Ο Holldën συστήνεται και μιλάει για τη νέα του κυκλοφορία!

*Click here for English

Ύστερα από μια δημιουργική παύση, ο Πορτογάλος παραγωγός Miguel Duarte επιστρέφει το 2016 στην ηλεκτρονική σκηνή ως Holldën. Έκτοτε, έχει δημιουργήσει ένα δικό του label και έχει κυκλοφορήσει EPs σε Second State και Diffuse Reality. Κι έτσι, έχοντας αποκτήσει αυτή τη δυναμική, έφτασε η ώρα για μια νέα δημιουργία.

Αυτή, λοιπόν, αποτελείται από τέσσερα συνολικά κομμάτια και χαρακτηρίζεται από ένα ποικίλο εύρος μουσικότητας. Πάνω σε αυτό προσδίδει, επιπλέον, μια λογοτεχνική αισθητική σε τίτλους κομματιών για έναν παιχνιδιάρικο συνδυασμό με τον ήχο τους, διατηρώντας, ωστόσο, έναν πιστό αντικατοπτρισμό της βάσης της techno.

Σε αναμονή, πλέον, για το νέο του EP ανακαλύπτουμε όσα περισσότερα για τις εμπειρίες, τη δουλειά τις σκέψεις και τον χαρακτήρα του. Όπως, επίσης, και μια ολοκληρωμένη περιγραφή για όσα συνθέτουν τα νέα κομμάτια και την όλη «υφή» της κυκλοφορίας. Το Where Your Rope Ends Is Where I Start θα είναι επίσημα διαθέσιμο στις 10 Δεκεμβρίου σε ψηφιακή μορφή, με δυνατότητα αγοράς μέσω του Bandcamp της Quartz Rec..

Πώς ξεκίνησες να «χώνεσαι» στην μουσική και ποιες ήταν οι πρώτες σου ακροάσεις;

Ξεκίνησε στην παιδική μου ηλικία με «επιδρομές» στη συλλογή βινυλίων του πατέρα μου. Αυτή είναι η πρώτη μου έντονη ανάμνηση. Παίζοντας δίσκους από Simon & Garfunkel, The Beatles, Creedence Clearwater Revival… Ήμουν πάντοτε ένας πρόθυμος εξερευνητής της μουσικής. Μόνο στα τέλη της εφηβείας μου αυτή η περιέργεια μετατράπηκε σε μια έντονη επιθυμία να κάνω κάτι με αυτή. Πρώτα, ήταν τα μαθήματα κιθάρας για ένα σύντομο διάστημα και, έπειτα, απέκτησα το πρώτο μου πικάπ.

Τι σε έκανε να στραφείς στην ηλεκτρονική πλευρά των πραγμάτων;

Η διάθεση εκείνη την εποχή ήταν κατάλληλη. Είχαμε πολύ σωστή σκηνή εκεί που έμενα, μερικά πολύ ωραία clubs, πολλά πάρτι, raves, καλές φιλίες. Θα έλεγα όμως πως η καθοριστική στιγμή ήταν όταν ο φίλος μου ο António με έβαλε να ακούσω μερικά CD που είχε φέρει από την Ελβετία. Λίγο σαχλό eurodance, αλλά με ένα vibe που έμοιαζε να συνδέεται σε ένα πρωτόγονο επίπεδο με ο,τι ζούσαμε τότε, το πώς κινούμασταν στον κόσμο γύρω μας. Αυτό κιόλας μας έκανε να εμβαθύνουμε σε σωστό υλικό πολύ γρήγορα και οι ήρωές μας αμέσως να γίνουν άνθρωποι σαν τους Luke Slater, Ben Sims, Sven Väth, Dave Clarke κτλ.

Μπορείς να περιγράψεις τον μουσικό σου κόσμο;

Η μουσική λίγο πολύ έχει κυριαρχήσει σε κάθε πτυχή της ζωής μου. Είναι μέσα σε κάθε μου σκέψη. Αυτό, βέβαια, είναι κάτι που έρχεται με την ευθύνη του να είσαι επαγγελματίας, αλλά είναι και παράλληλα τροφή για το πνεύμα και το σώμα. Η διεύρυνση των οριζόντων γίνεται συνθήκη για την ζωή, με τη δημιουργία να αποτελεί το βασικό συστατικό της.

