εγκαταλείπει, κάτι που ο ίδιος δεν μπόρεσε να αντέξει. Εξαιτίας αυτής της ταραχής, τα οράματά του κορυφώνονται, ενώ παρακολουθούμε και κάποιες αρκετά σκληρές εικόνες, σε σχέση με το μωρό.

18. Höstsonaten (1979)

Η «Φθινοπωρινή Σονάτα» είναι ένα αριστούργημα του Σουηδού σκηνοθέτη Ίνγκμαρ Μπέργκμαν, στο οποίο πρωταγωνιστεί η Λίβ Ούλμαν και η Ίνγκριντ Μπέργκμαν. Η ταινία αφηγείται τη σχέση μιας πολύ γνωστής πιανίστας (Σαρλότ) και της κόρης της (Εύα). Η Σαρλότ είναι μια σκληρή και απρόσιτη γυναίκα, με τεράστιες ικανότητες στο πιάνο και μια πολύ λαμπρή πορεία. Η κόρη της Εύα είναι μια ήρεμη και πληγωμένη γυναίκα, παντρεμένη με τον πάστορα του χωριού, με τον οποίο έκαναν ένα παιδί, που πνίγηκε σε ηλικία τεσσάρων ετών. Η Εύα ασχολείται επίσης με το πιάνο, αλλά δεν είναι τόσο επιτυχημένη, όσο η μητέρα της, ενώ φροντίζει την παράλυτη αδελφή της. Μια μέρα, η Σαρλότ επισκέπτεται την Εύα στο σπίτι της, για να δειπνήσουν όλοι μαζί, έπειτα από επτά χρόνια. Κάποια στιγμή, τις βλέπουμε μαζί στο πιάνο να παίζουν το «Πρελούδιο αρ.2 σε λα Ελάσσονα» του Σοπέν, όπου ενώ όλα φαίνεται να πηγαίνουν καλά, η Σαρλότ δεν κρατιέται και ασκεί κριτική στην Εύα, για τον τρόπο που ερμηνεύει το κομμάτι. Τη νύχτα βλέπουμε μητέρα και κόρη σε έναν τρομερό διάλογο-σύγκρουση, όπου ουσιαστικά ξαναγνωρίζονται και επαναπροσδιορίζονται μέσα από αυτόν. Το επόμενο πρωί, η Σαρλότ φεύγει .

19. Manhattan (1979)

Το «Manhattan» είναι μια ρομαντική κωμωδία, με δραματικά στοιχεία, σε σκηνοθεσία Γούντι Άλλεν. Η ιστορία διαδραματίζεται στο Μανχάταν, αν και υπάρχουν πλάνα από τη Νέα Υόρκη, όπου ένας 42χρονος συγγραφέας, που λατρεύει την πόλη του, ο Άιζακ, έχοντας ήδη δύο διαζύγια, έχει πια μια σχέση με μια κοπέλα πολύ νεότερη του, την Τρέισι. Κάποια στιγμή, ο Άιζακ συναντά έναν παλιό του φίλο και την κοπέλα του τη Μαίρη (Νταιάν Κίτον), την οποία, αν και στην αρχή αντιπάθησε βαθιά, στη συνέχεια την ερωτεύτηκε, χωρίς να διακόψει ακόμη τη σχέση του με τη 17χρονη Τρέισι. Έπειτα από λίγο καιρό, πείθει την Τρέισι να συνεχίσει τις σπουδές της στο Γέιλ και της προτείνει να χωρίσουν, καθώς έχουν πολύ μεγάλη διαφορά ηλικίας. Μετά τον χωρισμό τους, τον οποίο η Τρέισι πήρε πολύ σοβαρά, αποφασίζει να ζητήσει από τη Μαίρη να βγούνε. Κάπως έτσι, ξεκινά η σχέση τους, η οποία δεν έχει καλή κατάληξη. Τελικά, βλέπουμε τον απελπισμένο Άιζακ να ζητά πίσω την Τρέισι και να μην την αφήνει να φύγει, για να πάει στο Λονδίνο. Κάτι, που δεν θα ακούσει η ίδια. Έτσι, ο Άιζακ μένει μόνος του, να περπατάει στους δρόμους της πόλης, που τόσο αγάπησε.

20. Apocalypse Now! (1979)

Η «Αποκάλυψη Τώρα!» είναι μια αμερικανική ταινία περιπέτειας, σε σκηνοθεσία Φράνσις Κόπολα, που εκτυλίσσεται κατά τη διάρκεια του πολέμου στο Βιετνάμ. Παρακολουθούμε τις θηριωδίες των αμερικανών στρατιωτών προς τους Βιετναμέζους, με εξαίρεση έναν Αμερικανό αξιωματικό (Μάρλον Μπράντο), που λιποτακτεί, μη αντέχοντας τη φρίκη του πολέμου και με την ομάδα του αποφασίζει να ζήσει στη ζούγκλα του Βιετνάμ. Έπειτα από αρκετό καιρό, ο αξιωματικός αρχίζει να πλάθει έναν δικό του κόσμο και να τρελαίνεται. Οι αμερικανικές αρχές στέλνουν στρατιώτες να τον βρουν, ώστε να τον τιμωρήσουν, ώσπου τελικά σκοτώνεται.

Παρακάτω μπορείτε να ξεφυλίσσετε τις αφίσες των ταινιών!