Αθηνά Ραχήλ Τσαγγάρη: «Πάντα υπάρχει τρόπος να γίνει μία ταινία»!

Κείμενο: Άρης Εμμανουλούδης

Το «Chevalier» ήταν από τις ταινίες που μας εντυπωσίασαν στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Ρόττερνταμ. Η νέα ταινία της Αθηνάς Ραχήλ Τσαγγάρη δείχνει το παιχνίδι έξι φίλων, που έχουν πάει για διακοπές με γιοτ, για να καταλήξουν επιτέλους στο ποιος από όλους είναι ο «καλύτερος γενικότερα» (η γνώμη μας για την ταινία, εδώ).

Η δημιουργός έκατσε μόνο για δύο βράδια στην Ολλανδία, και καθώς είχε πολύ βεβαρημένο πρόγραμμα, μια συνέντευξη μαζί της ήταν από αυτές με την περισσότερη ζήτηση στο Γραφείο Τύπου.

Τελικά, ορίστηκε μία ομαδική συνέντευξη-πάνελ στο περίφημο κτήριο «de Doelen» (εκεί που βρισκόταν και το Γραφείο Τύπου).

Για το αν με την προηγούμενή της ταινία, «The Capsule» (μια ταινία μόνο με γυναίκες), και το «Chevalier» (μια ταινία μόνο με άνδρες), έκλεισε έναν κύκλο, δείχνοντας τα καλύτερα (ή και τα χειρότερα) από τα δύο φύλα.

Πιστεύεις ότι είναι αντίθετα; Εξαρτάται από το πώς βλέπεις τα φύλα. Εγώ δεν τα βλέπω αντίθετα. Τα βλέπω ως συμπληρωματικά το ένα προς το άλλο. Παρ’ όλα αυτά, αν υπήρχε έστω και μια θηλυκή γάτα στην ταινία, θα έδινε μια τελείως διαφορετική δυναμική. Αν έβαζα γυναίκες, θα γινόταν ρομαντική κωμωδία. Ήθελα τους άντρες, καθώς με ενδιέφερε να ανακαλύψω όλο το ηλικιακό φάσμα, στον κάθε χαρακτήρα: το νεαρό αγόρι, τον έφηβο, τον ενήλικα.

Για το πώς ήταν το να είναι η γυναίκα αρχηγός, σε ένα περιβάλλον γεμάτο άνδρες.

Ήταν πρόκληση! Ήταν όμως και μια φανταστική εμπειρία για όλους μας. Ήμουν φοβισμένη και έτρεμα όταν έμπαινα στο γιοτ. Ρωτούσα τον εαυτό μου αν είναι έτοιμος. Όμως υπήρχε σεβασμός σε όλη τη διαδικασία, και έκανα ξεκάθαρο ότι εγώ σκηνοθετώ και ξέρω τι θέλω από τον καθένα τους.
Ένας από τους λόγους που το έκανα, ήταν για να απομυθοποιήσω όλα τα κλισέ, κυρίως στην Ελλάδα. Προσδιορίζομαι περισσότερο ως «άνθρωπος», παρά ως «γυναίκα».

Για το κάστινγκ.

Ήταν πολύ δύσκολο το κάστινγκ, πήρε περίπου ένα χρόνο. Ήθελα τις πιο δύσκολες και υπεροπτικές προσωπικότητες. Ήταν ένα κοινωνικό πείραμα για το πώς θα συμπεριφερθούν όλοι αυτοί μεταξύ τους.
Εν τέλει, υπήρχε συντροφικότητα και ομαδική δουλειά. Μπορεί να μην ένιωθα καλά, και κάποιος θα έκανε κάτι, ώστε να με ανεβάσει.

Και για την επιλογή του Σάκη Ρουβά στο καστ.

Ο Σάκης ήταν ένας καταπληκτικός συνεργάτης. Το αισθανόμουν από την αρχή. Είναι πάρα πολύ ειλικρινής και αφοσιωμένος σε αυτό που κάνει.

Για τα γυρίσματα.

