Αθήνα, μια βόλτα στη αστείρευτη γοητεία της πρωτεύουσας!

Σαν κλασικό παιδί της επαρχίας, η Αθήνα στα μάτια μου φάνταζε σαν ένα απόρθητο φρούριο που σε προκαλεί ωστόσο με όλη τη μεγαλοσύνη που διαθέτει να το εξερευνήσεις, σαν τη μυστηριώδη και σκοτεινή ηρωίδα κάποιας εμβληματικής νουβέλας που, για κάποιο ανεξήγητο φαινομενικά λόγο, σε κάνει να την συμπαθείς. Έχουν περάσει αισίως τρείς μήνες που ζω (σε) αυτή την πόλη και ο ενθουσιασμός της εξερεύνησης παραμένει ακόμη ο ίδιος όπως την πρώτη μέρα, με αυξανόμενες μάλιστα τάσεις! Δεν έχω διακρίνει ακόμη με ακρίβεια τι είναι αυτό που με ελκύει περισσότερο «πάνω της», ξέρω ωστόσο με βεβαιότητα πως δεν είναι μονάχα ένα πράγμα.

Αγαπώ τον ρυθμό της, αυτόν, τον άλλοτε κουραστικό, κατά βάση όμως ξεσηκωτικό, που σε αναγκάζει να σηκωθείς από το κρεβάτι εκείνες τις λίγο πιο γκρίζες μέρες που έχεις αποφασίσει απλά να παραιτηθείς, το αίσθημα ελευθερίας που σε κατακλύζει τη στιγμή που διασχίζεις κάποια μεγάλη λεωφόρο της με το αγαπημένο σου τραγούδι να ηχεί δυνατά στα αυτιά σου.

Λατρεύω τις γραφικές της γειτονιές, ακριβώς μια ανάσα από την καρδία της, που σου δημιουργούν εκείνο το συναίσθημα της νοσταλγίας των παιδικών σου χρόνων, με τριανταφυλλιές φυτεμένες σε τενεκέδες από λάδι και τον αέρα να μοσχοβολά κανέλα και φρεσκοαλεσμένου καφέ, όλα εκείνα τα σημεία από τα οποία η όψη της είναι αλλιώτικη από αυτή που ίσως αντικρίζεις καθημερινά, φαντάζει ονειρεμένη, μαγευτική εκείνα τα φλογερά δειλινά παρέα με τον λόγο που κάνει την καρδία σου να χτυπάει σαν τρελή και τα μάτια σου παραδομένα στα χρώματα.

Με εξιτάρει η αναζήτηση των κρυμμένων θησαυρών της, η ανταλλαγή απόψεων φιλοσοφικού περιεχομένου με τον ιδιοκτήτη του vintage μαγαζιού της γειτονιάς την ώρα της δοκιμής ενός κοτλέ Levis, τα στέκια της που σε κάνουν να νιώθεις γαλήνια εκείνες τις βροχερές μέρες απολαμβάνοντας μια κούπα ζεστό καφέ και συζητώντας για ώρες με την παρέα.

Περιμένω με αγωνία τις ηλιόλουστες Κυριακές που ξεκινούν γλυκά από το πρωί σε κάποια πλακόστρωτη πλατεία για να καταλήξουν το βράδυ σε κλασικά και αγαπημένα ρετρό μπαράκια με γέλια που μοσχοβολούν κόκκινο, μεστό κρασί, από αυτό που σε κάνει να αισθάνεσαι μια όμορφη ζάλη, μια αναπάντεχη πληρότητα, τους ατελείωτους περιπάτους απαθανατίζοντας την αστική της λαμπρότητα και γνωρίζοντας φωτεινούς ανθρώπους που έχουν να σου διηγηθούν μια ιστορία μοναδική. Τις εμπειρίες που απλόχερα χαρίζει σε όσους διψάνε για ζωή, το δικαίωμα που σου προσφέρει να είσαι ακριβώς αυτός που εσύ επιθυμείς. Μια πόλη που σου κλείνει το μάτι σε ό,τι μα ό,τι βάλεις στο νου σου και σε κάνει να χορεύεις στους ρυθμούς της, είτε ξέρεις τα βήματα, είτε όχι!