Skip to content

Ο Darius Keeler των Archive ονειρευόταν από μικρός να παίξει με το δικό του συγκρότημα στο Ηρώδειο!

DATE

SHARE THIS ARTICLE

Ο Darius Keeler των Archive μεγάλωσε στο Λονδίνο των 80s’ και βλέποντας τον Keith Moon και τον Pete Townshend, ονειρευόταν να φτιάξει το δικό του συγκρότημα, που κάποια χρόνια αργότερα θα εμφανιζόταν στο Ηρώδειο.

Έχουν περάσει 25 χρόνια από τότε που οι Archive συστήθηκαν στο κοινό ως συγκρότημα και συνέβησαν πολλά από τότε μέχρι σήμερα. Ο ήχος και τα μέλη τους άλλαξαν, άλλοι έμειναν πιστοί και τους στήριξαν, ενώ άλλοι εγκατέλειψαν. Οι ίδιοι όμως δεν μετανιώνουν για τίποτα και δε θα άλλαζαν κάτι από όλα αυτά. Τουλάχιστον έτσι νιώθει ο Darius Keeler, ιδρυτικό μέλος του συγκροτήματος και συνθέτης πολλών από τα τραγούδια τους όπως του αγαπημένου «Again».

Η συζήτηση μαζί του, που επικεντρώθηκε στη μουσική του παρελθόντος αλλά και του παρόντος, έρεε αβίαστα, ήταν πραγματικά ενδιαφέρουσα και ο ίδιος φαινόταν να το απολαμβάνει. Μιλήσαμε για τα 60’s στα οποία θα ήθελε να ζει αλλά και τα 80’s στα οποία μεγάλωσε. 

Εξέφρασε έντονα το πόσο πολύ εκτιμάει το ελληνικό κοινό και πόσο του άρεσε κάθε εμφάνιση των Archive στην Ελλάδα, συμπεριλαμβανομένης και αυτής στον Λυκαβηττό το 2011 που πραγματοποιήθηκε -όχι με τη πρώτη, αλλά με τη δεύτερη προσπάθεια (τη πρώτη ήταν το ιδανικό μέρος για τα γυρίσματα του DVD «Live in Athens», αλλά δεν το επέτρεψε ο καιρός και μεταφέρθηκε στο Badminton). Στις 13 και 14 Σεπτεμβρίου οι Archive, λίγο πριν αναχωρήσουν για την Ευρωπαϊκή περιοδεία τους, θα ξαναβρεθούν σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη και αυτή τη φορά είναι ακόμη πιο ενθουσιασμένοι και ανυπόμονοι. 

 

Χαίρεται Darius! Πώς είσαι σήμερα, πώς νιώθεις που πλησιάζουν οι μέρες για τις συναυλίες στην Ελλάδα;

Είμαι αρκετά ενθουσιασμένος διότι σε λίγες ημέρες θα βρεθούμε στην Αθήνα όλοι μαζί για να κάνουμε πρόβες μιας και ο καθένας από μας είναι απασχολημένος οπότε είναι δύσκολο να συντονιστούμε. Είναι φανταστικό το ότι θα παίξουμε στο Ηρώδειο, φαντάζομαι ότι δε δίνεται η ευκαιρία αυτή σε πολλές μπάντες οπότε το θεωρώ προνόμιο και κατόρθωμα.

Πώς είναι να ερμηνεύεις στο παρόν τα τραγούδια που έγραψες πριν 25 χρόνια;

Για να είμαι ειλικρινής μιας και πρόσφατα βγάλαμε καινούργιο δίσκο παίζουμε περισσότερα τραγούδια από αυτόν, οπότε όταν κάνουμε ένα αναδρομικό set με τα παλιά τραγούδια μας είναι πολύ αναζωογονητικό. Για παράδειγμα, δεν είχαμε παίξει εδώ και οκτώ ή εννιά χρόνια ολόκληρη την εκδοχή του Αgain. Βασικά νομίζω ότι η τελευταία φορά που το παίξαμε ολόκληρο ήταν στην Αθήνα όταν γυρίσαμε και το DVD και το ξανά παίξαμε πρόσφατα στο Παρίσι τον Μάιο σε μία συναυλία μας και ήταν πραγματικά πανέμορφο, με έκανε να σκεφτώ πόσο περήφανος είμαι που συμμετείχα στη σύνθεση αυτού του τραγουδιού. Ξέρεις, είναι πολλά τραγούδια που δεν έχουμε παίξει εδώ και πολλά χρόνια οπότε κάθε φορά που τα παίζουμε μετά από 25 χρόνια είναι πολύ αναζωογονητικό.

