3,2,1… Φύγαμε για τις αίθουσες! | #tdf17
Μπήκε ο Μάρτης προ πολλού, αλλά το κρύο καλά κρατεί και εσύ δεν έχεις όρεξη να πας ούτε μέχρι το περίπτερο, να πάρεις τσιγάρα. Περιμένεις πότε θα ανοίξει ο καιρός να πας να βρεις μια καρέκλα, για να τη βάλεις κάτω από τον ήλιο και να μην κάνεις τίποτε άλλο, από το να απολαμβάνεις το ζεστό του κάψιμο, πάνω στο μάγουλο σου. Σε τρεις μέρες, όμως, θα υπάρχει ο λόγος να “ξεκουνηθείς” και μάλιστα, θα το αξίζει! Το 17ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης ξεκινάει και υπόσχεται να ζεστάνει λίγο τις καρδιές μας, να ανοίξει το έδαφος για αναζητήσεις και προβληματισμούς και τελικά, να μας στριμώξει στα καφέ και τα μπαρ της πόλης, να συζητάμε για όλα αυτά που είδαμε και μας άγγιξαν.
Πολλές φορές στο άκουσμα της λέξης «ντοκιμαντέρ», σκέφτομαι πιγκουίνους, παγόβουνα, ζούγκλες και έναν φυσιοδίφη, με χακί καπέλο, να πλησιάζει λιοντάρια, σε απόσταση δύο μέτρων, και να περιγράφει πως τρέμει το φυλλοκάρδι του. Πως κολλάνε λιοντάρια και πιγκουίνοι, δεν ξέρω, μη με ρωτάτε. Τέλος πάντων, το περιβάλλον είναι μόνο μία από τις έντεκα θεματικές ενότητες του φεστιβάλ, που αναφέρονται στα ανθρώπινα δικαιώματα, την κοινωνία, την ιστορία, τη μνήμη, τα πορτρέτα ανθρώπων και άλλα ενδιαφέροντα πεδία κινηματογράφησης. Το ωραίο του φεστιβάλ είναι ότι δεν είναι διαγωνιστικό. Αντιθέτως, υπάρχουν βραβεία, που απονέμονται από το κοινό, την Διεθνή Αμνηστία και το WFF, καθώς και από τη Διεθνή Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου.
Στα πλαίσια του φεστιβάλ, τιμώνται με αφιερώματα οι δύο κινηματογραφιστές, Χούμπερτ Ζάουπερ και Αλεξάντρου Σόλομον, που έχουν αφήσει ιστορία με τα ντοκιμαντέρ τους. Επίσης, όπως και στο φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, υπάρχει ο θεσμός της αγοράς, όπου διάφορες εταιρίες και τηλεοπτικοί σταθμοί έχουν την δυνατότητα να συνομιλήσουν με παραγωγές και επαγγελματίες του χώρου και να αγοράσουν τα δικαιώματα των ντοκιμαντέρ.
Αν νομίζεις ότι κάπου εδώ τελειώνουν τα του φεστιβάλ, κάνεις λάθος. Υπάρχουν ένα σωρό εκδηλώσεις, ημερίδες, συζητήσεις και πολλά πάρτι, που έχουν στόχο να σε βάλουν στο χορό, μεταφορικά και κυριολεκτικά. Η πόλη γιορτάζει και φοράει τα καλά της. Όχι, όμως, τίποτα ψηλοτάκουνα και “στραφταλιζέ” φορέματα. Ίσως, περισσότερο, κάτι σε τζιν, για να είναι άνετη να περιπλανάται, από αίθουσα σε αίθουσα και από πάρτι σε πάρτι.
Είτε έχεις διάβασμα, λοιπόν, είτε δε μπορείς να σηκώσεις κεφάλι από τη δουλειά, είτε απλά βαριέσαι, πέρνα μια βόλτα από την Αριστοτέλους και ίσως, ένα και μόνο ντοκιμαντέρ, σε κάνει να δεις τον κόσμο με άλλα μάτια. Που ξέρεις; Μπορεί αυτή η θέση που ψάχνεις κάτω από τον ήλιο, να μοιάζει αρκετά, με μια θέση μπροστά από το λευκό πανί.
http://tdf.filmfestival.gr/
https://www.facebook.com/docfestival
