Skip to content

Από την Αθήνα στο Amsterdam, o Extase Urbaine μας συστήνει τον νέο του εαυτό.

DATE

SHARE THIS ARTICLE

Τον γνώρισα κάπου στα τέλη του 2019 στο RADION, ένα από τα techno clubs του Άμστερνταμ, που αγαπώ πολύ. Ήταν ένα από εκείνα τα βράδια προ-κορονοϊού, που στεκόμασταν «γυμνοί» μπροστά στα beats, χορεύοντας σε πατώματα που κολλούσαν από τα πεσμένα ποτά. Αρχικά, γνώρισα την πάρτνερ του Καλλιόπη εντελώς τυχαία στο dancefloor και λίγο αργότερα με σύστησε στον ίδιο. «Χάρηκα, Παύλος» μου είπε χαμογελαστός και μου πήρε κάποια δευτερόλεπτα να συνειδητοποιήσω ότι επρόκειτο για τον (τότε) Pablo Diskko, του οποίου το set μόλις είχα απολαύσει σε αυτό το -πανέμορφα- ακραίο πάρτι των HDE (HIS DARK Elements). Έκτοτε, δεν έχασα εμφάνισή τους και κυρίως set του Pablo Diskko.

Δυστυχώς αυτό δεν διήρκησε πολύ, μιας και μερικούς μήνες μετά η πανδημία έκανε την εμφάνισή της. Ωστόσο, η επαφή με τον Παύλο και την Καλλιόπη δεν σταμάτησε. Στο μεταξύ, ο Παύλος άλλαξε το όνομά του σε Extase Urbaine και ξεκίνησε να επαναπροσδιορίζει τόσο τον ήχο του όσο και την σταθερή του βάση, αφού πλέον είναι κάπου ανάμεσα σε Ελλάδα και Άμστερνταμ.

Με αφορμή το νέο του project αλλά και τη συμμετοχή του στο νέο compilation της ισπανικής Soil Records, ανταλλάξαμε κάποια DM στο Instagram και εν τέλει μιλήσαμε για τ το ό,τι νέο ετοίμαζει! Μια συνέντευξη που μας βάζει στον κόσμο του Extase Urbaine, του Παύλου, των HDE και της techno σκηνής στο Άμστερνταμ.

Πού σε πετυχαίνουμε αυτή τη στιγμή και εν μέσω πανδημίας;

Αυτή τη στιγμή βρίσκομαι στην Αθήνα, ενώ χθες παρευρέθηκα στη συναυλία ενός εκ των αγαπημένων μου hip hop bands. Το τελευταίο διάστημα, λόγω της κατάστασης με την πανδημία, πηγαινοέρχομαι και βρίσκομαι μεταξύ Ελλάδας και Άμστερνταμ.

Θα ξεκινήσω δύσκολα ρωτώντας σε… Ελλάδα ή Ολλανδία; Ή μάλλον Άμστερνταμ ή Αθήνα; Ποιο από τα δύο μέρη προτιμάς, απ’ όλες τις απόψεις; Πού προτιμάς να βγαίνεις και πού να παίζεις;

(Σιωπή) Το ότι αργώ να απαντήσω σημαίνει πως η ερώτηση είναι όντως δύσκολη. Δεν ξέρω κι αυτό είναι ένα ενδιαφέρον δίλημμα που υπάρχει. Θέλω να πω Άμστερνταμ, αλλά βρίσκω την Αθήνα το τελευταίο διάστημα να είναι αρκετά δελεαστική και ελκυστική (γέλια). Όσον αφορά τη νυχτερινή ζωή περισσότερο. Από τις τελευταίες εντυπώσεις που έχω, θεωρώ ότι η σκηνή βρίσκεται σε πολύ καλό σημείο με πολύ ωραίες προσπάθειες να γίνονται και αρκετά ενδιαφέρουσες, όσον αφορά labels, bookings, κ.λπ.

