Συνέντευξη με τον Γιώργο Βουρδαμή.

Επιμέλεια: Πέτρος Παππάς
Φωτογραφίες: Αρίστη Ζαφειράκογλου

Ο Γιώργος Βουρδαμής είναι νέος και πολυτάλαντος ηθοποιός. Είναι απόφοιτος της σχολής του Εθνικού Θεάτρου και απόφοιτος της δραματικής σχολής του Γιώργου Κιμούλη.  Πέρυσι κέρδισε τις εντυπώσεις, στον ρόλο του νεαρού Πέερ Γκυντ, στο Κ.Θ.Β.Ε, ενώ φέτος πρωταγωνιστεί στο Βασιλικό Θέατρο, στην κωμωδία «Συνέβη και του χρόνου» και παράλληλα είναι και βοηθός σκηνοθέτη στο “Σερσέ Λα Φαμ”, την έτερη παραγωγή του Κ.Θ.Β.Ε, που παρουσιάζεται στην Μονή Λαζαριστών. Τον συναντήσαμε στην παραλία της Θεσσαλονίκης, έξω από το Βασιλικό Θέατρο, την φετινή “έδρα” του, και ή κουβέντα μαζί του ήταν απολαυστική!

Γιώργο, φέτος έχεις “διπλό ρόλο”. Πρωταγωνιστείς στο “Συνέβη και του χρόνου”, στο Βασιλικό Θέατρο, και είσαι και βοηθός σκηνοθέτη στο “Σερσε Λα Φαμ. Πώς τα συνδυάζεις; Πόσο δύσκολο είναι;

Για το “Σερσέ Λα Φαμ”  ήρθε από το πουθενά η πρόταση. Ο βοηθός σκηνοθέτη της Σοφίας Σπυράτου, έπρεπε να δουλέψει στο παιδικό και έτσι μου κάνανε την πρόταση και προέκυψε μια μοναδική συνεργασία. Με την Σπυράτου, νιώθω ότι είναι πολύ δικός μου άνθρωπος πλέον, αλλά και όλη η εμπειρία μου με την παράσταση, που έχει μουσικούς, χορευτές, πολλούς συντελεστές, live ορχήστρα, είναι μοναδική. Ταυτόχρονα πρέπει να είμαι και ηθοποιός και να τα προλαβαίνω όλα, χωρίς βέβαια να κάνω τίποτα άλλο.

Πιστεύεις ότι ένας ηθοποιός μπορεί να είναι και σκηνοθέτης; Τι γνώμη έχεις για το φαινόμενο των ηθοποιών, που σκηνοθετούν τον εαυτό τους;

Δεν ξέρω, είναι μεγάλη κουβέντα αυτή. Ειδικά στην Ελλάδα, που δεν έχουμε σχολή σκηνοθεσίας θεάτρου, ο δρόμος για να γίνει κανείς σκηνοθέτης, είναι ο δρόμος του ηθοποιού ή αλλιώς σπουδάζεις κάτι έξω, με αντικείμενο την σκηνοθεσία, και σκηνοθετείς. Τώρα, το να αυτό-σκηνοθετηθείς, είναι δίκοπο μαχαίρι και δεν είναι εύκολο. Μπορεί να έχεις μια άποψη για το έργο και για τον εαυτό σου, αλλά το να έχεις ένα βασικό ρόλο και να σκηνοθετείς και τους γύρω σου κάπου, νομίζω ότι το χάνεις. Δεν νομίζω ότι έχουμε πολλά επιτυχημένα παραδείγματα τέτοιου είδους.

Στο έργο που πρωταγωνιστείς, παίζεις τον Σίντνευ, έναν άνθρωπο που έχει στόχο να ανέβει κοινωνικά, οικονομικά κλπ. Βρίσκεις στοιχεία του χαρακτήρα του ήρωα, που να ταυτίζεσαι μαζί τους; Του μοιάζεις καθόλου, ως άνθρωπος;

Η αλήθεια είναι πώς ναι! Το έργο, βέβαια, είναι μια κωμωδία. Σε ένα δράμα, θα έψαχνα πιο ουσιαστικές ταυτίσεις, ωστόσο ψάχνοντας μέσα μου στις πρόβες, τι γίνεται με τον ήρωα που παίζω, νομίζω ότι έχω κι εγώ την φιλοδοξία που έχει ο ήρωας. Φιλοδοξώ κι εγώ, ως νέος ηθοποιός, να ανέλθω, να πετύχω, να αναγνωριστώ. Οπότε αυτό είναι ένα κομμάτι που “δυστυχώς” υπάρχει και στον ρόλο και σε μένα ως έναν βαθμό (γέλια).

