Whereswilder: Το να μη παίζουμε και να μη γράφουμε μουσική αυτή την περίοδο είναι επικίνδυνο για εμάς.
Θυμάμαι τη πρώτη φορά που είδα τους Whereswilder. Ήταν 2014, άνοιξη στην Αθήνα και το ραντεβού είχε δοθεί στο six d.o.g.s. Από εκείνη τη νύχτα και έπειτα ήμουν πεπεισμένη πως εκεί έξω κυκλοφορεί γνήσια, ποιοτική μουσική από παιδιά της ηλικίας μου και έτσι άρχισα να ακολουθώ την πορεία τους ανά τα χρόνια. Φτάνοντας στο 2020 μπορώ να πω και πάλι με σιγουριά ότι η αίσθηση που μου μένει μετά από κάθε συναυλία τους ή ακρόαση δίσκων τους, είναι το ίδιο γνήσια και δυνατή με τότε.
Ίσως είναι η μουσική τους που μιλάει στην ψυχή μου, ίσως ο επαγγελματισμός τους που έχει κερδίσει το σεβασμό μου, αυτό που σίγουρα με εντυπωσιάζει με τους Whereswilder είναι η αντίληψη που έχουν ως προς τη μουσική και ο τρόπος που επικοινωνούν με το κοινό τους. Με αφορμή όλα αυτά, μίλησα με τον Μανώλη Γιαννίκιο, ντράμερ του συγκροτήματος, για τους Whereswilder, τη μουσική γενικότερα αλλά και την κατάσταση που βιώνουμε το τελευταίο διάστημα εν μέσω μιας νέας πραγματικότητας.
Η αλήθεια είναι πως δεν είχαμε μια συνηθισμένη συνέντευξη αλλά αυτό δεν ενόχλησε κανέναν από τους δυο. Η συζήτηση μας ξεκίνησε από τα γεγονότα της καθημερινότητας με τον Μανώλη να μου εκφράζει τις ανησυχίες του για τον καλλιτεχνικό κόσμο και την ακύρωση των συναυλιών πριν φτάσει εν τέλει στους Whereswilder και τα μελλοντικά σχέδια τους. «Αν κάτσεις να σκεφτείς τι θα αλλάξει από δω και πέρα θα προβληματιστείς πάρα πολύ. Ο κλάδος έχει επηρεαστεί σε μεγάλο βαθμό από αυτό που συμβαίνει. Σε κάνει να σκέφτεσαι αν η ζημιά είναι ανεπανόρθωτη.»
Αφού μου εξηγεί πώς έχει επηρεάσει η παρούσα κατάσταση της επιδημίας την καθημερινότητα του συγκροτήματος, ρωτάω να μάθω τη γνώμη του για το livestreaming που αποτελεί συχνό φαινόμενο πλέον. «Το performing μέσω Livestreaming βρίσκεται καιρό στο προσκήνιο, τώρα όμως τείνει να γίνει μια κανονικότητα. Κατανοώ πως αποτελεί μία λύση ανάγκης, μια δίοδο για έκφραση εν μέσω των περιορισμών, όμως προσωπικά δε μου αρέσει, δε θα ήθελα να αντικαταστήσει τις ζωντανές συναυλίες. Εικάζω μόνο πως η ζήτησή του θα ανέβει πολύ στο προσεχές διάστημα».
Ακούω προσεκτικά αυτά που μου λέει και αναρωτιέμαι πως νιώθει και τι σκέφτεται ένα συγκρότημα την περίοδο που διανύουμε με όλα αυτά που συμβαίνουν. Με τη δυνατότητα πραγματοποίησης των συναυλιών υπό όρους μου δημιουργούνται σκέψεις για το πώς θα κινηθούν οι Whereswilder αλλά και οι καλλιτέχνες ευρύτερα στο άμεσο μέλλον. «Οι όροι υπό τους οποίους θα πραγματοποιούνται οι συναυλίες για το επόμενο διάστημα είναι πολύ σκληροί για όλους και ιδίως για τους διοργανωτές. Το ρίσκο είναι ακόμη τεράστιο. Συνεπώς είναι δύσκολο για κάποιον να φτιάξει ένα πλάνο για το πώς θα κινηθεί μελλοντικά – δε μπορείς να είσαι βέβαιος αν τελικά θα μπορέσεις να το ακολουθήσεις. Πιστεύω λοιπόν πως θα είναι πολλοί αυτοί που θα ψάξουν άμεσα τρόπους να προσαρμοστούν αλλά και εξίσου πολλοί αυτοί που αναγκαστικά θα περιμένουν μέχρι το τοπίο να αλλάξει.»