Ως DJ, η αλήθεια είναι ότι κάποια highlights που μου έρχονται στο μυαλό γρήγορα είναι από το Άμστερνταμ λόγω της HIS DARK Elements. Το κοινό είναι αρκετά διαφορετικό, υπάρχει μια διάδραση, χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει ότι και στην Αθήνα, όσες φορές έχω βρεθεί, έχω περάσει λιγότερα καλά. Τώρα, αν θυμηθώ το 2018 στο Romantso όταν έκλεισα το Athens International Film Festival ήταν τέλεια η βραδιά, με πολύ όμορφο vibe. Και οι δύο είναι πολύ ξεχωριστές πόλεις, η καθεμιά με τα δικά της χαρακτηριστικά.

Ας φύγουμε για λίγο από Άμστερνταμ και την Αθήνα προς το παρόν, και ας πάμε στη Θεσσαλονίκη, όπου και σπούδασες Ψυχολογία. Πώς μεταπήδησες από την ψυχολογία στην μουσική παραγωγή και το DJing;

Η αλήθεια είναι πως πάντα ήμουν κατά κάποιο τρόπο «μέσα» στην μουσική. Απλά μεταπήδησα για λίγο ή καλύτερα προσπάθησα να μεταπηδήσω στην ψυχολογία, καθώς με ενδιέφεραν οι κοινωνικές επιστήμες. Πέρασαν κάποια χρόνια που φλέρταρα με την ιδέα του να ασχοληθώ ίσως επαγγελματικά με τον κλάδο της Ψυχολογίας, αλλά δεν με κέρδισε, όπως φάνηκε.

Οπότε, συνέχισα αυτό που είχα ξεκινήσει και πιο μικρός, έχοντας πάντα μια καλλιτεχνική ανησυχία. Είτε ζωγραφίζοντας, είτε «παίζοντας» αρμόνιο, είτε πιο μικρός μιμούμενος τα συγκροτήματα και τους τραγουδιστές που άκουγα και τους είχα σαν πρότυπα. Ουσιαστικά λοιπόν, καλύτερα να πω πως μεταπήδησα για λίγο στην Ψυχολογία και ξαναπροσγειώθηκα πίσω στην μουσική, που εξ αρχής είχα διαλέξει.

Είχες κάποιον/α μέντορα στα πρώτα σου βήματα; Ρωτώ διότι φαντάζομαι είναι δύσκολο τόσο το να… μάθεις να δημιουργείς, όσο και το να κάνεις τα πρώτα σου βήματα στον χώρο από άποψη ομάδας, χώρων που μπορείς να παίξεις κ.λπ.

Κοίτα, το κομμάτι της δημιουργίας ήρθε πολύ μετέπειτα. Γράφω μουσική τα τελευταία 5-6 χρόνια, αλλά τα πρώτα μου βήματα κυρίως ξεκίνησαν από το σπίτι. Ο πατέρας μου άκουγε συνεχώς μουσική και είχε πάρα πολλούς δίσκους. Υπήρχε συνέχεια μουσική στο σπίτι, στο αυτοκίνητο, παντού. Ήταν επίσης ιδιοκτήτης ενός μπαρ στην πόλη που μεγάλωσα, οπότε όπως καταλαβαίνεις συχνά ήμουν σε μέρος με δυνατή μουσική και κόσμο.

Στο σπίτι υπήρχαν πάντα τα πικάπ -όπως στα περισσότερα σπίτια της εποχής άλλωστε- και κάπως έτσι ήμουν σε μια πρώτη επαφή με δίσκους, περιοδικά μουσικής κ.λπ. «Προ YouTube» εποχές, προσπαθούσα να μιμηθώ αυτά που έβλεπα. Άκουγα κυρίως hip hop μουσική και προσπαθούσα να μιμηθώ τα σκρατσαρίσματα. Υπήρχαν, λοιπόν, αρκετά ερεθίσματα, διασκορπισμένα μεν, αλλά ήταν εκεί. Ο πατέρας μου, ακόμη, πριν γεννηθώ «έτρεχε» έναν πειραματικό ραδιοφωνικό σταθμό!