Οπότε σχεδιάζετε να παίξετε πολλά παλιά τραγούδια και στο Ηρώδειο σωστά;

Φυσικά και ναι! Στη συναυλία μας στο Παρίσι παίξαμε τρεις ώρες. Όμως φοβάμαι ότι στο Ηρώδειο δε θα μπορέσουμε να παίξουμε παραπάνω από 2 ώρες και φαντάσου πόσο δύσκολο είναι να προετοιμάσουμε το σωστό set όταν υπάρχουν τόσα πολλά τραγούδια που θέλουμε να παίξουμε. Οπότε όταν βγαίνουμε στη σκηνή το βλέπουμε σαν μία αποστολή και σκεφτόμαστε πόσο πολύ θα θέλαμε να μπορούμε να παίξουμε τρεις ώρες, αλλά όπως και να χει θα είναι πραγματικά υπέροχο όσο και να παίξουμε. 

Elton John, Foo Fighters, Jethro Tull είναι μερικά μόνο από τα ονόματα που έχουν εμφανιστεί στο Ηρώδειο στο παρελθόν. Ποιό ήταν το πρώτο πράγμα που σου ήρθε στο μυαλό όταν επιβεβαιώθηκε η συναυλία σας σε αυτόν τον τόσο σημαντικό ιστορικά και πολιτιστικά χώρο;

Το 2003 παίξαμε στο θέατρο του Λυκαβηττού. Ήταν μία από τις σπουδαίες στιγμές στην καριέρα μας και γνωρίζαμε ότι υπάρχει μόνο ένα καλύτερο μέρος για να παίξουμε στην Αθήνα, το Ηρώδειο στο οποίο θα παίξουμε τώρα. Συνεπώς όταν επιβεβαιώθηκε δεν το πίστευα ότι θα παίξουμε εκεί και σκεφτόμουν πόσο εκπληκτικό είναι.

Πώς ήταν να μεγαλώνεις στο Λονδίνο τη δεκαετία του ‘80 όταν κυριαρχούσαν η post punk και η new wave μουσική σκηνή; Έχεις έντονες αναμνήσεις από συναυλίες που πήγες και από συγκροτήματα από τα οποία εμπνεύστηκες αργότερα;

Είχα αδυναμία στους The Specials που ήταν πιο ska-punk και παρότι εκείνη τη περίοδο οι Joy Division ήταν μεγάλο όνομα, στην αρχή δε μου άρεσαν ιδιαίτερα όπως και άλλες μπάντες από το Μάντσεστερ.  Με τον καιρό όμως τις εκτίμησα πάρα πολύ. Όπως πολλοί νέοι έτσι και εγώ όταν μεγάλωνα στο Λονδίνο εκείνη την εποχή υπήρχε μία σκηνή την οποία ακολουθούσα οπότε υποστήριζα και τα συγκροτήματα της, ήταν μέρος της κουλτούρας της άρα και μέρος της ομάδας στην οποία ανήκα. Εννοείται πως τώρα λατρεύω όλα τα new wave συγκροτήματα.

