Δημήτρης Καρατζιάς: “Η αλήθεια είναι η μεγαλύτερη δύναμη, που μπορεί να έχει μια παράσταση”.

Ο Δημήτρης Καρατζιάς διασκευάζει και σκηνοθετεί την παράσταση “Πνιγμονή”, η οποία, μετά από δυο χρόνια εξαιρετικής παρουσίας στην Αθήνα, ανεβαίνει και στη Θεσσαλονίκη, στο ανανεωμένο θέατρο «Αθήναιον».
 

Η πνιγμονή, για τις πρωταγωνίστριες της παράστασης και για τον Δημήτρη.

Πνιγμονή, είναι η απόφραξη των αναπνευστικών οδών, ο πνιγμός. Οι γυναίκες του έργου, εγκλωβισμένες σε ένα χώρο, αποκομμένες από τη μόρφωση και τις κοινωνικές συναναστροφές, ουσιαστικά αδυνατούν να αναπνεύσουν. Για μένα, “πνιγμονή” είναι αυτό που ζούμε, τα τελευταία 5 χρόνια στην Ελλάδα, όλοι μας, φίλοι, συγγενείς και συνάδελφοι. Υπάρχει διάχυτος ο τρόμος κι ο φόβος. Δυστυχώς, στην προσπάθειά μας να επιβιώσουμε, σταματήσαμε να ονειρευόμαστε. Χάσαμε την ανεμελιά μας. Για πολλούς ανθρώπους, πλέον, η κατάσταση δεν είναι διαχειρίσιμη. Αν δει κανείς τη λέξη ”προσμονή” μέσα στην “πνιγμονή”, τότε δική μου προσμονή, είναι οι καλύτερες μέρες.

Το γεγονός, που στάθηκε αφορμή για τη δημιουργία του έργου και ο συσχετισμός με το “Σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα”.

Ένα δημοσίευμα, για ένα κορίτσι 16 χρονών, που θάφτηκε ζωντανό από τον πατέρα του και τον παππού του, στην Ανατολική Τουρκία, επειδή μίλησε με ένα αγόρι, ήταν η αφορμή για τη δημιουργία της Πνιγμονής. Σκοπός μας είναι να θίξουμε το ζήτημα των εγκλημάτων τιμής και κατά πόσο κοντά μας είναι αυτά. Εστιάζοντας σε καταγεγραμμένα γεγονότα για την θέση της γυναίκας και την ισότητα των δυο φύλων στις δυτικές κοινότητες των μουσουλμανικών χωρών, ίσως να μην μπορεί κανείς να φανταστεί τα αποτρόπαια, που συμβαίνουν στα βάθη της Ανατολίας, στο Αφγανιστάν ή στο Ιράκ. Ο κοινός παρονομαστής του έργου του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα, “Το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα” και της “Πνιγμονής”, είναι ο εγκλεισμός. Η παρθενία, η απαγόρευση της φυγής και οι μητριαρχικές τάσεις, είναι τα στοιχεία, που συνετέλεσαν στη σύνδεση των εγκλημάτων τιμής, με το μνημειώδες έργο του Λόρκα.

Οι αντιδράσεις του κοινού και οι δυσκολίες, που αντιμετωπίσατε, ως προς την σκηνοθεσία.

Το κοινό φεύγει συγκλονισμένο, μετά την παράσταση. Η δύναμή της, έγκειται στο ρεαλισμό και την ωμή πραγματικότητα, με την οποία έρχεται σε επαφή ο θεατής. Ενδοοικογενειακή βία και η ανάγκη του ανθρώπου για τον έρωτα, ακόμη και κάτω από τις χειρότερες των συνθηκών. Η ανάγκη να αγαπήσεις και να αγαπηθείς. Μια ανάγκη διαχρονική, διαφυλετική και πανανθρώπινη. Δύσκολοι ρόλοι και για τις οχτώ γυναίκες του έργου. Το πρώτο μου στοίχημα, ήταν να κερδίσω την εμπιστοσύνη τους.

Σκηνοθετικά, θα έλεγα πως με δυσκόλεψε και “ιντρίγκαρε” το φινάλε. Γενικότερα, τα “ψεύτικα” χαστούκια και οι σκηνές βίας δεν γίνονται δεκτές, από τον σύγχρονο θεατή, ο οποίος είναι εξοικειωμένος με τον κινηματογράφο και πολλές άλλες παραστάσεις. Δεν μπορείς να τον ξεγελάσεις. Χρειάζεται δουλειά, για να τον πείσεις για την αλήθεια της σκηνής, λαμβάνοντας βέβαια υπόψη ότι πρέπει να προστατέψεις τον ηθοποιό. Ξεπερνάω τις δυσκολίες, σκεπτόμενος πάντα, πως η αλήθεια είναι η μεγαλύτερη δύναμη, που μπορεί να έχει μια παράσταση.

Η μετάβαση από την υποκριτική στην σκηνοθεσία και οι σκηνοθετικές σας αναφορές.

