«Ακινησία», η ιστορία της 14ης Ιανουαρίου 2019.
Βρέθηκα στην κουζίνα, ανάμεσα στην μικρή δέσμη ηλίου που πέφτει στον πάγκο της και γλιστράει στο πάτωμα. Έτσι ανάμεσά της, εγώ, να κουνιέμαι ανεπαίσθητα, ή έτσι νομίζω, μιας και δεν μπορώ παρά να συνεχίζω να αποφεύγω τη σκιά και τα όριά της, δεξιά και αριστερά της δέσμης, που με ακουμπάει και την ακουμπάω.
Κρύβομαι από την ώρα, το αποφάσισα μόλις τώρα. Έχεις βγει, θα γυρίσεις είπες. Σε δύο ώρες. Σε δυο μέρες; Σε δυο αιώνες μάλλον, ή τουλάχιστον έτσι μου φαίνεται, μιας και ούτε το λεπτό καταφέρνει να περάσει, οι δυο ώρες θα τα καταφέρουν;
Δεμένη, λοιπόν. Με τον ήλιο και την ώρα, ακίνητη και όρθια, με μόνο τον αέρα να κουνιέται τριγύρω και να διαπερνά τα πνευμόνια μου, όπως τον εισπνέω στην ακινησία, στην απελπισία, που κατάντησε αδράνεια· ούτε χασμουρητό, ούτε βλέφαρο, ούτε σπασμός.
Μια σειρά από «ούτε», που την ονομάζω μέθοδο του αποκλεισμού, γιατί αυτό νιώθω, γιατί αυτό είμαι, γιατί αυτό συμβαίνει – και το ξέρω – όταν κάποιος τυχαία, όπως σου φαίνεται, αλλά καθόλου τυχαία, όπως αποδεικνύεται έπειτα, θα σου φωνάξει στα μούτρα «ενοχλείτε», λέγοντας σου στην ουσία να φύγεις από το οπτικό πεδίο του και από το πεδίο του χώρου του, γιατί αυτός μόνο και κανένας άλλος, στο πεζοδρόμιο, στο διάδρομο, στην είσοδο, την κάθε και το κάθε. Γιατί αυτός ο πλανήτης ανήκει σε όποιον φωνάζει, και ο χώρος και ο χρόνος και ο κόσμος όλος.
Συνεχίζω στην ακινησία μου, κι αν αποκλείομαι, δεν αποκλείω, δεν κατέχω και δεν διεκδικώ.
Όλα αυτά τα «δεν» στη μέση, του ήλιου και της σκιάς, του χρόνου που δεν περνά και της ακινησίας μου που με κρατάει όρθια, όλα αυτά λοιπόν, μου επιβεβαιώνουν πως ανήκω, όχι στο λεπτό, όχι στο φως, ούτε εδώ στην κουζίνα, αλλά σε εσένα. Θα μείνω έτσι, μέχρι να σ’ ακούσω να λες το όνομά μου.
Ένας στίχος κάπου έλεγε “Baby, light my fire”. Ξέρεις τι; Κάθε φορά η φωτιά όντως άναβε. Βάσει πιθανοτήτων, με έναν αναπτήρα. Όλοι οι αναπτήρες που πέρασαν από τα χέρια μας ή από το οπτικό μας πεδίο έχουν να διηγηθούν ιστορίες. Εμείς τις ξέρουμε και πλέον τις συλλέγουμε. Εδώ θα βρεις όσους έχουμε συναντήσει μέχρι στιγμής και θα διαβάσεις τις ιστορίες τους.
