Σημειώσεις από ένα ταξίδι στον κόσμο!

Ο Φοίβος και ο Σωτήρης, φοιτητές Αρχιτεκτονικής κάπου γύρω στα 22 τους, αποφάσισαν να κάνουν παύση από τον «κόσμο» τους και να δουν τον κόσμο. Αφετηρία η καλοκαιρινή Ρωσία, τελικός προορισμός η φθινοπωρινή Νέα Υόρκη. Στο ενδιάμεσο, 6 μήνες στην Ασία, χωρίς πρόγραμμα, χωρίς οδηγούς, απαλλαγμένοι από τα must-see και τα αξιοθέατα των τουριστικών οδηγών, άγνωστοι μεταξύ αγνώστων, παίρνοντας μονοπάτια της φύσης και ακολουθώντας νέους κάθε φορά φίλους, τα παιδιά πραγματοποίησαν το «όνειρο».

Παρακάτω θα διαβάσεις μικρά αποσπάσματα από τις σημειώσεις ταξιδιού του Σωτήρη και θα δεις φωτογραφίες και των δύο από τις στιγμές που έζησαν.

______________________
Ένα κορίτσι μας έφερε ένα χαρτί. Ένα μικρό σπιτάκι και δίπλα ένα ερωτηματικό. Ήθελαν να μάθουν πως είναι στα μέρη μας.
Βάθη της Σιβηρίας, Trans-Siberian, Τρίτη θέση

______________________
Ακολουθήσαμε για λίγο το δρόμο μέσα απ’ το χωριό και έπειτα συνεχίσαμε σε γυμνά, καταπράσινα λιβάδια ανάμεσα σε χαμηλούς, δασώδεις λόφους. Προσπερνούσαμε κοπάδια από ζώα και μικρές καλύβες ή γκερ. Κάποια στιγμή διέκρινα το Φοίβο ακουμπισμένο σε ένα φράχτη μπροστά από μια μικρή ξύλινη καλύβα.
– «Εδώ είμαστε;»
– «Ναι, εδώ.»
…

Μπήκαμε. Κάτι έβραζε στη φωτιά. Ένα κεφάλι γίδας και δύο πόδια. Η γυναίκα που έμενε εκεί πήρε το κεφάλι στα χέρια της και έκοψε ένα κομμάτι από το μάγουλο. Μου το πρόσφερε. Αρνήθηκα προσπαθώντας ίσως μάταια να κρύψω το σφίξιμο στο στομάχι. Γελάει.

Hatgal, χωριό στη Mongolia

______________________
-Πάμε; – Ναι πάμε. Από εκεί; – Ναι εκεί.
Και το εκεί ήταν μαγικό. Πυκνό δάσος πλάι στις όχθες καταγάλανων νερών. Μάταιο να περιγράφεις χρώματα με λέξεις.

Λίμνη Khovsgol, Mongolia

______________________
Τελειώσαμε τις μπίρες των 5 γιεν και ξεκινήσαμε να περπατάμε προς το σπίτι. Ο κόσμος στους δρόμους είχε λιγοστέψει. Μερικοί τελευταίοι ποδηλάτες, ταξί και κάποια μεγάλα φορτηγά. Κάτσαμε στο μπαλκόνι και κοιτούσαμε. Είκοσι εκατομμύρια ψυχές μαζεμένες.