Ξεκίνησες λες με hip hop σκρατσαρίσματα και πλέον ακούμε έναν Παύλο με άλλες επιρροές, πιο techno ήχους, acid, electro. Εσύ πώς θα την χαρακτήριζες τη μουσική που γράφεις τώρα;

Κάπως σκοτεινή; Ναι, αν χρειαστεί να την χαρακτηρίσω με μια λέξη. Δεν παίζω ούτε αποκλειστικά techno ή EBM, ούτε αποκλειστικά house ή acid. Μου αρέσει ένα μείγμα απ’ όλα αυτά. Απολαμβάνω να παίζω διαφορετικά genres με το vibe να είναι αρκετά χορευτικό, λίγο σέξι, λίγο trippy.

Από τότε που ξεκίνησες μέχρι και σήμερα, ποιες είναι οι δυο κορυφαίες στιγμές που θυμάσαι και που πιστεύεις συνέβαλαν στη καθιέρωση του Pablo Diskko (όπως σε γνωρίσαμε);

Θα επιλέξω ένα από Ελλάδα και Θεσσαλονίκη συγκεκριμένα, και ένα από το Άμστερνταμ. Της Θεσσαλονίκης είναι σίγουρα highlight το 2015 στα Synthetic πάρτι, που έπαιξα με τους Robert Hood και Juan Atkins. Ήταν νομίζω, η πρώτη μου φορά που έπαιξα σε τόσο πολύ κόσμο και σε μεγάλο stage και -σίγουρα- μια αξέχαστη εμπειρία!

Και highlight από Άμστερνταμ έχω αρκετά είναι η αλήθεια. Τώρα αν πρέπει να διαλέξω ένα, θα πω το τελευταίο πάρτι για τα 4 χρόνια HDE. Ήσουν κι εσύ -αν δεν κάνω λάθος, οπότε καταλαβαίνεις γιατί διάλεξα αυτό (γέλια). Ήταν το vibe, τα dj sets, ο Dollkraut που έπαιξε απίστευτα, η DR Mystery και η Diamin επίσης, το δωμάτιο ήταν sold out απο τα μεσάνυχτα. Όλοι είχαν έρθει για το πάρτι αυτό καθ’ αυτό. Ήταν εμφανές ότι ο κόσμος είχε έρθει συγκεκριμένα για την HDE, να γιορτάσει τα 4 χρόνια και εννοείται σαν birthday party ήταν κομβικό σημείο για εμάς. Άλλωστε, ήταν και το τελευταίο πάρτι του 2020, οπότε ήταν πολύ ιδιαίτερη βραδιά … Φεβρουάριος 2020.

Μιας και αναφέρθηκα στο νέο όνομα προηγουμένως, νομίζω είναι άξιο απορίας και ενδιαφέρον αρκετά να μας πεις τον λόγο που άλλαξες το όνομά σου.

Το σκεφτόμουν πολύ καιρό. Θεωρώ ότι έκανε το κύκλο του το Pablo Diskko. Και όντως, μέσα σε μια πραγματικότητα που όλα αλλάζουν γρήγορα, ένιωσα την ανάγκη για ένα νέο ξεκίνημα, κάτι φρέσκο. Έγινε και λίγο χωρίς πίεση, μιας και υπήρχε η σκέψη να ξεκινήσω ένα καινούριο project, το οποίο θα διαφέρει κάπως και μουσικά.

Στις φετινές, καλοκαιρινές διακοπές μου είδα μια πολύ όμορφη ρετρό επιγραφή από μια παλιά ντισκοτέκ που λεγόταν Disco Extase. Με το που το είδα λέω «οκ, μου κάνει». Βγήκε και μια ωραία φωτογραφία από τα χέρια της Καλλιόπης, της παρτενέρ -τόσο στη ζωή μου, όσο και στους HDE, μου άρεσε και το κράτησα.

Και μετά σκέφτηκα επειδή μέσα στην πόλη είμαστε, μέσα στην πόλη μεγαλώσαμε, μέσα στην πόλη κινούμαστε, ήρθε και το urban. Η έκσταση έχειέναν πιο ελεύθερο «χαρακτήρα» από το urban σκηνικό. Αλληλεπιδρούν, είναι κάπως αντίθετα, οπότε μου αρέσει πάντα αυτή η αντίθεση.