Μπορείς να σκεφτείς 3 συγκροτήματα ή καλλιτέχνες που άλλαξαν πραγματικά τον τρόπο που σκέφτεσαι για τη μουσική; Υπήρξε μία συγκεκριμένη στιγμή που συνειδητοποίησες ότι θέλεις να ασχοληθείς με τη μουσική στο μέλλον; 

Ω ναι, φυσικά! Ο Stevie Wonder, σίγουρα οι Κraftwerk και προφανώς οι Beatles όταν ήμουν μικρός. Μιλάμε για την εποχή που ήμουν 8 ή 9 χρόνων, τότε που τα συγκροτήματα αυτά είχαν πραγματική επιρροή πάνω μου. Επίσης, οι Who ήταν ό, τι καλύτερο, ξεκάθαρα μια από τις μεγάλες επιρροές μου όταν ήμουν 11 χρονών παιδάκι και έβλεπα στην τηλεόραση τον Keith Moon και τον Pete Townshend να τα σπάνε! Μετά από αυτό ήθελα οπωσδήποτε να σχηματίσω το δικό μου γκρουπ και να παίξω μουσική. Αν Ζούσα στα 60’s θα μπορούσα να δω τον Jimi Hendrix και τους Pink Floyd με τον Syd Barrett. Ω θεέ μου, θα ήταν καταπληκτικό!

Οι Archive ανά τα χρόνια άλλαξαν πολλές φορές τον ήχο τους και φάνηκε να μην αρέσει στον κόσμο αυτό, σωστά; Γιατί πιστεύεις ότι οι άνθρωποι μερικές φορές αντιδρούν με αρνητικό τρόπο όταν ένα συγκρότημα αλλάζει τον ήχο του; Δεν θα έπρεπε να αναμένουν να πειραματιστεί μέχρι να βρει έναν ήχο που να είναι σωστός γι’ αυτούς;

Εξαρτάται, αν και πάντα θα υπάρχουν οι άνθρωποι που θα θέλουν να ακούνε το παλαιότερο υλικό και αυτοί που θα στηρίζουν το καινούργιο. Δεν προσβάλλομαι όταν δεν αρέσει στον κόσμο το ότι δοκιμάζουμε διαφορετικά πράγματα, αλλά ούτε και όταν θέλουν να ακούσουν τα ίδια κάθε φορά. Όταν κάναμε το άλμπουμ «Υou all look the same to me» και μετά έφυγε ο Craig  (To 2000, o Craig Walker ξεκίνησε να δουλεύει με τους Archive αλλά 4 χρόνια μετά, λίγο πριν την Ευρωπαϊκή τους περιοδεία αποχώρησε από το συγκρότημα) ήταν μεγάλο σοκ για εμάς και το επόμενο άλμπουμ μας ήταν ακόμη πιο διαφορετικό, οπότε μπορώ να καταλάβω και τη δυσφορία του κοινού.

Για εμάς, μπορεί να ακουστεί παράξενο αλλά είναι πολύ δύσκολο να ανασχηματίσουμε τον ήχο που είχαμε παλιά, κάτι που κάνουν με ευκολία άλλες μπάντες, γιατί σκέψου ότι είχαμε διαφορετικές εμπειρίες κάθε φορά που γράφαμε έναν δίσκο, οπότε άλλαζε και ο ήχος, συνεπώς δεν είχε νόημα για εμάς. Για παράδειγμα, μια μεγάλη μπάντα όπως οι The Cure έχει καταφέρει να κρατήσει έναν παρόμοιο ήχο και στιλ και το βρίσκω σωστό και σημαντικό εξίσου, απλώς για εμάς δεν δούλεψε έτσι, είναι τόσο απλό, κάποιες μπάντες αλλάζουν και εξελίσσονται, κάποιες άλλες όχι, χωρίς να μειώνεται η σημασία τους ή να μην πετυχαίνουν.

Δεδομένου ότι έχουν υπάρξει κάποιες αλλαγές μελών στους Archive, πόσο δύσκολο ήταν να βρείτε τα άτομα με τα οποία θα μπορούσατε να δουλέψετε σωστά; Τα άτομα εκείνα που θα είχαν την ίδια νοοτροπία και θα μοιράζονταν το ίδιο πάθος για τη μουσική;

Μάλλον είναι δύσκολο γενικότερα για ένα συγκρότημα να βρει τα σωστά μέλη αλλά νιώθω ότι εμείς υπήρξαμε τυχεροί σε αυτό τον τομέα και βρήκαμε ανθρώπους να ταιριάξουμε και να συνεργαστούμε. Η πιο δύσκολη περίοδος ήταν όταν ετοιμάζαμε το δεύτερο άλμπουμ μας. Δεν μπορούσα να βρω τον ιδανικό τραγουδιστή σύμφωνα με αυτά που είχα στο μυαλό μου να κάνω. Τότε συνεργαστήκαμε με την Suzanne Wooder που ήταν γνωστή, αλλά δεν ταιριάξαμε μουσικά οπότε δεν πήγε καλά. Όταν δουλέψαμε με τον Craig ήταν πολύ καλύτερα διότι ήταν κοντά στα δικά μας γούστα και το αποτέλεσμα ήταν εμφανώς πολύ καλύτερο.

