Είσαι ένας απ’ αυτούς που δουλεύουν μέσα στις γιορτές;
Μια γλυκιά ανάμνηση θα θυμάσαι πάντα από τα παιδικά σου χρόνια, να έρθουν οι γιορτές, να κλείσει το σχολείο,να ξεκουραστείς,να χαρείς λίγο περισσότερο το σπίτι και τους δικούς σου ανθρώπους, αυτούς που κάποια στιγμή έμαθες ότι σου παριστάνανε τον Άγιο Βασίλη…
Μεγάλωσες όμως, έχουν περάσει λίγα -ή πολλά- χρόνια από τότε που ήσουν μαθητής. Πλέον είσαι φοιτητής ή εργάζεσαι -πιθανόν σε άλλη πόλη, μακριά από τους δικούς σου ανθρώπους και η γλυκιά αυτή προσμονή, έχει γίνει άγχος. Άγχος «βαρύ» γιατί δουλεύεις κι η δική σου δουλειά, αυξάνεται στις γιορτές, τρέχει με ρυθμούς γρήγορους κι απαιτεί από εσένα επαγγελματισμό, όχι συναισθηματισμούς!
Είσαι bartender, σερβιτόρος ή chef κι όπως έχεις ξεχάσει τι θα πει «Σάββατο βράδυ έξω» ή «Κυριακή στο σπίτι». ‘Οπως επίσης, δεν πανηγύρισες ποτέ που έφτασε Παρασκευούλα, αλλά αντιθέτως λάτρεψες τις Δευτέρες που έχεις ρεπό, έτσι και τώρα, δεν θα κανονίσεις ρεβεγιόν, ενώ όταν σε ρωτάνε τι θα κάνεις τις γιορτές, θα λες «τίποτα παιδιά, δουλεύω (κι αν προκύψει κάποιο ρεπό, θα προτιμήσω να κοιμηθώ ή να λιώσω στον καναπέ μου, βλέποντας Netflix)».
Είναι ανάγκη, προφανώς, η δουλειά σου και μέσα της θα ψάξεις να βρεις τον τρόπο να καλύψεις τις δικές σου ανάγκες. Οι δικοί σου άνθρωποι θα είναι οι συνάδελφοί σου. Θα είναι οι πρώτοι που θα ανταλλάξετε ευχές, θα πάτε για μια μπίρα όταν σχολάσετε, να πείτε δυο κουβέντες εκτός μαγαζιού, αλλά και πάλι να συνεχίσετε να μιλάτε για τη δουλειά, γιατί κάθε βάρδια από μόνη της είναι μια ιστορία για εκείνον που είχε λογαριασμό 19,8€, αλλά δεν σου άφησε ούτε το εικοσάλεπτο πουρμπουάρ. Γι’ αυτή που σε προσέβαλε αλλά δεν αντέδρασες για το καλό του μαγαζιού. Για εκείνον που σε βρήκε στο Facebook, σου στέλνει μηνύματα κι όποτε δουλεύεις, έρχεται στο πόστο σου.
Θα σηκωθείς μάλλον μεσημέρι για να δώσεις το παρόν σε κάποιο οικογενειακό τραπέζι, αλλά θα νυστάζεις και θα παρακαλάς να περάσει η ώρα. Αν είσαι μακριά από το σπίτι, θα ξυπνήσεις να φας κάτι από έξω γιατί προτιμάς να κοιμηθείς από το να μαγειρέψεις.
