“Καλά κρασιά” από τον Γιώργο Καρακούση #1!

Καιρό τώρα στριφογύριζε στο μυαλό μου η ιδέα για μια καινούρια signature στήλη. Μιας και έχω την ευκαιρία να δοκιμάζω συχνά  κρασιά, σκέφτηκα να μοιράζομαι με το μικρό κοινό μου τις γευστικές και οινικές αυτές μου εμπειρίες. Με τα δικά μου προσωπικά κριτήρια -που ουδεμία σχέση έχουν με την αξιολόγηση ή την ποιότητα αυστηρά των κρασιών – θα γράφω για τα κρασιά που δοκίμασα μέσα στον μήνα που πέρασε και τα οποία ξεχώρισα για τον έναν ή τον άλλον λόγο, κυρίως λόγω στιγμών και συνδυασμού με φαγητό. Μπορεί να είναι κρασιά φρέσκα ή παλαιωμένα που βρήκα σε μια πολύ καλή λίστα ή από τον συντηρητή μου, μπορεί να είναι είτε εγχώρια είτε από τον διεθνή αμπελώνα. Μπορεί να είναι πιο καθημερινά, μπορεί να είναι και περισσότερο εξεζητημένα. Μακάρι όσοι λίγοι με διαβάζουν να ανατρέξουν σε κάποια φιάλη από αυτές που γράφω και να γευτούν τα ίδια που με ώθησαν να γράψω για το κρασί αυτό.
Μιας και την συγκεκριμένη ιδέα, το να παρουσιάσω δηλαδή τα κρασιά που μου άρεσαν σε μηνιαία βάση την στριφογύριζα στο μυαλό μου εδώ και τουλάχιστον 3 μήνες πριν την κάνω πράξη, θεωρώ ηθική μου υποχρέωση να γράψω μαζεμένα για 3 μήνες. Οπότε ξεκινάω για να προλάβω:

Champagne Haton Grand cru extra Brut, Blanc de Blancs NV: εξαιρετικό vfm από το μικρό αυτό σπίτι της Καμπανίας, με αρώματα λεμονιού και αχλαδιού, μπισκοτένια και ζυμαρένια, πολύ κρεμώδη αφρισμό, κοφτερή οξύτητα που ξεδιπλώνεται όμορφα και με πολύ ωραία διάρκεια. Συνδυάστηκε τέλεια με όστρακα, αυγοτάραχο και τηγανητούς μεζέδες.

Τέχνη Αλυπίας 2024, Κτήμα Τέχνη Οίνου: διαχρονικό και πάντα γαστρονομικό, το χαρμάνι από Sauvignon και Ασσύρτικο από τη Δράμα πάντα έχει μια θέση στα καθημερινά μου τραπέζια. Από τη μία αρωματικό και από την άλλη με ωραία δροσιστική οξύτητα, φρούτο και διάρκεια,το συγκεκριμένο κρασί από την Τέχνη Οίνου δοκιμάστηκε από magnum φιάλη τόσο με ωμές κοπές ψαριών, όσο και με φρυγανισμένο ζεστό ψωμί με αχινούς και στο τέλος με ψάρι στα κάρβουνα. Τα πήγε περίφημα, αποδεικνύοντας πως είναι ίσως το απόλυτο χαρμάνι για ένα καθαρόαιμο ελληνικό τραπέζι θαλασσινών.

Σκυτάλη 2022 Οινοποιείο Χατζηδάκη: το αγαπημένο αυτό Ασσύρτικο από το οινοποιείο στον Πύργο έρχεται στα ποτήρια μας με ντροπαλή μύτη από λεμόνι, ροδάκινο, λευκά άνθη και έντονη ορυκτότητα όπως και αρώματα ζυμών. Στο στόμα είναι πανίσχυρο, σχεδόν γεμάτο με υψηλή οξύτητα,  έντονο φρούτο, ορυκτή γεύση και αίσθηση αλμύρας. Ισορροπημένο, με μεγάλη διάρκεια, πανέτοιμο για κατανάλωση αλλά μπορεί άνετα να παλαιώσει για αρκετά χρονάκια. Η τρέχουσα χρονιά στα ράφια. Εξαιρετικό pairing με ψητή σφυρίδα λεμονάτη σε ένα πολύ ευχάριστο μεσημέρι Κυριακής στο κυριακάτικο τραπέζι.

