Οι Jane Doe, οι BrightSide. και ένα ιδανικό live στο Eightball Live Stage!

Κείμενο: Αλέξανδρος Δουρτμές
Φωτογραφίες: Γιάννης Τόμτσης

Έπειτα από μια αξέχαστη συνέντευξη με τα παιδιά των «Jane Doe» και των «BrightSide.», γεμάτη χαβαλέ, αλλά και με συζήτηση για πολύ ουσιαστικά θέματα, τόσο μουσικά, όσο και πιο αφηρημένα, που μπορείτε να διαβάσετε εδώ, είχε έρθει η στιγμή να παρακολουθήσω ζωντανά την κοινή εμφάνιση των 2 συγκροτημάτων. Και ναι, ήταν η πρώτη φορά που τους έβλεπα ζωντανά! Και ναι, ντρέπομαι πολύ για το γεγονός αυτό.

Θέλοντας να είμαι τυπικός, ως προς τη διοργάνωση, και γνωρίζοντας ότι κατά τις 10 και κάτι θα ανέβαιναν επί σκηνής οι Brightside, τρέχοντας κυριολεκτικά, έφτασα 10 και 5 στο 8ball, όπου, όμως, όπως αποδείχτηκε, ήταν πολύ νωρίς… Ακολούθησαν χαιρετούρες με τις μπάντες, μια μπύρα, μια γρήγορη ματιά στο πολύ ωραίο merchandising των παιδιών και επιτέλους, κατά τις 11 και κάτι, οι πρώτες νότες του “Tear” των «BrightSide.» ακούστηκαν.

Απίστευτα δεμένοι επί σκηνής και με πάρα πολύ καλό και καθαρό ήχο, επί 45 λεπτά, ξεσήκωναν το 8ball, συνδυάζοντας post punk και indie rock ήχους. Με έναν μάλλον κεφάτο Κωνσταντίνο στο μικρόφωνο και την κιθάρα, ο οποίος, με περίσσιο χιούμορ και διάθεση, προλόγιζε τα κομμάτια, οι «BrightSide.» παρουσίασαν τραγούδια απ’ όλη την, μέχρι τώρα, μουσική τους πορεία. Ένα κομμάτι αφιερωμένο σε όλους εμάς, το οποίο μπορεί για μας να μη σήμαινε τίποτα, όμως για τους «BrightSide.» σημαίνει πολλά, ήταν το “Nothing”, τα καινούρια,” Kill”, “Dirty” και “Just”, αλλά και το video clip “Get Down” ήταν μερικά από τα τραγούδια, που είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε ζωντανά από τους Θεσσαλονικείς, τα οποία είχαν και την αντίστοιχη θετικότατη ανταπόκριση από το κοινό, που είχε γεμίσει το 8ball. Προσωπικό αγαπημένο της βραδιάς, εκ των «BrightSide.», το “Where are the mods?”, το οποίο έδωσε τη σειρά του στο «166», αγαπημένο της μπάντας αυτή τη φορά, για να κλείσει, εν μέσω θερμού χειροκροτήματος, η setlist.

Είχαν αφήσει αρκετά χαμόγελα στο κοινό οι «BrightSide.», όμως η ώρα είχε ήδη περάσει 12 και με μια μικρή καθυστέρηση, λόγω τεχνικών θεμάτων (πάντα αυτοί οι μπασίστες…), οι «Jane Doe» πήραν θέσεις απέναντι μας, με το υποβλητικό φως των visuals του Γιάννη, να δίνουν την σωστή ατμόσφαιρα γι’ αυτό που θα ακολουθούσε. Αργά και επιβλητικά ξεκίνησαν το setlist τους, οι έταιροι Θεσσαλονικείς «Jane Doe», ρίχνοντας τα πνεύματα με το “Beautiful lies”. Ήξερα ότι ο Πρόδρομος είναι εκφραστικότατος επί σκηνής. Παρόλα αυτά, και πάλι, εξεπλάγην με το πόσο εύκολα μπορεί και βγάζει όλο αυτό το συναίσθημα των στίχων και της μουσικής ζωντανά. “All the poets are dead”, “Let me in / There’s a place (that even you don’t know)” και “Small talk with the Devil”, ήταν μερικά από τα πολύ γνωστά και χαρακτηριστικά κομμάτια των «Jane Doe», αλλά το πλέον χαρακτηριστικό της μπάντας είναι πως, πραγματικά, αφήνει τη μουσική να μιλήσει, χωρίς πολλές φανφάρες και πρόλογο. Η στιγμή, όμως, που ανυπόμονα περίμενα ήρθε, όταν τα παιδιά αποφασίσανε να αφήσουν στην άκρη ένα κομμάτι, για ν’ αφιερώσουν το “This pain is real” σε έναν φίλο που έφυγε, το οποίο κι έγινε, με αρκετή συναισθηματική φόρτιση από πλευράς της μπάντας, γεγονός που, τολμώ να πω, πως με συνεπήρε. Αν και προοριζόταν για τελευταίο τραγούδι, και μετά από «παράκληση» του κοινού προς τον Αντώνη (κιθάρα) να επιστρέψει επί σκηνής, οι «Jane Doe» συνέχισαν με το ερωτικό “Tangerine”, ένα κομμάτι για όλους αυτούς τους «ανόητους» έρωτες, που νομίζουμε ότι θα κρατήσουν για πάντα. Η «αυλαία» έπεσε με μια συμβουλή της μπάντας προς τον κόσμο: να μη γίνουμε συνηθισμένοι άνθρωποι. “Ordinary people” λοιπόν, και καληνύχτες.

Συνοψίζοντας, θα ήθελα να παρουσιάσω αυτό το βράδυ της Πέμπτης, προσπαθώντας να το παρομοιάσω με κάτι άλλο. Ένιωσα σαν να είχα βγει κάποιο Σάββατο βράδυ, σε κάποιο γνωστό μπαρ, χωρίς παρέα κι όμως, χωρίς να αισθάνομαι μόνος. Οι δυνατές, ανεβαστικές μουσικές με είχαν συνεπάρει, ο κόσμος, τα φώτα και το αλκοόλ, που έκανε για μια ακόμα φορά σωστά τη δουλειά του. Ξαφνικά, όμως, στα μισά της βραδιάς, είχα σκύψει σκεπτικός στο μπαρ και τότε ούτε τα φώτα είχαν σημασία, ούτε ο κόσμος, γιατί ήταν όλα «σκοτεινά». Πολλή σκέψη και ακόμα πιο πολλά συναισθήματα γύρισαν ξανά στο κουρασμένο μυαλό. Τόσα πολλά, που άρχισα κι εγώ να ψάχνω για ένα άλλο μέρος, που ούτε εγώ ο ίδιος το ήξερα, μιας και, για να χρησιμοποιήσω και τα λόγια του Πρόδρομου, ξαφνικά μου φάνηκε πολύ βαρύ το να γυρίσω σπίτι…

Όταν δυο συγκροτήματα μπορούν να σου δημιουργήσουν τόσο διαφορετικά και συνάμα, τόσο μοναδικά συναισθήματα, πώς να μην έχεις περάσει ιδανικά το βράδυ σου;

Κάνε click εδώ για να ακούσεις τον Beater.gr σε νέο παράθυρο!
Ακολούθησε τον Beater.gr σε Facebook, Twitter και Instagram!