Πριν μιλήσουμε για οτιδήποτε άλλο, θέλω να αφιερώσουμε λίγο χρόνο στην κολεκτίβα των HDE (HIS DARK Elements), στην οποία είσαι ιδρυτικό μέλος μαζί με την Καλλιόπη. Τι είναι, τι πρεσβεύει;

Ξεκινήσαμε το project μαζί με την Καλλιόπη (creative director) στο Άμστερνταμ. Δεν μας πολυάρεσαν οι μουσικές που ακούγαμε στην πόλη, κάτι μας έλειπε από τα club nights στα οποία πηγαίναμε. Δεν ήταν αυτό ακριβώς που εμείς θέλαμε. Οπότε, είπαμε να κάνουμε κάτι δικό μας. Ξεκινήσαμε τελείως ανεξάρτητα και αυθόρμητα να κάνουμε μικρά bookings, μικρά πάρτι και σιγά-σιγά αυτό μεγάλωνε.

Μετέπειτα, ακολούθησε και η προσθήκη του Γιώργου a.k.a. Gravity Grave (art director & performer) και πλέον το HDE, πέρα από ένα club night, είναι μια ανεξάρτητη, διεθνής κολεκτίβα από καλλιτέχνες, DJs, visual designers, drag performers, χορευτές. Στον πυρήνα του είναι ένα conceptual project, ένα «ανοιχτό», δημιουργικό hub προς και για όλους, ανεξαρτήτως φύλου, εθνικότητας και σεξουαλικότητας με βασική προϋπόθεση to respect ones individuality. “HDE is an intentional space“.

Πιστευουμε στη δυναμη της δημιουργιας ενος community με σκοπο την ενδυναμωση του “sense of belonging”, σε ενα οικείο περιβάλλον οπως το dancefloor. Αυτος εξαλλου ηταν και εξαρχης ο λογος που δημιουργηθηκε αυτη η σκηνη, απο τα queer communities. Α, επίσης στα HDE parties θα ακούσεις και πολύ καλή μουσική! (γέλια)

Κεφάλαιο “RADION”: Ο χώρος που παίζεις μουσική ως Παύλος και όπου διοργανώνετε φυσικά πάρτι με την κολεκτίβα. Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία;

Το HDE ξεκίνησε το 2016 σε μικρούς χώρους. Υπήρξε μια δύσκολη περίοδος για εμάς, μεταξύ 2016-17, καθώς είχαν κλείσει μερικά clubs, το De School δεν είχε ανοίξει ακόμη -ορόσημο για τη νυχτερινή ζωή του Άμστερνταμ- και γενικότερα δεν υπήρχαν χώροι στην πόλη για τις ανεξάρτητες κολεκτίβες.

Εμείς, είχαμε βρει μια λύση: κάναμε κάποια πάρτι σε ένα warehouse στο βόρειο Άμστερνταμ. Έπειτα μεταπηδήσαμε στο OT301, που είχε ένα πιο «βρόμικο» vibe που μας ταίριαζε. Κάνοντας τα πάρτι εκεί και μεγαλώνοντας, ήταν φυσικό να απευθυνθούμε και να συζητήσουμε με άλλα clubs και το RADION βρέθηκε στο δρόμο μας. Οπότε, ήταν η φυσική ροή των πραγμάτων να μεταπηδήσουμε σε venues με περισσότερες δυνατότητες. Ξεκινήσαμε μια συνεργασία το 2019 και τα τελευταία χρόνια βρισκόμαστε εκεί.

Ας φύγουμε από τα clubs, μιας και θα ήθελα να μάθω τι άνθρωπος είναι ο Παύλος; Τι μουσική θα βάλεις να ακούσεις το βράδυ;

Κοίτα, γενικά αποφεύγω ή καλύτερα προσπαθώ να μην ακούω ηλεκτρονική μουσική στο σπίτι. Οπότε, θα με βρεις να ακούω hip hop, 90s pop, Billy Idol -που αγαπώ- ακόμα και Justin Timberlake (γέλια).

