Συνέντευξη με τον Σταύρο Παπασταύρου

Κείμενο: Μάγδα Σατραζάνη

Ο Ιούνιος μπήκε για τα καλά στην πόλη μας και μαζί με το καλοκαίρι, έφερε πολλά καλλιτεχνικά δρώμενα. Έτσι, το κάθε βράδυ μας βρίσκει και κάπου διαφορετικά πια… Άλλοτε να πίνουμε το ποτό μας σε μια ταράτσα ή σε ένα υπαίθριο μπαρ, απολαμβάνοντας την πόλη τη νύχτα, και άλλοτε σε μουσικές σκηνές, να γεμίζουμε νότες και συγκίνηση το μυαλό μας. Το ίδιο συνέβη και το βράδυ της Πέμπτης, 18 του Ιούνη, όπου ήρθε στην πόλη μας, για μια εμφάνιση, ο συνθέτης Σταύρος Παπασταύρου, στη μουσική σκηνή «Ξέφωτο». Εμείς τον συναντήσαμε και μιλήσαμε μαζί του, περί μουσικής, μουσικών και έμπνευσης.

Τι είναι αυτό που σας έφερε στη Θεσσαλονίκη, εν μέσω καλοκαιριού;

Καταρχήν, το ότι αγαπάω την πόλη πάρα πολύ και το ότι εκτός των φίλων που ήταν εκεί για να με δουν, ήταν φίλοι και επάνω στη σκηνή, οι οποίοι έδειξαν τρομερή αγάπη και ενθουσιασμό, να οργανώσουμε τη συναυλία αυτή, με μόνο στόχο να μας πάει η μουσική εκεί που θέλει αυτή.

Πώς ξεκίνησε αυτή η ιδέα;

Στην αρχή σκέφτηκα να πάρω μια κιθάρα, κάπως αυθόρμητα, να ανέβω στη σκηνή μόνος μου και να πω οποιοδήποτε αγαπημένο τραγούδι μπορεί να ειπωθεί με μια κιθάρα, είτε δικό μου, είτε κάποιου άλλου συνθέτη. Τελικά, μέσω μιας συχνής επικοινωνίας με φίλους μουσικούς εδώ (Θεσσαλονίκη), σχηματίστηκε αυτή η παρέα, που με χαροποιεί πολύ περισσότερο, από το να έκανα μια συναυλία μόνος μου.

Ναι, φυσικά..

Μάλιστα, επειδή έγινε κάτι παρόμοιο στην Αθήνα, το οποίο ονομαζόταν «Μια βραδιά για φίλους», σκεφτήκαμε να τιτλοφορήσουμε τη βραδιά που πέρασε «Μια βραδιά ΜΕ φίλους» .

Το ρεπερτόριό σας, θα είναι εξ’ ολοκλήρου ελληνικό ή θα περιλαμβάνει και κομμάτια της ξένης-δυτικής σκηνής;

Κοιτάξτε, υπάρχει ένας σκελετός που βασίζεται σε δικά μου κομμάτια, ως επί το πλείστον , δισκογραφημένα  και ακυκλοφόρητα, αλλά και σε κομμάτια του Μάνου Χατζιδάκι. Ασφαλώς, όμως, και θα περιλαμβάνει ξένα κομμάτια, αλλά όχι καινούρια, περισσότερο κλασσικά. Κυρίως από Rolling Stones, Beatles, Simon & Garfunkel, Bob Dylan, Joan Baez, αλλά και διάφορα άλλα από το Woodstock. Φυσικά, αυτό είναι ανάλογο και της διάθεσης του κοινού..

Πώς ένας άνθρωπος που ασχολείται με τις μεταφράσεις και όντας πολύγλωσσος, όπως εσείς, κατάφερε να ανακαλύψει τη μουσική και να εκφραστεί μέσω αυτής;

Ναι, η αλήθεια είναι ότι μιλάω πολλές γλώσσες και μεταφράζω κυρίως λογοτεχνικά κείμενα. Ωστόσο, στη μουσική είμαι αρκετά αυτοδίδακτος. Χρησιμοποιώ την κιθάρα, για να συνθέτω τον εαυτό μου και παρόλο που δεν έχω πτυχία, ανώτερα της αρμονίας, νιώθω ότι είναι κάπως έμφυτο και προϊόν ανησυχιών και ευαισθησίας.

