Η δύναμη και η ομορφιά των μαύρων γυναικών.
Η Charlene Komuntale είναι μια αφηγήτρια μέσα και έξω από το μυαλό της. Μέχρι τις αρχές του προηγούμενου έτους, η γεννημένη στην Καμπάλα καλλιτέχνιδα εφάρμοζε τις αφηγηματικές της ικανότητες στην προσωπογραφία και την εικονογράφηση, απεικονίζοντας ρεαλιστικά θέματα κατόπιν παραγγελίας για ιδιώτες και επιχειρήσεις. Στη συνέχεια, τον Φεβρουάριο, η διαδικασία της εξελίχθηκε, καθώς της προσφέρθηκε ένα καλλιτεχνικό πρόγραμμα διαμονής με την ονομασία Silhouette Projects στη γενέτειρά της.
«Αυτοί οι τρεις μήνες άλλαξαν τα πάντα για μένα», ανέφερε στο Creative Boom. «Έπρεπε να ξεχωρίσω τον εαυτό μου από την πολυκοσμία των κατά παραγγελία έργων και να βρω την δική μου ταυτότητα».
Έτσι λοιπόν μπόρεσε να απεικονίσει οπτικά τη δύναμη και την ομορφιά των μαύρων γυναικών.
Στα πιο πρόσφατα έργα της – Not Fragile και No Fake News – η Charlene αντλεί από τις δικές της εμπειρίες και τις εμπειρίες των γύρω της, απεικονίζοντας την τρυφερότητα και τη δύναμη των μαύρων Αφρικανών γυναικών. Αναζωογονητικά άμεσο και ποιητικό, αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι το πώς το πρόσωπο του καθενός από τα θέματά της προστατεύεται από ένα αντικείμενο. Η σειρά Not Fragile είναι εμπνευσμένη από το βιβλίο με τίτλο Saving Truth: Finding Meaning in A Post-Truth World του Abu Murray. «Μου επέστησε την προσοχή στο πώς με πολλούς τρόπους, έχουμε επιλέξει να ενεργούμε με βάση τα υποκειμενικά μας συναισθήματα αντί για την αντικειμενική αλήθεια», εξηγεί για τις ρίζες του έργου. «Όταν το σκέφτηκα αυτό, συνειδητοποίησα ότι στην κοινότητά μου και σε όλη μου τη ζωή, εξαιτίας του φόβου για τον άνδρα, της άγνοιας και της επιλογής να σιωπήσω, είχα διαιωνίσει ψεύδη στον εαυτό μου και σε άλλες μαύρες γυναίκες. Κάθε πίνακας μοιάζει με πίνακα επανόρθωσης. Το να βλέπω και να ακούω τις γυναίκες της οικογένειάς μου και της κοινότητάς μου να είναι ανθεκτικές -παρά την πραγματικότητα του διαλυμένου κόσμου εκεί έξω, είναι πραγματικά πηγή έμπνευσης για μένα.»
Το Royal Dresses είναι ένα άλλο αγαπημένο έργο του καλλιτέχνη, και αυτή τη φορά βλέπουμε δύο πρόσωπα να απολαμβάνουν μια στενή αγκαλιά μαζί. Η Charlene προσθέτει ότι «έρχεται σε αντίθεση με την αφήγηση της θυμωμένης μαύρης γυναίκας που παρουσιάζεται από τα μέσα ενημέρωσης», ενώ οι πιο λεπτές λεπτομέρειες -όπως η δομή του DNA στο φόρεμα- παραπέμπουν στη φύση της μαύρης γυναίκας να φροντίζει, να δίνει, να είναι παρούσα και να αγαπά. Όλα αυτά δεν ισοδυναμούν με αδυναμία ή ευθραυστότητα.
«Η αγκαλιά είναι αληθινή και ζεστή. Και ακόμη και το όνομά του δεν βασίζεται στο χρώμα του φορέματος. Το όνομα λέει ότι οι μαύρες γυναίκες είναι βασίλισσες. Οι βασιλείς στην Αφρική και νομίζω παγκοσμίως, έχουν έναν αυστηρό κώδικα συμπεριφοράς- δεν μπορούν να δείχνουν πολλά συναισθήματα σε δημόσιους χώρους. Στη φυλή μου, ειδικότερα, ξέρω ότι δεν μπορούν να γελάσουν πολύ δυνατά ή να τους δουν να κλαίνε, όμως είναι ανθρώπινο να κλαίει και να γελάει κανείς. Δεν πρέπει ποτέ να θεωρείται αδυναμία. Αυτός ο πίνακας είναι ο τρόπος μου να επαναπροσδιορίσω τι σημαίνει να είσαι βασιλικός»
Το έργο της Charlene είναι οπτικά και εννοιολογικά αναζωογονητικό. Ασχολείται με σημαντικά θέματα θηλυκότητας και ενδυνάμωσης, δείχνοντας την ισχυρή δύναμη των γυναικών – των μαύρων γυναικών – μέσα από τους προσεκτικά εμπνευσμένους πίνακές της. Αυτό τονίζεται από το σουρεαλιστικό ύφος της Charlene, η οποία επιλέγει να καλύπτει συνειδητά και να τραβάει την προσοχή μακριά από τα πρόσωπα των γυναικών.
«Θα ήθελα το κοινό μου, ειδικά οι μαύρες γυναίκες, να δουν τον εαυτό τους στη δουλειά μου όπως εγώ και ότι υπάρχει ομορφιά και δύναμη στη θηλυκότητα. Αυτό εξηγεί επίσης γιατί χρησιμοποιώ ένα σουρεαλιστικό στυλ καλύπτοντας το πρόσωπο του θέματος με ένα κουτί. Δεν θέλω ο θεατής να χαθεί στα χαρακτηριστικά του προσώπου ή στο πως μοιάζει, αλλά να δει την αλήθεια πίσω από αυτό. Η ιδέα σε κάθε πίνακα είναι να σπάσει η μετα-αλήθεια, οι πατριαρχικές αφηγήσεις που διαμορφώνονται από τον πολιτισμό, τη θρησκεία και την πολιτική. Το μη απολογητικό μήνυμα στο ανοιχτό κουτί είναι μια ανακοίνωση της ψυχικής κατάστασης της μαύρης γυναίκας»
