Συνέντευξη με τον Selective Response.
Ο Selective Response είναι ένας techno παραγωγός, ο οποίος πέρα από το πάθος του για την συγκεκριμένη μουσική, έχει το δικό του ιδιαίτερο podcast κι ένα χόμπι που δεν μπορεί να αποχωριστεί. Όσον αφορά τη δουλειά του, το εν λόγω project δημιούργησε ένα δισκογραφικό «καταφύγιο» το 2019 με τίτλο “Crisis of Man“, όπου παρατηρούμε κυκλοφορίες που επεκτείνονται σε ένα ευρύ φάσμα του ηλεκτρονικού ήχου. Στην μέχρι στιγμής πορεία του έχει «εξοπλίσει» set μεγάλων ονομάτων της σκηνής και υποστηρίχθηκε από εξίσου γνωστά media του χώρου, με αποτέλεσμα η μουσική του να ‘χει ακουστεί και στον mainstream και στον underground κόσμο. Πρόσφατα, μάλιστα, κυκλοφόρησε το συνεργατικό EP “Enemy Within” κι εμείς, με αφορμή αυτό, βρήκαμε μια καλή ευκαιρία για να τον γνωρίσουμε καλύτερα.
Αν ήταν να παρουσιάσεις τον Selective Response ήχο, πώς θα τον περιέγραφες;
Θα έλεγα: Αγνή ένταση κι ασταμάτητη ενέργεια.
Υπάρχει μια βαριά, σκοτεινή ατμόσφαιρα σε ένα ευρύ φάσμα μουσικών στιλ που διακρίνεται στις κυκλοφορίες σου. Ποια είναι η έμπνευσή σου σχετικά με τον ήχο και τι προσπαθείς να εκφράσεις μέσω αυτών;
Προσπαθώ να ενσωματώσω όλες τις διαφορετικές μουσικές επιρροές που έχω κι αυτό έχει οδηγήσει σε μερικά πολύ ενδιαφέροντα αποτελέσματα. Προσπαθώ να φέρω ένταση στην κάθε μου δουλειά. Όσον αφορά το τι προσπαθώ να εκφράσω, είμαι απλά ο εαυτός μου. Η ειρωνεία είναι ότι είμαι ένα πολύ θετικό και χαρούμενο άτομο, παρά τις σκοτεινές και βαριές ατμόσφαιρες.
Επικεντρώνεσαι σε μια ιδέα ή κινείσαι ελεύθερα όταν έρχεται η ώρα να γράψεις ένα κομμάτι;
Εξαρτάται από το κομμάτι. Το καθένα είναι διαφορετικό, αλλά συνήθως το καλύτερο είναι να ακολουθείς τη ροή και την κατεύθυνσή του αντί να την επιβάλλεις.
Το “Crisis of Man” είναι ένας αρκετά δυστοπικός, όμως αληθινός, τίτλος για ένα label. Πώς προέκυψε και ποια είναι τα σχέδιά σου γι’ αυτό;
Αρχικά ήταν τίτλος κομματιού, όμως όταν ήμουν στα πρώτα στάδια της δημιουργίας του label, φαινόταν καλύτερο να χρησιμοποιηθεί ως τίτλος του. Έχει διάφορες σημασίες, αλλά στην πραγματικότητα είναι απόσπασμα μιας φράσης του Dan Pena: «Το μεγαλύτερο βάρος για κάποιον είναι οι ανεκπλήρωτες δυνατότητές του», που για ‘μένα σημαίνει πως είναι καθήκον μας να κάνουμε αυτό που χρειάζεται για να ζήσουμε αληθινά. Το σχέδιο είναι απλώς να συνεχίζω να «χτίζω» σε αυτό.
