Βρεθήκαμε στο λιμάνι και είδαμε έναν «Τοίχο που χάνεται».

Ένας τοίχος από πλεξιγκλάς σκελετό με 6.000 ξύλινα τουβλάκια με αποφθέγματα, μας αποκαλύφθηκε την Παρασκευή 25 και την Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου στην Προβλήτα Α’ στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης, ενώ παράλληλες δράσεις με κοινή βάση τα ρητά, αποτέλεσαν το διαδραστικό project με γενικό τίτλο «Ο τοίχος που χάνεται». Περίπου 3.500 περαστικοί συνολικά από την Προβλήτα Α’ ήρθαν σε επαφή με την διαδραστική εγκατάσταση, έπαιξαν με τα τουβλάκια, διάβασαν τα ρητά αλλά και συνέθεσαν τις δικές τους ιδέες για τον τοίχο.

Αποφθέγματα που προέρχονται από τον ευρωπαϊκό υψηλό και σύγχρονο ποπ πολιτισμό, τα οποία συγκεντρώθηκαν στο πλαίσιο πανευρωπαϊκού διαγωνισμού τον χειμώνα του 2020, χαραγμένα πάνω στα ξύλινα τουβλάκια έγιναν τα «σουβενίρ» των επισκεπτών, συνιστώντας παράλληλα τροφή για σκέψη κι ένα άνοιγμα στην πολυγλωσσία και την πολυπολιτισμικότητα της Ευρώπης.

Κι όταν ο «Τοίχος» χάθηκε, η Βίκυ Ζιώγα και η ομάδα της μας σύστησαν μια δράση υπό τον τίτλο “Such a relief, to have a language with the right words in it!” (Τόση ανακούφιση, να έχεις μια γλώσσα με τις σωστές λέξεις!), η οποία είχε σαν στόχο να μας μυήσει σε λέξεις που έχουμε και λέξεις που χρειαζόμαστε με γνώμονα μία ενωμένη πολυπολιτισμική κοινωνία. Οι επισκέπτες του λιμανιού κάθισαν σε τραπεζάκια, δημιούργησαν από κοινού, μοιράστηκαν τις σκέψεις τους και τελικά κατάφεραν να δημιουργήσουν εφήμερα συλλογικά μωσαϊκά με λέξεις και εικόνες, τα οποία και μετέφεραν στον τοίχο, αναδεικνύοντας ταυτόχρονα την γλωσσική και πολιτισμική ποικιλομορφία της Θεσσαλονίκης.

Καθ’ όλη τη διάρκεια της εγκατάστασης, η μουσική επένδυση από τους Eventless Plot έδωσε ξεχωριστό χαρακτήρα στη διοργάνωση με τίτλο «Phrases: Εξερευνώντας και μεταλλάσσοντας τη μουσικότητα της φωνής». Με αφετηρία τις ηχογραφήσεις διαχρονικών φράσεων, την επεξεργασία αυτών και τον εμπλουτισμό τους με διάφορες άλλες ηχητικές πηγές δημιουργείται μια χωρική-ηχητική εγκατάσταση, προσθέτοντας μία ακόμα διάσταση στην αλληλεπίδραση κοινού – τοίχου.

______________________

Φωτογραφίες: Stef Tsakiris studio // Ioanna Fotiadou – Manos Angelakis – Alexandros Krasios

Το πρόγραμμα «Ο τοίχος που χάνεται» είναι ένα εγχείρημα του Goethe-Institut, που χρηματοδοτείται από ειδικά κονδύλια του Ομοσπονδιακού Υπουργείου Εξωτερικών για τη γερμανική Προεδρία του Συμβουλίου της ΕΕ το 2020 και υποστηρίζεται από το MOMus-Πειραματικό Κέντρο Τεχνών και τον Οργανισμό Λιμένος Θεσσαλονίκης Α.Ε.