Unbroken – Όταν η Angelina Jolie εγκατέλειψε την υποκριτική!
Της Λυδίας Ρακή
Σκηνοθεσία: Angelina Jolie
Παίζουν: Jack O’Connell, Domhnall Gleeson, Miyavi, Garrett Hedlund, Alex Russell, C.J. Valleroy
Η Αμερικανίδα ηθοποιός Angelina Jolie, αναλαμβάνει για δεύτερη φορά το τιμόνι της σκηνοθεσίας, μετά την πρώτη της απόπειρα, στην ταινία «Ιn the land of blood and honey», τρία χρόνια πριν. Αυτή τη φορά, επιλέγει να αναπαραστήσει την αληθινή ζωή του ιταλοαμερικανού ολυμπιονίκη αθλητή στίβου, Louis Zamperini, τη ζωή του οποίου αφηγήθηκε η Laura Hillenbrand στο, ομότιτλο με την ταινία, βιβλίο της.
Η υπόθεση περιστρέφεται γύρω από τον ίδιο τον πρωταγωνιστή. Η ιστορία ξεκινάει με έμφαση στην ικανότητα του Louis στο στίβο και κορυφώνεται όταν, συμμετέχοντας στους ολυμπιακούς αγώνες του Βερολίνου το 1936, καταφέρνει να γίνει ολυμπιονίκης και να κερδίσει την επιδοκιμασία και το θαυμασμό όλων, ακόμα και του Χίτλερ, ο οποίος επιδιώκει να τον γνωρίσει. Η χαρά του, όμως, δεν κρατάει για πολύ, καθώς σε λίγα χρόνια ξεσπά ο Β’ Παγκόσμιος πόλεμος και ο Louis γίνεται μέλος του πληρώματος της πολεμικής αεροπορίας. Το γεγονός αυτό γίνεται το σημείο εκκίνησης για την περιπέτεια, που πρόκειται να επακολουθήσει. Σε μία από τις αεροπορικές εφορμήσεις, το αεροσκάφος συντρίβεται και ο Louis, με τα υπόλοιπα δύο μέλη του πληρώματος, πέφτουν στη μέση του ωκεανού, όπου θα παραμείνουν για 47 μέρες. Για λίγο, η ελπίδα ζωντανεύει, όταν διασώζονται από ένα πλοίο. Γρήγορα, όμως, εξαφανίζεται, αφού τελικά πέφτουν θύματα των γιαπωνέζων εχθρών και καταλήγουν αιχμάλωτοι σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Στο σημείο αυτό, ο Louis έρχεται, για ακόμη μία φορά, αντιμέτωπος με τη μοίρα, καθώς μπαίνει εξ’ αρχής στο στόχαστρο του σαδιστή διοικητή του…
Σκηνοθετικά, θα λέγαμε ότι η ταινία είναι χωρισμένη σε δύο κομμάτια: στο πρώτο μισό, βλέπουμε το χαρακτήρα, τον κοινωνικό περίγυρο, αλλά και το κοινωνικό υπόβαθρο του Zamperini, μέσα από συνεχείς αναδρομές στο παρελθόν, όπως και τα κατορθώματά του στον στίβο και μέχρι το σημείο που καταλήγει όμηρος στην απέραντη θάλασσα και ξεκινάει το μεγάλο ταξίδι επιβίωσής του. Προσωπικά, πιστεύω, ότι αυτό το μέρος της ταινίας είναι το καλύτερο ποιοτικά. Ιδιαίτερα, όταν ο πρωταγωνιστής είναι χαμένος στη θάλασσα και αγωνίζεται ενάντια στα φυσικά φαινόμενα, οι σκηνές είναι αρκετά δυνατές. Οι θεατές γίνονται ένα με τον ήρωα και αγωνιούν μαζί του, αναμένοντας να τελειώσει η δύσκολη αυτή κατάσταση.
Το δεύτερο μισό της ταινίας, είναι αποκλειστικά αφιερωμένο στις μονάδες αιχμαλώτων, όπου ο Zamperini έχει μεταφερθεί, και στα βασανιστήρια που αναγκάζεται να υπομείνει. Η κινηματογραφική κάμερα εστιάζει, κατά κύριο λόγο, στις σκηνές, όπου υπάρχει βία μεταξύ του Zamperini και του Ιάπωνα διοικητή Mutsuhiro (“the bird”) και στις άρρωστες απαιτήσεις και διαταγές, που ο πρωταγωνιστής πρέπει να υποστεί και να εκτελέσει. Πολλές από αυτές τις σκηνές είναι εξαιρετικές, κυρίως γιατί η φωτογραφία είναι άρτια. Το στήσιμο και οι γωνίες λήψης είναι ικανές και φυσικά, ο πρωταγωνιστής (Jack O’Connell) ενισχύει την ατμόσφαιρα, μέσα από δυνατές ερμηνείες.
Ωστόσο, πολλές φορές δημιουργείται η αίσθηση ότι η σκηνοθεσία κάπως κουράζει. Μοιάζει να της λείπει η πρωτοτυπία και η έμπνευση, καθώς η ιστορία εκτυλίσσεται σε μία πολύ σταθερή γραμμή. Ίσως αυτό να οφείλεται στην απειρία της σκηνοθέτιδας.. Επίσης, αδυναμία αποτελεί το γεγονός ότι δεν γνωρίζουμε τόσο τον ίδιο τον πρωταγωνιστή και τα συναισθήματά του, παρά μόνο παρακολουθούμε τις αντιξοότητες, τις οποίες προσπαθεί να ξεπεράσει. Και ίσως, με αυτόν τον τρόπο, δεν επιτυγχάνεται η άμεση σύνδεση του θεατή με τον πρωταγωνιστή και τα βιώματά του.
Όπως και να’ χει, η ταινία αποτελεί μία αξιόλογη και αξιοπρεπή προσπάθεια, που ανταποκρίνεται σε μεγάλο βαθμό στα ποιοτικά κινηματογραφικά «στάνταρτ». Βέβαια, δεν φτάνει στο επίπεδο που αντιστοιχεί σε μία ιστορία, όπως αυτή της πορείας ζωής του θρυλικού Louis Zamperini.