Beijing (Πεκίνο), China

Μπλε κέρσορας που αναβοσβήνει σε λευκό φόντο. Φως αιχμηρό που διαπερνά ασυνήθιστα μάτια. Κορμί κουλουριασμένο. Αντίχειρας σε ετοιμότητα. Ανάσες. Σκέψεις συνοστισμένες. Επιθυμίες τροφή. Νήματα λεπτά. Ισορροπία που χάνεται. Πτώση σε ζάλη. Χαμόγελο που καλύπτει σιωπές. Ερωτήσεις δυσαπάντητες. Προσώπα άγνωστα με όψεις οικείες. Αναρωτιέμαι τι είναι πιο δύσκολο. Να περιγράψεις μια χώρα ολόκληρη ή συναισθήματα; Να μιλήσεις για τα μεγάλα ή για τις στιγμές, τις ασήμαντες λεπτομέρειες; Μπλε κέρσορας που αναβοσβήνει σε λευκό φόντο. Σε μια γωνία ένας άστεγος προτάσσει ένα άδειο μπουκάλι. Δε θέλει χρήματα απλά λίγο νερό.

______________________
Είναι μέρες τώρα που η Κίνα μας έχει ρουφήξει στη δύνη της. Ύπνος λιγοστός ανάμεσα σε προορισμούς.
…
Ανθρώπινες φιγούρες βιαστικές, πρόσωπα χαμογελαστά γύρω από τραπέζια πλαστικά. Μπλεγμένες κορδέλες από μπετόν, στενά δρομάκια ήσυχα και βήματα αργά. Κρυστάλινοι πύργοι, ρούχα που στεγνώνουν πίσω από πόρτες ανοιχτές. Μηχανές και μεγάφωνα ανακοινώσεων, κουδούνια ποδηλάτων και ομιλίες. Πλήθος που σε συνθλίβει, άνθρωποι που σε χαιρετούν και σε δείχνουν με το δάχτυλο. Πουκάμισα και χαρτοφύλακες, ανοιχτά κουμπιά και καρότσια. Διαφημίσεις που φωτίζουν λεωφόρους, φωνές πάνω από πάγκους χρωματιστούς. Φωτεινές παλάμες, φωτισμένα πρόσωπα.

______________________
Μνήμη που πουλιέται στα παλιατζίδικα και τους κισέδες τουριστικών γραφείων, κόκκινα μαντίλια σε παιδικούς λαιμούς να θυμίζουν το αίμα του πολέμου. Ινδουστικοί ναοί που άντεξαν εκατοντάδες χρόνια ανέπαφοι μέσα στη ζούγκλα, τώρα ερείπια πλάι σε μεγάλες τρύπες στο έδαφος.

Από τη Hanoi, την πρωτεύουσα του Vietnam, προς τη Saigon

______________________
Δεκαεφτά χρονών, μικροκαμωμένος. Κατάγεται από μια φυλή που ζει κάπου στο δάσος μακριά από πόλεις και πολιτισμό. Άφησε την οικογένειά του και πήγε στο μικρό αυτό χωριό για να τελειώσει το λύκειο.

4000 Islands, Banlung, Cambodia

______________________
Στο μικρό καφέ ένα ζευγάρι ξαπλώνει στις μαξιλάρες στο πάτωμα και συζητά σιωπηλά. Ο Many καθισμένος στο χαμηλό σκαμπό, με την πλάτη καμπουριασμένη και το γόνατό του αγκαλιά, τρώει με μανία το νύχι απ’ τον δεξί του αντίχειρα. Σκούρο σοκολατί δέρμα, μακρύ κοτσιδάκι τα μαύρα του γένια και μάτια βαθουλωτά, καρφωμένα στο τίποτα. Τα τελευταία τρία χρόνια ζει σε αυτό το νησί. Γνωριμίες της μέρας, μακριά από συγγενείς και φίλους. Βγάζει όσα χρειάζεται ίσα ίσα για να ζει το τώρα. Δε του χρειάζονται παραπάνω και φαίνεται χαρούμενος στη δίκη του ζάλη.

4000 Islands, Banlung, Cambodia

______________________
Όλες οι αισθήσεις σε διέγερση.

Sapa Mountains, Vietnam

Αν θέλεις να διαβάσεις όλη την ιστορία του Φοίβου και του Σωτήρη, όπως την κατέγραψαν οι ίδιοι, δες στο blog εδώ: www.wordsofabsence.blogspot.com/