Διοργανωτές κάτω των 30 μοιράζονται τις δυσκολίες ενός επιτυχημένου μουσικού φεστιβάλ!
https://www.facebook.com/festyinthewest/videos/395767164678180/
Για πολλούς από εμάς, ένα event που φέρνει δημιουργούς όπως Marcellus Pitman, Peach και CC:DISCO! από μια απομακρυσμένη, δυτική γωνιά της Ουαλίας, είναι κάτι το πραγματικό σπάνιο. Η ιστορία όμως της διοργάνωσης αυτού του event έχει πολλές δυσκολίες. Ο διοργανωτής Joe Worley (ετών 25) αναφέρει πώς ο υπεύθυνος για την ηχορύπανση στο Pembrokeshire County Council ήθελε να σταματάει η μουσική στις 22:00. Κι ενώ οι διοργανωτές ζητούσαν διαπραγμάτευση, ώστε να κρατήσουν το event μέχρι τις 02:00, η απάντησή του ήταν πως αυτό είναι γελοίο γι’ αυτή την περιοχή. O Jack Lear (ετών 26) θυμάται χαρακτηριστικά πόσο νευρικός ήταν για τον τρόπο που εξερευνούσαν οι περίπου 20 υπεύθυνοι τον χώρο, την ημέρα της έναρξης του event. Όμως, ευτυχώς, το ότι ακολούθησαν τους κανονισμούς τους έδωσε το πράσινο φως. Η αρχή έγινε ως ένα πριβέ πάρτι, το 2017, στο οποίο μαζεύτηκαν περίπου 150 άτομα. Το 2018, ωστόσο, ο Joe αποφάσισε να τονώσει κάπως την κατάσταση και να συνεργαστεί με τον παιδικό του φίλο Jack, για να μετατρέψει το όλο εγχείρημα σε ένα ολοκληρωμένο φεστιβάλ. Για τον τελευταίο, η επιχειρηματικότητα ήταν στο τσεπάκι του, καθώς δούλευε σε μια εταιρεία εξαγωγών με ρούχα και σε συνδυασμό με την αγάπη του για την μουσική και το όραμα και τις γνώσεις του Joe μπόρεσαν να στήσουν το Westival. Έτσι και πέτυχαν και την χρονιά εκείνη συγκέντρωσαν περίπου 500 άτομα, με ένα ισχυρό line up με τους Lovebirds, Krywald και Farrer. Την επόμενη, χίλιοι ήρθαν για να ζήσουν την τριήμερη εμπειρία στους λόφους του South Pembrokeshire, παρέα με τους Esa, Jamie Tiller, Orpheu The Wizard και το ντεμπούτο της φιγούρας του Marcellus Pittman, από το Detroit στην Ουαλία.
“I remember Saturday evening last year and there were loads of people in The Garden, the weather was banging and everyone was just having such a good time. For me that was the standout. I just stood there thinking, ‘this is literally what we wanted the whole time.'”
– Joe
Ο οραματιστής Joe έχει στο νου του η εξέλιξη του φεστιβάλ να μοιάσει με το Gottwood, όπου συγκεντρώνονται 5 χιλιάδες άνθρωποι με ενδιαφέρον μουσικό γούστο και αγάπη για την λεπτομέρεια. Γι’ αυτόν οι αριθμοί είναι προφανώς σημαντικοί, αλλά αυτό που θέλουν είναι ο κόσμος να έρχεται και να το απολαμβάνει και να μεγαλώσουν το αίσθημα της κοινότητας, την οποία έχουν ήδη χτίσει.
Glastonbury
Βρισκόμενη για πολλά συνεχόμενα έτη στο Glastonbury, είναι βέβαιο πως η Maya-Blue Gamble (ετών 22) έχει δει αρκετά σκαμπανεβάσματα του φεστιβάλ. Ο ρόλος της είναι κάπως διαφορετικός από τον απλό σχεδιασμό του επόμενου headline με ένα hip-hop αστέρα. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια, ασχολείται έντονα με το booking της Silver Hayes. Όντας η κόρη του Malcolm Haynes, αυτού που ξεκίνησε το Glastonbury’s Dance το 1995 και έπειτα ο συντονιστής του Dance Village (μετονομαζόμενο σε Silver Hayes το 2013), είναι βέβαιο πως έχει κάτι από το Glastonbury μέσα της.
“I’m very aware I’ve come from a privileged position having my dad involved with the festival. I’ve been going since I was born but since my teens, my dad has taken myself and my sister Chloe under his wing and shown us what he does. I’ve never been afraid to get involved with things like artist liaison and helping with accreditation.”
