Βαγγέλη Βροχίδη, αισθάνεσαι τυχερός;

Με αφορμή το micro μ festival, που διεξάγεται στην Θεσσαλονίκη στις 3 Οκτώβρη, είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε με το Βαγγέλη Βροχίδη. Φοιτητής στο ΑΠΘ, λατρεύει αυτό που κάνει και είναι γεμάτος ιδέες και ζωντάνια. Η πρώτη του ταινία “Αισθάνεσαι Τυχερός” συμμετέχει στο φεστιβάλ και ο ίδιος δεν διστάζει να μας μεταδώσει λίγη από την μαγεία του κινηματογράφου.

Μίλησέ μου λίγο γενικά για σένα: πότε αποφάσισες να διαλέξεις τη σκηνοθεσία; Από μικρός είχες κλίση στον κινηματογράφο και ποιες είναι οι μέχρι τώρα δουλειές σου, παράλληλα με τη σχολή;

Η πρώτη φορά που μου δημιουργήθηκε η απορία για το τι σημαίνει σκηνοθέτης, ήταν όταν μικρός, παρακολούθησα όλα τα Star Wars. Έπειτα, μεγαλώνοντας, στα 14 επέλεξα την σκηνοθεσία, μέσα σε ένα τρένο ουσιαστικά, ξεφυλλίζοντας τυχαία το βιβλίο του σχολικού προσανατολισμού. Σε όλη την περίοδο της ενηλικίωσης, αγάπησα τη λογική του να φτιάχνεις στον άλλον το συναίσθημα. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα σε αυτό που ανέφερα προηγουμένως, είναι η ταινία “Cinema Paradiso” που παρουσιάζει τη ζωή, αντί του κινηματογράφου. Μιλώντας τώρα για τη σχολή, μπορώ να πω πως ασχολούμαι με διάφορες εργασίες και project και μέσα από αυτές, κατάφερα να κάνω την πρώτη μου μικρού μήκους ταινία, το “Feeling Lucky”.

Πες μου λίγα λόγια τώρα για το “Αισθάνεσαι Τυχερός”. Πώς ξεκίνησε;

Αρχικά, ήθελα να κάνω επιστημονική φαντασία, αλλά ήταν πρακτικά αδύνατο. Έτσι επέλεξα την ιστορία, όπου μέσω αυτής μπαίνεις σε έναν ψεύτικο κόσμο, με μυθοπλαστικά στοιχεία. Η όλη ουσιαστικά πηγή της ιδέας αυτής προήλθε από μία μετακόμιση, όπου αποφάσισα ότι θέλω να κάνω μία ταινία, μέσα σε ένα φορτηγό. Παράλληλα, θυμήθηκα κάποια πράγματα που ήξερα για τον Χορτιάτη και σκέφτηκα ότι, μιας και πολλοί δεν ήξεραν για το ολοκαύτωμα του, θα μπορούσε να δημιουργηθεί μία ιστορία προδοσίας με κοινό τόπο το εσωτερικό ενός φορτηγού. Επίσης, γνώριζα ότι στο διευθυντή φωτογραφίας μου άρεσε το ντοκιμαντέρ, οπότε καταλήξαμε να δημιουργήσουμε ένα πληροφοριακό ντοκιμαντέρ με αναλυτική αφήγηση, όπου κυριαρχεί η έννοια της επανάληψης της ιστορίας.

Ποια είναι η φεστιβαλική πορεία της ταινίας;

Η ταινία έχει προβληθεί στην Βοσνία, στο «3^ο Tuzla Film Festival» απ’ όπου και έχει πάρει μία τιμητική διάκριση. Άλλα φεστιβάλ, στα οποία έχει συμμετάσχει, είναι το φεστιβάλ ψηφιακού κινηματογράφου της Αθήνας, το «3^ο AltcineAction»! Και το 7^ο κινηματογραφικό φεστιβάλ Λάρισας/Artfools. Τέλος, αυτές τις μέρες θα ταξιδέψω στην Αλβανία, όπου η ταινία θα πάρει μέρος στο «5^ο Balkan film festival».

