Οι καλύτεροι δίσκοι του 2015!

Οι παραγωγοί του Beater.gr, μετά από συζητήσεις, διαφωνίες, κάποιες μπύρες και πολύ μουσική, διάλεξαν κάποιους από τους καλύτερους δίσκους της χρονιάς, ενώ περίμεναν μέχρι την τελευταία στιγμή, κάτι που μπορεί να τους αλλάξει τη γνώμη!

Νίκος Καλλιάνης
Editors – In a Dream

«Το “In Dream”, ο πρώτος δίσκος σε δική μας παραγωγή, μας οδηγεί στον υπολογιστή, σε ένα αληθινό στούντιο άλμπουμ, το οποίο φτιάχτηκε με την απομόνωση και των 5 μας». Αυτή η ανακοίνωση των Editors, στα μέσα του περασμένου καλοκαιριού, έστρωσε το δρόμο για το νέο ήχο της μπάντας. Λίγους μήνες μετά, το “No Harm”, το πρώτο single του δίσκου, επιβεβαίωσε τα παραπάνω λεγόμενα. Επικά βιολιά και πλήκτρα, σε πρωταγωνιστικό ρόλο, δίνουν άλλη διάσταση στην ήδη χαρισματική φωνή του Tom Smith, ο οποίος ακούγεται πιο απελευθερωμένος από ποτέ. Το “In Dream” είναι το πετυχημένο πείραμα του συγκροτήματος και στιγμές όπως το “Life Is A Fear” και το “All The Kings” το μαρτυρούν σε κάθε τους νότα. Μάλιστα, όταν έχεις ακούσει από κοντά τις ζωντανές εκτελέσεις τους, κατανοέις το μεγαλείο τους.

Εύη Παπαγιάννη
ChelseaWolfe – Abyss

Παράδοξος ο απολογισμός των αγαπημένων του 2015 – θόρυβος, κιθάρες, εσωστρέφεια, παραμόρφωση, ατμόσφαιρα πιο σκοτεινή. John Carpenter, Marilyn Manson, Liturgy, A Placeto Bury Strangers, The Soft Moon, Sunn O)), Ghost – και από το καλοκαίρι, που ήταν καυτό και ταραχώδες, η Άβυσσος της Chelsea Wolfe. Σκοτεινό, βαρύ και πυκνό ταυτόχρονα, ενίοτε μελωδικό κι άλλοτε θορυβώδες, θα μπορούσε να είναι το soundtrack του έτους. Γιατί το “Abyss”, περισσότερο απ’ όλα, είναι ένα άλμπουμ, που δεν πέρασε απαρατήρητο. Είναι ένα άλμπουμ, στο οποίο θα επιστρέφουμε, όχι για την όμορφη ανάμνηση (άλλωστε, η τραγουδοποιός εμπνεύστηκε το δίσκο από τους προσωπικούς της φόβους), αλλά εξ’ αιτίας του μετατραυματικού σοκ.

Δήμητρα Σαμσάκη
Asaf Avidan – Gold Shadow

Κάθε ανάσα, κάθε αισθησιακό μειδίαμα και κάθε ανατριχιαστική τρίλια, αποσαφηνίζει όλο και περισσότερο την αίσθηση μιας καθόλου αδιάκριτης φιγούρας, που φροντίζει να διευκρινίζει τις αιτίες που φλυαρεί μελωδικά και τους λόγους που τα βρώμικα μπασίματα και τα εκλεπτυσμένα πρίμα φωνητικά σκίζουν ελεγειακά το αυτί. Πρόκειται για τον Ισραηλινό μέντορα της indie και folkrock σκηνής, Αsaf Avidan, o οποίος κατάφερε, με έναν ακόμα δίσκο του, να φορτωθεί ο ίδιος περισσότερες ευθύνες από τις προσδοκίες μας και να αφήσει εμάς, καθηλωμένους με ακόμα περισσότερα ερωτηματικά. Το “Gold Shadow” τοποθετείται δίκαια ανάμεσα στους καλύτερους δίσκους του 2015 και τους πιο προκλητικούς ήχους που εξαγίασαν τις αισθήσεις και απελευθέρωσαν τις σκέψεις. Ποιος κατάφερε να μην νέψει, έστω και ράθυμα, το κεφάλι του όταν άκουσε το “Bang bang”; Ποιος δε χτύπησε ρυθμικά τα δάχτυλα του, όταν μπήκαν, με θρασύτητα, τα πρώτα μέτρα του “The Jail that sets you free” και ποιος δεν έκανε repeat, όταν συνειδητοποίησε τις κορώνες που αντηχούσαν μαχητικά από το “Little Parcels Of An Endless Time”; Εγώ πάντως, δεν τα κατάφερα!