Η αλήθεια είναι ότι έχετε ένα αφοσιωμένο κοινό εδώ στην Ελλάδα το οποίο σας στηρίζει εδώ και χρόνια. Υπάρχει κάποια άλλη χώρα στην οποία έχετε νιώσει να σας καλωσορίζουν και να σας εκτιμούν το ίδιο ή και περισσότερο;

Νομίζω είναι διαφορετικό σε κάθε περίπτωση. Για παράδειγμα στη Γαλλία βρίσκεται το μεγαλύτερο κοινό μας και όποτε παίζουμε στο Παρίσι τα συναισθήματα είναι έντονα καθώς ήταν το πρώτο μέρος που μας ανέδειξε σαν συγκρότημα και μας βοήθησε στην καριέρα μας. Έπειτα, υπάρχουν χώρες όπως η Πολωνία και η Γερμανία όπου έχουμε αρκετό κοινό αλλά υπάρχει αυτό το κάτι όσον αφορά την Ελλάδα, δε ξέρω πως ακριβώς να το εξηγήσω όπου υπάρχει πραγματική επικοινωνία με το κοινό.

Εννοείς μήπως ότι η μουσική σας μιλάει στην ψυχή τους;

Ακριβώς αυτό! Είχαν τέτοιο ενθουσιασμό όταν παίξαμε τραγούδια όπως το «Fuck Υοu» που ταυτίστηκαν μαζί του. Υπάρχει μεγάλο βάθος στη σχέση μας με το ελληνικό κοινό, η Ελλάδα είναι από τα μέρη που νιώθουμε ότι μας σέβονται πραγματικά και εκτιμούν τη μουσική μας, είναι πολύ αληθινό όλο αυτό και σίγουρα δύσκολο να το εξηγήσεις με λόγια. Κάθε φορά που ερχόμαστε στην Ελλάδα νιώθουμε κατά κάποιο τρόπο σαν να μας αγκαλιάζει το κοινό και να μας κάνει κομμάτι της κουλτούρας του, πράγμα τιμητικό για εμάς. 

Επίσης, κάτι άλλο περίεργα όμορφο συμβαίνει με το κοινό που έχουμε χτίσει στο Ιράν αν και δεν έχουμε παίξει ποτέ εκεί ούτε κυκλοφορήσαμε κάποιο δίσκο. Παρόλα αυτά, επειδή κάποια από τα τραγούδια μας έχουν πολιτικό περιεχόμενο είναι αρκετά δημοφιλή εκεί με μεγάλη απήχηση στο κοινό λόγω και της πολιτικής τους κατάστασης και το πιο ωραίο ήταν όταν παίξαμε στη Γεωργία και το κοινό αποτελούνταν κυρίως από Ιρανούς οι οποίοι ταξίδεψαν μέχρι εκεί για να δουν τους Archive. Ήταν απίστευτα τρελό όλο αυτό που συνέβαινε, δεν είχα ξαναδεί κάτι παρόμοιο. κάτι τέτοιες στιγμές στη ζωή είναι πολύ ξεχωριστές όταν η μουσική σου μιλάει στους ανθρώπους και εκφράζει αυτά που ζουν τη δεδομένη στιγμή. Είναι πράγματι τιμητικό και είμαστε πολύ περήφανοι για αυτό.