Ποιος γίνεσαι μέσα κι έξω από το studio;

Έξω από αυτό είμαι με βάρδιες παιδιάστικος, ομιλητικός, κυκλοθυμικός, στοχαστικός. Μέσα, από την άλλη, δεν ξέρω ποιος είμαι. Προσπαθώ να αντιληφθώ διαφορετικές πλευρές του ποιος είμαι στο σήμερα και αυτού του ξέγνοιαστου ανθρώπου που συνήθιζα να είμαι, φέρνοντάς τα όλα στην παραγωγική διαδικασία.

Έχεις καθόλου αμφιβολίες, δισταγμούς όταν έρχεται η ώρα να κυκλοφορήσεις ή να δημιουργήσεις κάτι νέο;

Αυτά είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Όταν είμαι κοντά στο να κυκλοφορήσω κάτι, πολύ συχνά. Η αίσθηση της διαρκούς βελτίωσής μου έχει την τάση να με κάνει να αναθεωρώ το παρελθόν με μια αυστηρότερη ματιά. Αλλά το βήμα για τη δημιουργία είναι περισσότερο κάτι σαν μια θαρραλέα παρόρμηση, μια βουτιά σε έναν απύθμενο ωκεανό. Μπορεί κανείς να διστάσει μπροστά στο μεγαλείο αυτού που έχει να κάνει, αλλά εφ’ όσον γίνει το άλμα δεν υπάρχει γυρισμός. Πρέπει να τα βγάλεις πέρα με όσα εργαλεία έχεις στη διάθεσή σου, να το πας μέχρι τέλους και να εξαντλήσεις όλες τις πιθανότητες.

Σε ένα πιο εσωτερικό επίπεδο, υπάρχει κάτι που σε φοβίζει;

Το να σταματήσω να θέλω αυτά που επιθυμώ περισσότερο.

Και τι είναι αυτό που σε κάνει να νιώθεις σίγουρος κι ασφαλής;

Η ακριβής συνειδητοποίηση του όποιοι κι αν είμαστε, ο,τι κι αν κάνουμε, μικρή σημασία έχει στην γενικότερη εικόνα των πραγμάτων. Στην techno, συγκεκριμένα, η προοπτική του να επιδιώκεις να γίνεις επιτυχημένος, σταρ, είδωλο, ακόμα και να αποκτήσεις κάποιου είδους εγωισμό ακούγεται τουλάχιστον γελοίο.

Πώς αφομοιώνεις τις αλλαγές;

Είμαι αυτός που είμαι και όλα όσα είναι αιώνια, ακλόνητα, είναι επίσης μέρος μου. Όλα τα υπόλοιπα είναι αξεσουάρ. Σε μουσικό επίπεδο, ένα καλό τραγούδι είναι απλώς ένα καλό τραγούδι τόσο τώρα, όσο και πριν. Δεν ανησυχώ για τις αλλαγές, ανησυχώ αν η μουσική που φτιάχνω παρακινεί τον ακροατή. Έτσι μόνον ο ο δεσμός γίνεται αδιάσπαστος, ανεξάρτητα από το πόσες φορές ο πλανήτης μας θα περιστραφεί γύρω από τον Ήλιο.

Θα ήθελες να μας πεις για το ποιο θεωρείς ως δυνατό και ποιο ως αδύνατο σημείο σου;

Αδύνατο σημείο: Είμαι λίγο ρομαντικός. Δυνατό σημείο: Είμαι λίγο ρομαντικός.