– Maya
Στην αρχή της εφηβείας της, δουλεύοντας από το υπόστεγο του κήπου της, σημείωνε τα acts τα οποία την ενδιέφεραν από τα roster των ατζέντηδων που συνεργάζονταν με τον πατέρα της, ώσπου το 2016, στην ηλικία των 18, βοήθησε να κλείσει ένα ολοκληρωμένο Silver Hayes line up, με Kano, Stormzy, J Hus και Nadia Rose. Εκείνη την χρονιά όμως ήρθαν αλλαγές και ο Malcolm, ύστερα από προσφορά 30 ετών, αποσύρθηκε και η πολυετής συνεργασία με το Team Love συνεχίστηκε με τον Tom Paine και Dave Harvy να αναλαμβάνουν ως area coordinators. Κι αυτό για την Maya, που είναι φανερά αφοσιωμένη στην διοργάνωση, σημαίνει πως έχει κι από αυτούς πράγματα να μάθει. Παρά τους αρχικούς σχεδιασμούς για την αξιοποίηση της περιοχής, το τελευταίο line up «οχυρό» παραμένει το Silver Hayes, με την ίδια να θέλει να αφήσει όσο περισσότερο χώρο γίνεται για ανερχόμενους καλλιτέχνες. Παθιασμένη με την δουλειά που βγαίνει και τον ήχο που καταφέρνουν να «κλείσουν» για το φεστιβάλ, είναι φυσικά χαρούμενη που περνάει τόσο χρόνο σε αυτό και προσπαθεί ολοένα και πιο πολύ να συμβάλλει.
Headroom
Με έδρα μια φάρμα στο Abergavenny, το 250-ατόμων Headroom, είναι το δημιουργικό παιδί των Jess Farley (ετών 29) και Elliot Weston. Μπορεί να τους γνωρίζετε ήδη από τα προσωπικά τους project, όπως την συμμετοχή και την συν-ίδρυση της κολλεκτίβας Rhythm Sister, τον ρόλο της στην Team Love και στο φεστιβάλ Love International, όπως και το label Banoffee Pies, αντίστοιχα. Αυτή η νέα κοινή τους «περιπέτεια» δεν είναι ακόμα γνωστή, καθώς ξεκίνησε το περασμένο καλοκαίρι και η συμμετοχή από το κοινό γίνεται μόνο με πρόσκληση.
“Headroom was just a natural progression from everything that I was doing. Ell and I had a lot of ideas and creative output and Ell’s friend had just bought a permaculture farm, so we had the site as well. Our early concept was to just book an equal and diverse line-up and do something quite positive.”
– Jess
Η δέσμευσή τους έγκειται στο να δημιουργήσουν ένα ισορροπημένο dancefloor μέσα από σταθμισμένα εισιτήρια και προσκλήσεις που επικεντρώνεται σε γυναίκες, trans και non-binary κοινό. Η ίδια παραδέχεται ότι ήταν αρκετά μεγάλο ρίσκο, όμως το ότι όλο αυτό απέδωσε την προηγούμενη χρονιά, της έδωσε μια τεράστια ηθική ανταμοιβή. Ήταν κάτι το φυσιολογικό, όπως λέει, και αναζωογονητικό ταυτόχρονα. Η Jess πήρε την πρώτη της γεύση από τα φεστιβάλ μέσα από το Glastonbury. Μεγάλωσε στην περιοχή και όταν ήταν μικρή, ο πατέρας της που είχε ένα μαγαζί με εξοπλισμό κατασκήνωσης για τις ανάγκες του κοινού, την έβαζε μέσα στα κρυφά. Αργότερα, στα 14, είχε μια από αυτές τις μοναδικές, επιδραστικές για την μετ’έπειτα ζωή της εμπειρίες, όταν και άκουσε το τότε αγαπημένο της συγκρότημα, τους Muse να παίζουν στο Pyramid Stage. Όσον αφορά το δικό της φεστιβάλ, περιμένει την τελευταία βραδιά, όταν η δουλειά είχε τελειώσει και μπορεί να χαλαρώσει, να διασκεδάσει και να δει τον κόσμο να περνάει πραγματικά καλά. Και όταν πακετάρεις και τα τελευταία, έρχεται η στιγμή αυτή που θα σου φέρει πραγματική χαρά και ανακούφιση και θα σου αφήσει χώρο να σκεφτείς: «Όλα αυτά είναι για τα οποία αγχωνόμασταν και ζοριζόμασταν πέρσι, αυτή η όμορφη στιγμή στο τώρα».
