Το Thessaloniki Queer Arts Festival 2020 ρωτά: Τι είναι Φόβος και τι είναι Έρως;

To Thessaloniki Queer Arts Festival (TQAF) είναι μια πρωτοβουλία που στοχεύει να μεταμορφώσει τις βαθιά ριζωμένες παρανοήσεις προς την queer και ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα μέσω καλλιτεχνικών και πολιτιστικών πρακτικών. Το φεστιβάλ ιδρύθηκε το 2018, και διοργανώνεται απο τους/τις Θωμά Διάφα, Dominic Sylvia Lauren, Βάσια Μαγουλά, Εύη Μίνου, Αριστέα Ρέλλου, και Magda Vaz, που παρέχουν σε queer καλλιτέχνες πλατφόρμες εξερεύνησης κοινωνικό-πολιτιστικών φαινομένων που σχετίζονται με την εμπειρική queer ταυτότητα. Το TQAF βασίζεται σε ένα συνεργατικό μοντέλο λειτουργίας ως προς την επιμέλεια του φεστιβάλ.

Στην τρίτη του ετήσια έκδοση και μέσω μιας σειράς διαδικτυακών παρεμβάσεων, το TQAF 2020 ελπίζει να προσφέρει την ευκαιρία σε υπο-εκπροσωπούμενους/ες καλλιτέχνες/ιδες, συγγραφείς και ακτιβιστές/ριες-μέλη της TQAF 2020 κοινότητας να μοιραστούν το έργο τους από τις 20 Ιουνίου – 10 Ιουλίου 2020. Η θεματική του φετινού φεστιβάλ και της ίδιας της έκθεσης είναι το ερώτημα Τι είναι Φόβος; μετά από το Τι είναι Έρως; και Τι είναι Queer; των πρώτων δύο ετών.

Οι 35 καλλιτέχνες που συμμετέχουν στην ψηφιακή έκθεση παρουσιάζουν έργα και δράσεις που επαφίονται στο ζήτημα του φόβου μέσα από ένα εύρος αναζητήσεων που έχουν να κάνουν με πτυχές του φαινομένου όπως, τον θάνατο περιθωριοποιημένων ομάδων, το τραύμα και τις προεκτάσεις του, τη μνήμη, την queer γλώσσα, την πολιτική του σώματος, τις έμφυλες ταυτότητες, τον δημόσιο χώρο και την δράση και τον ακτιβισμό. Με βάση αυτές τις υπο-θεματικές, η έκθεση αυτή είναι χωρισμένη σε πέντε ενότητες: 1. Qατακτώντας το Δημόσιο / 2. Απαλύνοντας το Qράτος / 3. Επανακτώντας το Ένσαρκο / 4. (Απ)αγγέλοντας την Αντανάκλαση (των) / 5. Ξετυλίγοντας το Ύστερο

Μαριλένα Αλιγιζάκη, Elena Ilia (2020)
Το έργο αποτελεί ένα βίντεο-ντοκιμαντέρ της ζωής της Elena Ilia. Η Elena προσδιορίζεται ως ΛΟΑΤΚΙ+ άτομο και ανήκει στην οργάνωση Proud Seniors Greece (ομάδα υποστήριξης ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων 50+). Εκπροσωπώντας όλους εκείνους που μάχονται με την αναγνώριση της ταυτότητας φύλου και του σεξουαλικού προσανατολισμού τους, από το σύνολο της κοινωνίας, μιλάει για το πώς εκείνη στην ηλικία των 50 ετών έκανε coming-out και τι πραγματικά φοβόταν μέχρι τότε. Μιλάει για τη μάχη της με το φόβο της αποκάλυψης του σεξουαλικού προσανατολισμού της, αλλά και για τις καθημερινές μάχες απέναντι στους επικαθήμενους φόβους που επιβάλλει η κοινωνία σε σχέση με την κανονικότητα.

Δημήτρης Ταΐρης, The Urge (2019-2020)
The Urge είναι μια φωτογραφική εργασία/έρευνα πάνω στις δημόσιες ανδρικές τουαλέτες και τη διάδραση που υπήρχε εκεί από τη δεκαετία του ’80 μέχρι και σήμερα.

Η έκθεση συνοδεύεται από ακόμη 25 δημιουργούς ταινιών μικρού μήκους και αρκετούς μουσικούς και ακτιβιστές από 40 περίπου χώρες παγκοσμίως.

Oh Yeah, Σκηνοθεσία: Ληλένα Μαρίνου
Το Oh Yeah είναι μια ανοιχτή επιστολή από μια νέα γυναίκα που εξερευνεί τη χαρά της αυτοικανοποίησης και τελικά προσκαλεί κι άλλους να έρθουν μαζί της. Ανακαλύπτει ότι το σώμα είναι σαν ένα λούνα παρκ, ένα μέρος όπου το σεξ είναι παιχνίδι.
Στις φετινές συμμετοχές συμπεριλαμβάνονται έργα όπου η χρήση της εικονικής πραγματικότητας, η ψηφιακή αφήγηση, τα GIFs και οι ποικίλες εφαρμογές και λογισμικά ως θεμελιώδη κομμάτια του καλλιτεχνικού έργου, υπερβαίνουν τα όρια μιας συμβατής διαδικτυακής παρουσίασης και τείνουν να αποτελέσουν μια πλούσια ψηφιακή εμπειρία.

Επισκεφτείτε το queerartsfestival.gr για να δείτε την έκθεση και το φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους και ακολουθήστε μας στο Instagram @queerartsfestivalgr.