Ένιωσες ποτέ περιορισμένος, να μην κάνεις αυτό που νιώθεις πως θες; Και, πώς κατάφερες να το ξεπεράσεις;

Καλή ερώτηση αυτή. Αν η πανδημία μου δίδαξε ένα πράγμα αυτό είναι η σημασία του να είσαι αληθινός, ειλικρινής με τον εαυτό σου και να μην πέφτεις στην τρύπα να ακολουθήσεις την πλειοψηφία χωρίς να αναρωτηθείς. Όπως έχουμε δει ήδη πολλές φορές, δεν υπάρχει μια μοναδική αλήθεια. Η ιστορία συνεχίζει να γράφεται ξανά και ξανά στην περιπλεγμένη φύση της ζωής μας. Ο φόβος και η τυφλή ομοφωνία οδηγούν μόνο στη δυστυχία. Προσωπικά, έτσι νιώθω.

Καλλιτεχνικά, ακολουθώ το δικό μου δρόμο, κάνοντας την μουσική που θέλω. Και είναι ένας δύσκολος, μακρύς δρόμος, γεμάτος εμπόδια, αλλά κι αυτός που επιβραβεύει περισσότερο. Δε θα ήθελα να είμαι κάποιος που πετυχαίνει ασχέτως προσωπικών προσόντων.

Κάτι σοφό που να έχεις ακούσει πρόσφατα και το πώς μπορεί να ταιριάξει στην προσωπικότητά σου;

Βεβαίως. «Αυτοί που παραδίδουν βασικές ελευθερίες για να εξαγοράσουν μια πρόσκαιρη ασφάλεια, δεν αξίζουν ούτε την ελευθερία, ούτε την ασφάλεια». Είχε πει ο Benjamin Franklin. Και συνεχίζω να το σκέφτομαι. Εφαρμόζεται σε όλα και αντανακλά πλήρως το σήμερα.

Τι είναι αυτό που σε παρακινεί και με ποιον τρόπο;

Πάντοτε θέλω ο μελλοντικός μου εαυτός να είναι καλύτερος από τον παρελθοντικό, με κάθε δυνατό τρόπο. Απλώς δεν έχω αποφασίσει αν θέλω να συντριβούν όλα μια μέρα. Όταν χτίζεις ένα ναό η επιλογή βρίσκεται εκεί και είτε τον καταστρέφεις, είτε τον παρατάς.

Ποια θα έλεγες πως είναι η μεγαλύτερη πηγή έμπνευσής σου;

Ο χρόνος. Είναι τόσο λίγος και τον σπαταλάμε τόσο πολύ…

Αν μπορούσες να διαλέξεις ένα πράγμα, ποιο θα επέλεγες ως το σημαντικότερο στην καθημερινότητά σου και γιατί;

Μετατρέπεται σε μια αρκετά φιλοσοφική συνέντευξη! Τέλεια. Λοιπόν, το πιο σημαντικό πράγμα της καθημερινότητάς μου; Πιστεύω πως θα έπρεπε να πω “sleep the sleep of the just”. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά να πέφτεις για ύπνο χωρίς περιττά βάρη, με την τέλεια εντύπωση πως έκανες ό,τι καλύτερο μπορούσες μέσα στην ημέρα.

Τι σε κάνει να νιώθεις δύναμη και ζωντάνια;

Να εναγκαλίζομαι τις αξίες και τα ελαττώματά μου.

Και πώς αυτό το μεταφέρεις στην καριέρα σου;

Το να ξέρεις πού είσαι καλός και πού κακός είναι ένα τρομερό εργαλείο. Σημαίνει πως είσαι συνέχεια σε εγρήγορση. Με τον τρόπο που διαχειρίζεσαι την όποια γνώση, το χειρότερο δυνατό σενάριο είναι να είσαι ένας αποτελεσματικός παραγωγός. Το καλύτερο δυνατό, από την άλλη, είναι να είσαι ολοκληρωμένος και προσαρμόσιμος. Γι’ αυτό κιόλας η μουσική μου ποικίλει. Techno, αλλά ασυμβίβαστη.

Τι σε οδήγησε στην επιστροφή στη δράση το 2016 και τι έχεις μάθει έκτοτε;

Είχα ήδη μια πλούσια εμπειρία με την techno. Κάτι, που δε σε αφήνει ποτέ. Πιθανώς να βαρέθηκα με τα προηγούμενα σχέδιά μου, κάποια που μου φάνταζαν εφικτά και θεμιτά. Δεν υπάρχει κάποια εξεζητημένη απάντηση εδώ.