Ποιοί είναι οι αγαπημένοι σας καλλιτέχνες;

Μεγαλώνοντας και ζώντας στην εποχή της ιδεολογικής άνθισης και της επανάστασης των Hippies, δεν θα μπορούσα να μην αγαπώ τους Beatles, τους Rolling Stones και την Joan Baez. Γι’ αυτό, άλλωστε, θα “τους τραγουδάμε” στα live μας.. Τώρα, σε ό, τι αφορά το «καινούριο», με ενδιαφέρει πολύ και θα δώσω προσοχή σε οτιδήποτε δεν είναι συνταγή και είναι δημιουργική μουσική. Δεν είμαι λάτρης της εμπορικής μουσικής, ξένης ή ελληνικής. Όχι, γιατί δεν μπορεί να έχει έναν ευχάριστο ρυθμό, που ίσως να τον ευχαριστηθώ αν τον ακούσω μία φορά, αλλά δεν είναι κάτι που τελικά θα με γεμίσει.

Πότε γράψατε το πρώτο σας τραγούδι;

(γέλια) Το πρώτο μου τραγούδι, το έγραψα στις αρχές της δεκαετίας του ’70 !

Παρ’ όλα αυτά, η σχέση σας με τη μουσική, προηγείται αυτού. Πόσα χρόνια είστε στο χώρο της δισκογραφίας;

Για να είμαι ακριβής, την πρώτη μου ολοκληρωμένη δουλειά την ετοίμασα το 1972, αλλά λόγω διαφόρων συγκυριών και τεχνικών θεμάτων, κυκλοφόρησε το 1978. Οπότε, θα αριθμούσα 48 χρόνια στο χώρο αυτό.

Αυτόν τον καιρό, ετοιμάζετε κάποια δισκογραφική δουλειά;

Πάντα ετοιμάζω, αλλά όχι τόσο φανατικά όσο ετοίμαζα παλιά, διότι έχω πολλά τραγούδια στο συρτάρι, τα οποία περιμένω να κυκλοφορήσουν, αλλά εξαιτίας της δυσκολίας και της ρευστότητας των καιρών, τα αφήνω για τις ιδανικές συνθήκες. Δεν το κυνηγάω τόσο αυτή τη στιγμή.

Εκτός των άλλων, έχετε δουλέψει αρκετά και πάνω στο παιδικό τραγούδι.

Ναι, βεβαίως. Έχω συνεργαστεί και με τον Ευγένιο Τριβιζά, κάνοντας το δίσκο «Μίλα μου για μήλα», αλλά και διάφορα άλλα θεατρικά έργα, καθώς και μια τηλεοπτική σειρά.

Ποιό στάδιο στη δημιουργία ενός κομματιού, σας ενθουσιάζει περισσότερο;

Είναι το σημείο εκείνο, που κάποια πολύ δυνατή φράση στιχουργικά, παντρεύεται με μια ενδιαφέρουσα και έξυπνη μουσική ιδέα.

Ο «Γιος της ερημιάς» κατοικεί πάντα σ’ ένα πίσω δωμάτιο;

(γέλια) Τότε κατοικούσε σ’ ένα πίσω δωμάτιο, αλλά νομίζω ότι πια μπήκε μέσα στη βουή του κόσμου. Οπουδήποτε μπορεί να υπάρχει ένας «Γιος της ερημιάς», γιατί η μοναξιά, δυστυχώς, μεγαλώνει γύρω μας κι αυτός την επιλέγει, γιατί έχει ξεχάσει να επικοινωνεί. Υπάρχουν άνθρωποι, που επιμένουν πεισματικά να μένουν μόνοι τους, ενώ θα μπορούσαν να μην είναι.

Τι ήταν αυτό, που σας έφερε κοντά στο Μάνο Χατζιδάκι;

Η μουσική του. Ήταν ένας άνθρωπος, που πάντα έψαχνε και δημιουργούσε. Τα τραγούδια του Χατζιδάκι δε βασίζονται πάνω σε ευκολίες και σε εμπορικές συνταγές. Είναι πράγματα, που έβγαιναν πηγαία από μέσα του και με πάρα πολύ αλήθεια και ουσιαστικότητα.

Θα ήθελα να μου πείτε τέσσερις καλλιτέχνες, που σας καθόρισαν μουσικά. Δύο άνδρες και δύο γυναίκες.

Ο Μάνος Χατζιδάκις και οι Beatles, σαν ένα σώμα, από άνδρες, και σίγουρα, η Joni Mitchell και η Λένα Πλάτωνος ήταν σπουδαίες ανακαλύψεις μου.

Πού μπορούμε να βρούμε δουλειά σας, στο διαδίκτυο;

Εμπλουτίζω πολύ συχνά το κανάλι μου στο youtube, με πράγματα που δεν υπάρχουν στη δισκογραφία, καθώς και το blog μου:
http://www.ubudplaytime.blogspot.gr/

Σας ευχαριστώ πολύ και ελπίζω να ξαναέρθετε στην πόλη μας σύντομα.

Σας ευχαριστώ κι εγώ πολύ.