Τι γνώμη έχεις για το διαδίκτυο; Στις μέρες μας σχεδόν όλοι το χρησιμοποιούν καθημερινά και υπάρχει μια εμφανής υπερ-πληροφόρηση παντού. Το θεωρείς αναγκαίο να χρησιμοποιείς τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να προωθήσεις τη μουσική των Archive;

Το διαδίκτυο μας έχει φερθεί πολύ καλά μέχρι στιγμής, και σίγουρα δίνει πολλές δυνατότητες σε καλλιτέχνες να ακουστούν σε ένα ευρύτερο κοινό όπως π.χ. σε κάποια συγκροτήματα της underground σκηνής που θα ήταν δύσκολο να ακουστούν παλιότερα όταν το μόνο μέσο ήταν το ραδιόφωνο. Αυτό που δεν μας αρέσει είναι τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και η όλη προώθηση που γίνεται από δήθεν A&R ανθρώπους δισκογραφικών (κυνηγούς ταλέντων). 

Σίγουρα στις μέρες μας υπάρχει αρκετή κακή μουσική, αλλά υπάρχει και καλή, ποιοτική που θα επιβιώσει και στο μέλλον άσχετα από τη συνεχή εξέλιξη της τεχνολογίας και την άνοδο των διαδικτυακών μέσων επικοινωνίας. Το μόνο που μένει είναι να ψαχτείς και θα τη βρεις, θα σε εκπλήξει ευχάριστα, συνεπώς δεν ανησυχώ τόσο πολύ για το μέλλον της μουσικής. Πολύ περισσότερο ανησυχώ με αυτά που συμβαίνουν γύρω μας τελευταία όπως την κλιματική αλλαγή. 

Ένα ακόμη θετικό της όλης υπόθεσης με το ιντερνέτ είναι ότι πλέον μπορείς να επιλέγεις το τι θα ακούσεις, δεν σε βομβαρδίζουν. Ας πούμε αυτό που συμβαίνει με τη ραπ μουσική στην Αμερική δεν είναι καθόλου κοντά στα δικά μου ενδιαφέροντα και σίγουρα έχουν εκατομμύρια ακόλουθους στο Instagram, ωστόσο δεν τους ξέρω καν. Παρόλα αυτά, παλιότερα ήσουν αναγκασμένος να ακούς οτιδήποτε έπαιζε στο ραδιόφωνο και στη τηλεόραση και δε μπορούσες να ξεφύγεις από αυτό ακόμα κι αν η μουσική ήταν χάλια!

Η Ευρωπαϊκή περιοδεία ξεκινάει αμέσως μετά τις δύο συναυλίες που θα δώσετε στην Ελλάδα. Θα ήθελα να μου πεις πως είναι πραγματικά η ζωή στο δρόμο για έναν καλλιτέχνη ενώ περιοδεύει; Ήταν πιο συναρπαστικά όταν ήσασταν νεότεροι;

Σίγουρα όταν είσαι νέος είναι πολύ πιο συναρπαστικό. Όταν περιοδεύεις κάνεις πολλές συναυλίες παίζοντας παντού και υπό διάφορες συνθήκες. Τη σήμερον ημέρα είναι πολύ πιο λογικά τα πράγματα ενώ βρισκόμαστε σε περιοδεία, δε μπορούμε πλέον να το ζούμε τόσο τρελά όπως όταν ήμασταν νέοι και ήταν πολύ πιο ροκ εν ρολ η κατάσταση! Τώρα όμως μας ενδιαφέρει περισσότερο η μουσική από το να διασκεδάσουμε αν και είχαμε κάποιες πολύ καλές στιγμές στο παρελθόν ενώ ήμασταν σε περιοδεία.

Κλείνοντας θα ήθελα να μου δώσεις ένα στοιχείο για το τι να περιμένουμε από τις πολύ-αναμενόμενες συναυλίες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη σε λίγες ημέρες. Πόσο ενθουσιασμένος είσαι;

Δεν ξέρω τι ακριβώς θα μπορούσατε να περιμένετε γιατί δεν έχω βρεθεί ξανά στο Ηρώδειο συγκεκριμένα. Αυτό που μπορώ να πω είναι να περιμένετε ότι θα ακούσετε όλα αυτά τα τραγούδια που αγαπάτε και η ατμόσφαιρα θα είναι πολύ ιδανική και σωστή. Η αλήθεια είναι ότι εδώ και οκτώ με εννιά χρόνια δεν έχουμε παίξει κάποια δική μας συναυλία σαν headliners στην Ελλάδα, όμως έχουμε συμμετάσχει σε φεστιβάλ. Πιστεύω ότι θα είναι μία πολύ ξεχωριστή βραδιά. Ανυπομονούμε πραγματικά! 

