Ο Φοίβος Δεληβοριάς μιλάει για τη ζωή και τον νέο του δίσκο.

Η αλήθεια της μουσικής, εάν δεν περάσει από το ένα χέρι στο άλλο – από τον καλλιτέχνη δηλαδή προς το κοινό – τότε μένει μισή. Ο Φοίβος Δεληβοριάς αποτελούσε ανέκαθεν παράδειγμα μουσικού που προσφέρει την δική του αλήθεια πάντα ολόκληρη… από την στιγμή που θα γεννηθεί η ιδέα στο κεφάλι του, μέχρι τη στιγμή που θα ληφθεί από το ακροατήριό του.

Ο σπουδαίος καλλιτέχνης κυκλοφόρησε στις αρχές του Μάη το τελευταίο ολοκαίνουριο άλμπουμ του, με τίτλο ΆΝΙΜΕ και έκανε όλη τη μουσικόφιλη κοινότητα να συζητά γι’ αυτήν την εξαιρετική συλλογή κομματιών, που όπως δήλωσε και ο ίδιος “είναι μια εξομολόγηση της κοινωνίας στο ντιβάνι του ψυχαναλυτή”, δημιουργώντας ίσως τον κορυφαίο δίσκο της χρονιάς και ένας από τους κομψότερους των τελευταίων χρόνων.

Με αφορμή το ΑΝΙΜΕ αλλά και την επερχόμενη συναυλία του στη Μονή Λαζαριστών στις 3 Σεπτεμβρίου (πληροφορίες στο τέλος), κάναμε μια υπέροχη κουβέντα με τον Φοίβο Δεληβοριά, όπου μιλήσαμε φυσικά για την προετοιμασία του άλμπουμ στην καραντίνα, το μήνυμα των κομματιών, την Ελένη Τοπαλούδη, τις… «Ορχιδέες», την Νεφέλη Φασουλή και πολλά άλλα!

Το νέο σου άλμπουμ, «ΑΝΙΜΕ», κυκλοφορεί πλέον επίσημα. Πώς αισθάνεσαι;

Ανακούφιση. Σα να βγαίνω έξω από μακρόχρονη νοσηλεία. Ή σα να απολύομαι απ’ το στρατό. Ή σαν μια πανδημία οφειλόμενη σε έναν περίεργο ιό από την Κίνα να με έκλεισε περίπου 2 χρόνια στο σπίτι και κάποιος να μου ανοίγει για πρώτη φορά την πόρτα (γέλιο).

Έχω διαβάσει πως τα δέκα αυτά τραγούδια έχουν γραφτεί μεταξύ 2018 και 2021. Πώς ήταν για σένα αυτά τα χρόνια, δεδομένης και της καραντίνας; Τι λένε για την ζωή και τη διάθεση του Φοίβου;

Ήταν χρόνια μάχης. Μάχης να κρατηθεί η προσωπική και η οικογενειακή ισορροπία, η δουλειά και τα τρέχοντα έξοδα (θυμηθείτε τι περάσαμε οι καλλιτέχνες), η ψυχική υγεία του παιδιού μου, η φυσική υγεία των δικών μου, ιδιαίτερα των ηλικιωμένων. Κυρίως, όμως, για μένα, να κρατηθεί το κλειδί μου, που δίνει τροφή στη ζωή μου και στους κοντινούς μου ανθρώπους: η δημιουργία. Και ο έρωτας που με οδηγεί σ’ αυτήν. Δεν αφέθηκα να παρασυρθώ από τις κρίσεις πανικού που μου χτυπούσαν την πόρτα.

Έγραφα συνεχώς: το ΑΝΙΜΕ, το δίσκο της Νεφέλης, θεατρικά, επιθεωρήσεις, Ταράτσες, κείμενα, παιδικά τραγούδια. Ασχολήθηκα και με τα συνδικαλιστικά του κλάδου μου και έφαγα χοντρό μπούλινγκ άνωθεν γι’ αυτό. Αισθανόμουν -τηρουμένων βέβαια των αναλογιών- μεγάλη ταύτιση με τους υγειονομικούς. Ξενυχτούσα και δούλευα, ενώ διάφορα θηρία μου χτυπούσαν την πόρτα.

