Live Review: Universe 217 w/ When Oceans Align & Embargo στο Eightball Club Livestage
Η περασμένη Παρασκευή είχε ξεκινήσει, με τις καλύτερες προυποθέσεις. Ηλιόλουστη μέρα, χαλαρή διάθεση και ανέλπιστες επισκέψεις από φίλους, που είχα καιρό να δω. Οπότε, τι καλύτερο για κλείσιμο μιας, ήδη, όμορφης μέρας; Μα φυσικά, μια “liveάρα”, με αγαπημένες μπάντες, εδώ, στη Θεσσαλονίκη!
Οι πόρτες του «8ball Club livestage» είχαν ανοίξει από νωρίς και ο κόσμος είχε αρχίσει να μαζεύεται, για τις καθιερωμένες μπύρες έξω από το μαγαζί, εν αναμονή της έναρξης της συναυλίας. Χαλαρή κουβεντούλα, με φίλους που ήρθαν να τιμήσουν τόσο τους Αθηναίους «Universe 217», όσο και τους δικούς μας «When Ocean Align», αλλά και τους «Embargo», που μπήκαν σφήνα, την τελευταία στιγμή, στο billing της συναυλίας.
Κατά τις 9 και κάτι, ακούστηκαν οι πρώτες νότες, από το εσωτερικό του μαγαζιού. Οπότε, όσοι λίγοι ήμασταν ακόμα έξω, αφήσαμε την ψιλή κουβέντα και μπήκαμε, για να απολαύσουμε την πρώτη μπάντα.
Οι «Embargo» ήταν, ήδη, επί σκηνής και κρίνοντας από αυτό που άκουγα, τόσο σαν ύφος, όσο και “παικτικά”, δεν μπορούσα να πιστέψω πως επρόκειτο για πιτσιρίκια, 16-17 χρονών! Και είναι αυτό το χαζό χαμόγελο, που σκάει στα χείλη, όταν βλέπεις τέτοιες ηλικίες, να σχηματίζουν συγκροτήματα και να τα σπάνε επί σκηνής, με δικό τους υλικό. Το πιο σημαντικό, βέβαια, είναι να υπάρχει κοινό από κάτω και να τους τιμάει, με την παρουσία και το χειροκρότημά του! Καθώς άκουγα το setlist των παιδιών, προσπαθούσα να σκεφτώ τι μου θυμίζουν… Ποιά άλλη μεγάλη μπάντα, παίζει σε τέτοιος ύφος: stoner rock φάση, κομμάτια χωρίς φωνητικά, τι μου θυμίζει… Και κάπου προς το τέλος, πήρα την απάντηση μου, από τους ίδιους. Με σχεδόν τρεμάμενη φωνή, από το (δικαιολογημένο) τρακ, ο “μπασίστας” ανακοινώνει το τελευταίο κομμάτι. Και ναι, ήταν αυτή η μπάντα, που μου’ χε ξεφύγει. “Διασκευάρα”, από τα παιδιά, στους μεγάλους «Karma to burn», που είχαμε την τύχη να δούμε πριν 2-3 χρόνια, με το κομμάτι “20”, το οποίο και εκτέλεσαν αρτιότατα, γεγονός που οδήγησε στο πολύ ζωηρό και παρατεταμένο χειροκρότημα του κοινού, αφήνοντας ένα μεγάλο χαμόγελο σε όλους μας.
Σειρά είχαν οι post-rockers «When Oceans Align». Δεύτερη instrumental μπάντα, για τη βραδιά, και το ζήτημα ήταν, αν θα μπορούσαν να κρατήσουν ζωντανό το ενδιαφέρον του κοινού ή απλά θα περνούσαν απαρατήρητοι, εν αναμονή των headliners. «Δε μας αρέσει να λέμε πολλά», ανέφερε ο “μπασίστας” του σχήματος, Διονύσης, ευχαριστώντας παράλληλα και τον κόσμο που παραβρισκόταν για τη συναυλία. Γενικά, γιατί το κουβεντολόι το αναλαμβάνουν οι “μπασίστες”; Τι ρατσισμός είναι αυτός; Anyway, πολύ μεγάλο ατού των Θεσσαλονικιών, ήταν το background video wall, με ζωντανές εικόνες, που συνόδευε άριστα τη μουσική τους, η οποία, όπως είχαμε αναφέρει και στο σχετικό αφιέρωμα, καταφέρνει και δημιουργεί μια ατμόσφαιρα τέτοια, που σε ταξιδεύει και κάπου νιώθεις να χάνεσαι. Για περίπου μισή ώρα, είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε τη μουσική των «When Oceans Align», μέχρις ότου παραδώσουν τη σκηνή, στους πολυαναμενόμενους «Universe 217».
Και να που φτάσαμε στο αποκορύφωμα της βραδιάς! Με χαμηλό υποβλητικό φωτισμό και με “a capella” εισαγωγή, οι Αθηναίοι “μπήκαν”, με το “Stay” από το δίσκο “Never”, με μια downtempo, σχεδόν μυσταγωγική διάθεση. Έχοντας εκπληκτικό ήχο και πολύ καλή σκηνική παρουσία, παρά το ύφος τους, συνέχισαν με το “Harm”, από τον ίδιο δίσκο, και το “Rest here”. Είχα την αίσθηση ότι τα τραγούδια κρατούσαν μόλις λίγα λεπτά. Ξαναβλέποντας τα, όμως, αφού γύρισα σπίτι, παρατήρησα ότι η μέση διάρκεια των κομματιών, ήταν τουλάχιστον 5λεπτο. Και συνειδητοποιώ ότι είχα χαθεί εντελώς μέσα στη μουσική τους, η οποία με συνεπήρε για τα καλά, απ’ ότι φαίνεται… Όταν άκουσα τους πρώτους στίχους του “Mouth”, ένιωσα πραγματικά ανατριχίλα. Η Τάνια και τα «παιχνίδια», που έκανε με τη φωνή της και το μικρόφωνο, με έκαναν να προσπαθώ, ασυνείδητα, να «ακολουθήσω», με όλο μου το σώμα, το στίχο και τα ανεβοκατεβάσματα της φωνής της, πράγμα που μάλλον ένιωσαν και οι υπόλοιποι παρευρισκόμενοι, καθώς σε κάθε τέτοιο παιχνίδισμα, ο κόσμος ξεσπούσε σε χειροκρότημα. Τόσο, λοιπόν, το “Mouth”, όσο και το επόμενο στη σειρά (“She”), και τα δυο από το δίσκο “Never”, και προσωπικά αγαπημένα, πίστευα ότι προμήνυαν το κλείσιμο του setlist των «Universe». Για καλή μας τύχη, όμως, ακολούθησαν 3 ακόμα τραγούδια, με το “Swallow”, από το ντεμπούτο δίσκο της μπάντας, να κλείνει εμβληματικά τη βραδιά και να μην αφήνει κανένα περιθώριο για αμφισβήτηση, στη μοναδικότητα και τη δυναμική τους. Κι όπως είπα και στην αρχή, μια εξαιρετική ημέρα, έκλεισε, με τον ίδιο εξαιρετικό τρόπο.
H setlist των Universe 217:
Stay
harm
rest here
gravity
towards the sun
unfullfilled
ease
counting hours
nothing
mouth
she
electrified
never
swallow
