Ένα βιβλίο εξερεύνησης της βερολινέζικης club κουλτούρας!

Όπως και τα αμέτρητα νυχτερινά clubs παγκοσμίως, έτσι και στο Βερολίνο παρέμειναν σε μεγάλο βαθμό κλειστά κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Ο συγγραφέας Timo Stein και η φωτογράφος Marie Staggat ξεκίνησαν για να αιχμαλωτίσουν αυτές τις αλλόκοτες στιγμές στην ιστορία και να τις ενσωματώσουν σε ένα βιβλίο, το HUSH – Berlin Club Culture in a Time of Silence, κυκλοφορία του οποίου είναι προγραμματισμένη για την πρώτη Μαρτίου και διαθέσιμη μέσω του online Γερμανικού βιβλιοπωλείου Parthas Verlag.

Η Marie Staggat δούλευε ως φωτογράφος στο Tresor στην ηλικία των 21 και δημοσίευσε το πρώτο της βιβλίο, 313ONELOVE, για την Detroit ηλεκτρονική μουσική το 2016. Αντίστοιχα, ο Timo Stein έχει γράψει και επιμεληθεί υλικό για Spex, Cicero, Der Tagesspiegel και Rhein-Zeitung. Στη διάρκεια της ιδιόμορφης αυτής club περιοδείας τους εν μέσω καραντίνας, ήρθαν σε επαφή με ανθρώπους που όχι μόνο παλεύουν για να κρατήσουν τις δουλειές τους, αλλά φοβούνται μήπως και χάσουν τον χώρο που αποκαλούν σπίτι τους. Τους συνάντησαν σε μέρη που είναι σχεδιασμένα για ανθρώπινη παρουσία και αλληλεπίδραση, που όμως όντας ολοκληρωτικά άδειοι επιδρούν αρνητικά.

Μετά το σύντομο άνοιγμα του περασμένου χρόνου με αυστηρές αποστάσεις και κανόνες που απαγόρευαν τον χορό, όλα διατηρήθηκαν σταθερά κλειστά από τον Απρίλιο του 2020. Από τότε ως τον Δεκέμβριο, ανάμεσα στα 40 clubs που επισκέφτηκαν ήταν τα Tresor, Watergate Club, SchwuZ, Weekend OHM, Sameheads, Paloma, KitKatClub, GRETCHEN, Else, Suicide Circus και Arena Club.  Μαζί με τις φωτογραφίες που έβγαλαν από τις εγκαταστάσεις μπορεί κανείς, επιπλέον, να διαβάσει και τις συνεντεύξεις που διεξήγαγαν με όλο το προσωπικό – από τους managers και τους bartenders, μέχρι τους καθαριστές και τους «κυνηγούς ταλέντων».

Η Staggat και ο Stein συνάντησαν δραστήριους, απογοητευμένους, αλλά δυνατούς ανθρώπους που οικειοθελώς παρείχαν μια βαθύτερη ματιά όχι μόνο στην προσωπική τους κατάσταση, αλλά και στους προσωπικούς τους χώρους. Πήγαν μαζί σε παλιές μπυραρίες, εργοστάσια ηλεκτροδότησης, επισκέφθηκαν τοποθεσίες κάτω από τις αψίδες του προαστιακού S-Bahn, γκαράζ και πάρκινγκ, μονοκατοικίες, πύργους ελέγχου, αυλές, κελάρια και βάρκες. Μέρη, δηλαδή, που κουβαλούν τη δικιά τους ιστορία.

Διάβασε ακόμη: Η πτώση του Τείχους και η σημασία της techno για το Βερολίνο.

Με μια πρώτη ματιά, το βιβλίο φαίνεται πως αφορά απλώς τα clubs στη διάρκεια της πανδημικής κρίσης. Με τη δεύτερη όμως, καταλαβαίνει κανείς ότι πρόκειται για ένα δημιούργημα που σου δείχνει τι μπορεί για κάποιους να σημαίνει «σπίτι». Εξερεύνησαν χώρους που αξιοποιήθηκαν κυρίως στο Ανατολικό Βερολίνο ύστερα από την πτώση του Τείχους, στη διάρκεια δηλαδή που οι μουσικοί πρωτοπόροι μεταμόρφωναν τα παρατημένα και κατεστραμμένα βιομηχανικά τοπία σε μέρη δημιουργικότητας και ελευθερίας. Κι αυτό που κάνει το βιβλίο είναι να μας μεταφέρει ακριβώς εκεί, σε μια έκταση 360 σελίδων πλούσιων από εικόνες, σημειώσεις και συνεντεύξεις. Κάτι σαν μια σύγχρονη μορφή ντοκιμαντέρ με υψηλής ποιότητας υλικό που αποκαλύπτει ενδελεχείς ματιές στο βάθος μιας ξεχωριστής «υποκουλτούρας». Ίσως να ‘ναι κι ένα ιστορικό αρχείο για όσα δε θα μπορέσουν -ενδεχομένως- στο μέλλον να υπάρχουν σε τέτοια ποικιλία και διαφορετικότητα.

Μία εκ των σπουδαιότερων πόλεων για πάρτι, το Βερολίνο, αντιμετωπίζει την πανδημία με έναν τρόπο ξεχωριστό. Πώς συνεχίζουν, όμως, να στέκονται ζωντανά τα clubs και πώς θα γίνει η επιστροφή σε κάτι που αγγίζει την κανονικότητα; Ως χώροι είναι συνώνυμοι με τον χορό, τον ιδρώτα, την οικειότητα, την ελευθερία και μια παροδική απουσία ελέγχου αλλά, δυστυχώς, οι καταστάσεις επιβάλλουν μια ακούσια σιωπή σε μερικές από τις πιο θορυβώδεις τοποθεσίες της πόλης.

______________________

Τα έσοδα των πωλήσεων θα διατεθούν στην υποστήριξη των clubs που συμμετείχαν σε αυτό το project.