Τώρα, βέβαια, ο ήρωας είναι ένας άνθρωπος, που δεν έχει ιδιαίτερη παιδεία και θέλει να εξελιχθεί με οποιοδήποτε κόστος. Δεν νομίζω ότι του μοιάζω σε αυτό.

Το έργο μιλάει για τις σχέσεις των ζευγαριών και την κρίση σε αυτές. Βλέπεις τέτοια ζευγάρια γύρω σου; Πιστεύεις ότι οι σχέσεις των ζευγαριών γίνονται όλο και πιο δύσκολες; Τι φταίει;

Κοίταξε να δεις, η ζωή προχωράει. Πριν από 40 χρόνια δεν θα μπορούσαμε να μιλάμε με τους ίδιους όρους, για την κρίση στα ζευγάρια. Νομίζω ότι στην Ελλάδα, οι σχέσεις είναι ακόμα πιο δύσκολες, ειδικά η σκέψη της οικογένειας. Κάποτε οι ώρες δουλειάς ήταν λιγότερες και επειδή υπήρχε η παράδοση της οικογένειας, το κυνηγούσαν οι άνθρωποι. Ακόμα και αν δεν είχαν να φάνε, θα έπρεπε να κάνουν παιδί. Στις μέρες μας, έχοντας πλέον την συνείδηση ότι δεν είναι εύκολα τα πράγματα, δεν το προχωράνε.

Στο εξωτερικό, στις χώρες όπου υπάρχουν οι υποδομές, είναι μάλλον πιο εύκολο.

Είσαι απόφοιτος της σχολής του Εθνικού Θεάτρου. Πώς προέκυψε η συνεργασία με το Κ.Θ.Β.Ε και τί έχεις αποκομίσει από την έως τώρα εμπειρία σου;

Η συνεργασία οφείλεται στον Γιάννη Μαργαρίτη, που ήταν και δάσκαλος μου στο Εθνικό και σκηνοθέτησε πέρυσι τον Πέερ Γκυντ. Έψαχνε για ένα πιτσιρικά Πέερ Γκυντ. Έκανε μια οντισιόν, με διάλεξε και μου πρότεινε να ανέβω στη Θεσσαλονίκη. Το βρήκα πάρα πολύ ωραία ιδέα. Ως τότε, άλλαζα τόπο διαμονής σχεδόν κάθε εξάμηνο και η ιδέα να τα παρατήσω όλα και να ανέβω στην Θεσσαλονίκη, μου φάνηκε εξαιρετικά δελεαστική. Στο Κ.Θ.Β.Ε, πρώτη φορά δουλεύω σ’ έναν μεγάλο οργανισμό, όπου παίζω σε μια παράσταση, κάνω πρόβες για μια άλλη και στην ουσία, για πρώτη φορά δουλεύω σε ένα τέτοιο ολοκληρωμένο επαγγελματικό περιβάλλον.

Βρίσκεις διαφορές στην θεατρική ζωή, ανάμεσα στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη;

Θα προσπαθήσω να είμαι ειλικρινής. Στην Αθήνα, γίνονται περισσότερα πράγματα, περισσότερος κόσμος ασχολείται με το θέατρο. Υπάρχει ένας μεγαλύτερος πλουραλισμός, αν θέλεις. Εδώ, είναι λίγο πιο κλειστά τα πράγματα και γυρνάνε, σε μεγάλο βαθμό, γύρω από το Κρατικό Θέατρο. Στην Αθήνα, υπάρχει το Εθνικό, υπάρχουν όμως και 2-3 μεγάλοι επιχειρηματίες, που κάνουν παραγωγές.

Έχεις χρόνο να ζήσεις την πόλη; Είναι πράγματα, που να έχεις ανακαλύψει εδώ, που να απολαμβάνεις να κάνεις; Έχεις αγαπημένα σημεία στην πόλη;

(Γέλια) Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει πάρα πολύς χρόνος, μιας και κάνω διάφορα πράγματα ταυτόχρονα. Οι καλύτερες μου ώρες, είναι οι ώρες του ύπνου. Όταν καταφέρνω και κοιμάμαι πάνω από πέντε ώρες, είναι ευτυχία! Αγαπημένα μου σημεία στην πόλη, είναι η θάλασσα. Κάθε μέρα διασχίζω, τουλάχιστον 2 φορές, την παραλία με το ποδήλατο και είναι υπέροχα. Μου αρέσει, ακόμα, πάρα πολύ η σχέση της πόλης με την μουσική. Πάντα, στη Θεσσαλονίκη, υπάρχουν σε διάφορα σημεία μουσικά δρώμενα, κάθε είδους, και το απολαμβάνω πολύ αυτό.

