Semeli: Δεν είναι δεδομένο ότι αγαπάμε ή αποδεχόμαστε τον εαυτό μας!
Η Semeli είναι από εκείνους τους καλλιτέχνες που σε κερδίζουν αμέσως, όχι μόνο με τη μουσική τους, αλλά και με την αυθεντικότητά τους. Με το δικό της ξεχωριστό ύφος και έναν αέρα ανεξαρτησίας, μίλησε στο Beater.gr και στον Αλέξανδρο Τσώνη, για το ταξίδι της στη μουσική, τις εμπνεύσεις της και τα όνειρά της για το μέλλον. Χωρίς φίλτρα και περιττές επισημότητες, μοιράστηκε μαζί μας σκέψεις, εμπειρίες και τη μαγεία που κρύβεται πίσω από τα τραγούδια της:
Το άλμπουμ σου “InsaneSane” συνδυάζει πολλά μουσικά είδη. Πώς διαμορφώθηκε αυτός ο ξεχωριστός ήχος;
Δεν μπήκα ποτέ στη διαδικασία να αποφασίσω συνειδητά πώς θα ακουστεί το άλμπουμ. Ο ήχος προέκυψε οργανικά μέσα από όλα όσα αγαπώ στη μουσική—τη μελωδία, το groove, την ατμόσφαιρα. Ήθελα να είναι σαν ένα σάουντρακ, όχι για κάποια ταινία απαραίτητα αλλά για μια αίσθηση, μια στιγμή, μια διάθεση.
Ο τίτλος του δίσκου είναι αρκετά δυνατός. Πώς προέκυψε το “InsaneSane” και τι σημαίνει για σένα;
Είναι αυτή η λεπτή γραμμή ανάμεσα στο χάος και τη διαύγεια. Το βίωσα έντονα γράφοντας αυτό το άλμπουμ—εκείνες τις στιγμές που νιώθεις ότι όλα καταρρέουν, αλλά ταυτόχρονα κάτι μέσα σου παραμένει ακλόνητο. Το “InsaneSane” είναι αυτή η ισορροπία ανάμεσα στο φως και τη σκιά, η ανάγκη να αγκαλιάσουμε και τις δύο πλευρές μας.
Αναφέρεις ότι το άλμπουμ αποτυπώνει το προσωπικό σου στίγμα. Υπήρξε κάποιο κομβικό γεγονός που σε ενέπνευσε στη δημιουργία του;
Δεν ήταν ένα γεγονός, ήταν μια διαδρομή. Ήθελα να φτιάξω ένα άλμπουμ που να είναι αληθινό για μένα, χωρίς να σκέφτομαι πώς “πρέπει” να είναι η μουσική μου. Υπήρχε μια ανάγκη να εκφράσω όλα όσα με διαμόρφωσαν τα τελευταία χρόνια—τους φόβους, τις επιθυμίες, την ανάγκη για σύνδεση.
Μιλάς για το δίπολο της παράνοιας και της ψυχραιμίας. Πώς εκφράζεται αυτό μουσικά μέσα στα τραγούδια σου;
Μουσικά, αυτό το δίπολο υπάρχει στις δυναμικές, στους ήχους που μπλέκονται. Υπάρχουν στιγμές που η μουσική είναι απόλυτα μινιμαλιστική, σχεδόν υπνωτιστική, και άλλες που γίνεται εκρηκτική, απρόβλεπτη. Όπως και στη ζωή, υπάρχει μια συνεχής εναλλαγή μεταξύ έντασης και ηρεμίας.
Ποιες ήταν οι μεγαλύτερες προκλήσεις στη δημιουργία του “InsaneSane”;
Να αφήσω τον εαυτό μου ελεύθερο. Να μην προσπαθώ να φιλτράρω τη μουσική μου με βάση το τι είναι “ασφαλές” ή “αναμενόμενο”. Είναι δύσκολο να μην αυτολογοκρίνεσαι, αλλά νομίζω ότι αυτό κάνει το άλμπουμ αληθινό.
Στα τραγούδια σου μιλάς για αυτοαποδοχή και αγάπη. Πόσο σημαντικά είναι αυτά τα θέματα για σένα ως καλλιτέχνη;
Πολύ. Γιατί είναι ουσιαστικά ζητήματα. Δεν είναι δεδομένο ότι αγαπάμε ή αποδεχόμαστε τον εαυτό μας ή τους άλλους κάθε στιγμή. Είναι μια σχέση ζωής αυτή με τον εαυτό μας, την οποία ανανεώνουμε διατηρώντας αλλά και διαμορφώνοντας κάποιες βάσεις, πέρα από το αξιακό μας σύστημα . Η μουσική για μένα είναι ένας τρόπος να το κάνω αυτό—να φτάνω πιο κοντά στην αλήθεια μου και να παροτρύνω ενδεχομένως και άλλους να κάνουν το ίδιο. Γιατί η αγάπη είναι η βασική συνταγή και το βασικό συστατικό.
Ποιο τραγούδι από το άλμπουμ νιώθεις ότι σε εκφράζει περισσότερο αυτή την περίοδο και γιατί;
Αλλάζει συνεχώς. Αυτή την περίοδο θα έλεγα το Absolute Grace γιατί μου υπενθυμίζει ότι όλοι ένας ήχος είμαστε. Συνεπώς μέσα σε αυτό το χαώδη λαβύρινθο της ύπαρξης καλό είναι να το υπενθυμίζουμε στους εαυτούς μας, και απλά να το χορεύουμε!
Αν κάποιος άκουγε το “InsaneSane” για πρώτη φορά, τι θα ήθελες να νιώσει;
Ό,τι θέλει. Δεν θέλω να “καθοδηγήσω” τον ακροατή, θέλω η μουσική να λειτουργήσει σαν ένας καθρέφτης. Να νιώσει κάτι προσωπικό, κάτι που ίσως δεν περίμενε.
Μετά από αυτόν τον δίσκο, ποια είναι τα επόμενα μουσικά σου σχέδια;
Σίγουρα θέλω να παίξω αυτή τη μουσική ζωντανά, να την μοιραστώ. Και φυσικά, η δημιουργία δεν σταματάει ποτέ. Νέες ιδέες έρχονται ήδη, αλλά προς το παρόν απολαμβάνω τη στιγμή.