Γιατί επέλεξες αυτό τον τίτλο; 

Ο τίτλος αυτός μου αρέσει πολύ, γιατί φαίνεται αρχικά σαν να μην έχει καμία σχέση με την ταινία, ενώ ταυτόχρονα έχει άπειρες συνδέσεις. Η έμπνευση μου ήρθε όταν είδα ένα κομμάτι της φράσης στη φοιτητική λέσχη σε graffiti και τότε ήταν και η περίοδος, που επεξεργαζόμουν και τη δομή της ταινίας. Αυτό που μπορώ να πω με σιγουριά για τον τίτλο, είναι ότι την πρώτη φορά δεν τον καταλαβαίνεις, ενώ μετά σου γίνεται αισθητός σαν μία γροθιά. Τον βρήκα γοητευτικό.

Δυσκολεύτηκες κάπου στο να πραγματοποιηθεί η ταινία;

Εφόσον η ταινία είχε ένα ιστορικό πλαίσιο, δυσκολεύτηκα αρκετά οικονομικά, αλλά και πρακτικά. Παρ’ όλα αυτά όμως, είχα δίπλα μου ενεργούς και πιστούς συνεργάτες, την καλή μου παραγωγό, τη Μαρίνη (που την παίδεψα πολύ για να βγει αυτό που θέλω), οι οποίοι πίστεψαν σε αυτό που κάναμε και έβαλαν το λιθαράκι τους. Επιπλέον, βοήθεια δέχτηκα και από τους εξής χορηγούς : Lidl Hellas, Seven Spots, Παπαδοπούλου Α.Ε., ENGS TV, Σαββίκος. Τέλος, να πω ότι όταν θες κάτι πραγματικά, θα βρεις τρόπο να το κάνεις όσες δυσκολίες κι αν υπάρξουν.

Ποια είναι τα μηνύματα της ταινίας και αυτό που θες να περάσεις εσύ; Πιστεύεις ότι έχει επίκαιρο περιεχόμενο;

Η ταινία δεν έχει κάποιο διδακτικό στόχο. Αυτό που θέλω κυρίως είναι να προβληματίσει τους νέους, σχετικά με την άποψη ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται ή ακόμη καλύτερα, όπως είπε ο Mark Twain, η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται, αλλά κάνει ομοιοκαταληξίες. Όσον αφορά την επικαιρότητα και την οπτική της ταινίας, θεωρώ ότι έχει χαρακτήρα, ακόμα πιο επίκαιρο απ’ ότι πριν, καθώς παρουσιάζει μία ιστορία, όπου οι Έλληνες προδίδουν τους Έλληνες και γενικότερα, την έννοια της αντιπαλότητας, που υπήρχε και υπάρχει μεταξύ των Ελλήνων, με παράδειγμα κοντινό το φετινό δημοψήφισμα, που όλοι τσακώνονταν μεταξύ τους για τα πάντα. Όπως αναφέρεται και στην ταινία, τα ακροδεξιά τμήματα της Ευρώπης συνεχώς αυξάνονται.

Γιατί επέλεξες την ταινία σου για το micro μ festival;

Με ιντριγκάρει το γεγονός ότι το φεστιβάλ διεξάγεται σε διάφορες πόλεις και αυτό όλο είναι από μόνο του, ένα καλό feedback από το κοινό.

Είσαι αισιόδοξος για το μέλλον και ποια είναι τα σχέδια που ετοιμάζεις;

Αρχικά, να πω ότι φέτος είχα την ευκαιρία να κάνω μία ταινία έξω από τα νερά μου, με τίτλο «A Moment without Fear». Είναι μία ταινία βιωματική, που σε λίγο καιρό θα ολοκληρωθεί και ελπίζω να έχει μία καλή φεστιβαλική πορεία. Παράλληλα, τελειώνω το καινούργιο μου σενάριο, το οποίο διαδραματίζεται εν μέρει στο παρελθόν, με προσωρινό τίτλο «Ismet». Όσον αφορά το μέλλον, είμαι απαισιόδοξος και ακόμα περισσότερο αισιόδοξος, γι’ αυτό πιστεύω ότι αυτή η χρονιά θα είναι ακόμα καλύτερη και κάθε φορά, συνειδητοποιώ ότι όσο άσχημες και να είναι οι συνθήκες, πάντα μπορείς να βρεις τους κατάλληλους ανθρώπους, στον κατάλληλο χώρο, για να δημιουργήσεις τον φανταστικό κόσμο και πάλι. Εύχομαι σε έναν χρόνο από τώρα, να συναντηθώ με τους συνεργάτες μου και να απολαύσουμε αυτό που δημιουργήσαμε σε μία σκοτεινή αίθουσα!