«Οι συναυλίες και γενικότερα το performing αποτελεί τον κυριότερο (ή και μοναδικό) τρόπο έκφρασης για πολλούς καλλιτέχνες, ανεξαρτήτως του πόσο γνωστοί είναι στο ευρύ κοινό. Δημιουργείς κάτι με σκοπό να επικοινωνήσεις και να αλληλεπιδράσεις με τον κόσμο και οι συναυλίες σου παρέχουν αυτή τη δυνατότητα με έναν τρόπο που είναι αναντικατάστατος. Επίσης τα live αποτελούν και βασικό μέσο βιοπορισμού για τους καλλιτέχνες τόσο σε ατομικό επίπεδο (για τους ανθρώπους που εξαρτώνται από αυτά για να ζήσουν) όσο και σε πιο συλλογικό (για τις ομάδες όπως ένα συγκρότημα που στηρίζονται στα έσοδα των συναυλιών για να μπορέσουν να συνεχίσουν να παράγουν δίσκους).»
Φαντάζομαι πως το ίδιο θα νιώθουν και άλλα συγκροτήματα που έχουν ήδη έτοιμο υλικό χωρίς ημερομηνία κυκλοφορίας του. «Ήδη μέχρι τώρα διανύαμε μια χρονιά με πάρα πολλούς νέους δίσκους να κυκλοφορούν ή -όπως στη δική μας περίπτωση- να ετοιμάζονται, ενώ παράλληλα πολλά live (παρουσιάσεις, φεστιβάλ, περιοδείες κλπ) στήνονταν γύρω από αυτούς. Παγκοσμίως όλα αυτά μπήκαν σε καθεστώς αναμονής και πιστεύω πως όλοι οι άνθρωποι που δούλεψαν για να τα φέρουν εις πέρας νιώθουν ότι έχουν να αντιμετωπίσουν ένα πρωτόγνωρο εμπόδιο.»
Ωστόσο συμφωνούμε στο ότι ίσως αυτή η περίοδος που διανύουμε να είναι μια ευκαιρία για ανακάλυψη καινούριας μουσικής και στήριξης των καλλιτεχνών μέσω διαδικτύου. «Εγώ προσωπικά άκουσα πολλή νέα μουσική μέσα στην καραντίνα. Μεγάλο μέρος της προερχόταν μάλιστα από προτάσεις άλλων που έβρισκα μέσω των social media οπότε έχω την αίσθηση πως αρκετός κόσμος εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία αυτή. Πιστεύω επίσης ότι πολλοί καλλιτέχνες θα γράψουν και θα κυκλοφορήσουν νέες δουλειές εν μέσω της περιόδου αυτής για να ‘καβαλήσουν’ αυτό το κύμα. Ελπίζω το streaming και το bandcamp μαζί με άλλες αντίστοιχες πλατφόρμες να ‘ανέβουν’ κι άλλο γιατί όντως προσφέρουν λύσεις για τη στήριξη των καλλιτεχνών.»
Πριν λίγο καιρό οι Whereswilder ετοίμαζαν τον τρίτο δίσκο τους. Δεδομένης της τωρινής κατάστασης αναρωτιέμαι πώς σχεδιάζουν να προχωρήσουν με την κυκλοφορία του. «Τον Μάρτιο που πέρασε ολοκληρώσαμε τον τρίτο μας δίσκο και ήμασταν έτοιμοι να τον κυκλοφορήσουμε. Αναστείλαμε τα σχέδια μας μέχρι να μάθουμε πότε θα μπορέσουμε να τον παρουσιάσουμε ζωντανά. Έχουμε ήδη κυκλοφορήσει δύο νέα κομμάτια και σκοπεύουμε να βγάλουμε κι άλλο, νέο υλικό προς τα έξω προσπαθώντας παράλληλα να προσαρμοστούμε στις υπάρχουσες συνθήκες. Δε θέλουμε σε καμία περίπτωση να παραμείνουμε αδρανείς.»
