Η ιστορία του δονητή.

«Ο δονητής εφευρέθηκε για να θεραπεύσει την υστερία στις γυναίκες.» Σίγουρα έχετε ακούσει αυτή την ιστορία αλλά στην πραγματικότητα τα πράγματα δεν συνέβησαν έτσι. Μπορούμε να πούμε ότι υπάρχουν πολλοί μύθοι και ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες γύρω από την ιστορία των δονητών στη Δύση, ξεκινώντας από την Κλεοπάτρα.

Κλεοπάτρα | 69-30 π.Χ.

Εφηύρε λοιπόν η Κλεοπάτρα τον δονητή; Χμμ… Όχι ακριβώς. Το 1992, η Brenda Love ισχυρίστηκε ότι η Κλεοπάτρα χρησιμοποίησε μια νεροκολοκύθα γεμάτη με μέλισσες για να διεγείρει τα γεννητικά της όργανα, όπως θα έκανε και ένας δονητής. Ωστόσο, οι ιστορικοί συμφωνούν ότι δεν υπάρχουν στοιχεία ότι αυτό συνέβη πραγματικά. Μάλιστα, η Love στο βιβλίο της για τις ασυνήθιστες σεξουαλικές πρακτικές δεν αναφέρει καμία πηγή για την υποτιθέμενη εφεύρεση της Κλεοπάτρας.

Θεραπεία της Υστερίας | 1800s

Πάμε αρκετά χρόνια παρακάτω στα μετά Χριστόν. Η επόμενη πιο δημοφιλής ιδέα στην ιστορία των δονητών λέει ότι επινοήθηκαν από δυτικούς γιατρούς τον 19ο αιώνα και χρησιμοποιήθηκαν για την θεραπεία υστερικών γυναικών μέσω αυνανισμού.

Είναι αλήθεια ότι το 1883 ο Άγγλος γιατρός Joseph Mortimer Granville εφηύρε έναν ηλεκτρικό δονητή, αν και παρόμοια μηχανήματα χρησιμοποιούνταν ήδη στη Γαλλία και τις ΗΠΑ. Πάλι όμως οι ιστορικοί δεν βρήκαν κανένα στοιχείο ότι οι γιατροί χρησιμοποιούσαν τους δονητές για να θεραπεύσουν την υστερία.

Ο γιατρός που εφηύρε τον δονητή γνώριζε ότι θα μπορούσε να έχει σεξουαλική χρήση και, μάλιστα, τον χρησιμοποιούσε για τη θεραπεία της ανδρικής σεξουαλικής δυσλειτουργίας, αλλά ποτέ δεν τον χρησιμοποίησε σε γυναίκες.

Οικιακά Είδη | 1900s

Όταν η αποτελεσματικότητα των δονητών ως ιατρικά εργαλεία αμφισβητήθηκε, οι κατασκευαστές δονητών άλλαξαν την προσέγγισή τους και άρχισαν να διαφημίζουν τα προϊόντα τους ως οικιακές συσκευές για άνδρες και γυναίκες όλων των ηλικιών. Κρύβοντας, όμως, τα σενάρια περί αυνανισμού.

Ας μην ξεχνάμε ότι εκείνη την εποχή ο αυνανισμός θεωρείτο άσεμνος, ενώ είχε συνδεθεί και με πολλές ασθένειες και εξαιτίας αυτού ήταν παράνομος στις ΗΠΑ, σύμφωνα με τον νόμο Comstock του 1873.

Έτσι, οι δονητές διαφημίζονταν σε δημοφιλή περιοδικά, χριστιανικές εκδόσεις και στους New York Times, ως συσκευές που μπορούσαν να θεραπεύσουν τα πάντα, από τις ρυτίδες μέχρι την ελονοσία, χωρίς να γίνεται καμία αναφορά στον αυνανισμό. Εν τέλει, όμως, τα χρησιμοποιούσαν οι άνθρωποι για να αυνανιστούν; Σύμφωνα με τους ερευνητές «είναι αδύνατο να αρνηθούμε ότι οι σεξουαλικές χρήσεις των δονητών δεν ήταν γνωστές».

Απελευθέρωση | 1960s-1970s

Στις αρχές της δεκαετίας του 1960 το κίνημα των χίπις άρχισε να χτίζει την δυναμική του και η στάση απέναντι στο προγαμιαίο σεξ χαλάρωσε. Ταυτόχρονα, μερικοί άνθρωποι άρχισαν να μιλούν πιο θετικά για τον αυνανισμό. Σε ένα άρθρο του 1974 η Dodson πρότεινε στις γυναίκες τον αυνανισμό ως έναν τρόπο για να ανακτήσουν τη σεξουαλική αυτογνωσία που τους είχε αρνηθεί εδώ και καιρό η κοινωνία. Πώς; Χρησιμοποιώντας έναν δονητή!

Παρ’ όλ’ αυτά το στίγμα του αυνανισμού συνέχιζε να υπάρχει. Οι γυναίκες αυνανίζονταν αλλά ένιωθαν ενοχές ή διεστραμμένες. Μάλιστα, το 1973 στο Τέξας θεσπίστηκε νόμος που απαγόρευε «κάθε συσκευή που σχεδιάστηκε ή διατίθεται στην αγορά, κυρίως για τη διέγερση των ανθρωπίνων γεννητικών οργάνων».

Sex and the city | 1980s-1990s

Μέχρι στιγμής οι δονητές είχαν μόνο δόνηση. Όμως, το 1983, εμφανίζονται οι πρώτοι δονητές με εργαλεία για διέγερση τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά. Οι δονητές κατασκευάζονταν στην Ιαπωνία και προκειμένου να παρακάμψουν τους νόμους περί αισχρότητας τους έδιναν σχήματα ζώων και έντονα χρώματα. Όλα είχαν ένα στοιχείο που έμοιαζε με πέος, μαζί με διαφορετικά ερωτικά βοηθήματα για εξωτερική διέγερση. Κάπου εκεί, εμφανίστηκε και ο δονητής Rabbit που έγινε γνωστός, εν μέρει, χάρη σε μια εμφάνιση στο Sex and the city, που προβλήθηκε το 1998 και έδειχνα τη Σάρλοτ να εθίζεται σ’ αυτόν.

Σήμερα

Οι δονητές συνεχίζουν να πωλούνται από το 1900, ενώ παράλληλα, ο γυναικείος αυνανισμός εξακολουθεί να είναι θέμα ταμπού. Σύμφωνα με έρευνες υπάρχει ένα 50% που θεωρεί ότι ο αυνανισμός δεν είναι αποδεκτό θέμα συζήτησης και ούτε πρέπει να συζητιέται ανοιχτά. Ωστόσο, με το να αποφεύγουμε να μιλάμε για τον γυναικείο αυνανισμό, απλά κλείνουμε τα μάτια σε κάτι τόσο θεμελιώδες και ανθρώπινο όπως η σεξουαλικότητα. Μήπως τελικά είναι ακόμα ένα θέμα που πρέπει να απενοχοποιήσουμε;