Πώς λειτουργεί η “selective response” συμπεριφορά στη διάρκεια της πανδημίας;
Ειλικρινά, πολύ καλά. Η ειρωνεία είναι ότι αυτόν τον καιρό πρέπει να προσέχεις τι λες και πώς αυτό μεταφέρεται, εξ’ αιτίας του πόσο γρήγορα οι άνθρωποι παρερμηνεύουν το περιεχόμενο. Ευτυχώς, δεν δημοσιεύω πολλά για να υπάρξει το σχετικό ρίσκο. 🙂
Το “Corruption” ως κυκλοφορία είναι αφιερωμένο στην πανδημία, μετά από μήνες εγκλεισμού στο West Coast. Το στιλ του είναι αναμενόμενα ωμό, αλλά πώς αυτή η «προσφορά» σε βοήθησε; Προσπάθησες για κάτι διαφορετικό ως παραγωγός;
Τα “History of Corruption” και “Moment of Desperation” γράφτηκαν χωρίς πρότερο σχεδιασμό. Απλώς εμφανίστηκαν και ταίριαξαν και στην πραγματικότητα ήταν αρκετά πρωτοποριακά ως κομμάτια. Κι αυτό γιατί ένιωθα μαγκωμένος εκείνο τον καιρό κι όταν αυτά ήρθαν από το πουθενά ανέβασαν τον ήχο και τις ικανότητές μου στο επόμενο σκαλί. Να αναφέρω και το ότι υποστηρίχθηκαν την στιγμή που κυκλοφόρησαν, πράγμα όντως θαυμάσιο.
Από τι αποτελείται ο δημιουργικός σου χώρος; Πνευματικά και υλικά.
Είμαι κάπου ανάμεσα στην απλότητα και στο ελεγχόμενο χάος. Έχω ξοδέψει πολύ χρόνο να τακτοποιώ το studio για να μου ταιριάξει και με την τωρινή διαρρύθμιση δείχνει τέλειο.
Θα ήθελες να μας πεις περισσότερο για τα βήματα που ακολουθείς στην παραγωγή και τον εξοπλισμό που χρησιμοποιείς;
Συνήθως όλα τα κομμάτια ξεκινάνε ως τζαμάρισμα και έπειτα μετατρέπονται σε κάτι ολοκληρωμένο. Τις περισσότερες φορές ξεκινάω με το Elektron drum machine μου και εκεί προσθέτω τους υπόλοιπους ήχους, τις μπασογραμμές κ.λπ.. Άλλες πάλι ξεκινάω με pad ήχο ή κάτι παρόμοιο και προτιμώ να διατηρώ το groove. Κατά κύριο λόγο, χρησιμοποιώ hardware synths και προς το παρόν τίποτα ακριβό. Μόλις απέκτησα ένα Midas Venice 320 mixer, οπότε και μαθαίνω πώς να το εντάξω σε αυτό που κάνω.
Τι σε κάνει να νιώθεις ολοκληρωμένος και ενθουσιασμένος με το hardware που έχεις; Πώς ξεκίνησες με όλο αυτό;
Έπαιζα κιθάρα από τα 12 μου και πάντοτε προτιμούσα το απτό και το πρακτικό. Αγόρασα ένα Access Virus από τον καθηγητή μου κάπου στο 2012 και το πούλησα μετά από λίγα χρόνια, γιατί με αρρώσταινε που τις μισές φορές δε δούλευε. Έτσι, πριν από τρία χρόνια, απέκτησα τα Elektron Digitakt και Digitone κι έκτοτε εξοπλίζομαι όλο και περισσότερο. Έπιανα τον εαυτό μου να ακούει τις ηχογραφήσεις που είχα κάνει με αυτά τα δύο και αγάπησα πραγματικά την αίσθηση που έβγαζαν. Και το πιο πρόσφατο, το “Enemy Within” έγινε επίσης με αυτά.