Γιώργο, ως νέος και ταλαντούχος ηθοποιός, θα φιλοδοξείς να παίξεις πολλούς ρόλους.   Ποιοι είναι κάποιοι από τους ρόλους στο θέατρο, που αν είχες την δυνατότητα, θα ήθελες να παίξεις την επόμενη δεκαετία;

Θα γίνω κοινότοπος. Σίγουρα, ένας από τους ρόλους που θέλει να παίξει κάθε ηθοποιός σε αυτή την ηλικία, είναι ο Άμλετ, αλλά νομίζω ότι θα ήθελα να παίξω οποιονδήποτε ρόλο του παγκόσμιου ρεπερτορίου. Οι μεγάλοι ρόλοι είναι άπειροι στο θέατρο. Αγαπώ πολύ την κλασσική δραματουργία, γιατί αναγκάζεσαι να αντιμετωπίσεις τον εαυτό σου. Να συγκρουστείς, όταν θέλεις να τους προσεγγίσεις.

Μια μεγάλη μου ανάγκη, από μικρός, ήταν να παίξω τον Πενθέα, στις Βάκχες. Με τον μονόλογο του Πενθέα, μπήκα στην σχολή. Τον μονόλογο του Πενθέα, έπαιζα στην παρέα μου και τελικά ήρθε από μόνο του και τον έπαιξα στην παράσταση της Μάρθας Φριντζήλα.

Πώς φαντάζεσαι, αλήθεια, τον εαυτό σου σε 10 χρόνια από σήμερα;

Υπάρχουν δυο δρόμοι, με το μυαλό που κουβαλάω τώρα βέβαια (γέλια). Ο ένας δρόμος είναι η απόλυτη αφιέρωση στο θέατρο. κάπως όπως είμαι και τώρα δηλαδή. Είκοσι ώρες το 24ωρο στο θέατρο, με οποιονδήποτε τρόπο, να σκηνοθετώ, να παίζω ή να κάνω σινεμά. Ο δεύτερος δρόμος είναι να μου την έχει δώσει και να έχω φύγει στα Χανιά, σε ένα χωριό, και να κάνω καλλιτεχνικά, επιλεκτικά, κάποια πράγματα, με όσες δυνατότητες μου δίνονται

Τι θα σ’ έκανε να φύγεις δηλαδή;

Είμαι βέβαια μικρός, αλλά οι ρυθμοί και οι συνθήκες της πόλης είναι δύσκολοι. Έχω μια μεγάλη ανάγκη, για επαφή με την φύση. Η φύση με αναζωογονεί και μου δίνει λόγο ύπαρξης.

Έχω να σου κάνω και μια τελευταία ερώτηση. Αν σου ζητούσα να βαθμολογήσεις τρεις τομείς της ζωής σου, την επαγγελματική, την κοινωνική και την προσωπική ζωή, την καθεμία χωριστά, με άριστα το 10, τι βαθμούς θα έβαζες στην παρούσα φάση;

Χαριτολογώντας, επαγγελματικά θα μπορούσα να πω ότι βρίσκομαι σ’ ένα καλό επίπεδο 7,5…8. Κάνω πράγματα, δεν έχω σταματήσει να δουλεύω, εξελίσσω τα όποια ταλέντα έχω. Τώρα, στην κοινωνική ζωή θα έλεγα ότι είμαι λίγο πάνω από την βάση, δηλαδή ίσα ίσα περνάω (γέλια) – θα βάλω ένα 6. Και στα προσωπικά (πολλά γέλια), βάζω 2! Το θέατρο είναι το μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής μου γενικά!

______________________

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

ΣΥΝΕΒΗ ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Μετάφραση: Παύλος Μάτεσις
Σκηνοθεσία: Γιάννης Παρασκευόπουλος
Σκηνικά- κοστούμια:  Σοφία Παπαδοπούλου
Βοηθός σκηνογράφου: Δανάη Πανά
Βοηθός ενδυματολόγου: Μαρία Μακρή
Οργάνωση Παραγωγής: Φιλοθέη Ελευθεριάδου

Διανομή: Λουκία Βασιλείου, Γιώργος Βουρδαμής, Γιολάντα Μπαλαούρα, Κλειώ Δανάη Οθωναίου, Χρίστος Στυλιανού, Κωνσταντίνος Χατζησάββας.

ΗΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΩΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ:
Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή
Τετάρτη (λαϊκή): 18.00
Πέμπτη, Παρασκευή, Κυριακή: 21.00
Σάββατο: 18.00 & 21.00

ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ:
Βασιλικό Θέατρο (Πλατεία Λευκού Πύργου)