Το «ΑΝΙΜΕ» είναι νοσταλγικό, με αισθητική αστικού τοπίου, επιστροφή στην παιδική ανάμνηση, χωρίς όμως να λείπει το πολιτικό και κοινωνικό στοιχείο. Εσύ όμως τι χαρακτήρα θα έδινες σε αυτή τη συλλογή κομματιών;

Θα ‘λεγα πως είναι μια εξομολόγηση της κοινωνίας στο ντιβάνι του ψυχαναλυτή. Δεν μιλάω μόνο εγώ στα τραγούδια αυτά. Ήδη στο «μόνο ψέματα» είναι σα να μιλάνε όλοι οι κάτοικοι του κέντρου μιας πόλης. Στην «Ελένη Τοπαλούδη» οι ένοχοι είμαστε όλοι μας, όχι μόνο οι δυο δολοφόνοι.

Κεφάλαιο «Ελένη Τοπαλούδη». Αφιέρωσες ένα ολόκληρο τραγούδι σε μια κοπέλα που η ιστορία της στιγμάτισε μια κοινωνία που ψάχνει δικαίωση. Επεδίωξες να γράψεις κάτι επ’ αυτού; Ή βγήκε φυσικά;

Βγήκε απνευστί, όσο κρατούσε μια πτήση από Αθήνα σε Λευκωσία. Με είχε στοιχειώσει όμως η ιστορία της 2 μήνες. Από το Μάρτιο μέχρι το Μάιο του 2019 που γράφτηκε το τραγούδι δεν ασχολιόμουν, δεν διάβαζα τίποτα άλλο. Αρρώσταινα με τους σχολιαστές των κοινωνικών δικτύων, αισθανόμουν ότι πρέπει όλοι μαζί να οδηγηθούμε στο εδώλιο.

Δεν θα μπορούσα να μην σε ρωτήσω για το τραγούδι «Άγρια Ορχιδέα». Ακούγοντας το, αντιλαμβάνομαι μια εφηβική αντίδραση. Πώς προέκυψε η στιχουργία αυτή; Είχες κάποιους εναλλακτικούς στίχους ή γεννήθηκε απευθείας με αυτόν τον… τρόπο;

Όχι, κατευθείαν έτσι. Μου ήρθε η εικόνα από δύο τεράστιους όρχεις, σα μελαγχολικά ελεφαντάκια να πετάνε πάνω απ’τον ουρανό της πόλης. Ήταν ένα υπέροχο υλικό για τραγούδι -και βούτηξα αμέσως να το εξερευνήσω.

Ροκ, μπλουζ, μπαλάντες, folk… όλα αυτά τα μουσικά είδη παντρεύονται μαγικά όσον αφορά την ενορχήστρωση και τις μελωδίες. Ποιες ήταν οι επιρροές και σε ποιο είδος βρίσκεις τον εαυτό σου πιο κοντά/άνετα;

Νομίζω πως στο βάθος της ψυχής μου είμαι folkie. Ένα παιδί με κιθάρα της δεκαετίας του ’50 ή του ’60. Που ζει μποέμικα στο Παρίσι ή στη Νέα Υόρκη. Ακούει όμως πολύ μουσική –κάθε είδους- και την μεταφράζει στα απλοϊκά ακόρντα του.

Πέρα από το «ΑΝΙΜΕ», πριν από μερικούς μήνες, έγραψες έναν υπέροχο δίσκο για την Νεφέλη Φασούλη, το «Ο Κόσμος Σου». Και ξαφνικά η ίδια και η καριέρα της έλαμψαν, όπως ήταν αναμενόμενο. Παλαιότερα έχω ρωτήσει και την ίδια για την σχέση σας, ωστόσο θα ήθελα να ακούσω και από σένα. Τι είναι αυτό που σας δένει τόσο πολύ;

Δεν εξηγούνται εύκολα κάποια πράγματα. Πέραν του ότι είναι μια εκπληκτική τραγουδίστρια-και μια απολύτως ολοκληρωμένη μουσικός, που της δίνεις μια μελωδία και σου επιστρέφει μια ολόκληρη ορχήστρα- είναι και ένα κορίτσι που η προσπάθειά του μου ενέπνευσε αγάπη και διάθεση να εξερευνήσω το φοβισμένο φως που έκρυβε μέσα του. Νομίζω γράφοντας το δίσκο της ολοκληρώθηκε κάτι μέσα μου. Τόσα χρόνια γράφω για τις γυναίκες, για την έλξη του άνδρα γι’ αυτές, για τον μοιραίο ρόλο που κατέχουν στη ζωή του. Στον «Κόσμο σου» είχα την ευκαιρία να δω τα πράγματα και από την απέναντι πλευρά.