Ποια είναι τα πρότυπα που όταν επιτευχθούν, μπορούν να θεωρηθούν ένδειξη προσωπικής προόδου / ανάπτυξης;
Όταν ακολουθώ την ιδανική μου καθημερινή ρουτίνα κι έχοντας πειθαρχήσει για κάποιες βδομάδες σε αυτό, όλα λειτουργούν καλύτερα. Νιώθω καλύτερα, σκέφτομαι καλύτερα, δημιουργώ καλύτερα. Η αυτοπειθαρχία ισούται με ελευθερία.
Σε μια συζήτηση απόψεων ή γνώσεων με κάποιον που θαυμάζεις, ποιος θα ήταν αυτός και τι θα ανταλλάζατε;
Πιστεύω αυτός θα ήταν ο Tim Ferriss. Πρώτον, θα ήθελα να τον ευχαριστήσω για την γνώση που παραχώρησε στον κόσμο και για την τεράστια επιρροή του στην ζωή μου. Έπειτα, αυτό που θα προτιμούσα να πάρω, θα ήταν πιθανόν μια καθοδήγηση για να κατανοήσω πλήρως τις μεθόδους διδασκαλίας και μάθησής του.
Τι σκέφτεσαι για την μουσική, συγκεκριμένα για την ηλεκτρονική, ως μια μορφή τέχνης;
Είναι κάθε συναίσθημα σε φυσική μορφή.
Ένα κομμάτι από άλλο είδος που αδυνατείς να πάψεις να σκέφτεσαι και γιατί;
Το “Forget About Georgia” του Lukas Nelson. Πρόκειται για τον γιο του Willie Nelson και πραγματικά βγάζει καταπληκτική μουσική. Όπως προείπα, αυτό το κομμάτι είναι συναίσθημα σε φυσική μορφή. Τόσο βαθύ κι απλά απίθανο.
Θες να μας πεις για το πώς περνάς τον ελεύθερο χρόνο σου; Τι δραστηριότητες αγαπάς να κάνεις και τι «κυνηγάς» μέσω αυτών;
Το δεύτερο μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου καταλαμβάνει το surfing. Μένω αρκετά κοντά στον ωκεανό και είναι κάτι που κάνω καθημερινά. Εκτός αυτού, έχω το “Mind Body Future“, ένα podcast επίγνωσης που ξεκίνησα πρόσφατα κι έχει αρκετή απήχηση μέχρι στιγμής. Ο στόχος μου με αυτό είναι να διασκεδάσω και να βοηθήσω ανθρώπους να φτάσουν σε ένα πιο ενσυνείδητο στάδιο ύπαρξης.
Ένα μήνυμα που θα ήθελες να μοιραστείς;
Δανειζόμενος τα λόγια του Steven Pressfield, «Μην ξεχνάς: Αυτήν ακριβώς την στιγμή μπορούμε να αλλάξουμε τις ζωές μας. Δεν υπήρχε και ούτε θα υπάρξει κατάλληλη ώρα για να επιβληθούμε στην αντίσταση (κατά της δημιουργικότητας). Στο τώρα μπορούμε να κάτσουμε και να κάνουμε την δουλειά μας».
______________________
Links
Facebook/ Soundcloud: @selectiveresponse1
Interview with Selective Response.
Selective Response is a techno producer, who in addition to his passion for this genre, has his own special podcast and a hobby that can not live without. In terms of his work, this project led to a label in 2019 entitled as “Crisis of Man“, where the content of its releases includes a wide range of electronic music sub-genres. In his journey so far he “equipped” sets of famous names of the scene and supported by well-known media, resulting to a great reach for his music in either mainstream or underground world. Recently, the collaborative EP “Enemy Within” was released and we found a good opportunity to learn more about him.
If you were to introduce the sound of Selective Response, how would you describe it?
I would say “pure intensity and relentless energy”.
There is a heavy, dark atmosphere with a broad range of musical styles spanning across your releases. What is your inspiration in terms of sound and what are you trying to express through them?
I try to incorporate all of my different influences in my music, and it’s lead me some very interesting results. I try to bring the intensity in each work. As for what I’m trying to express, I am simply being myself by. Ironically, I’m a very positive and happy person, despite the dark and heavy atmospheres.
