Κική Στρατάκη, μια ενδιαφέρουσα πολυδιάστατη καλλιτέχνης!

Επιμέλεια: Πέτρος Παππάς

Η Κική Στρατάκη είναι μια νέα πολυδιάστατη καλλιτέχνης. Είναι απόφοιτος της δραματικής σχολής του Κ.Θ.Β.Ε, απόφοιτος της Νομικής, είναι ηθοποιός, σκηνοθέτης και ασχολείται και με την πολιτική. Είναι νιόπαντρη, σκηνοθετεί την παράσταση «Μαζί με τ’ άπλυτα», στο Θέατρο Αυλαία, και παίζει στην εφηβική παράσταση «Η φάρμα των ζώων» στην Μονή Λαζαριστών. Είναι ένας άνθρωπος, γεμάτος ενέργεια, και η συζήτηση μαζί της είναι καταιγιστική.

Σκηνοθετείς την παράταση, «μαζί με τ‘ άπλυτα», που πραγματεύεται την μη ετοιμότητα των ανθρώπων να γίνουν γονείς. Πιστεύεις ότι στις μέρες μας οι γονείς είναι λιγότερο έτοιμοι, απ’ ότι στο παρελθόν; Γιατί;

Το έργο πραγματεύεται ένα σύνολο πραγμάτων, ανάμεσα στα οποία και αυτό. Μιλάει, όντως, για δύο ανέτοιμους γονείς, οι οποίοι φέρνουν στον κόσμο ένα παιδί, κάτι που, όπως πιστεύω, συμβαίνει σε όλους τους γονείς, σε όλες τις εποχές. Δεν υπάρχει στη  πραγματικότητα κάτι, να σε προετοιμάσει γι’ αυτόν τον ρόλο, όσο παραδοσιακός και να είναι κανείς. Ο Τζον και η Έλεν, οι πρωταγωνιστές του έργου, στην προσπάθεια τους να διαχειριστούν αυτή τη νέα, στη ζωή τους, κατάσταση, πέφτουν σε σφάλματα, αστοχίες και το κοινό γελάει με τα λάθη τους, τους μισεί, τους κατηγορεί αλλά συχνά τους δικαιολογεί. Πιστεύω ότι στο παρελθόν, γινόταν κανείς γονιός σε νεότερη ηλικία, ενώ στη δική μας γενιά, ο απογαλακτισμός και η οικονομική ανεξαρτησία προκύπτουν αργότερα και, μαζί με το κυνήγι της καριέρας, οδηγείται η δημιουργία της οικογένειας σε δεύτερη μοίρα.

Πιστεύεις ότι η, όλο και μεγαλύτερη, ηλικία της μητρότητας και της πατρότητας βοηθάει την σχέση με το παιδί;

Δεν ξέρω, πιστεύω είναι θέμα χαρακτήρα. Γνωρίζω νέους γονείς. που κάνουν εξαιρετική δουλειά και μεγαλύτερους γονείς, που είναι κουρασμένοι και έχουν μειωμένες αντοχές. Δε νομίζω ότι υπάρχει συνταγή.

Το έργο πραγματεύεται και τα φυλετικά πρότυπα, που δίνονται στα παιδιά. Πιστεύεις ότι είναι, ή πρέπει να είναι, διαφορετική η διαπαιδαγώγηση που δίνεται από τους γονείς στα δυο φύλα;

Το έργο μιλάει για ένα κοινωνικό φαινόμενο, που συμβαίνει στην Αγγλία και στην Αμερική,  όπου αρκετοί γονείς μεγαλώνουν ένα παιδί και το αφήνουν να αποφασίσει μετά για την θρησκεία του ή για άλλες επιλογές του. Ο συγγραφέας θέλει, βέβαια, να σατιρίσει την τάση των γονιών που δεν σέβονται τα «θέλω» του παιδιού τους, αλλά το θέλουν «αντικείμενο» τους  και προβάλουν πάνω του, τις επιθυμίες τους. Σε σχέση με το πώς μεγαλώνουμε ένα αγόρι ή ένα κορίτσι, νομίζω ότι αυτό δεν καθορίζεται πλέον σεξιστικά, αλλά κυρίως από την προσωπικότητα του παιδιού.

Οι Έλληνες γονείς διαφέρουν από τους ξένους;  Σε τι;

Ναι, υπάρχουν διαφορές. Ο δεσμός της οικογένειας στην Ελλάδα είναι ακόμα περισσότερο σφιχτός. Στη  Γερμανία, στα 18, οι γονείς «διώχνουν» το παιδί από το σπίτι. Στην Ελλάδα, όχι μόνο δεν συμβαίνει αυτό, αλλά τα παιδιά επιστρέφουν στις μέρες μας, ξανά στην οικογένεια τους γιατί δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν οικονομικά.

Φοβάσαι ότι ως μητέρα, στο μέλλον, θα έχεις κάποια από τα κουσούρια των δυσλειτουργικών γονέων, που πρωταγωνιστούν στο έργο σου;

Σίγουρα. Όλοι φοβόμαστε να μην κάνουμε τα ίδια λάθη με τους γονείς μας, συχνά όμως πέφτουμε στα ίδια λάθη, γιατί έχουν περάσει στο D.N.A μας πια! (γέλια). 