Τι είναι αυτό που θα σε εμπνεύσει να κάτσεις κάτω και να δημιουργήσεις;

Με εμπνέει κυρίως όταν ακούω καλή μουσική από άλλους δημιουργούς, νιώθω έναν θαυμασμό. Συνειδητοποιώ πόσο σημαντική είναι η μουσική για μένα, όταν ακούω ένα προϊόν με άρτιο αποτέλεσμα, όταν ακούω ένα κομμάτι – ειδικά αν αυτό είναι και κάποιου φίλου – που είναι πάρα πολύ ωραίο. Είτε τεχνικά, είτε και για το feeling που σου αφήνει. Κυρίως έτσι κάθομαι και γράφω μουσική.

Όταν ακούω καλή μουσική από φίλους μου χαίρομαι και, ταυτόχρονα, θέλω να δημιουργήσω και εγώ. Λειτουργεί σαν κίνητρο δηλαδή. Αλλά προφανώς εμπνέομαι να δημιουργώ και από άλλα μικρά πράγματα που είναι τόσο μικρά που δεν συνειδητοποιείς ότι σε εμπνέουν. Λειτουργούν ασυνείδητα μέσα μας, όπως συμβαίνει με όλους μας. Όπως π.χ. το να μαγειρέψεις μια συγκεκριμένη συνταγή με έναν συγκεκριμένο τρόπο ή να σχεδιάσεις, ζωγραφίσεις κάτι.

Φτάνοντας στο τώρα, πριν μερικές ημέρες έκανε πρεμιέρα ένα νέο σου κομμάτι με τίτλο “Perfect Storm”, στο anniversary compilation της ισπανικής δισκογραφικής Soil records (δίπλα σε ονόματα, όπως Alessandro Adriani & The Hacker, Curses, Autumns κ.α.). Πώς προέκυψε αυτή η όμορφη συνεργασία και πώς αισθάνεσαι που βλέπεις το (νέο) όνομα και το track σου σε αυτή τη σπουδαία συλλογή;

Είμαι πολύ χαρούμενος που παίρνω μέρος σε αυτό το compilation! Γενικότερα, έχω μια πολύ καλή σχέση με την Ισπανία, είτε έχοντας αυτό να κάνει με labels, είτε με κολεκτίβες και καλλιτέχνες που έχουν έδρα εκεί. Η συνεργασία αυτή προέκυψε μέσω ενός κοινού γνωστού που άκουσε το track, του άρεσε και τους το έστειλε. Η Soil με τη σειρά της με προσέγγισε και μου πρότειναν να το συμπεριλάβουν στη συλλογή και δέχθηκα.

Κλείνοντας, πες μου λίγο ποια είναι τα επόμενα βήματα και οι φιλοδοξίες του Extase Urbaine;

Θα κυκλοφορήσει φέτος ένα ΕΡ με δυο remixes, που έκανα μαζί με τον καλό φίλο Rise Black στο label Dalmata Daniel, από την Βουδαπέστη. Ετοιμάσαμε κάποια κομμάτια μαζί, θα βγουν σε βινύλιο και μπορώ να πω ότι νιώθω πολύ όμορφα για αυτή τη δουλειά και looking forward! Επίσης, αυτή τη στιγμή ετοιμάζω και το επόμενο, προσωπικό ΕΡ, το οποίο ευελπιστώ να κυκλοφορήσει μέσα στο χρόνο.

Με HDE στοχεύουμε το πρώτο μισό του 2022, που η κολεκτίβα κλείνει τα 6 της χρόνια, να γίνουν μια σειρά από πάρτι για τα γενέθλιά μας. Υπάρχουν συζητήσεις να γίνει κάτι στο Άμστερνταμ και στην Αθήνα μεταξύ άλλων. Fingers crossed, ελπίζω η κατάσταση να το επιτρέψει.

______________________

Βρείτε τον Extase Urbaine στα:
Instagram 
Soundcloud
Facebook

Ακουλουθήστε την HIS DARK Elements:
Instagram
Facebook

AUTHOR

Αλέξανδρος Τσώνης

Εάν ήταν τραγούδι θα ήταν το «Αλλιώτικο Παιδί» της Μαρίζας Ρίζου. Ένας space cowboy που ζει στο Άμστερνταμ, αγαπά το Star Wars, την country μουσική και τις queer τέχνες.

Loading...
The Red Room: Το νέο bar του λονδρέζικου The Connaught.
«Μητέρα και παιδί» του Edouard Vuillard.