Do you focus on an idea or you roam freely when it comes to track production?
It depends on the track. Each one is different, but usually it’s best to follow the flow and direction of the track instead of trying to direct it.
“Crisis of Man” is a very dystopic, yet true, title for a label. How did it come and what are the plans for it?
It was originally a track title, but then when I was in the early stages of planning the label, it felt better as a label name. There are a couple meanings to it, but surprisingly it’s actually a take on a quote by Dan Pena that says “man’s greatest burden is unfulfilled potential”, which to me means that it is our duty to do whatever we need to live our most honest selves. The plan is to continue building it too.
How is the attitude of “selective response” working through this pandemic?
Great honestly. Ironically, these days you must be careful what you say and how it comes across because of how quick people are to take things out of context. Thankfully I don’t post enough to run the risk of anything like that 🙂
The “Corruption” release is dedicated to pandemic after months of lockdown in West Coast. Its style is very raw as expected, but how did this “tribute” help you as a person? Did you try something different as producer, too?
History of Corruption and Moment of Desperation were written without much initial planning. They kind of just came together, but they were definitely breakthrough tracks. Meaning that I was feeling stuck, and then these two tracks came out of nowhere and elevated my sound and abilities to the next level. Not to mention they got support almost as soon as I bounced them out, which was amazing.
What makes your creative space? Mentally and physically.
I’m somewhere between simplicity and controlled chaos. I have spent a lot of time rearranging my studio to get it just right and how it’s setup right now seems to be great.
Would you like to tell us more about your production steps and the equipment you are using?
Normally all tracks start out as a jam, and then morph into a full track. Most times, I’ll start out on one of my Elektron drum machines, then add other sounds like basslines and such. Sometimes I start with a pad sound or something, but I prefer getting a groove going. I mostly use hardware synths, but nothing overly expensive right now. I did just get a Midas Venice 320 mixer, so I’m learning how to work that into my workflow.
What makes you feel complete and excited by using your hardware? How did you first get involved into that?
I have played guitar since I was 12 and have always preferred tactile and hands-on experiences. I bought an Access Virus from my professor in like 2012 then sold it a year or two later because I was sick of it not working half the time. Then I purchased an Elektron Digitakt and Digitone about three years ago now and have since been growing my arsenal. I actually was listening back to some records I made using only those two machines, and really loved the feeling of them. My newest record Enemy Within was made with just those two bits.
What are those standards that when achieved, could be called a personal progress / growth?
When I’m sticking to my ideal daily routine, and have been disciplined for a couple weeks, everything simply works better. I feel better, I think better, I create better. Discipline equals freedom.
In an exchange of thoughts or knowledge with someone you admire, who would that be and what would you “give and take”?
I think that would be Tim Ferriss. First, I would give thanks for all the knowledge he has bestowed upon the world, and for the great influence he’s had on my life. What I would like to take from him is perhaps a mentorship to fully understand his process for learning and teaching.
What do you think of music, specifically electronic, as a form of art?
It’s every emotion in physical form.
A track from a different genre that you can’t stop thinking and why?
Lukas Nelson – Forget About Georgia. It’s Willie Nelson’s son, and damn does he make some amazing music. Like I said above, this track is emotion in physical form. It’s so deep and just amazing.
Can you tell us more about your free time? What activities you love to do and what are you pursuing through them?
The second biggest part of my life is surfing. I live a few blocks from the ocean and surf almost every day. Other than that, I have a mindfulness podcast called “Mind Body Future” that I recently started, and it’s received a great response so far. My goal with it is to have fun and help people achieve a more mindful state of being.
A message you would like to share?
“Never forget: This very moment, we can change our lives. There never was a moment, and never will be, when we can turn the tables on Resistance (against creativity). This second, we can sit down and do our work.” – Steven Pressfield.
______________________
Links
Facebook/ Soundcloud: @selectiveresponse1