Ήταν σαν «κόλαση» στη θάλασσα. Έπειτα, ήταν σαν σε νηπιαγωγείο. Μπορεί και να μας έπαιρνε μισή ώρα να ξεκινήσουμε τα γυρίσματα, καθώς είχαν γίνει όλοι φίλοι, και κάνανε πλάκες μεταξύ τους, όπως και στο «Chevalier».
Ένιωθα ότι η ταινία θα είναι καθαρκτική για εμένα, αν και δεν ήξερα το γιατί. Τώρα ξέρω. Βγήκαμε όλοι πολύ δυνατοί από τη διαδικασία. Υπήρξε ανθρωπιά και αίσθημα κοινότητας. Όλα ήταν αποτέλεσμα ομαδικής δουλειάς.

Για τη χρήση του γιοτ ως περιβάλλοντος, και όχι ενός πιο συνηθισμένου χώρου.

Ήθελα να το κάνω, όσο το δυνατόν, πιο άβολο για όλους μας. Το είδα σαν πρόκληση. Μου άρεσε η ιδέα των ανδρών μέσα σε αυτό το μικρό «σκάφος» πολιτισμού, στη μέση του πουθενά.

Για τον τίτλο «Greek Weird Wave», που έχουν δώσει στο νέο ρεύμα ελληνικών ταινιών.

Δεν το δέχομαι. Το θεωρώ προσβλητικό και υποτιμητικό. Τί πάει να πει «weird»; Μου το βγάλανε μετά από μία συνέντευξη, που έδωσα για το «Attenberg». Για να υπάρχει, όμως, ρεύμα, πρέπει να υπάρχουν ομοιότητες. Οι νέες ελληνικές ταινίες είναι διαφορετικές μεταξύ τους, κι αυτό είναι το ωραίο.

Για τον αν βλέπει το μέλλον του ελληνικού κινηματογράφου ακόμα λαμπρό, όπως είχε δηλώσει παλιότερα.

Τώρα, το βλέπω λαμπρότερο! Αν και υπάρχει μικρή χρηματοδότηση, σε σχέση με το μέγεθος της χώρας, είναι εντάξει. Θα μπορούσε, βέβαια, να είναι καλύτερα. Υπάρχουν κάποιες υποδομές, αλλά πρέπει να δουλέψουν και σωστά. Στην Αμερική, το 95% των ταινιών που βγαίνουν, γίνονται με ελάχιστα χρήματα. Πολλές ταινίες γίνονται με βοήθεια μεταξύ φίλων ή με δανεικό εξοπλισμό. Μου αρέσει πολύ αυτή η αίσθηση της ανεξαρτησίας. Πάντα υπάρχει τρόπος.

Για την κατάσταση στην Ελλάδα και για το αν μπορεί μια μεγάλη ιδέα, να σώσει τη χώρα.

Δεν πιστεύω πλέον σε κυβερνήσεις. Τις απεχθάνομαι. Η οικονομία, πλέον, είναι το νέο καθεστώς. Όταν ήμουν μικρότερη, υπήρξα αρκετά πολιτικοποιημένη, αλλά αργότερα, και με αποκορύφωμα την εξέγερση στο Σιάτλ, το 1999, κατά του ΔΝΤ, συνειδητοποίησα ότι μπορείς να αλλάξεις τα πράγματα και μόνος σου, με κινητοποιήσεις στο δρόμο και στη γειτονιά, μέσω του ακτιβισμού. Και η πιο απλή πράξη, μπορεί να φέρει την αλλαγή.

Chevalier (2015, Κωμωδία, Έγχρωμο, 99′)
Σκηνοθεσία: Αθηνά Ραχήλ Τσαγγάρη
Σενάριο: Ευθύμης Φιλίππου, Αθηνά Ραχήλ Τσαγγάρη
Πρωταγωνιστές: Γιώργος Κέντρος, Πάνος Κορώνης, Σάκης Ρουβάς, Βαγγέλης Μουρίκης, Μάκης Παπαδημητρίου, Γιώργος Πυρπασσόπουλος, Γιάννης Δρακόπουλος