Θα ρίχνεις μια κλεφτή ματιά στο κινητό, θα βλέπεις τα stories των φίλων σου που διασκεδάζουν, θα κάνεις ένα τσιγάρο έξω, ένα γρήγορο τηλέφωνο στον φίλο ή τη φίλη σου για ένα ακόμη «κι εμένα μου λείπεις» ή ένα «ίσως κάτσω μια ώρα περισσότερο απόψε, κοιμήσου αν θες». Κάπως έτσι, κάποια στιγμή θα χτυπήσει το τηλέφωνο από τη μητέρα σου «Έλα μαμά, χρόνια πολλά. Καλά, δουλεύω, εσείς; Ο μπαμπάς είναι καλά;»
Η μαμά σου δεν θα παραδεχτεί ποτέ ότι της λείπεις, δεν θα στο πει για να μη στεναχωρηθείς. Κάπου ανάμεσα στην απουσία σου και σε κάποιες «ενοχές» γιατί οι δύσκολοι καιροί σε αναγκάζουν να δουλεύεις άγιες μέρες, θα κρύψει κι ένα αίσθημα υπερηφάνειας που το δικό της το παιδί, δουλεύει και μαγκιά του που προτιμά αυτό από το να κάθεται!
Έτσι περήφανος να είσαι και εσύ για εσένα. Τα παιδιά που δουλεύουν βράδυ μεγαλώνουν πιο γρήγορα, μαθαίνουν να σέβονται, να εκτιμούν τις γιορτές που στερούνται, βγαίνουν όποτε έχουν όρεξη κι όχι όποτε βγαίνουν όλοι, πάνε σε φίλους κι όχι όπου πάνε όλοι και -σίγουρα- χορταίνουν τη ζωή περισσότερο! Θα γίνουν εξαιρετικοί γονείς γιατί έχουν αξίες, αποκτούν αρχές και πλάθουν χαρακτήρα με αξιοπρέπεια.
Κάπως έτσι λοιπόν, θα βάλεις τα ρούχα της δουλειάς, αλλά θα πάρεις κι ένα πουκάμισο για τη μπίρα που θα πιεις μετά! Θα βάλεις από το καλό το άρωμα που σου πήρε δώρο η φίλη ή ο φίλος σου (είναι γιορτές, αφού!) και θα συνεννοηθείς με τα παιδιά από τη δουλειά να ανταλλάξετε δώρα. Θα είναι ιδιαίτερες οι γιορτές αυτές, ίσως νιώσεις πως δεν σε αφορούν, αλλά μην σε πάρει από κάτω, χαμογέλα και πάρε κουράγιο. Κουράγιο από εκείνο το τριήμερο που κανόνισες μόλις τελειώσουν οι δύσκολες αυτές μέρες, από τον κόσμο που σε σκέφτεται και του λείπεις, από αυτούς που 00.01 θα σου στείλουν «Καλή χρονιά!» κι ας ξέρουν πως θα τους απαντήσεις ξημερώματα.
Είσαι απαραίτητος, ιδιαίτερος και δυνατός, ενώ ξέρεις πως να δημιουργείς αναμνήσεις, φιλίες και συναισθήματα μοναδικά στη δουλειά αυτή. Δεν θα γίνεις ποτέ σαν τον πελάτη που μίσησες, σαν το αφεντικό που σιχάθηκες, θα χαμογελάσεις στην κοπέλα στο ταμείο του super market, θα της πεις «ευχαριστώ», θα πεις «συγγνώμη» στο παιδί που δουλεύει στα ρούχα και τον ταλαιπώρησες μέχρι να βρεις το νούμερό σου, θα δώσεις πουρμπουάρ στο παιδί από το delivery γιατί για κάποιο λόγο, αισθάνεσαι «συνάδελφος» με όποιον δουλεύει αυτές τις μέρες! Θα γίνεις άνθρωπος καλύτερος, κι αν όλοι ήταν σαν εσένα, θα χαιρόσουν να δουλεύεις στις γιορτές!
Υ.Γ. Θα δανειστώ κάτι που είχα γράψει πριν αρκετά χρόνια και μετά χαράς μου, έγινε viral. «Αυτήν την περίοδο, όσοι βγείτε για να πιείτε, να ψωνίσετε και να διασκεδάσετε, να θυμάστε ότι σας εξυπηρετούν άνθρωποι που αφήνουν πίσω τέτοιες μέρες τις οικογένειές τους. Άνθρωποι που δουλεύουν από ανάγκη κι όχι από βίτσιο, να είστε ευγενικοί, να είστε χαμογελαστοί, να είστε άνθρωποι!
Καλές γιορτές!
