«Μια τρομερή ανάγκη», το ποίημα της Παρασκευής.

Μερικοί άνθρωποι έχουν ανάγκη να
είναι δυστυχισμένοι,
σώνει και καλά
θα την βρουν τη δυστυχία
σε οποιαδήποτε κατάσταση
θα εκμεταλλευτούν κάθε ευκαιρία
να επισημάνουν
ακόμη και το παραμικρό λάθος
την απειροελάχιστη έλλειψη
κι ύστερα θα γεμίσουν από μίσος
κι εκδικητικότητα
δεν καταλαβαίνουν ότι
είναι τόσος λίγος
ο χρόνος
για τον καθένα μας
σ’ αυτήν την παράξενη
ζωή για να προλάβουμε να
ολοκληρωθούμε;
κι ότι το να σπαταλάμε
τη ζωή μας
έτσι
είναι σχεδόν ασυγχώρητο;
κι ότι
δεν υπάρχει
ποτέ
τρόπος
ν’ ανακτήσουμε
όσα θα
χαθούν μ’ αυτόν τον τρόπο
για πάντα;