Στο 57ο ΦΚΘ, ο Jim Jarmusch είχε την τιμητική του!
Κείμενο: Αναστασία Καράτζια
Τρία χρόνια μετά την προβολή της ταινίας Only lovers left alive, στην τελετή έναρξης του 54ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, οι διοργανωτές επέλεξαν, για δεύτερη φορά, μια ταινία του Jim Jarmusch για να ανοίξει την αυλαία της 57ης διοργάνωσης. Το φετινό φεστιβάλ, μάλιστα, έδωσε την ευκαιρία στο κοινό να δει, εκτός από Paterson, και μια ακόμη ταινία του, το Gimme Danger.
Όπως την προηγούμενη φορά, έτσι και φέτος, η ταινία έναρξης άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις. Το Paterson είναι μια ταινία απλή, ποιητική, που εξυψώνει μικρές στιγμές της καθημερινής ζωής. Σ’ όλη την ταινία κυριαρχεί ο μινιμαλισμός κι η λυρικότητα. Ο σκηνοθέτης, με απλό τρόπο, δείχνει ότι η κάθε μέρα του πρωταγωνιστή είναι ίδια και διαφορετική ταυτόχρονα, ακολουθώντας μια συγκεκριμένη ρουτίνα. Παρόλη την επανάληψη, όμως, βρίσκει χαρά σε μικρά καθημερινά πράγματα, όπως μια συζήτηση που θα ακούσει στο λεωφορείο, αλλά κυρίως στα ποιήματά του, έμπνευση για τα οποία αντλεί από οτιδήποτε. Από ένα κουτάκι σπίρτα, από τη διαδρομή που κάνει κάθε μέρα οδηγώντας το λεωφορείο, από τη σύντροφό του. Ενώ ο ίδιος, λοιπόν, ακολουθεί την καθημερινή ρουτίνα του, η σύζυγός του κάνει το εντελώς αντίθετο, αλλάζοντας ενδιαφέροντα κάθε μέρα. Η απλότητα των σκηνών εμπλουτίζεται από μικρές χιουμοριστικές πινελιές, που κάνουν την ταινία ακόμη πιο ελκυστική.
Tην ηρεμία του Paterson ήρθε να διαταράξει το Gimme Danger. Ένα εκρηκτικό ντοκιμαντέρ, που αφορά τη ροκ μπάντα Stooges. Με αφηγητή τον frontman του συγκροτήματος Iggy Pop, το ντοκιμαντέρ δείχνει την πορεία, την άνοδο, την αναγνώριση, την πτώση και την επανένωση ενός συγκροτήματος, που άλλαξε την πορεία της ροκ μουσικής κι επηρέασε, όχι μόνο τους μετέπειτα καλλιτέχνες, αλλά και ακροατές που συναντήθηκαν με τα τραγούδια του. Ο Iggy περιγράφει με απόλυτη ειλικρίνεια τα γεγονότα, ενώ καθιστά αρκετά σαφή τον ορισμό του sex, drugs and rock ‘n roll. Το ντοκιμαντέρ είναι πλούσιο από εικόνες, από τις συναυλίες των Stooges και από συνεντεύξεις των μελών του γκρουπ, η πλειοψηφία των οποίων δεν βρίσκεται πλέον στη ζωη. Μετά από δύο περίπου ώρες, ο θεατής έχει κατακλυστεί από τη μουσική των Stooges, μιας από τις θρυλικότερες μπάντες της ροκ μουσικής, κι αυτό είναι που κάνει αυτό το ντοκιμαντέρ ξεχωριστό.
