«Αγρύπνια», το ποίημα της Παρασκευής.

Αύριο, σου είπα·
θα ’ρθω αύριο

Δε σε χωρούσε η νύχτα·
φόρεσες γρήγορα-γρήγορα το σώμα σου
και βάλθηκες να διασχίζεις ασταμάτητα
τους καθρέφτες του σπιτιού,
δίχως φανάρια

Σφύριζαν οι λάμπες στο πέρασμά σου
Βγαίναν απότομα από τους τοίχους τα καρφιά
Γρυλίζαν οι κήποι

Με βρήκες ξημερώματα κάπου στην κουζίνα – να ταΐζω ηλιαχτίδες
τα παράθυρα
Δεν είπες τίποτα

Άρχισες να ψάχνεις με μανία για σημάδια
Δάγκωσα τα χείλη σου με τα μάτια μου· δεν το πρόσεξες –

μα από τότε
κουβαλάς τη μουσική
στην πλάτη σου
κάθε νύχτα  

Η Βάλια Τσάιτα-Τσιλιμένη διδάσκει λογοτεχνία, γλώσσα και μετάφραση στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης, όπου εκπόνησε τη διδακτορική της διατριβή πάνω σε θέματα ταυτότητας, κοινωνικής κριτικής και λογοτεχνικής γραφής στη λεγόμενη «γενιά του 1920» στην Ελλάδα. Πέρα από τα ακαδημαϊκά της καθήκοντα, ασχολείται με τη φωτογραφία. Η πρώτη της ποιητική συλλογή «Άγρια Χόρτα» (Εκδόσεις Κίχλη, 2017) εμπεριέχει ποιήματα που γράφτηκαν το 2011-2012.