______________________

Οι Archive γιορτάζουν 25 χρόνια από την δημιουργία τους σε δύο μοναδικές βραδιές αφιερωμένες στους κορυφαίους μουσικούς σταθμούς της καριέρας τους και τιμώντας την ιδιαίτερη σχέση που έχουν με το ελληνικό κοινό, την Παρασκευή 13 Σεπτεμβρίου 2019 στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού στην Αθήνα και το Σάββατο 14 Σεπτεμβρίου στο Principal Club Theater στη Θεσσαλονίκη.

Αθήνα

13 Σεπτεμβρίου 2019 | Ωδείο Ηρώδου Αττικού
Η προπώληση ξεκινά την Παρασκευή 21 Ιουνίου

Τιμές Εισιτηρίων

Άνω Διάζωμα
Περιορισμένος αριθμός εισιτηρίων στα 35€
Μετά την εξάντλησή τους, η τιμή θα διαμορφωθεί στα 40€

Κάτω Διάζωμα
Ζώνη Β – 60€
Ζώνη Α – 70€
Διακεκριμένη Ζώνη – 80€
Θα διατεθεί περιορισμένος αριθμός εισιτηρίων στο Άνω Διάζωμα για:
Ανέργους (με την επίδειξη κάρτας): 30€
Φοιτητές (με την επίδειξη ακαδημαϊκής ταυτότητας): 30€
Για τα ΑΜΕΑ θα υπάρξει ειδικά διαμορφωμένος χώρος στο Κάτω Διάζωμα (Τμήμα Α-Σειρές 1&2): 30€

Σημεία Προπώλησης
Όλες οι κατηγορίες εισιτήριων εκτός από φοιτητικά, ανέργων και ΑΜΕΑ από:
www.highpriority.gr & www.ticketmaster.gr
Τηλεφωνικό Kέντρο Ticketmaster 210 893 8111
Δίκτυο καταστημάτων Public
* * Για αγορές μέσω internet και Public υπάρχει επιβάρυνση 10% στην τιμή του εισιτηρίου

Eισιτήρια ΑΝΩ Διαζώματος και ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ τα εισιτήρια φοιτητών, ανέργων και ΑΜΕΑ από:
Reload Stores
Ακαδημίας 81, Αθήνα
Τηλέφωνο: 210 380 1464
Ωράριο λειτουργίας:
Δευτέρα έως Παρασκευή 09:30-21:00
Σάββατο 10:00-20:00

Θεσσαλονίκη

14 Σεπτεμβρίου 2019 | Principal Club Theater
Η προπώληση ξεκινά την Παρασκευή 21 Ιουνίου

Τα εισιτήρια γενικής εισόδου ξεκινούν από 28€

Σημεία Προπώλησης
www.highpriority.gr
www.ticketmaster.gr
Τηλεφωνικό Kέντρο Ticketmaster 210 893 8111
Δίκτυο καταστημάτων Public
* * Για αγορές μέσω internet και Public υπάρχει επιβάρυνση 10% στην τιμή του εισιτηρίου.

AUTHOR

Ηλιάνα Παπαπάνου

Μια σύγχρονη εκδοχή του William Miller στο Almost Famous παγιδευμένη στο σώμα μιας generation Υ που θα ευχόταν να ζει στα 70s. Μουσική, κινηματογράφος, ταξίδια, γραφή και τα λοιπά. I am the enemy.

Loading...
Όσα μας έμαθαν 8 μεγάλοι σκηνοθέτες για τις μητροπόλεις του κόσμου!
Το έργο του Αριστοφάνη «Εκκλησιάζουσες» σε μια πρωτότυπη εκδοχή σύγχρονης, λαϊκής οπερέτας!