Οι χώροι τριώροφης κατοικίας στην καρδιά των Εξαρχείων γίνονται το πεδίο δράσης μιας ομάδας δέκα καλλιτεχνών που επεξεργάζονται φωτο-βιντεο-κινηματο-γραφικά τα περιβάλλοντά τους ως τόπους ψυχοδιανοητικών και συναισθηματικών διεργασιών (διαταραχών, τραυματισμών, ιάσεων, ισορροπήσεων, ταλαντώσεων κ.ο.κ.). Οι εικαστικοί ζουν και εργάζονται στην Αθήνα. Διάγουν βίους πολυϋπόστατους, σε συμφωνία με το κυρίαρχο μοντέλο «πολυδιεργασιακότητας» (multitasking) που επιτάσσει η εποχή. Η καθημερινή δραστηριότητά τους πολυδιασπάται ανάμεσα σε ετερογενείς μορφές παραγωγής. Διαβιούν ως εσωτερικοί «νομάδες» μετακινούμενοι όχι σε ανοικτές εκτάσεις, αλλά εν μέσω μεταβαλλόμενων ταχυτήτων, ολοένα και πιο συρρικνούμενων χρόνων. Κάθε λίγο επιβραδύνουν απρόσμενα. Σταματούν, στήνουν τον εξοπλισμό τους και «γράφουν». Εγκαταλείπουν τη λεία για τη σκιά. Η συγκέντρωση και συνύπαρξη των έργων τους σε μία ενότητα δεν προέκυψε βάσει θεματοκεντρικών κριτηρίων (η πόλη, ο δημόσιος χώρος, η αστεακή κουλτούρα κ.ο.κ.), αλλά εργοκεντρικών. Τα έργα –όλα τους προβολές σε δισδιάστατες επιφάνειες– συνθέτουν ένα ποικιλόμορφο μωσαϊκό, πλούσιο σε μορφολογικές και περιεχομενικές ποιότητες, υφές, εντάσεις, τόνους, ρυθμούς και βαθμούς εσωστρέφειας/εξωστρέφειας, που διαφοροποιούνται σημαντικά ανά περίπτωση.