Πέρα από την εκπληκτική Νεφέλη, ποιους νέους καλλιτέχνες ή καλλιτέχνιδες από την ελληνική μουσική θαυμάζεις; Γιατί;

Δεν είναι ένας και δυο. Ξεχωρίζω πάντα αυτούς που αισθάνομαι πως κρύβουν και ποιητικό, εκτός από μουσικό περιεχόμενο. Τους Καλογεράκηδες, τον ΜΑΖΟΗΑ, την Σεμέλη Παπαβασιλείου, τους USURUM, τον Γιάννη Παπαγεωργίου. Μου αρέσει φοβερά ο ΛΕΞ, θα κάνει ακόμα πιο σπουδαία πράγματα. Λέω πολύ λίγους, είναι πολύ περισσότεροι, δεν θα τσιγκουνευτώ ποτέ να τους αναφέρω.

Ποια συνεργασία θα επιδίωκες στο μέλλον;

Θα ήθελα πολύ να δουλέψω -ακόμη και ως βοηθός- σε μια παράσταση του Νίκου Καραθάνου. Τον θαυμάζω πέρα από λόγια.

Το «ΑΝΙΜΕ» θα ταξιδέψει στην Ελλάδα αυτό το καλοκαίρι; Ποια είναι τα πλάνα σου γι’ αυτό;

Θέλω να κάνω από Σεπτέμβρη δύο μεγάλες συναυλίες –μία Αθήνα και μια Θεσσαλονίκη- με όλους τους συντελεστές, τον Σιώτα, τον Ρέλλο, τον Ντοκάκη κ.λπ.. Να ακουστεί ο ήχος του ακριβώς όπως τον ονειρευτήκαμε.

______________________

Ο Φοίβος Δεληβοριάς έρχεται στη Μονή Λαζαριστών!

Ο Φοίβος Δεληβοριάς, επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη για να μας παρουσιάσει τα τραγούδια του τελευταίου του δίσκου με τίτλο «ΑΝΙΜΕ», αλλά κα ολοκαίνουργιες εκδοχές τραγουδιών από όλη του τη δισκογραφία. Με τρόπο απλό, με τρόπο μαγικό, με τρόπο μοναδικό θα μας ταξιδέψει σε στίχους αγαπημένους και στίχους ολόφρεσκου, φέρνοντας μαζί του την Νεφέλη Φασούλη, που θα είναι έτοιμη να λύσει όλα τα μουσικά αινίγματα της βραδιάς.

Σάββατο 3 Σεπτεμβρίου

Μουσικοί
Πλήκτρα: Κωστής Χριστοδούλου
Τύμπανα: Σωτήρης Ντούβας
Μπάσο: Yoel Soto | Βασίλης Ντοκάκης
Κιθάρες: Κώστας Παντέλης | Χρήστος Λαϊνάς
Βιολί – Λούπες: Φώτης Σιώτας
Σαξόφωνο: Θοδωρής ΡέλλοςΤραγούδι: Νεφέλη ΦασούληΗχοληψία: Γιάννης Πετρόλιας
Σκηνική επιμέλεια – Φωτισμοί: Παναγιώτης Τσεβρένης
Artwork αφίσας: Γιώργος Παπαδάκης
Προσαρμογές αφίσας: Κωνσταντίνος Γεωργαντάς
Φωτογραφίες – Video: Δημήτρης Μακρής

Προπώληση Εισιτηρίων
Early bird:13€ & 15€
Ταμείο: 17€
Ηλεκτρονικά στο viva.gr
Στα καταστήματα Public και Wind

Ώρα προσέλευσης: 20:00
Ώρα έναρξης: 21.00

Το ANIME κυκλοφόρησε στις 6 Μαΐου και μπορείτε να το προμηθευτείτε από το επίσημο site της Inner Ear Records.