Create Your Short Story: Η επόμενη μέρα.

Σε συνεργασία με τον Γιάννη Μυλόπουλο, Digital Storytelling Consultant, και το Beater.gr.

Το #CreateYourShortStory είναι μια ελληνική ψηφιακή πρωτοβουλία κοινωνικού και πολιτιστικού προφίλ με την μορφή Pocket Size Storytelling. Δημιουργήθηκε με αγάπη και αυθεντικότητα από τον Γιάννη Μυλόπουλο στο πλαίσιο του #menoumespiti, φιλοδοξώντας να είναι μαζί σου όπου κι αν βρίσκεσαι. Γεννήθηκε για σένα, τον σύγχρονο άνθρωπο που θέλει να διαβάσει και να «χαθεί» σε δυο – τρία λεπτά μέσα στην αφήγηση μιας μοντέρνας λογοτεχνικής ιστορίας, αλλά ξαφνικά αποκόπηκε απότομα από τους έντονους ρυθμούς της εποχής που ζούσε μέχρι πριν λίγες μέρες, ξεχνώντας όμως πως μερικές φορές η πολυτέλεια του χρόνου βρίσκεται τελικά στο χέρι μας!

Εσύ – που θέλεις να αποσυνδεθείς από οτιδήποτε σε κάνει να αισθάνεσαι αρκετά πιο αμήχανα – και αυτόματα να συνδεθείς με την μετάδοση μιας φρέσκιας μυθοπλαστικής αφήγησης, το #CreateYourShortStory είναι ο καλύτερος και πιο αχώριστος φίλος των ημερών στην καραντίνα. Αν νιώθεις πως το μυαλό χρειάζεται να μεταφερθεί σε ένα περιβάλλον γεμάτο φαντασία, άσε την παραγωγή ερεθισμάτων που θα αισθανθείς από τις πρώτες κιόλας γραμμές κειμένου του #CreateYourShortStory να γράψουν την καλύτερη σύντομη ιστορία με αποτέλεσμα να έχεις την ευκαιρία σαν ταλαντούχος #CreateYourShortStoryteller, να παρουσιάσεις τη δική σου εκδοχή ως δημιουργός συγγραφικού περιεχομένου.

Δες τις υπόλοιπες ιστορίες και τις απαντήσεις τους εδώ!

Αφήγηση στις μέρες μας είναι η τέχνη του χρόνου να μπορείς να αφεθείς μέσα σε λίγα λεπτά, μέσα από μικρές ιστορίες και διαμορφωμένους χαρακτήρες που επικοινωνούν τη ζωντανή επιθυμία για παύση από αυτό που κάνεις, σχηματίζοντας συναισθήματα και εικόνες σε στιγμές χαλάρωσης και έμπνευσης, αποδίδοντας με τη σειρά τους ροή και συνέχεια σε πράξεις καθημερινού νοήματος στην ατομική ψυχική ισορροπία.

O Γιάννης Μυλόπουλος είναι Storyteller και δουλειά του είναι να παρατηρεί την κοινωνία, να σκιαγραφεί προσωπικότητες, να κατασκευάζει χαρακτήρες και να φτιάχνει ιστορίες από το πουθενά. Ακολούθησε κι εσύ την καινοτομία σκέψης στο ταξίδι του #CreateYourShortStory, αν σου αρέσει να σκαρώνεις λέξεις, γράφοντας εκείνες τις ιστορίες που θα είχε ενδιαφέρον να διαβάσει όλος ο κόσμος μαθαίνοντας το ταλέντο σου αλλά ποτέ δεν είχες χρόνο και στη συνέχεια μοίρασε την πλοκή τους με φίλους σου στα κοινωνικά και ψηφιακά μέσα. Και που ξέρεις, μπορεί το πρώτο σου κείμενο να είναι μόνο η αρχή για μια νέα σελίδα στην καριέρα σου, όπου το «μολύβι» του μυαλού δεν τολμούσε καν να διανοηθεί ότι το ‘χεις. Κι όμως το φαντάστηκε! Είναι εδώ, μπροστά σου. Είστε έτοιμοι; Πάμε!

Έκτη ιστορία: Η επόμενη μέρα.

Την ημέρα που αποφάσισα να κόψω το κάπνισμα ήταν ένα βράδυ που επέστρεφα από τη δύσκολη συνάντηση. Είχε πάει περασμένες έντεκα και ήμουν στο πόδι από τις πεντέμισι το πρωί.

«Πρέπει να κλείσει η συμφωνία με τον πελάτη. Αν δεν κλείσει, θα έχουμε σοβαρό πρόβλημα ρευστότητας».

Τα λόγια του CEO ηχούσαν δυνατά, επαναλαμβανόμενα και μεστά σαν ένα τόξο που βρίσκει τον στόχο του συνέχεια. Για καλή μας τύχη το deal έκλεισε με όρους ευνοϊκούς για την εταιρεία μας. Μόνο που μέχρι να επιτευχθεί η τελική συμφωνία, η εξάντληση και το άγχος ήταν κάτι παραπάνω από εμφανή σημάδια. Κάπνιζα έναν καπνό σε δύο μέρες τους τελευταίους έξι μήνες. Από τότε που πληροφορήθηκα πως αν δεν τα καταφέρω με την ομάδα μου να «κλείσω» το πολυπόθητο deal, θα έφευγα κι εγώ από την εταιρεία. Ήταν συμφωνία ζωής και θανάτου για την παραμονή μου στην Partizan Power. Δεν το είπα στην Μυρτώ. Δεν άξιζε να το μάθει στην κατάσταση που βρισκόταν. Δεν ήξερε κανένας για την εξέλιξη στη δουλειά μου. Εκτός από τον Τάσο, τον πατέρα μου.

Ένιωσα εγκλωβισμένος μια μέρα. Θα έσκαγα. Έπρεπε σε κάποιον να το πω. Να το αναφέρω. Ο Τάσος αντιμετώπιζε τη ζωή – όπως πάντα άλλωστε – με μεγάλη στωικότητα. Μου είπε να μην ανησυχώ. Πως θα τα καταφέρω. Αυτός θα ήταν εκεί για οτιδήποτε και για οποιαδήποτε βοήθεια. Καταλάβαινε από επιχειρήσεις, αφού υπηρέτησε επάξια το «σπορ» για πάνω από πέντε δεκαετίες. «Να κοιτάξεις και λίγο τον εαυτό σου μικρέ. Όχι μόνο τους άλλους. Να νοιάζεσαι και για τον Θανούλη! Είσαι μικρό παιδί ακόμα και πάντα θα είσαι βασικά για μένα. Λίγο μεγαλύτερο από τα εγγόνια που μου χάρισες. Άντε πάρε τα πάνω σου και συνέχισε». Τα λόγια του Τάσου με έκαναν να εκνευριστώ. Όχι μαζί του. Με μένα και πολύ περισσότερο με τον μαλάκα που είχα για διευθυντή.

Αποφάσισα να καπνίσω το τελευταίο στριμμένο τσιγάρο. Η προτελευταία τζούρα ήταν μελαγχολική, κλέφτικη. Σχεδόν απογοητευτική. Σε ένα λεπτό θα άρχιζε η επόμενη φάση της ζωής μου. Που πιθανόν να είχε και μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Απλώς σαν μικρό παιδί κι εγώ, δεν το ήξερα ακόμα…