Gamma Ray Live …«Have no Fear, Rebellion is here»!

Οι Gamma Ray του Kai Hansen δημιουργήθηκαν στο Αμβούργο της Γερμανίας το 1989 μετά την αποχώρηση του από τους Helloween…μπλα μπλα μπλα…και στα 3 πρώτα τους albums τραγουδάει ο Ralf Scheepers που αργότερα ίδρυσε τους Primal Fear και ξανά μπλα μπλα…κ.τ.λ… μεταλοϊστορίες που όλοι οι μεταλάδες λίγο πολύ γνωρίζουν ή έχει τύχει να ακούσουν κάπου ακόμα και αν δεν είναι θιασώτες του είδους, όπως και όλοι οι μεταλάδες λίγο πολύ ξέρουν την ιστορία των Mayhem και ας μην ακούνε black metal. Έτσι και εγώ ανήκω σε αυτή τη κατηγορία που δεν κυλάει στο αίμα μου το power metal όπως σε φίλους που ξέρω από παιδί αλλά ένα Rebellion in Dreamland έπρεπε να το ακούσω live έστω για μια φορά στη ζωή μου… 

Αν και ήξερα ότι πλέον ο Kai παίζει κιθάρα κυρίως και δεν τραγουδάει δεν δίστασα ούτε λεπτό να κλείσω ένα εισιτήριο για την συναυλία φόρο τιμής για τα 40 χρόνια του Μetal Ηammer……ναι είχα και εγώ το cd των Candlemass, των Dimmu Borgir με Old Man’s Child και το ακραίο για τα τότε παιδικά αυτιά μου Heart of Ages των In the Woods που έδινε το Metal Hammer και περνούσαν από χέρι σε χέρι στις μακρομαλλούσες με εφηβικό μουστάκι παρέες μας.

Σέλωσα λοιπόν το άλογο μου που είχε καιρό να βγει από το στάβλο και άργησα λίγο να φτάσω στο χώρο του Μύλου, και έχασα σχεδόν  και τα δύο support opening acts, σε αυτό λίγο φέρει και η διοργάνωση μια ευθύνη αν και δεν μπορώ να ξέρω τι ακριβώς έγινε, πάντως η ανακοίνωση έλεγε ότι οι πόρτες ανοίγουν στις 21:00 , ενώ οι Sense of Fear από την Κοζάνη ξεκίνησαν πολύ νωρίτερα.. Πρόλαβα άκουσα λίγο τους Silent Winter που φαίνεται να έχουν πολύ κοινό και είναι πολύ κοντά στο ύφος των Gamma Ray οι οποίοι βγήκαν στην σκηνή μετά από λίγο και ξεκίνησαν με το Land of the Free ξεσηκώνοντας το πλήθος από το πρώτο κιόλας κομμάτι..

Είχα προλάβει την ίδια μέρα να ακούσω το τελευταίο τους album   Empire Of the Undead αν και έχει χρόνια που κυκλοφόρησε, ήθελα απλά να δω που το είχαν αφήσει…έτσι θυμόμουν λίγο το Master of Confusion όπως και το εξώφυλλο του album που είχε στηθεί πίσω από τη μπάντα στη σκηνή και δεν ήταν κάτι άλλο πέρα από μια σέλφι του FangFace (fang=κυνόδοντας). Πριν γίνει μασκότ στα εξώφυλλα των Gamma Ray η μάσκα του FangFace δεν είχε σχέση με το metal και πωλούνταν στην Αμερική εν όψει της γιορτής του Halloween. Ο frontman των Iron Savior, Piet Sielck επιστρέφοντας από το ταξίδι του στις Ηνωμένες Πολιτείες, ήταν εκείνος που πήρε μία τέτοια μάσκα μαζί του και την έδειξε στον φίλο του, τον Kai Hansen. Έτσι λοιπόν ο FangFace  πρωτοεμφανίστηκε στο πρώτο EP και στο Walls of Jericho των Helloween και όταν ο Kai έφυγε από τη μπάντα, πήρε μαζί του και την δαιμονική φιγούρα με τα σουβλερά δόντια.