Πρωταγωνιστείς και στην εφηβική παράσταση του Κ.Θ.Β.Ε. «Η φάρμα των ζώων“» Τί αποκομίζουν οι έφηβοι από το κλασικό, πλέον, αυτό έργο; Με τί σκέψεις θα ήθελες να φεύγουν τα νέα παιδιά από το θέατρο;

Το έργο μιλάει για μια κοινωνία ζώων, που διώχνοντας τον αγρότη–τύραννό τους, τα γουρούνια παίρνουν την εξουσία και γίνονται βασιλικότεροι του βασιλέως και χειρότεροι δυνάστες από τον αγρότη. Είναι πάντα επίκαιρο, το πώς η εξουσία διαφθείρει τον άνθρωπο. Αυτό που είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσει κανείς, είναι ότι ο λαός δεν είναι άμοιρος των ευθυνών του. Δεν πρέπει να δέχεται άκριτα την προπαγάνδα που γίνεται μέσω των Μ.Μ.Ε. Χωρίς να θέλω να ακουστώ γραφική, πιστεύω ότι οι νέοι πρέπει να μην πέφτουν στα ίδια λάθη, με αυτά, στα οποία πέφτουν τα ζώα στην φάρμα και όταν βλέπουν ότι κάτι δεν πάει καλά, πρέπει να αγωνίζονται να το διορθώσουν.

Ήσουν υποψήφια δημοτική σύμβουλος, με την παράταξη «Πρωτοβουλία»  του Γιάννη Μπουτάρη και είχες ένα πολύ καλό εκλογικό αποτέλεσμα. Πώς βλέπεις το έργο του Μπουτάρη, στην δεύτερη θητεία του; Τί προτεραιότητες πιστεύεις ότι πρέπει να βάλει;

Νομίζω θα έπρεπε να δοθεί προτεραιότητα στο κυκλοφοριακό, στο πρόβλημα του parking, στις συγκοινωνίες. Προσωπικά, δεν έχω αυτοκίνητο και δυσκολεύομαι αρκετά. Πρέπει να δοθεί περισσότερη έμφαση στα θέματα της καθημερινότητας

Πώς ονειρεύεσαι την Θεσσαλονίκη του 2020; Τι πόλη θα ήθελες να έχουμε;

Μια πόλη με Μετρό (γέλια), με πολλούς τουρίστες, καλλιτεχνικές ομάδες και από το εξωτερικό. Θα ήθελα να είμαστε μια ανοιχτή κοινωνία, λιγότερο συντηρητική, λιγότερο κλεισμένη στο καβούκι της.. Ονειρεύομαι μια πόλη, πιο φιλική στο περιβάλλον. Ο κόσμος, ήδη, αρχίζει να κυκλοφορεί με τα ποδήλατα, να αθλείται και όλο αυτό μου αρέσει, γιατί αρχίζουμε να μοιάζουμε σε άλλες πόλεις του εξωτερικού, όπως το Βερολίνο και το Άμστερνταμ.

Σκηνοθέτης ή ηθοποιός, τί απολαμβάνεις περισσότερο;

Μου αρέσουν και τα δύο εξίσου. Όταν σκηνοθετώ, δεν έχω καμία αγωνία να είμαι στην σκηνή και να παίζω. Είναι φυσικά ωραίο και το να παίζεις. Βέβαια, ο σκηνοθέτης έχει μια πολύ μεγαλύτερη ευθύνη. Είναι υπεύθυνος για όλους τους ανθρώπους της παράστασης και το άγχος είναι δεκαπλάσιο.

Παίζεις, σκηνοθετείς… έχεις προσωπικό χρόνο; Αγαπημένες ασχολίες;

Ακόμα και ο χρόνος που αφιερώνω στην ομάδα που έχω, είναι, θεωρώ, χρόνος προσωπικός, που θέλω και αφιερώνω εκεί. Αντί να πάω στο γυμναστήριο ή αλλού, επιλέγω να είμαι εκεί. Υπάρχουν και φορές, που θα ήθελα να φύγω για ένα Σαββατοκύριακο, αλλά παίζω και δεν μπορώ να ταξιδεύω όσο θέλω.

Ποια είναι τα όνειρα σου για το μέλλον, προσωπικά και επαγγελματικά;

Ονειρεύομαι η ομάδα μας να κάνει και άλλες παραστάσεις, να μας μάθει όλο και περισσότερο, το κοινό της Θεσσαλονίκης. Θα ήθελα να ανεβάσουμε κι άλλα ωραία έργα, σε όμορφες σκηνές, όπως το θέατρο «Αυλαία» που μας φιλοξενεί. Ενδεχομένως, να ανεβάσουμε παραστάσεις και στην Αθήνα. Έχουμε διάθεση και κέφι για πολλά πράγματα.

______________________
Η παράσταση “Μαζί με τ’άπλυτα” επιστρέφει στο Δημοτικό Θέατρο «Άνετον – Σκηνή Νίκος Ναουμίδης», Παρασκευοπούλου 42

Μέρες παραστάσεων: Παρασκευή 6 Μαρτίου, Σάββατο 7 Μαρτίου
Ώρα παραστάσεων: 21:00
Τιμές εισιτηρίων: Γενική είσοδος 7 ευρώ
Φοιτητικό – Ανέργων – ΑΜΕΑ – Ομαδικό 5 ευρώ

Εισιτήρια προπωλούνται (27/2 – 6/3) στο εκδοτήριο του Δήμου Θεσσαλονίκης στην πλατεία Αριστοτέλους (ύψος Ερμού). Τιμή προπώλησης: 5 ευρώ

Πληροφορίες και κρατήσεις θέσεων στα τηλέφωνα: 6936 703575, 6974702694.

E-mail: [email protected]
Site: pushyourart.gr
Facebook: Push Your Art Company – new

Μαζί Με τ’ Άπλυτα του Κ. Ντουράνγκ