Άννα Κορωνιώτη
Chvrches – Every Open Eye

Μετά το ντεμπούτο τους με το “The Bones of What You Believe”, το 2013, το συγκρότημα ηλεκτρονικής από τη Σκωτία επέστρεψε, στα τέλη του Σεπτεμβρίου, με το “Every Open Eye”. Ο ήχος τους μου είχε κάνει εντύπωση από το πρώτο τους άλμπουμ. Ήταν κάτι τελείως αναζωογονητικό, ενώ έκανε την synth-electronic μουσική λίγο πιο προσιτή για όλους. Θυμάμαι ότι άκουγα το “The Mother We Share” και το “We Sink” στο repeat, για μέρες. Ο δεύτερος δίσκος τους νομίζω ότι δίνει μια σειρά από διαμάντια για να ακούσεις, με το “Leave a Trace” να ξεχωρίζει. Ίσως το βρεις εκλεκτικό σαν ήχο. Όπως και να έχει,όμως, θεωρώ ότι αξίζει να τους δώσεις μια ευκαιρία.

Βικτώρια Γκουντώνη
Tame Impala – Currents

Το 2015 ήταν η χρονιά, που οι Tame Impala αποποιήθηκαν το ψυχεδελικό και έντονα “κιθαριστικό” χαρακτηριστικό ήχο τους, για μια πιο κοσμική-σχεδόν ηλεκτρονική disco μουσική κατεύθυνση. Το “Currents” είναι το album, που μετατόπισε τις κιθάρες και έφερε στο προσκήνιο τα περίπλοκα space synths. Είναι το album, που αποτελεί το κομβικό σημείο για τον προσανατολισμό της μπάντας. Είναι το album, που είτε θα το λατρέψεις, είτε θα το μισήσεις. Ο μόνος λόγος για να το μισήσεις, όμως, είναι γιατί περιμένεις από τους Tame Impala τραγούδια σαν το “Elephant” ή το “Feels like we only go backwards”. Αν περίμενες να ακούσεις κάτι -όχι και τόσο συνηθισμένο- από τους Tame Impala, το τελευταίο τους εγχείρημα σε, και με, αποζημιώνει περίτρανα.

Ο Kevin Parker βίωσε την αλλαγή και κυρίως, το χωρισμό, με αποτέλεσμα να «μεταφράσει» και να μετουσιώσει αυτό το χωρισμό σε τραγούδια, με αναπάντεχες μελωδίες. Ακόμα και οι τίτλοι των τραγουδιών φανερώνουν αυτό το ρεύμα αλλαγής(βλ. “Yes I’m Changing”, “New Person Same Old Mistakes”). Οι στίχοι των τραγουδιών είναι σχεδόν καταθλιπτικοί, δημιουργώντας αυτή την ενδιαφέρουσα αντίθεση με τα ονειρικά, κοσμικά, πολυδιάστατα synths, που τους πλαισιώνουν. Είναι σαν να ακούς και να βλέπεις τους κλασσικούς Tame Impala, μέσα από ένα μεταβατικό πιο glossy και εκλεπτυσμένο καλειδοσκόπιο. Είναι το “Currents”, το καλύτερο album τους μέχρι τώρα; Να μια ερώτηση, που δεν μπορείς να απαντήσεις, γιατί είναι ένα album, που δεν μπορεί να συγκριθεί με τις προηγούμενες κυκλοφορίες, καθώς είναι τόσο αμετανόητα διαφορετικό. Άκου: “Let it Happen”, “Cause I’m A Man” και “The Less I Know The Better” και αν είσαι ανοιχτόμυαλος, αναφορικά με τον ήχο των Tame Impala, θα σ’αρέσει!