Ήταν τότε που ξεκίνησες το label Kuiper Noise. Πώς προέκυψε η ιδέα και πώς θα περιέγραφες τον ήχο και το χαρακτήρα του;

Το Kuiper Noise είναι κάπως στον πάγο τα τελευταία χρόνια, μιας και άλλα project που ήθελα να κάνω τέθηκαν σε ισχύ. Όμως, η εμπειρία της ίδρυσης ενός label, κάνοντας δουλειά στο σπίτι, μου παρείχε ανεκτίμητη γνώση για τους εσωτερικούς μηχανισμούς της βιομηχανίας.

Ερχόμενος στην τελευταία σου κυκλοφορία στην Quart Rec., θα ήθελες να μας περιγράψεις τι ήταν αυτό που ενέπνευσε την ατμόσφαιρά της;

Πιστή στη βάση της techno, είναι αρκετά επαρκής στην έκτασή της αν και με μόλις τέσσερα κομμάτια. Πιστεύω πως ο Paul έκανε σπουδαία δουλειά διαλέγοντας τα συγκεκριμένα. Ζωγραφίζουν μια πολύχρωμη παλέττα. Πάντα, προσπαθώ να κάνω τα κομμάτια μου δυναμικά και groovy ως ένα βαθμό. Και, νομίζω, πως αυτό το EP στέκεται επάξια απέναντι σε αυτόν τον κανόνα.

Θα ήθελες να μας πεις περισσότερα για το περιεχόμενό του, όπως το πώς διάλεξες τους τίτλους – του EP και των κομματιών – και ποιες προσωπικές σκέψεις αντανακλούν;

Έχοντας τρέλα με τη λογοτεχνία όλη μου τη ζωή, τείνω να φέρνω μια παιχνιδιάρικη, αν όχι ποιητική, αισθητική στους τίτλους, που μπορούν εν μέρει να παρουσιάσουν το πνεύμα του κομματιού. Όπως στο Les Douce Atrocités. Atrocity (θηριωδία, φρικαλεότητα) είναι μια σκληρή λέξη που συμβαδίζει με τον πυρήνα του κομματιού, αντίθετα με τα synths που φέρνουν μια γλυκιά κάπως νοσταλγική ανακούφιση. Λατρεύω να καλύπτω τη δουλειά μου με λογοπαίγνια, παρόμοια αίσθηση όπως όταν παίζω με τις προσδοκίες του κοινού όταν κάνω μουσική.

Πώς προσέγγισες αυτό το EP συγκριτικά με τα υπόλοιπα;

Τα κομμάτια προέκυψαν ακριβώς μετά που υπέγραψα με την Second State. Και καθώς εκείνη η κυκλοφορία είχε μια κοινή θεματολογία στα κομμάτια, εδώ υπάρχει ένα διαφοροποιημένο εύρος σε μουσικότητα. Ένιωθα πιο ανάλαφρος στην παραγωγή και, παράλληλα, προσπαθούσα να επικεντρωθώ σε υλικό σχεδιασμένο για το dancefloor, ώστε να ταιριάξει σε ένα πρόθυμο, μεταπανδημικό κοινό. Γνωρίζοντας, επιπλέον, το πλούσιο και ποικιλόμορφο μουσικό background του Paul, του έστειλα αυτά. Είμαι κατενθουσιασμένος που του άρεσε η ακρόαση στο βαθμό που απόλαυσα την παραγωγή τους.

Τι μελλοντικά σχέδια έχεις για το label και την καριέρα σου;

Κάποια στιγμή στο μέλλον σκοπεύω να ενεργοποιήσω ξανά το Kuiper Noise και να κυκλοφορήσω το πρώτο μου LP εκεί. Το ‘χω στο πίσω μέρος του κεφαλιού μου. Αλλά, τη συγκεκριμένη στιγμή, θέλω να διατηρήσω τη φόρα μου και να κυκλοφορήσω σε μεγάλα labels, να κατοχυρώσω το status μου, να φτιάξω κοινό και να παγιώσω την καριέρα μου σε στέρεο έδαφος, λιθαράκι-λιθαράκι.

