Το “Picking Words” είναι μια ανάσα στη λιμνάζουσα ελληνική δισκογραφία!
Η αναβίωση των ηλεκτρικών ‘80s αποτελεί συχνό φαινόμενο, στην ανεξάρτητη ελληνική μουσική σκηνή. Το βασικό ερώτημα, που προκύπτει από αυτή την αναδρομή στα παλιά, είναι το κατά πόσο σήμερα συγκροτήματα και καλλιτέχνες καταφέρνουν να αποδώσουν την glossy δεκαετία του ’80, μέσα από σύγχρονες και φρέσκες μουσικές φόρμες και όχι μέσα από τετριμμένα και ξεπερασμένα μουσικά τεχνάσματα. Λίγοι, παρόλα αυτά, έχουν καταφέρει να φέρουν εις πέρας αυτό το έργο και σε αυτούς τους εκλεκτούς, συγκαταλέγεται και η «Σtella». Η «Σtella» ή κατά κόσμον, Στέλλα Χρονοπούλου, είναι μια πολυπράγμων καλλιτέχνης, που διαθέτει μια διφυή προσωπικότητα, αυτή της ζωγράφου και αυτή της μουσικού. Το «Σtella», αν και αποτελεί το πρώτο προσωπικό πόνημα της Χρονοπούλου, δεν αποτελεί και την πρώτη επαφή της με τη μουσική βιομηχανία. Ο νέος της δίσκος αντιπροσωπεύει το επακόλουθο πρώιμων συνεργασιών και συμμετοχών (My Wet Calvin, Sillyboy, Coti.K., Expert Medicine) και την απαρχή μιας ξεχωριστής μουσικής πορείας.
Διαβάστε εδώ και τη συνέντευξη της Σtella στην Βικτώρια Γκουντώνη!
Γενικά, πρόκειται για ένα δίσκο, που καθ’ όλη τη διάρκειά του, η ηλεκτρονική ποπ μουσική της δεκαετίας του ’80 είναι διάχυτη. Ειδικά, πρόκειται για ένα δίσκο, που βασίζεται στην αγάπη της «Σtella» για την δεκαετία του ’80, αλλά επεκτείνεται σε σκονισμένα 80s-90s beats, funky κιθάρες , σύγχρονες, χορευτικές μπασογραμμές, σαν να λέμε, δηλαδή, μια νεωτερική και μοντέρνα “ρετροσπεκτίβα”, όσο οξύμωρο και αν ακούγεται.
Το τραγούδι που σηματοδοτεί την είσοδο του ακροατή στον κόσμο της «Σtella», τιτλοφορείται “Picking Words”. Όσοι γνωρίζουν τη «Σtella», την αγάπησαν μέσα από αυτό το κομμάτι και όσοι δεν την γνώριζαν, την έμαθαν, μιας και που το “Picking Words” παίζει εξακολουθητικά στα ραδιόφωνα. Δεύτερο σε σειρά, έρχεται το “The Map”, με χορευτικά drums και ιδιαίτερες μπασογραμμές. Η φωνή της «Σtella», αυτή η χαρακτηριστική ήρεμη φωνή, που προσδίδει στα τραγούδια μια εξέχουσα κυριότητα, είναι η ειδοποιός διαφορά του album. Η φωνή της κυριαρχεί και στο “Detox”, μαζί με techno beats, δημιουργώντας ένα ιδιόμορφο ηχητικό αποτέλεσμα. Με το “Repeat”, η κατεύθυνση του album αλλάζει σε περισσότερο ηλεκτρονικές και οριακά disco χορευτικές φόρμες , ενώ το ηλεκτρονικό στοιχείο διατηρείται και παράλληλα, υποτάσσεται σε περισσότερα υποτονικά beats, στην μπαλάντα του album, με τίτλο “Wait On Me”. Στο “Made To Attack”, το ηχόχρωμα αλλάζει και πάλι. Vintage beats της δεκαετίας του ’80, ρυθμική μελωδία από synths, ιδιαίτερες κιθάρες και απολαυστικά φωνητικά, «συνεργάζονται» αρμονικά, καθιστώντας το “Made To Attack”, σε ένα από τα highlights του δίσκου. Οι funky και σε μερικά σημεία, οι ψυχεδελικές κιθάρες, αποτελούν το κεντρικό σημείο και του επόμενου τραγουδιού, το οποίο ονομάζεται “Wet Cigarette”. Το τραγούδι, στο οποίο η «Σtella» πειραματίζεται με indie pop μελωδίες και παραστρατεί από τις κλασικές κατευθυντήριες του δίσκου, τιτλοφορείται “Last Minute Boy”. Γλυκιά pop μουσική, στην αρχική μορφή της και όχι στην εκφυλισμένη σημερινή εκδοχή της, με υπέροχα φωνητικά να πλαισιώνουν το προτελευταίο “Something Real”. Την κατακλείδα του album αποτελεί το “Libya”, ένα ατμοσφαιρικό ονειρικό κομμάτι, που ρίχνει τους τόνους και ολοκληρώνει το μουσικό ταξίδι του ακροατή.
Το «Σtella» είναι album που καλεί τον ακροατή να πραγματοποιήσει ένα ταξίδι αναδρομής, στην αξιόλογη ηλεκτρονική-ποπ μουσική της δεκαετίας του ’80, μέσα από απόλυτα σύγχρονους και πρωτοποριακούς ήχους. Το πρώτο προσωπικό πόνημα της «Σtella» δίνει μια φρέσκια ανάσα στη λιμνάζουσα ελληνική δισκογραφία και κατατάσσεται, όχι αδίκως, στις καλύτερες και πιο ενδιαφέρουσες κυκλοφορίες της χρονιάς. Ένα είναι σίγουρο, η «Σtella» ήρθε, για να μείνει!
