Οι Burger Project παίζουν τα «Καγγέλια» ρέγγε και το «No Woman no cry», πίστα – κλαρίνο!

Έπειτα από πολύωρες ψυχαναλυτικές συνεδρίες και διαλογιστικά ημερόνυχτα, διακριτικώς κοσμημένα με πινελιές από σαμανικές τελετές, τέσσερα γινωμένα (βλέπε θεία Βάσω) παλικάρια, κάποτε γυμνασμένα και καλοδιατηρημένα, ετοιμάζονται να παρουσιάζουν την νέα τους κολεξιόν spring/summer 2015, με “must item” τα πολύχρωμα γυαλιά και τις καδένες, με ιδιαίτερη συμπάθεια στα λεοπάρ print και τα c-throu μπλουζάκια!

To Block33 ανοίγει τις πύλες του, το Σάββατο 9 Μαϊου και οι Burger Project μας υποδέχονται στην πασαρέλα, σκορπώντας μπαχάρια, μουσική, χορό και σίγουρα πολλά κολάν στον αέρα! Alternative διασκευές, extreme αμφιέσεις και ευφάνταστοι ήχοι ξεπηδούν στο stage, με ηχοχρώματα, αρμονίες και ρυθμικά να μετενσαρκώνονται σε ένα απρόσμενο show για πάρτη σας!

Πως μπήκε το μικρόβιο για τη δημιουργία αυτής της μπάντας; Ξεκίνησε από τρoλ της παρέας ή βρεθήκατε αποκλειστικά για τη σύσταση των «Burger Project»;

Τα μικρόβια μπαίνουν συνήθως, είτε μέσα από κάποια ουλή, είτε μέσα από κάποια τρύπα, βλέπε ρουθούνι. Εμείς μπήκαμε ο ένας στο ρουθούνι του άλλου, πολλά χρόνια πριν. Παίζαμε από δω, παίζαμε από ‘κει, σε κάποια φάση βλέπουμε ένα τρολ. Του λέμε, “θες να γίνεις της παρέας;” και μας είπε: “Ναι, αλλά θα φτιάξουμε τους Burger Project”.

Τι κρύβεται πίσω από τα κοστούμια και τις extreme αμφιέσεις των «Βurger Project»;

Γυμνά κορμιά, κάποτε γυμνασμένα, διατηρημένα σε ανεκτό επίπεδο. Μέσα απ’ το δέρμα, ο καθένας κρύβει την ψυχούλα του, που και των τεσσάρων είναι γλυκιά, σαν σωστά γινωμένη μπανάνα, αλλά και ιδιόρρυθμη, σαν τη θεία τη Βάσω. Είμεθα ευαίσθητοι, όχι όμως υπερβολικά. Τέσσερα συνηθισμένα παλικάρια, με φτερά στους ώμους, που πάνω στο stage, τολμούν να ντύνονται extreme.

Κάθε συναυλία αποτελεί και άλλο concept;

Eξαρτάται πως ορίζει ο καθένας το concept. Με βάση το δικό μας κώδικα, το concept δεν αλλάζει. Αλλάζει η εκτέλεση, σε όλα τα επίπεδα. Τα ρούχα είναι άλλα, το πρόγραμμα είναι άλλο (τα ίδια κομμάτια σε διαφορετική σειρά), η ενέργεια, ο κόσμος, η μουσική, που έτσι κι αλλιώς ρέει, δεν είναι τίποτα στατικό, τίποτα ίδιο.

Υπάρχει για εσάς, κάποιο πρότυπο καλλιτέχνη;

Πολλοί είναι πρότυπα, και η προτίμηση αλλάζει ανά περιόδους, όπως γίνεται συνήθως. Πωρώνεσαι με τον Sun Ra και παίρνεις όσους δίσκους του αντέχεις. Δυο μήνες μετά, για κάποιο λόγο, αγαπάς τον Βαμβακάρη και τον ξεκοκαλίζεις. Η περίοδος «Bowie» είναι σίγουρα κοινή συνιστώσα, γιατί είναι “ψιλοτεράστιος”. Δεν μπορείς να μην υμνείς όλους τους κλασσικούς, Beatles, stones, Velvet, Floyd, Zeppelin κλπ. Αλλά αν βρεις κατάλληλες συνθήκες, ο Χατζιδάκις μοιάζει μαγικός και ο Prokofiev, επίσης. Tom Waits Frank, Zappa, δική τους κατηγορία. Αδικούμε πολλούς, αλλά δε θα μας παρεξηγήσουν…

“Γκουγλάροντάς” σας, έπεσα πάνω σε έναν αυτοχαρακτηρισμό, που εξέφραζε το εξής ”Party band with twist disco anthems και στοιχειά punk rock classics και pop standards“. Οριοθετήστε και πατάτε πάνω του, νιώθοντας βασικό το να έχει μια μπάντα συγκεκριμένο ύφος και χαρακτήρα ή αυτό εξαρτάται από τη διάθεση και έμπνευση της στιγμής;

Δεν βάζουμε πολλά όρια, ούτε έχουμε και πολύ συγκεκριμένο ύφος. Σίγουρα κινούμαστε στο χώρο της διασκέδασης, μέχρι εκεί όμως. Πολλά μπορούν να συμβούν στη σκηνή, που είτε τα έχουμε προμελετημένα, είτε είναι τελείως αυθόρμητα. Θα παίξουμε τα ”Καγγέλια” ρέγγε και το ‘No Woman no cry”, πίστα – κλαρίνο.