Πριν τέσσερα χρόνια, δοκίμασα να ακολουθήσω το δρόμο της σκηνοθεσίας, με μια κωμωδία, το «Elizadeth». Έχοντας δοκιμαστεί, για δεκαοκτώ χρόνια, ως ηθοποιός, θέλησα να εξερευνήσω τις ικανότητές μου, σε νέα βάση. Η αποδοχή και η ενθάρρυνση, από κοινό και κριτικούς, με ώθησε να συνεχίσω. Η ματιά μου είναι ιδιαίτερα κινηματογραφική και βασίζεται στις ερμηνείες και στο ρεαλισμό. Θεωρώ, ιδιαίτερα, βαριά τη δουλειά του ηθοποιού, συγκριτικά με αυτήν του σκηνοθέτη, ο οποίος κάνει την προετοιμασία και μετά παραδίδει. Επίσης, είμαι χορτασμένος ως ηθοποιός, ενώ σκηνοθετικά, νιώθω ακόμη την δίψα της δημιουργίας. Είναι πολλά τα έργα, πάνω στα οποία θα ήθελα να δουλέψω. Τα ερωτήματα, για την εκάστοτε επιλογή έργου, θα είναι τα “γιατί αυτό;”, “γιατί τώρα;” και “πώς;”. Είναι πολύ σημαντικό, το πώς θα ξαναπείς την ίδια ιστορία και πώς θα αφορά αυτή, το κοινό.

Μια φράση του έργου, που ξεχωρίζετε.

Με συγκινεί, ιδιαίτερα, μια φράση, που λέει η γηραιότερη των γυναικών, η ψυχικά ασταθής γιαγιά του έργου. “Όταν η γυναίκα του γείτονα γεννούσε γιους, ο άντρας της φύτευε ένα δέντρο στον κήπο. Κάθε φορά που εγώ γεννούσα κόρες, ο άντρας μου έκοβε ένα δέντρο από τον κήπο”.

Η δημιουργία του Vault και άλλα μελλοντικά σχέδια.

Πριν λίγο καιρό, ξεκίνησε στο «Vault», το νέο μας “παιδί”, με το όνομα “μικρές ιστορίες φόνων” και τώρα ετοιμάζουμε την κυκλοφορία του soundtrack της παράστασης αυτής. Το ρεπερτόριο εναλλάσσεται συνεχώς και νέες παραστάσεις διαδέχονται η μία την άλλη. “Καλλιτέχνης” συν “επιχειρηματίας”, ίσον “καρμανιόλα”. Είναι δυο ασυμβίβαστες ιδιότητες, για μένα. Δεν βλέπω τον πολυχώρο «Vault» στην Αθήνα, ως επιχειρηματική κίνηση, με σκοπό την αύξηση των εσόδων μου, αλλά ως ένα αποτέλεσμα ανάγκης, να συνυπάρξουμε άνθρωποι, με κοινές καλλιτεχνικές αξίες, σε έναν ιδιαίτερα ατμοσφαιρικό χώρο.

Πότε μπήκε η υποκριτική στην ζωή σας;

Σπούδαζα δημοσιογραφία, όταν έπεσε στα χέρια μου ένα διαφημιστικό απόκομμα, από το θεατρικό εργαστήρι “Παράθλαση”. Πήγα για ένα χρόνο και τολμώ να πω, ότι ο Γιώργος Γκασνάκης και η Μόνα Κιτσοπούλου, μου άλλαξαν όλη την πορεία της, μέχρι τότε, ζωής. Στη συνέχεια, μετακόμισα στην Αθήνα, έδωσα εξετάσεις και πέρασα στη Δραματική Σχολή Αθηνών και είκοσι χρόνια μετά, τα αποτελέσματα είναι εμφανή.

Η επιστροφή στην τηλεόραση.

Η “Εθνική Ελλάδος” είναι ένας υπέροχος λόγος, για να επιστρέψεις στην τηλεόραση και ευχαριστώ πολύ τον Γιώργο Καπουτζίδη, που μου έδωσε την ευκαιρία. Μιλάει με έναν μοναδικό τρόπο, για ζητήματα, που αφορούν όλους.

*Πληροφορίες
«Πνιγμονή» του Δημήτρη Καρατζιά

Συντελεστές:
Κείμενο / σκηνοθεσία: Δημήτρης Καρατζιάς
Βοηθός σκηνοθέτη:  Δήμητρα Κολλά
Πρωτότυπη Μουσική σύνθεση: Μάνος Αντωνιάδης
Σκηνικά/ Επιμέλεια κοστουμιών: Σίμος Παπαναστασόπουλος
Φωτισμοί: Βαγγέλης Μούντριχας
Επιμέλεια κίνησης: Βιβή Ρωμανά

Πρωταγωνιστούν:
Αθηνά Τσιλύρα, Θεοδώρα Σιάρκου, Γιάννα Σταυράκη, Κική Μαυρίδου, Ανδρομάχη Μαρκοπούλου, Νίκη Αναστασίου, Ειρήνη Σταματίου, Μελλισάνθη Μαχουντ.

Από Τετάρτη 18 Μαρτίου και για λίγες μόνο παραστάσεις:

Θέατρο «Αθήναιον», Βασ. Όλγας 35, τηλ. 2310832060

Τιμές Εισιτηρίων:
16 ευρώ: Γενική είσοδος
12 ευρώ: Φοιτητικό – μαθητικό – ανέργων

Ημέρες και ώρες παραστάσεων
Τετ – Πεμ – Παρ: 21:00
Σάββατο: 18:15 και 21:00
Κυριακή: 20:00