______________________

Στοιχεία Ταινίας

Μicro μ festival, movie: Feeling Lucky
Σκηνοθέτης: Βαγγέλης Βροχίδης
Ηθοποιοί: Τάσος Μπαρνιαδάκης, Βασίλης Ισσόπουλος
Δ.Φωτογραφίας: Παύλος Διδασκάλου
Μοντάζ: Παύλος Παπαδόπουλος
Μουσική: Παναγιώτης Τσατσάρης
Παραγωγή: Μαρίνη Παλαιολόγου

Περίληψη

Κατά την διάρκεια του 2ου Παγκόσμιου Πολέμου, μετά τη σφαγή του Χορτιάτη, δύο άνδρες οδεύουν προς την εκτέλεσή τους από τους Ναζί, οι οποίοι τους οδηγούν σε ένα μονοπάτι, όπου οι επιλογές του παρελθόντος συγκρούονται. Αυτό συνέβη στο παρελθόν, αλλά έχει αλλάξει κάτι από τότε?

*Η μικρού μήκους ταινία του Βαγγέλη Βροχίδη “Feeling Lucky” θα προβάλλεται στα πλαίσια του micro μ festival!

5ο Micro μ Festival: Είναι ωραίο να μεγαλώνεις…

Το 5ο Micro μ Festival, το ξεχωριστό φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους που αγαπήθηκε πολύ, κλείνει τα πέντε του χρόνια.

Φέτος, η ημέρα διεξαγωγής του αλλάζει σε Σάββατο και το δίκτυο των πόλεων του αυξάνεται σημαντικά, με τις βασικές σταθερές που το καθιέρωσαν στη συνείδηση μας να παραμένουν ίδιες.

Στις 3 Οκτωβρίου 2015, τη μοναδική ημέρα διεξαγωγής του Micro μ, οι δεκαπέντε ταινίες του διαγωνίζονται ταυτόχρονα ανά την Ελλάδα για την ψήφο του κοινού. Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Ηράκλειο, Χανιά, Ρόδος, Πτολεμαΐδα, Βέροια, Ξάνθη, Κέρκυρα και Παρίσι δίνουν ραντεβού και για μια στιγμή γίνονται μια πόλη, ένα μεγάλο σινεμά.

Σάββατο 3 Οκτωβρίου, στις 19.30 
Εισιτήριο: 7 €, προπώληση 6 €

Οι υπόλοιπες συμμετοχές είναι:

1. «Dolls» του Εμμανουήλ Λεβεντέλη
2. «Escape Shadows (from Athens)» του Αντώνη Ροζάκη
3. «For Ever Young» του Σπύρου Χαραλάμπους
4. «Killing My Girl» του Τάσου Γιαπουτζή
5. «Pyramid» του Γαλαξία Σπανού
6. «The Bust» του Μιχάλη Δημητρίου
7. «The Gift of Magi» της Ισμήνης Δασκαρόλη
8. «XRATS» του Γεώργιου Ευαγγελόπουλου
9. «Αισθάνεσαι τυχερός;» του Ευάγγελου Βροχίδη
10. «Ανεπιθύμητος» του Φοίβου Κοντογιάννη
11. «Απαγωγή» του Αντώνη Σωτηρόπουλου
12. «Για Πάντα» του Νίκου Μανδαράκα
13. «Καθημερινή Εργάσιμη» των Βαγγέλη Καραμαρίγου & Ζαχαρία Μαυροειδή
14. «Πέντε Τρόποι Να Πεθάνεις» της Ντάινα Παπαδάκης
15. «Στ’Αλήθεια» του Κωνσταντίνου Φραγκούλη