Χαρίκλεια Στρίγγα
Foals – What Went Down

Τα ατίθασα αγόρια από την Οξφόρδη, επέστρεψαν το 2015, με ένα δίσκο, που μόνο απαρατήρητος δε θα μπορούσε να περάσει. Το “What Went Down” αναμφίβολα αποτελεί τον πιο ωμό δίσκο των Foals, τόσο ηχητικά, όσο και στιχουργικά. Ελάχιστα πιο ηλεκτρονικός σε σημεία, με σκληρότερα φωνητικά και επιθετικότερους στίχους, αλλά και πολύ πιο άγριες κιθάρες, μοιάζει να απομακρύνεται σημαντικά από τους funky και groovy ρυθμούς του “Holy Fire”. Παρόλο που δε φθάνουν πολύ συχνά σε τέτοια ηχητικά ύψη, το “What Went Down” είναι ακριβώς όπως το περιγράφουν οι ίδιοι. Ένας δίσκος, που ήρθε για να σπάσει τα μουσικά venues, αγκαλιάζοντας έναν ήχο, που είναι, μάλλον αναμενόμενα, πιο δυνατός και σκληρός από ποτέ. Τα αγαπημένα, πλέον, αγόρια της βρετανικής ροκ, φαίνεται να ξεδιπλώνουν ένα απείθαρχο θηρίο, που κρατούσαν καλά κρυμμένο, εδώ και καιρό, σε indie μονοπάτια. Ωστόσο, κομμάτια όπως το “Mountain at My Gates” και το “Birch Tree”,μας μεταφέρουν στις παλιές “Foals εποχές”, ενώ άλλα, όπως το “Give it All” και το “London Thunder”,προσδίδουν περισσότερο ατμοσφαιρικά στοιχεία στο δίσκο. Το ομότιτλο τραγούδι χαρακτηρίζεται, όχι άδικα, επιθετικό, καθώς συνδυάζει ένα άγρια παλλόμενο drumbeat, με ακανόνιστα υπερφορτωμένες κιθάρες, που προσδίδουν μία πραγματική ένταση, επιτρέποντας στα εκρηκτικά φωνητικά του Philippaki, να αναδυθούν, με τους στίχους σχεδόν να μην μπορούν να διακριθούν. Ο δίσκος ολοκληρώνεται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, με το αιθέριο “A Knife In The Ocean” να προσφέρει στο “What Went Down” την κορύφωση που του έλειπε και με τους Foals, να αποτελούν, δικαίως πλέον, ένα headline συγκρότημα. Το 2015 ήταν η χρονιά τους και αφήνοντάς το πίσω, μας προτρέπουν να κάνουμε κι εμείς ένα “cheers to what went down”!

Χάρης Κυρατζόγλου
Ibeyi – Ibeyi

Στο τέλος κάθε έτους, είθισται να γίνεται μια ανασκόπηση με τα καλύτερα άλμπουμ, ταινίες, τραγούδια, σειρές και ό,τι άλλο απασχολεί το φιλοθεάμον και φιλόμουσο κοινό. Η έννοια, όμως, του καλύτερου περικλείει σε μεγάλο βαθμό την υποκειμενικότητα, και στην φετινή λίστα του Beater.gr, θα ήθελα να προτείνω ένα δίσκο, με πιο αντικειμενικά κριτήρια. Σίγουρα, ο δίσκος των «Ibeyi» δεν είναι ο καλύτερος που άκουσα το έτος που διανύουμε και σιγά σιγά αποχαιρετούμε, ούτε είναι ένας “mustlisten” δίσκος από ένα δημοφιλές συγκρότημα. Είναι,όμως, αυτό που, ως γνήσιοι νεοέλληνες, ονομάζουμε “worth to listen άλμπουμ”. Και εξηγούμαι!