Τι σκέφτεσαι για την τωρινή κατάσταση στον κόσμο της ηλεκτρονικής μουσικής; Σε τομείς όπως το υλικό ή η σκηνή της, για παράδειγμα.

Έχω ανάμεικτα συναισθήματα. Υπάρχουν χιλιάδες σκυλιά που λιγουρεύονται ένα κόκκαλο. Στην μία πλευρά έχεις μια πληθώρα ταλαντούχων ατόμων που διατηρούν την μουσική φρέσκια και δυναμική. Από την άλλη, η μετριότητα έχει γίνει κομμάτι της βιομηχανίας που, εν τέλει, είναι αυτό που χαλάει το προϊόν που θα έπρεπε να προωθεί: την techno. Το κοινό δεν είναι χαζό. Κι αν συνεχίσεις να προωθείς ένα κακό προϊόν, το κοινό θα ψάξει για κάτι διαφορετικό.

Πλέον, γεμίζουμε τη σκηνή με άτομα χαμηλών δυνατοτήτων με φαρδιές τσέπες, ψεύτικα χαμόγελα και γερές διασυνδέσεις. Χρειάζεται να επικεντρωθούμε ξανά στα θετικά στοιχεία για να προστατέψουμε το προϊόν. Αν και νομίζω πως αυτό γίνεται και στα άλλα είδη. Η παροιμιώδης ζωή του DJ είναι ένα τεράστιο θέλγητρο για πολλούς ανθρώπους.

Γι’ αυτό κιόλας θα πρέπει να επεκτείνουμε τα όρια, όλο και πιο πολύ. Για την προστασία του προϊόντος. Παρ’ όλ’ αυτά διατηρώ καλή την πίστη πως ο,τι αξίζει βρίσκει το δρόμο του στο τέλος. Οπότε δεν είμαι ούτε αισιόδοξος, ούτε απαισιόδοξος. Τα λέω όπως είναι.

Κάτι που σε ανησυχεί ή σε χαροποιεί σχετικά με αυτό;

Θεωρώ πως απάντησα σε μεγάλο βαθμό, προηγουμένως. Παρηγορούμαι γνωρίζοντας πως υπάρχουν πολλοί αφοσιωμένοι και παθιασμένοι άνθρωποι που δουλεύουν για τη σκηνή, κάτι σαν φίλτρο: Βάζουν την ποιότητα μπροστά, κρατώντας το αληθινό. Υπάρχει ένας γερός δεσμός της techno με ο,τι πηγαίνει αντίθετα από επαγγελματικές φιλοδοξίες ή χρήματα. Αυτό είναι που ονομάζουμε underground και γι’ αυτό το κίνημα αντέχει.

Ένα μήνυμα που θα ήθελες να μοιραστείς;

Ναι. Αν πιστεύεις πως τα πήγες καλά, καν’ τα καλύτερα.

______________________

Βρείτε τον Holldën και τη δουλειά του μέσα από τους ακόλουθους συνδέσμους!

English

Holldën introduces himself and talks about his upcoming release!

After a creative pause, Portuguese producer Miguel Duarte returns to the electronic scene in 2016 as Holldën. Since then, he has created his own label and released EPs in Second State and Diffuse Reality. And so, having acquired this “push”, the time was proper for a new creation.

This one consists of four tracks in total, which are characterized by a varied range of musicality. On top of that, he adds a literary aesthetic to track titles for a playful combination with their sound, while maintaining, in each, a faithful reflection of the techno basis.

As we are waiting for the new EP, we discover as much as possible about his experiences, work, thoughts and overall character. He is, also, providing us a complete description of what the new tracks include and the whole “texture” of the release. Where Your Rope Ends Is Where I Start will be officially available on 10th of December in digital format, available for purchase via the Bandcamp of Quartz Rec..

