«Εγώ, όπως με άφησες», η ιστορία της 18ης Ιανουαρίου 2019.
Εγώ, όπως με άφησες.
Τόσες μέρες τα ίδια ρούχα.
Καφέ δεν έχω πιει να φανταστείς·
Εδώ πίνουν τσάι.
Κι όταν πέφτει ο ήλιος, αλκοόλ.
Μέχρι να γίνουν ηλίθιοι
και να ξεχάσουν το κρύο.
Όχι, το κρύο εντός εννοώ.
Αλλά τέλος πάντων, να προσέχεις.
Και θα ‘ρθω να σε δω, εσένα.
Τόσες μέρες τα ίδια ρούχα.
Καφέ δεν έχω πιει να φανταστείς·
Εδώ πίνουν τσάι.
Κι όταν πέφτει ο ήλιος, αλκοόλ.
Μέχρι να γίνουν ηλίθιοι
και να ξεχάσουν το κρύο.
Όχι, το κρύο εντός εννοώ.
Αλλά τέλος πάντων, να προσέχεις.
Και θα ‘ρθω να σε δω, εσένα.
Ένας στίχος κάπου έλεγε “Baby, light my fire”. Ξέρεις τι; Κάθε φορά η φωτιά όντως άναβε. Βάσει πιθανοτήτων, με έναν αναπτήρα. Όλοι οι αναπτήρες που πέρασαν από τα χέρια μας ή από το οπτικό μας πεδίο έχουν να διηγηθούν ιστορίες. Εμείς τις ξέρουμε και πλέον τις συλλέγουμε. Εδώ θα βρεις όσους έχουμε συναντήσει μέχρι στιγμής και θα διαβάσεις τις ιστορίες τους.