Διάβασε επίσης: Πως βλέπουν το μέλλον της μουσικής βιομηχανίας οι διοργανωτές των μεγαλύτερων ελληνικών φεστιβάλ;
Ένας από τους λόγους που λατρεύω τον πρώτο τους δίσκο Yearling είναι ότι είχε ηχογραφηθεί με τη χρήση μπομπίνας και προς έκπληξή μου έμαθα ότι όλα τα άλμπουμ των Whereswilder έχουν ηχογραφηθεί με μπομπίνα. «Ο ήχος που παράγεται όταν γράφεις τέτοια μουσική σε tape είναι μοναδικός και συνάμα πολύ οικείος. Το δεύτερο έχει να κάνει με το ότι τον συναντάς σε αμέτρητους δίσκους που έχεις υποσυνείδητα χαραγμένους στο μυαλό σου ως ακούσματα, από το British Invasion και το Psychedelic Rock μέχρι και τη Hip Hop.
Παρόλα αυτά, για τον Μανώλη τα ρίσκα που παίρνει ένας μουσικός όταν διαλέγει να ηχογραφήσει με μπομπίνα είναι πολλά. «Αν γράψεις κάτι δε μπορείς να κάνεις πολλά μετά για να το αλλάξεις, δεν έχεις το περιθώριο. Μαθαίνεις να το αγαπάς.»
«Για το νέο μας δίσκο ακολουθήσαμε διαφορετική διαδικασία από τις προηγούμενες φορές. Τα μέρη του καθενός μας ηχογραφήθηκαν ξεχωριστά (πλην ενός track) ενώ μέχρι τώρα συνηθίζαμε να γράφουμε live στο ίδιο δωμάτιο. Όλες οι ιδέες δουλεύτηκαν ομαδικά κατά τη διάρκεια της σύνθεσης και της ενορχήστρωσης έτσι ώστε να είναι όλα έτοιμα πριν μπούμε να γράψουμε στο Electric Highway Studio με τον Γιάννη Βούλγαρη (Bazooka, Soft Skull).»
«Η διαδικασία αυτή μας έδωσε επίσης την ελευθερία να πειραματιστούμε ελεύθερα με τις ενορχηστρώσεις και να χρησιμοποιήσουμε πιο πολύ από ποτέ και άλλα όργανα πέρα από το κουαρτέτο μας. Θέλαμε κάθε track του νέου δίσκου να προσθέτει και μια διαφορετική υφή στο σύνολο και πιστεύω πως το πετύχαμε.»
Κάτι ανάλογο μου θύμισε το κομμάτι τους Helping hand στο βίντεο που ανέβασαν πρόσφατα στον λογαριασμό τους στο Facebook από την αγγλικανική εκκλησία. Ήταν πολύ ατμοσφαιρικό και μου θύμισε George Harrison στο All things must pass. «Θέλαμε πολύ καιρό να παίξουμε μουσική στην αγγλικανική εκκλησία, υπό αυτές τις συνθήκες που έγινε και βλέπεις και στο βίντεο. Στο σημείο αυτό συζητάμε μεταξύ σοβαρού και αστείου για το αν θα μπορούσαν να γίνουν συναυλίες στην αγγλικανική εκκλησία, λόγω του χώρου αλλά καταλήγουμε στο ότι δεν είναι πιθανό εν τέλει.»
Οι Whereswilder ξεκίνησαν με κιθαρίστα τον Γιώργο, ο οποίος αποχώρησε από το συγκρότημα πριν κάποια χρόνια αφού μετακόμισε στο εξωτερικό. Ο Αλέκος που ξεκίνησε να παίζει μαζί τους από το 2016 είναι φίλος τους και συμμετείχε στον δεύτερο δίσκο. Στην πραγματικότητα είναι πολύ δύσκολο να βρεις τους σωστούς για εσένα, ανθρώπους να συνεργαστείς όταν είσαι σε ένα συγκρότημα και χρειαστεί να γίνει αλλαγή στα μέλη. «Υπάρχουν κάποια βασικά ζητήματα όπως η κοινή μουσική καλλιέργεια και η ανάγκη να σέβεται και να κατανοεί ο ένας τον άλλον υπό πολλές συνθήκες. Προσωπικά πιστεύω πως πρέπει να υπάρχει μία βασική συνεννόηση μέσα στη μπάντα πριν καν παιχτεί η πρώτη νότα. Εμείς και στις δύο περιπτώσεις σταθήκαμε πολύ τυχεροί και πετύχαμε διάνα. Με τον Γιώργο παίζαμε από μικροί, εξελιχθήκαμε παρέα και τα θεμέλια της σχέσης που έχουμε είναι πολύ δυνατά. Για τον Αλέκο τώρα τι να πω; Μουσικά του πήρε μόνο μία πρόβα για να μπει στο συγκρότημα! Σε προσωπικό επίπεδο δεν χρειαζόταν καν αυτή η πρόβα.»
