Skip to content

«Μητέρα και παιδί» του Edouard Vuillard.

DATE

SHARE THIS ARTICLE

Πίνακας: Μητέρα και Παιδί, 1989
Καλλιτέχνης: Edouard Vuillard

Το 1899 ο Edouard Vuillard δημιούργησε τον παραπάνω πίνακα και τον ονόμασε «Μητέρα και παιδί», τίτλος που μπορεί αρχικά να προκαλέσει σύγχυση στον θεατή, καθώς με την πρώτη ματιά είναι δύσκολο να εντοπίσει κανείς τους πρωταγωνιστές του έργου. Με μια πιο προσεκτική ωστόσο περιήγηση στην επιφάνεια του πίνακα, το θέμα του εντοπίζεται τελικά στα δεξιά, όπου μια γυναικεία μορφή με την πλάτη γυρισμένη στο θεατή σηκώνει το μωρό της ψηλά με τα δύο της χέρια.

Ο τρόπος που ο καλλιτέχνης τοποθετεί το θέμα του μέσα σε ένα συνονθύλευμα χρωμάτων και σχεδίων είναι χαρακτηριστικός των Ναμπί, μιας μυστικιστικής ομάδας καλλιτεχνών, της οποίας ο ίδιος ήταν μέλος. Η απουσία της ανάγλυφης προοπτικής, τα έντονα χρώματα και μια θεματολογία που περιλάμβανε κυρίως σκηνές της καθημερινής ζωής σε εσωτερικούς χώρους, ήταν μερικά από τα χαρακτηριστικά της ζωγραφικής των Ναμπί, λέξη που στα εβραϊκά σημαίνει προφήτες.

Στο έργο τα πολύχρωμα μοτίβα διαδέχονται το ένα το άλλο, δημιουργώντας ένα εκτυφλωτικό εικαστικό πεδίο και σε συνδυασμό με την επίπεδη οργάνωση της σύνθεσης προσδίδουν στον πίνακα διακοσμητικό χαρακτήρα στο πνεύμα της Αρ Νουβό, απηχώντας ταυτόχρονα κάτι από την εξωτική ομορφιά της περσικής τέχνης.

Ο Vuillard ωστόσο δεν περιορίζεται στη δημιουργία μιας αισθητικά όμορφης εικόνας. Αξιοποιώντας στο έπακρο τις εκφραστικές του δυνατότητες καταφέρνει να μετουσιώσει, σύμφωνα με το πνεύμα της τέχνης των Ναμπί, μια οικεία σκηνή της καθημερινότητας σε μυστικιστική εμπειρία που μας αποκαλύπτει το ύστατο μυστήριο της συνέχειας της ζωής.

Το έργο του αποτελεί ένα από τα πιο έξοχα δείγματα της ζωγραφικής των Ναμπί, που παρά τη βραχύβια παρουσία τους, συνέβαλαν στη διάδοση και θεμελίωση των εικαστικών προτύπων πρωτοποριακών καλλιτεχνών του 19ου αιώνα.

Επαληθεύοντας το όνομά τους, αποτέλεσαν κομμάτι του ντόμινο των εξελίξεων που οδήγησαν στην καλλιτεχνική έκρηξη του 20ού αιώνα. Και παρόλο που δεν μπορούμε να γνωρίζουμε ποια ακριβώς θα ήταν η εξέλιξη της τέχνης χωρίς την παρουσία τους, ξέρουμε ότι χωρίς αυτούς το πρόσωπο της τέχνης σήμερα θα ήταν διαφορετικό. Όπως ξέρουμε ότι η γυναικεία μορφή στο έργο του Vuillard  χαμογελάει παρόλο που δεν μπορούμε να δούμε το πρόσωπό της.

______________________
Ιστορίες Τέχνης ή αλλιώς… jeanne_d__art. Βρείτε εδώ την επίσημη σελίδα της στήλης στο Instagram!

AUTHOR

Ιωάννα Μακρυγιάννη

Μια ψυχαναγκαστική δασκάλα που ονειρεύεται τον κόσμο της διανόησης. Η έλλειψη δεξιοτεχνίας την οδήγησε στη θεωρία κι έτσι η ιστορία της τέχνης θα είναι πάντα η περήφανη αγάπη της. Η άλλη, εκείνη για την εκπαίδευση, είναι κρυφή (σςςς).

Loading...
Από την Αθήνα στο Amsterdam, o Extase Urbaine μας συστήνει τον νέο του εαυτό.
«Ο καιόμενος», το ποίημα της Παρασκευής.