How did you start “messing” with music and what were your first listenings?

It began in my childhood, raiding my father’s vinyl collection. That’s my first solid memory. Playing records from Simon & Garfunkel, The Beatles, Creedence Clearwater  Revival… I’ve always been an eager researcher of music. But it was only in my late teens that this curiosity turned into an urge to do something with it. First, there were guitar lessons for a brief period, then I eventually bought my first pair of turntables. 

What made you turn on the electronic side of things?

The mood at the time was ripe. We had a good scene where I lived, some fine clubs, lots of parties, lots of raves, good friendships. But the defining moment was, I would say, when my friend António got me to listen to some CDs he had brought with him from Switzerland. A bit of a corny eurodance type stuff, but the vibe seemed to connect on a primitive level with what we were feeling back then, how we moved in the world around us. That made us dive into the proper stuff quite quickly, and our heroes would soon become people like Luke Slater, Ben Sims, Sven Väth, Dave Clarke, you name it. 

Can you describe your musical world?

Music has pretty much taken over every aspect of my life. It’s in my every thought. It comes with the responsibility of being professional, but it’s also a nutritional need for the mind and the body. Expansion of enlightenment becomes a condition for living and creation is the primary fuel for enlightenment. 

Who do you become in and out of studio?

Outside the studio I’m at turns silly, talkative, moody, contemplative. Inside the studio I don’t really know who I am. I try to pick up different scents from what I am today and this carefree person I used to be and bring it all together in the process. 

Do you have any second thoughts when you’re about to release or create something new?

These are two different things. When I’m on the verge of releasing something, frequently. The sense that I’m constantly improving tends to revise the past in an intolerant eye. But the step to creation is more akin to an impulse of courage, a dive into the fathomless ocean. One might hesitate before the greatness of the task ahead, but once you’ve taken the leap there’s no turning back. You have to make do with the tools at hand, go all the way ’till you’ve exhausted all possibilities. 

On a deeper level, is there something you are most afraid of?

I’m afraid to stop wanting the things that I want most. 

And what makes you feel confident, safe?

The precise understanding that who we are, what we do, matters very little in the grand scheme of things. In techno, more specifically, the prospect of wanting to be successful, a star, an idol, even of having an ego, sounds almost laughable.  

How do you embrace changes?

I am who I am, and all things eternal, unmoveable, are also a part of me. Everything else is accessory. On a musical level, a good song is a good song, now as much as  yesterday. I don’t worry about changes, I worry about making music that engages the listener. That bond becomes unbreakable, no matter how many time the planet spins around the Sun. 

Would you like to tell us about what do you consider as your weakest and what as your strongest point?

Weakest point: I’m a bit of a romantic. Strongest point: I’m a bit of a romantic. 

Have you ever felt constrained, not doing what you felt like to? And, how did you manage to overcome it?

That’s a good question. If there’s one thing the pandemic has taught me, it’s about the importance of being truthful, honest with yourself, not to fall in line with the majority without asking questions. As we’ve seen time and time again, there isn’t one big truth, history keeps being re-written in the tangled fabric of our lives. Fear and blind unanimity can only lead to tears.

Personally, I feel this way. Artistically, I follow my own path, I make the music I want. And it’s a hard road, a long road, filled with many obstacles, but it’s also the most rewarding road. I wouldn’t want to be someone who succeeds regadless of my own merits.  

Any wise thing you’ve heard lately and how does it suit with your personality?

Sure. “Those who would give up essential liberty, to purchase a little temporary safety, deserve neither liberty nor safety“. Benjamin Franklin said that. And I keep thinking about it. It applies to all things and it resonates heavily today. 

What motivates you and in which ways?

I always want my future version to be better than my past version, in all possible ways. I just haven’t decided if I want everything to come crashing down one day. When you  build a temple, the choice is always there to destroy it, or abandon it.  

What would you say is your biggest inspiration?

Time. It’s so scarce and we waste so much of it… 

If you could pick one, which is the most important thing in your everyday life and why?