Όσον αφορά τα διαφορετικά μουσικά ακούσματα ενός καλλιτέχνη ή συγκροτήματος συμφωνούμε στο ότι είναι σημαντικό να υπάρχει μια πληθώρα διαφορετικών ειδών τα οποία συμβάλουν στο να διαμορφωθεί ο ήχος ενός συγκροτήματος, ο οποίος φυσικά μπορεί να αλλάξει ανά δίσκο. «Αν απομονώσω στο μυαλό μου τους μουσικούς που απαρτίζουν τις μπάντες που αγαπώ και αναλογιστώ τις καταβολές και τα ακούσματα του καθενός, το συμπέρασμα είναι πως η ποικιλία στα ακούσματα είναι μέρος μιας πολύ δυνατής συνταγής.
«Στη δική μας περίπτωση, αυτό μας βοηθά στο να μεταβάλλουμε τον τρόπο που σκεφτόμαστε τα κομμάτια μας και να θέτουμε εντελώς νέους στόχους μουσικά από δίσκο σε δίσκο οριακά και από κομμάτι σε κομμάτι. Στη νέα μας δουλειά αξιοποιήσαμε στο έπακρο την επικοινωνία που έχουμε μεταξύ μας για να ανακαλύψουμε νέες κατευθύνσεις. Αν η συνθήκη ήταν ότι παίζουμε αυτό το είδος μόνο και δεν πρόκειται ποτέ να παρεκκλίνουμε από αυτό γιατί έτσι ορίζονται οι Whereswilder, πιστεύω ότι θα είχε ημερομηνία λήξης από τη στιγμή που θα ξεκινούσε λόγω των περιορισμών που θα νιώθαμε. Ο Γιάννης σαν συνθέτης παίζει καθοριστικό ρόλο σε αυτό καθώς έχει την ικανότητα να φέρνει κάθε φορά μία νέα ιδέα που να αρέσει σε όλους μας χωρίς να ακολουθεί στεγανά ως προς το είδος της.»
Υπό άλλες συνθήκες η συζήτηση μας θα έκλεινε με εμένα να ρωτάω τον Μανώλη για τις επόμενες ζωντανές εμφανίσεις των Whereswilder όμως περιορίζεται στο να μάθω τα σχέδια που έχουν για το επόμενο διάστημα, δεδομένης της παρούσας κατάστασης της επιδημίας. «Όπως είπαμε έχουμε τον τρίτο μας δίσκο έτοιμο και σχεδιάζουμε να κυκλοφορήσουμε σταδιακά όσο περισσότερο υλικό μπορούμε δίνοντας πραγματική έμφαση σε κάθε κομμάτι ξεχωριστά. Περισσότερα για το τι μέλει γενέσθαι θα ανακοινώσουμε σύντομα μέσω των λογαριασμών της μπάντας.»
Κλείνοντας τη κουβέντα μας, τον ευχαριστώ για το χρόνο του και σκέφτομαι πόσο πολύ ανυπομονώ να ακούσω τον καινούριο τους δίσκο. Ακούγοντας το Helping Hand όσες περισσότερες φορές μπορώ μέχρι να το βαρεθώ (δεν υπάρχει αυτή η περίπτωση) στήνω κινηματογραφικά σχεδόν, την εικόνα στο μυαλό μου: Οι Whereswilder ζωντανά στη σκηνή κάπου κάποτε. Ίσως σύντομα, ίσως και όχι, όμως θα είμαι εκεί και ξέρω πως θα αξίζει όλη αυτή η αναμονή.
______________________
Bandcamp: whereswilder-bandcamp.bandcamp.com/
Facebook: @whereswildergr
