«Αστικός διάλογος», η ιστορία της 26ης Ιουνίου 2020.

Προφορική συνομιλία καταγράφηκε σε διαδρομή αστικού λεωφορείου, γραμμή 3Κ, ώρα 16.40, ημέρα Παρασκευή. Αγόρι προς κορίτσι.

– Δώσε μου ένα τίτλο.
– Της αρχής ή του τέλους;
– Του ενδιάμεσου. Ή έστω, του μέρους Α.
– Χρέος.
– Δικό μου ή δικό σου;
– Απροσδιόριστο.
– Δύο συλλαβές; Πλάκα έχεις.
– Μια στάλα λέξη, τη φοβήθηκες;
– Ναι, με τσάκισε. Ιδιοσκεύασμα, κατάλαβα.
– Ας μην την ξαναπώ. Μέρος Β: ρέει.
– Μπορώ να το ζουλήξω;
– Μπορείς να το επαναφέρεις.
– Ξεθωριασμένο;
– Σωσμένο.
– Ενοχικό το βλέπω εγώ.
– Πες το όπως θέλεις.
– Εσύ λες όμως.
– Οκ, εγώ λέω. Τελευταία λέξη: πεπερασμένο.
– «Χρέος ρέει πεπερασμένο.» Συμπερασματικοί οι τίτλοι σου, ε;
– Βελτιωμένοι.
– Μου αρκεί. Εγώ κατεβαίνω εδώ. Γεια σου.

---

Ένας στίχος κάπου έλεγε “Baby, light my fire”. Ξέρεις τι; Κάθε φορά η φωτιά όντως άναβε. Βάσει πιθανοτήτων, με έναν αναπτήρα. Όλοι οι αναπτήρες που πέρασαν από τα χέρια μας ή από το οπτικό μας πεδίο έχουν να διηγηθούν ιστορίες. Εμείς τις ξέρουμε και πλέον τις συλλέγουμε. Εδώ θα βρεις όσους έχουμε συναντήσει μέχρι στιγμής και θα διαβάσεις τις ιστορίες τους.