This is turning out to be quite the philosophical interview! Awesome. Well, the most important thing in my everyday life? I would have to say to “sleep the sleep of the just”. There’s no greater joy than to slip weightlessly into a dream with the perfect notion that you tried your best during the day. 

What makes you feel powerful and alive?

Embracing my own qualities and defects. 

And how do you channel this to your career?

To know what you’re best and worst at is a tremendous tool. It means you’re always on the move. Depending on how you use this knowledge, worst case scenario you become an effective producer. Best case scenario you become an all-around player in the field. That’s why my music is varied. Techno, but uncompromising. 

What made you come back in action in 2016 and what have you learned since? 

I already had this rich experience with techno. So it never leaves you. I guess I got bored with my previous plans, and this sounded like something I could and wanted to do. There’s no fancy answer to this. 

It was then that you started a label, Kuiper Noise. How did the idea come up and how would you describe its sound and character? 

Kuiper Noise has been on a sort of hiatus for the past couple of years, as other projects of mine have been picking up steam. But the experience of founding a label, of doing  the homework, provided me with a priceless insight into the inner mechanisms of the business.  

Coming over to your latest release on Quartz Rec., would you like to describe what influenced its atmosphere? 

True to the techno fundamentals, it’s still pretty ample in its reach however, given that it’s only four tracks long. I think Paul did a great job in picking these specific tracks. It paints a colorful palette. I always strive to make my songs both driven and groovy, up to a point. I think this EP abides by that rule. 

Could you tell us more about its content, like how did you choose the titles – of EP and tracks – and what personal thoughts they ‘re reflecting?

Having been a literature buff all my life, I tend to bring a playful, if not poetic, ring to my titles, that can somehow reflect the spirit of the song. As in “Les Douces Atrocités”. “Atrocity” is a brutal word that plays well into the track’s core, but the synth line brings a sweet, almost nostalgic, relief -“douce”- to it. I’m keen on bringing this word play to my music, just as I’m playing with the audience’s expectations when I’m making the music. 

How did you approach this EP in comparison with the rest? 

These tracks came up right after I signed with Second State. And while that release had a common theme between all tracks, this particular one has perhaps a more diverse range in musicality. I felt looser while producing, and at the same time tried to maintain a focus on producing solid dancefloor material that could resonate with an eager post-pandemic crowd. Knowing how rich and diverse Paul’s background in music is, I pitched this batch to him. I’m stoked that he liked listening as much as I liked  producing it. 

What are your future plans regarding your label and your career? 

Sometime in the future I will perhaps reactivate Kuiper Noise to launch my first LP there. That’s in the back of my mind. But right now I want to keep this momentum releasing in these great labels, consolidate my status, build an audience, erect my career on solid ground, stone by stone. 

What do you think about the current status of electronic music? In terms of its material and the scene, for example. 

I have mixed feelings. There’s a thousand dogs to a bone. On the one hand you have plenty of highly talented individuals keeping the music fresh and engaging. On the other, mediocrity has also become a form of business, which ultimately hurts the product you’re supposed to be promoting: techno. The public ain’t stupid. And if you keep pushing a product that isn’t good, they’ll find something else.

Right now, we’re overpopulating the scene with underachievers with big pockets, fake smiles and deep connections. We need to put the focus back on merit to protect the product. But I guess it’s no different in every other genre. The proverbial DJ lifesyle is too big an attraction for a host of people.

That’s why we must keep pushing the boundaries further. To protect the product. But I’m also a believer that merit finds its own place in the end. So I’m neither pessimistic nor optimistic. I just call it as it is. 

Something that worries you or makes you optimistic regarding that?

I think I’ve largely answered that in the last question. I take comfort in knowing that there’s a lot of dedicated and passionate people working in the scene serving as a filter: Putting quality up front, keeping it alive. There’s a deep bond with techno that goes well beyond careerism or money. That’s what we call “underground”, and that’s why the movement is so enduring. 

A message you would like to share? 

Yes. If you think you’ve done well, do better.

______________________

Find more about Holldën and his work through the following links!