Σαντορίνη Ασσύρτικο 2017 Αμπελώνες Βασσάλτη: μια πολύ όμορφα παλαιωμένη Σαντορίνη που παρά τα χρονάκια της, δεν έχει κούραση και κανένα ίχνος οξείδωσης. Αποξηραμένα φρούτα και ζαχαρωτά από εσπεριδοειδή και τροπικά, ξηροκαρπάτα και μελένια αρώματα και γεύσεις. Τονισμένη οξύτητα, πολύ καλή διάρκεια και επίγευση, ωραία φρούτο στο στόμα και αίσθηση αλμύρας, με το κρασί να θυμίζει όπου και να το πιεις, ελληνικό καλοκαίρι. Συνδυάστηκε εκπληκτικά με αρνάκι στον ξυλόφουρνο. Δυσεύρετο, αλλά επειδή έχω δοκιμάσει πολλές διαφορετικές χρονιές από αυτό το κρασί, είναι ένα Ασσύρτικο χωρίς φτιασιδώματα, που ακόμα και φρέσκο δεν σε απογοητεύει.

Monsignori 2022, Κτήμα Αργυρού: ήταν το μακρινό 2018 όταν πρωτοδοκίμασα την πρώτη τότε σοδειά του κρασιού αυτού. Το ίδιο συναίσθημα ένιωσα και πάλι δοκιμάζοντας τον υγρό αυτό δαίμονα έντασης και οξύτητας που λέγεται Monsignori. Δύναμη, ένταση λεμονάτου φρούτου, αλμύρα και οξύτητα. Κρασί μεγάλης κλάσης, με διάρκεια και μακρά επίγευση, στάθηκε άνετα δίπλα σε όστρακα, τηγανητούς μεζέδες και φιλέτο σφυρίδας bianco.

Chardonnay 2014 Κτήμα Κατσαρού:  το υπέροχο αυτό Chardonnay το είχα δοκιμάσει πριν μια πενταετία και είχα εντυπωσιαστεί με την δυναμική του. Έτσι όταν ανακάλυψα άλλη μια  φιάλη πριν 2 χρόνια στο κελάρι του Γαστροδρόμιου εν Ολύμπω, την άρπαξα σχεδόν με το ζόρι από τα χέρια του Ανδρέα και την άφησα να περιμένει στον συντηρητή μου υπομονετικά. Μετά από 10 χρόνια, το κρασί παραμένει αγέρωχο, με μύτη από ώριμα εσπεριδοειδή, ώριμο γλυκό ροδάκινο, ορυκτότητα, γλυκά μπαχαρικά, καπνό μαζί με μια υποψία από μέλι. Στο στόμα το φρούτο παίζει σε υψηλά ντεσιμπέλ, η οξύτητα είναι μέτρια (+), το σώμα μέτριο+ με ικανοποιητική διάρκεια και επίγευση. Απλά μυθικό. Επειδή δοκιμάζω ανελλιπώς κάθε του καινούρια σοδειά, η τρέχουσα του 2024 είναι σε μεγάλη φόρμα.

Riesling Urziger Wurzgarten 2022 GG, Dr Loosen: όσες φορές και να πιω αυτό το κρασί δεν το χορταίνω. Αχλάδι, πράσινο μήλο, λεμόνι και κηροζίνη στη μύτη, με το απίθανο vfm Riesling του Loosen να κάνει παπάδες στα ποτήρια με ισορροπία, διάρκεια και μεγάλο δυναμικό παλαίωσης. Ιδανικό για ψαροφαγία, θα προκαλέσει δάκρυα χαράς αν το συνοδεύσετε με κατσικάκι σούβλας ή έστω στον φούρνο.  

Hoof and Lur 2024, Οινοποιείο Τρουπή: Μοσχοφίλερο ελάχιστης παρέμβασης ροζέ; Ω ναι. Αν και δεν είμαι φαν της σχολής ελάχιστης παρέμβασης, το κρασί είναι τυπικότατο  της ποικιλίας, ανθικό και φρουτένιο, πολύ καλοφτιαγμένο  και πολύ γαστρονομικό. Ό,τι πρέπει για καλοκαιρινά τραπέζια και γεύματα το βράδυ.

8 2023, Οινοποιείο Moschopolis: οι απίστευτα αυτοί cool τύποι του Moschopolis, φτιάχνουν ένα παλιάς κοπής ροζέ που περνάει από 5ης – 6ης χρήσης βαρέλια, βαθύχρωμο και πολύ γαστρονομικό. Στη μύτη έχει κύματα ώριμης φράουλας και γλυκού βύσσινου ενώ το κάδρο συμπληρώνει μια πολύ ωραία καραμέλα βουτύρου. Γεμάτο και δροσιστικό, πολύ φρουτένιο και γαστρονομικό, το συνδύασα με τηγανητά κεφτεδάκια αλλά και αρακά με μοσχάρι και τα πήγε περίφημα.