Το Man on a Mission που ακούστηκε μετά από λίγο στάθηκε η αφορμή για να πάω μπροστά μπροστά και να χτυπηθώ με τους υπόλοιπους πιστούς στο κάλεσμα του moshpit και του pogo. Ακολούθησε το The Silence από τον πρώτο δίσκο για να ανακτήσουμε δυνάμεις υψώνοντας τις μπύρες μας σαν μια μεγάλη οικογένεια και στην συνέχεια ένα κομμάτι που ξεχώρισα από αυτά που δεν ήξερα και άκουγα για πρώτη φορά, το Dethrone Tyranny.

 Και η μεγάλη στιγμή του live είχε φτάσει. Η λέξη ρέμπελος πλέον παραπέμπει στον τεμπέλη αλλά κάποτε είχε επαναστατική χροιά και προέρχεται από την λατινική λέξη bellum που σημαίνει πόλεμος. Ο kai ανακοίνωσε το επόμενο κομμάτι και για λίγο όλοι γίναμε «ένα» φωνάζοντας «Have no Fear, Rebellion is here»! ξανά και ξανά μπας και ξυπνήσουμε για λίγο τον «δαίμων εαυτού»… To Land of the Free κυκλοφόρησε το 1995 με τον Kai από τότε και έπειτα στους επόμενους δίσκους στα φωνητικά και εκλέχτηκε ως το άλμπουμ του τότε μήνα στο γερμανικό Rock Hard magazine και θεωρείται ένα από τα καλύτερα Heavy – Power metal album από τη δεκαετία του 90 μέχρι και σήμερα..(το τελευταίο κομμάτι του album, το Afterlife γράφτηκε για τον πρώην ντράμερ των Helloween,  Ingo Schwichtenberg που έχασε άδικα τη ζωή του αυτοκτονώντας).

Οι Gamma Ray κάνανε ένα πολύ μικρό διάλειμμα καθώς η γηπεδική ατμόσφαιρα από τις φωνές των παρευρισκομένων οπαδών τους μετά το Somewhere Out in Space δεν τους άφηνε πολλά χρονικά περιθώρια πέρα από μια ανάσα για να ξαναβγούνε στη σκηνή και να παίξουνε το Heading for Tomorrow δίνοντας ακόμα μια φορά το καλύτερο τους εαυτό.

Τελευταία κομμάτι του show ήταν το Send me a Sign, οι Gamma Ray αποθεώθηκαν και παρά το γεγονός ότι ο Kai πλέον χρησιμοποιεί ελάχιστα το λαρύγγι του, απέδειξαν ότι ακόμα είναι  γίγαντες του Power με τον καταπληκτικό Frank Beck στα φωνητικά και πλάι στον Kai Hansen o Kasperi Heikkinen, main κιθαρίστας των Beast in Black του δικού μας Γιάννη Παπαδόπουλου.

Φεύγοντας από τη συναυλία των Gamma Ray ήταν σαν να είχα «ξανανιώσει», μια απλή έκφραση που άμα το καλοσκεφτείς είναι πολύ ουσιαστική και τελικά το να ξανανιώθεις παιδί είναι κάτι που λίγες εμπειρίες μπορούν να σου χαρίσουν. Για τις επόμενες μέρες οι δίσκοι των Gamma Ray και ότι δεν έχω ακούσει από αυτούς θα πρωταγωνιστούν στα ηχεία μου με πρώτη επιλογή τη διασκευή στο Heavy Metal Mania…

Setlist:

Land of the Free
Last Before the Storm
Avalon
Master of Confusion
One With the World
Empathy
Man on a Mission
The Silence
Induction
Dethrone Tyranny
Rebellion in Dreamland
Heaven Can Wait
Somewhere Out in Space
Encore:
Heading for Tomorrow
Send Me a Sign