«Τα τρυφερά κατώφλια», το ποίημα της Παρασκευής!

Μου ’πες πως η αγάπη σου δεν ξέρει από φιλί,
δεν έχει χάδια, δεν κάνει γι’ αγκαλιάσματα,
κι αν θέλει η έξαψή μου τρυφερότητες,
σ’ άλλα κατώφλια να στραφεί.

Κι άλλα κατώφλια ξέρω, τρυφερά,
εκεί που δεν κοστίζει δάκρυα το φιλί,
που δεν εξουθενώνει το χαμόγελο
κι είναι το χάδι τόσο απαλό,
σαν τη μητέρα πάνω από τον ύπνο σου.

Όμως πώς να σ’ απαρνηθώ, γλυκέ μου αδιάλλαχτε,
που είσαι γλυκύτερος και απ’ τα κατώφλια ετούτα;

Του Ντίνου Χριστιανόπουλου. *Από τη συλλογή “Ξένα γόνατα”, (1954).