Παμίδι 2024, Κτήμα Βουρβουκέλη: το ερυθρωπό αυτό σταφύλι κάθε φορά που το δοκιμάζω μου αρέσει περισσότερο. Με το πλεονέκτημα που του δίνει το χρώμα του να εκχυλίζει στο μέγιστο δυνατό τα υπέροχα αρώματα ζουμερού κερασιού και φράουλας, σε  κερδίζει από τις πρώτες γουλιές, ενώ η τονισμένη του οξύτητα το κάνουν ιδιαίτερα γαστρονομικό και κατάλληλο ακόμα και για μπάρμπεκιου, για να κάτσει δίπλα στα πρώτα πιάτα και μεζέδες. Εγώ το δοκίμασα με σαρμαδάκια λεμονάτα, λαδερά και κρασότυρο Κρήτης και τα πήγε θαυμάσια.

Μαυροτράγανο Λαγότοπος 2021, Κτήμα Μιχαηλίδη: μία από τις πιο όμορφες ετικέτες του ελληνικού αμπελώνα. Ένα Μαυροτράγανο τελείως διαφορετικό από τα Σαντορινιά, με αρώματα ανθικά, μαύρα φρούτα όπως μούρα και δαμάσκηνα, βότανα, καπνό και μαύρη σοκολάτα. Πολύ ισορροπημένο, πληθωρικό, με ταννίνες χοντρές αλλά στρογγυλές και με μεγάλη ένταση φρούτου, καθώς και δευτερογενών στοιχείων και αρωμάτων. Εξαιρετικό pairing με μοσχαρίσια κοπή και βοδινό φούρνου γλασσαρισμένο. Η τρέχουσα χρονιά στα ράφια.

Pinot Noir 2016 Santa Rita Hills Sandi Wines: σε ένα μπάρμπεκιου με τους WineNerds φίλους, ανάμεσα σε αρκετά ερυθρά, έκανε την εμφάνισή της αυτή η φιάλη που είχε μείνει ξεχασμένη στο κελάρι μας. Μιας και κανένας μας δεν πίστεψε πως θα ήταν οκ, την ανοίξαμε  σαν “ορεκτικό”. Η παράσταση που ακολούθησε, μας έδωσε ένα γερό μάθημα. Άφθονο ώριμο κόκκινο και μαύρο φρούτο, δασικό έδαφος και μανιτάρι στη μύτη, ενώ στα ποτήρια ακολούθησε κρεσέντο έντασης φρούτου και αρωμάτων, με κοφτερή οξύτητα και ικανοποιητική επίγευση. Την καταναλώσαμε ελαφρώς πιο κρύα από ό,τι έπρεπε, στάθηκε με χαρακτηριστική ευκολία δίπλα σε λουκάνικα, χοιρινές σπαλομπριζόλες και μοσχαρίσιες κοπές Αργεντινής. Ακόμα και τώρα μετά από 2 μήνες, όταν μιλάμε με τα παιδιά, μνημονεύουμε αυτό το κρασί που προέρχεται από ένα χαρισματικό terroir. Υπέροχο και άκρως καλοκαιρινό κρασί.

Κτήμα Φουντή Ξινόμαυρο 2013: ελάτε τώρα, ξέρω πως πολλοί έχετε Νάουσες του 2013 φυλαγμένες και περιμένετε. Εγώ δεν μπορούσα να περιμένω και άνοιξα ένα από τα αγαπημένα μου Ξινόμαυρα και δεν με απογοήτευσε. Παράσταση για έναν ρόλο με ένα Ξινόμαυρο που είναι ίσως η καλύτερη χρονιά που έχει βγάλει το Κτήμα μαζί με το 2019. Ρεσιτάλ φρεσκάδας, έντασης φρούτου και ισορροπίας από ένα κομψό αλλά τόσο δυνατό Ξινόμαυρο παλιάς κοπής και φιλοσοφίας. Ανοίχτηκε στο τέλος του γεύματος, αλλά δεν είχαμε καμιά δυσκολία να το καταναλώσουμε ακόμα και σκέτο, χάρη στο φρούτο και την κομψότητά του.

Tokaji 6 Puttonyos Aszu, Royal Tokaji: δοκιμάστηκε σε τραπέζι μαραθώνιο μετά από πολλά και διαφορετικά κρασιά, επειδή η παρέα ήθελε γλυκό. To κρασί είναι μελένιο και φρουτένιο, το χάδι του βοτρύτη έχει κάνει το θαύμα του, ενώ είναι απίστευτα ισορροπημένο και με ατελείωτη επίγευση. Δυστυχώς συνδυάστηκε με μπακλαβά τον οποίον και εξαφάνισε εύκολα, κάντε ένα δώρο στον εαυτό σας και δοκιμάστε το με ροκφόρ ή stilton.