Το άλμπουμ “Ibeyi”, από το ομώνυμο συγκρότημα, που αποτελούν δύο δίδυμες αδελφές, με ρίζες από τη Γαλλία και την Κούβα, με μια ιδιαίτερη και συνάμα τραγική προσωπική ιστορία, είναι το ντεμπούτο άλμπουμ τους, που κυκλοφόρησε το 2015, μετά από την κυκλοφορία δύο σινγκλ. Κατάφερε να αποσπάσει θετικές κριτικές από το σύνολο των έγκυρων μουσικών εντύπων και ιστοσελίδων, χωρίς όμως να είναι διθυραμβικές. Το στοιχείο που κάνει αυτόν το δίσκο να ξεχωρίζει στα αυτιά μου, σε σχέση με άλλους αξιόλογους δίσκους, είναι ο καταπληκτικός συνδυασμός των μουσικών ειδών της afro-cuban, με την electronica και downtempo. Συναντιούνται με απόλυτο σεβασμό σε αυτό το άλμπουμ, οι κουλτούρες που φέρουν οι δυο κοπέλες, με ρυθμούς και διφωνίες, που παραπέμπουν στην αφρικανική και κουβανέζικη μουσική, αλλά και beat από την ακμάζουσα στην Γαλλία downtempo σκηνή. Όλα αυτά εκφράζονται με spiritual στίχους! Μοναδικό ίσως ψεγάδι, η μονοτονία στις ενορχηστρώσεις, αλλά όπως αναφέρθηκε, είναι το πρώτο άλμπουμ δυο νεαρών καλλιτεχνών, με εξαιρετικές προοπτικές!

Worth to listen, worth to share!

Σοφία Τόπη
Dirty Droppers – Yorkville

Οι Sick Booze, Dj Booker και Slice 2 Pads είναι οι Dirty Droppers από τη Νέα Υόρκη. Πρώην beatmakers, ενώθηκαν για να μας δώσουν ένα ολοκληρωμένο album,γεμάτο με φρέσκους ήχους hip hop και beat, που, εν τέλει, θυμίζει περισσότερο ένα νέο groove style. Το album, με τίτλο “Yorkville”, δηλαδή το χωριό της Νέας Υόρκης, κυκλοφόρησε μόλις πριν από λίγες ημέρες. Οι μουσικές, η παραγωγή και η ηχογράφηση έγινε από τους ίδιους, με τη συμμετοχή του δικού μας Τάσου Χαμοσφακίδη. Ακούσαμε, ήδη, δεκάδες φορές τη συλλογή και ανυπομονούμε για την επόμενη!

Βούλα Γεωργιάδου
Monophonics – Sound of Sinning

“Αμαρτωλοί” ήχοι στο τελευταίο άλμπουμ των αγοριών, από το San Francisco, που η Ελλάδα λατρεύει τα τελευταία περίπου 3 χρόνια! Funky και ψυχεδελικοί ήχοι, σε ταξιδεύουν και παράλληλα σε κάνουν να νοσταλγεις τις δεκαετίες ’60-’70s! Με τα live τους σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, να χαρακτηρίζονται live της χρονιάς, το ελληνικό κοινό αγαπάει και στηρίζει τους Monophonics αλλά και το αντίστροφο, αφού το συγκρότημα είχε επιλέξει τη χώρα μας, για τα γυρίσματα του “Strange Love”! Κομμάτια όπως το “Lying Eyes” και “Holding Back Your Love” θα σε κάνουν να κουνήσεις ώμους και να τραγουδήσεις παθιασμένα! Είναι η καλύτερη συντροφιά για τον χειμώνα που περιμένουμε εδώ και 2 μήνες, αλλά ακόμα καλύτερο, να στήσεις ένα σκηνικό, ακούγοντας το δίσκο τους και πίνοντας παράλληλα whisky!
Cheers Monophonics!

Όλη η ομάδα του Beater.gr, σας εύχεται να έχετε ένα χαρούμενο νέο έτος γεμάτο μουσικές, χορό και έρωτα!ε