Τί επιδιώκετε με την παρουσία σας πάνω στην σκηνή;

Μουσικοί είμαστε, τι να επιδιώκουμε; Να παίξουμε μουσική, να γουστάρουμε όλοι, κι εσείς κι εμείς, να πάει καλά η βραδιά, να πληρωθούμε στο τέλος και όλοι να είναι ευχαριστημένοι.

Η εκκεντρική σας εμφάνιση, πιστεύετε ότι αποτυπώνεται και στα κομμάτια/μουσικές συνθέσεις σας;

Κοίτα, δεν θεωρούμε δα και τόσο εκκεντρική την αμφίεσή μας. Έχει απλά λίγα καρυκεύματα, για να μη βαριέται το μάτι. Η μουσική μας έχει κι αυτή τα μπαχαρικά της, να μην βαριέται το αυτί.

Νιώθετε ότι έχετε να προσφέρετε κάτι, ίσως νέο, εναλλακτικό και διαφορετικό, στην ελληνική μουσική σκηνή;

Το τι νοιώθουμε, είναι κάτι πολύ μπερδεμένο. Πολλές ώρες, με τους ψυχαναλυτές μας, καθώς και ομαδικές συνεδρίες, αναμεμιγμένες με διαλογισμό και σαμάνικες τελετές, δε μας έχουν βοηθήσει καθόλου, ως προς αυτό, τα τελευταία χρόνια. Τη μια στιγμή, ενθουσιαζόμαστε και χοροπηδώντας, φωνάζουμε ότι είμαστε η καλύτερη μπάντα στην Ευρώπη (στην Αμερική είναι οι Statler Brothers) και την άλλη, μελαγχολούμε και παραδεχόμαστε ότι θα μείνουμε στην ιστορία, ως τα μαϊμουδάκια που παίζανε ευφάνταστες διασκευές. Γι’ αυτό, μη ρωτάτε εμάς, ρωτήστε κάποιον άλλο καλύτερα.

Οι διασκευές είναι νομίζω κάτι που σας χαρακτηρίζει και αποτελεί ίσως ένα κύριο στοιχειό της μπάντας… Θα θέλατε να καθιερωθείτε σαν «cover band»;

Κοίτα, ο όρος «cover band» είναι πολύ αμφίσημος. Συνήθως μία μπάντα λέει πως παίζει διασκευές, μα στην ουσία παίζει τα κομμάτια, όπως είναι στην αυθεντική τους εκτέλεση ή σε μια άλλη. Διασκευή, όπως λέει και η λέξη (αχ, αθάνατη ελληνική γλώσσα…), είναι να δώσεις σε κάτι, μια καινούρια μορφή. Και αυτό κάνουμε εμείς μέχρι τώρα. Κρατάμε τους στίχους και ίσως, κάποιες βασικές μελωδίες ή αρμονίες από τα κομμάτια και τα παρουσιάζουμε μέσα από ένα άλλο πρίσμα, εξυπηρετώντας τον υπέρτατο σκοπό μας: διασκέδαση και χορός, φλερτ και συμπάθεια… Θα θέλαμε, λοιπόν, κάτω από αυτές τις λέξεις, να καθιερωθούμε κι αφήστε τις “αγγλικούρες” για τους άλλουσενε.

Ο πρώτος σας δίσκος ”We live in Athens”, αποτέλεσε μια σφραγίδα πολιτικής σάτιρας, μερικά singles και το “Μαμά θα κάνω μπάντα”, που είναι ένας δίσκος για παιδιά, όπως έχετε πει και εσείς. O επόμενος δίσκος, τι θα θέλατε να αποτυπώνει; Και τι θα μπορούσε να αποτελέσει πηγή έμπνευσης του;

Πέρα από το concept με τα παιδικά cd, που μας έχει ενθουσιάσει τελευταία, θα αρχίσουμε και μία σειρά ηχογραφήσεων, πάσης φύσεως κομματιών και τραγουδιών, που ίσως να αποκλίνουν από αυτό που γνωρίζει ο κόσμος ως Burger Project. Αυτά είναι, είτε μουσικές που μας βγαίνουν αυθόρμητα σε τζαμαρίσματα ή σε άσχετες στιγμές, όπως όταν κάνουμε πρόβα ήχου για μια συναυλία, είτε ιδέες που έχουμε γράψει ο καθένας μας ξεχωριστά και θα θέλαμε να τις δουλέψουμε με τους υπόλοιπους. Το ότι δεν θα έχει σχέση με αυτά που κάνουμε ήδη, δε μας απασχολεί, γιατί το προορίζουμε κυρίως για δισκογραφία και όχι για live. Οπότε, δεν έχουμε κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό μας. Όπου μας πάει ο άνεμος…