Strawberries and Creem
Οι περισσότεροι που μπαίνουν στο πανεπιστήμιο του Cambridge μπορεί να κάνουν την πόλη το δεύτερό τους σπίτι, όμως η εμπειρία στην underground club σκηνή δεν είναι στις προτεραιότητές τους. Πράγμα που δεν ισχύει για τους πρώην μαθητές Chris Jammer (ετών 26) και Preye Crooks. Μεγαλωμένοι στο Λονδίνο ήταν αρκετά συνηθισμένοι στα events και με τις “cheesy” βραδιές φοιτητών άρχισαν να νιώθουν κάπως. Αυτό ήταν η αφορμή για να κάνουν το δικό τους πάρτι, το Creem, τα Σαββατοκύριακα. Μαζεύοντας και γνωρίζοντας αρκετό κόσμο, αποφάσισαν να στήσουν μια άλλη εκδοχή των περίφημων garden πάρτι του πανεπιστημίου, ως απάντηση στο μεγάλο αυτό χορό με τα κουστούμια και το 200 λίρες εισιτήριο. Ενθαρρύνοντας γύρω στα 800 άτομα να υποστηρίξουν την πρωτοβουλία, προτού καν ανακοινωθεί κάποιο line up, οι δυο τους έκλεισαν τους David Rodigan και Shy FX για το πρώτο Strawberries and CREEM το 2014. Την επόμενη χρονιά κατάφεραν να υπερδιπλασιάσουν το κοινό τους, κλείνοντας τον Skepta, λίγο πριν το “Shutdown“. Αυτή η ανοδική πορεία συνεχίζτηκε και το 2020 κατάφεραν να φιλοξενήσουν γύρω στα 15.000 άτομα σε ένα λιβάδι στο Cambridgeshire. Τότε έγινε ένα από τα νέα και αξιοσέβαστα μουσικά φεστιβάλ στο Ηνωμένο Βασίλειο. Κατάφεραν να το διοργανώσουν προτού την εμφάνιση του ιού, κλείνοντας ονόματα όπως Kano, AJ Tracey, J Hus, Sean Paul και Koffee.
“Running a festival might seem glamorous from the outside but there’s a lot of trials and tribulations. Our biggest learning curve was last year when it rained for ten consecutive days before the festival. Every other year we’d basically had the hottest day of the year! We had to work out how to get everything on and off site with the rain being such a massive factor. It was the hardest week of my life.”
– Chris
Σαν να μην έφτανε αυτό, οι ίδιοι ξεκίνησαν ένα δεύτερο φεστιβάλ την ημέρα μετά το Strawberries and CREEM, που απευθυνόταν σε ένα ελαφρώς διαφορετικό κοινό, αξιοποιώντας πλήρως τον χώρο και την φήμη τους.
Strawberries and Creem
Σκεπτόμενος την βροχή και το πόσο βάρυνε την οροφή σε σημείο που έφτανε να αγγίζει τα όργανα στην σκηνή, ο Charlie French (ετών 28) ήρθε αντιμέτωπος με μία από τις δυσκολίες του να στήνεις ένα φεστιβάλ σε μια απομακρυσμένη και αγροτική περιοχή στην Γκάνα. Όμως, το φαινόμενο αυτό αποτελεί γενικά εχθρό των διοργανώσεων εξωτερικού χώρου – μαζί με τις λογιστικές και μεταφορικές προκλήσεις. Ευτυχώς όμως γι’ αυτόν και την ομάδα που ξεκίνησαν με κουβάδες να αδειάζουν τα νερά, ο ήλιος ήρθε το επόμενο πρωί και λίγο πριν ανοίξουν οι πόρτες, κατάφεραν με πιστολάκι να στεγνώσουν τον εξοπλισμό. Το 2016 ο Charlie έμενε σε ένα οικολογικό καταφύγιο εκεί, όπου γνωρίστηκε με τον Dougal Croudace και βλέποντας πως τα πάνε καλά αποφάσισαν να στήσουν το δικό τους event. Μια από τις αφορμές ήταν η χρηματοδότηση για την υγιεινή του τοπικού πληθυσμού μέσα από την ΜΚΟ που συμμετείχε ο τελευταίος. Ύστερα από το μικρό φεστιβάλ εκείνη της χρονιάς, που έλαβε χώρα στην περιοχή Volta, το 2018 κατάφεραν να συγκεντρώσουν γύρω στα 800 άτομα με ένα line up απαρτιζόμενο κατά κύριον λόγο από τοπικούς καλλιτέχνες, μαζί με διάφορους άλλους από το εξωτερικό.
“We structure the tickets so there’s four or five hundred for the local community and they all go for a pound. And then there’s an allocation for people from other parts of Ghana for twenty-five pound a ticket and some for international guests at sixty pounds.”
– Charlie
Επικεντρωμένο σε Afrobeats και Ghanaian Highlife, στο φεστιβάλ αυτό φιλοξενήθηκαν μέχρι στιγμής ονόματα όπως Ebo Taylor, Edem, Tash LC και The Busy Twist. Ο Charlie έχει δηλώσει πως θα ήταν ιδιαίτερα χαρούμενος αν μπορούσε να φέρει κάποιον σαν τον Gilles Peterson, αλλά αυτό που σκέφτεται περισσότερο είναι πως ο κόσμος έρχεται για να γευτεί την τοπική μουσική, ενώ στόχος του παραμένει η συνεργασία και με άλλα events της Αφρικής.
Το άρθρο πρωτοδημοσιεύθηκε στο mixmag.