Μετά την συνεργασία σας με τον Ηλία Καρελλα, για το θέατρο σκιών και το έργο ”Καραγκιόζης”, θα μπορούσατε να δείτε τον εαυτό σας ως θεατρική μπάντα και να ασχοληθείτε με κάτι τέτοιο;

Με τον φανταστικό σκιοπαίχτη, Ηλία Καρελλά, ήμασταν περισσότερο ως μπάντα, που υποστηρίζει μουσικά την παράσταση και συμμετείχαμε λίγο και με διαλόγους. Πιο κοντά στο θέατρο, είμαστε με την παιδική μας παράσταση “Μαμά θα κάνω Μπάντα”, όπου παίζεται τρία χρόνια, με αμείωτη επιτυχία. Στη φετινή παράσταση, πλησιάσαμε ακόμα πιο πολύ τη θεατρική φόρμα, ακολουθώντας ένα πολύ συγκεκριμένο σενάριο, με σχετικά συγκεκριμένους διαλόγους και σκηνοθεσία, ξεπερνώντας τους εαυτούς μας και την ιδέα μας για αυτούς. Το Holywood έχει ανοίξει τις πόρτες του και μας περιμένει.

Η υποψηφιότητα για το βραβείο ελληνικής Ακαδημίας κινηματογράφου καλύτερης πρωτότυπης μουσικής επένδυσης, έφερε νέο αέρα αλλαγής, έμπνευσης, συνεργασιών στην μπάντα; Άφησε κάποιο στίγμα στους «burger project»;

Μπα, αυτά τα πράγματα δε μας αγγίζουν, άσχετα αν νοικιάσαμε κοστούμια, τουαλέτες για τις συνοδούς μας, λιμουζίνες και αποκλειστικούς φωτογράφους για την εκδήλωση. Το κάναμε για το hipe και για να εντυπωσιάσουμε τους Έλληνες σκηνοθέτες, ότι είμαστε πιο μούρες από αυτούς. Από τότε, βέβαια, δεν κάναμε κάτι άλλο στον κινηματογράφο. Ίσως να κομπλάρανε. Στιγματιστήκαμε, με τον τρόπο μας…

Αν έπρεπε να ξεχωρίσετε μια σας εμφάνιση και μια συνεργασία σας, ποιά θα ήταν αυτή;

Αυτό είναι πολύ δύσκολο, καθώς μετράμε πάνω από πεντακόσιες εμφανίσεις, ως ζουμερά μπιφτέκια. Μία πρόσφατη πάντως συναυλία, που καταευχαριστηθήκαμε, ήταν στο αυτοδιαχειριζόμενο Θέατρο «Εμπρός», όπου η ενέργεια του κόσμου ήταν όπως θα θέλαμε να ήταν πάντα. Βγήκαμε μία ώρα μετά τα μεσάνυχτα μιας βροχερής καθημερινής, και παρόλα αυτά, το θέατρο γέμισε και όμορφος κόσμος χόρευε γύρω μας, από το πρώτο κομμάτι. Τώρα, από  μουσικές συνεργασίες, στο βάθρο τοποθετούμε την αδερφούλα μας, Ματούλα Ζαμάνη, και τους παλιόφιλους και σεβασμιότατους, «Τακίμ». Τα λόγια είναι περιττά.

Υπάρχει κάτι νέο, που θα δούμε σύντομα από εσάς;

Αυτόν τον καιρό, ετοιμάζουμε το δεύτερο παιδικό μας cd, έπειτα από τη μεγάλη επιτυχία του πρώτου. Ελπίζουμε από Νοέμβριο να είναι έτοιμο, καθώς γονείς και παιδιά μας το ζητάνε απεγνωσμένα. Αλλά αν εννοείτε πιο σύντομα, δηλαδή στις συναυλίες της Θεσσαλονίκης, τότε θα δείτε: το νέο μας μέλος στο μπάσο, τον Mr Finger. Τις νέες μας διασκευές, από Γούναρη μέχρι Ζάππα (θα ακούσετε). Τη νέα μας κολεξιόν, από “λεοπάρ” και “σιθρού”, μέχρι πολύχρωμα γυαλιά και καδένες. Τις νέες μας φανς, να χορεύουν εν εξάλλω, σα να μην υπάρχει αύριο. Ως τότε, φιλάκια!

*Οι Burger Project επιστρέφουν Θεσσαλονίκη και θα εμφανιστούν το Σάββατο 9 Μαϊου, στο Block33

Προπώληση: 8€ ( περιορισμένος αριθμός) | Ταμείο: 8€ (ανέργων & φοιτητών) & 10€

Σημεία Προπώλησης:
– Rover Bar: Σαλαμίνος 06, Λαδάδικα, Τηλ: 2310 544304
– Stereodisc Record Shop: Αριστοτέλους 04, Τηλ: 2310 262912
– Musicland: Μητροπόλεως 102, Τηλ: 2310 264880

Οι πόρτες ανοίγουν στις 21.00